tag:blogger.com,1999:blog-20633790.post781913908434718868..comments2023-08-12T10:39:02.307+03:00Comments on ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ: Κάτι που να έχει σημασία...Spark D' Arkhttp://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-82460044548379850062008-10-10T20:33:00.000+02:002008-10-10T20:33:00.000+02:00τώρα και σε auto-spamτώρα και σε auto-spamSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-37926725384804191872008-10-10T20:32:00.000+02:002008-10-10T20:32:00.000+02:00ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑ...ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ<BR/><BR/><BR/>ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ<BR/><BR/>...Μισές εδώ, μισές στο αλλού Λάζαροι<BR/>κουρνιάζουν στο κεφαλάρι μεσάνυχτα τεντώνουν<BR/>απόδειξη ύπαρξης την μυρωδιά του χλωμού τους<BR/>δείχνουν<BR/>το πλατάγισμα του κουπιού το νυκτίσεμνο δείπνο<BR/>ένα δίχτυ σκαλιά άλλοτε<BR/>Σκύλα με πίνει στο σκοτεινό μαύρο<BR/>άλλοτε Χάρυβδη με ξερνά στο μυστήριο μπλε.<BR/><BR/>Δεν τις φοβάμαι.<BR/>Οι σκιές είναι μέσο να μάθεις που πηγαίνει η απουσία.<BR/>...Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-41295482621501995492008-10-10T20:31:00.000+02:002008-10-10T20:31:00.000+02:00ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤ...ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ<BR/><BR/>ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ<BR/><BR/>...Πιάσε τα χάδια μου σχοινί,<BR/>μείνε στην όχθη, μη.<BR/>Ο βαρκάρης; νεύμα Νηρηίδας.<BR/>Τα κουπιά του σειρήνες, σχήματα δίνες,<BR/>διαθήκες αφημένες στο ρευστό.<BR/><BR/>Τι μένει τι;<BR/>όταν δύσει το πρόσωπο ανατέλει ποιός είσαι<BR/>γιατί<BR/><BR/>μες στα νερά φεγγάρια κοντινά<BR/>και αστέρια μεκρινά της Άρκτου<BR/>κλωστές χορεύουνε τρελά<BR/>με τους ρυθμούς του ανυπάρκτου.<BR/><BR/>Επίτρεψέ μου λοιπόν να σε αγκαλιάσω τώρα<BR/><BR/>πριν έρθεις όνειρο, έτσι μιλάμε στους νεκρούς<BR/>στοργή που δεν έδωσα, φιλιά κρατημένα, πετέρα μου<BR/>για τις τόσες φορές που σε σκότωσα, τις πόσες φορές<BR/>μια σταγόνα καιρό να πλεύσω στο σώμα σου άφησέ μου<BR/><BR/>πριν φύγει και αυτό αμετάκλητα<BR/>όσο η σκιά του να ζει επιμένει.Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-46101763911757903342008-10-10T20:30:00.000+02:002008-10-10T20:30:00.000+02:00ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣΕΜΜΕΤΡΟΣ ΑΝΤΙΚΑ...ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ<BR/><BR/><BR/>ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΡΟΠΤΡΙΣΜΟΣ<BR/><BR/>Γερμένα βλέφαρα και πίσω τους αχνός ψαλμός<BR/>αργά, όπως χαλίκι στο ρευστό του νού, βουλιάζει.<BR/><BR/>'Ποιός, τι;' ρωτώ και όλα τριγύρω λιώνουνε παλμός<BR/>βοτάνι μες στην άβυσσο κάθεται ο στεναγμός<BR/>απ' όπου καταπρόσωπο άσπλαχνη Μοίρα κράζει:<BR/><BR/>φτάνεις ακύμαντος, ζωή γραμμένη σε παλάμη<BR/>τι ξέρει από θάλασσα ο απάνεμος γιαλός;<BR/>όταν ψαράς με λογική δολώνει το καλάμι<BR/>το ύψος των ελπίδων του ορίζει ο φελλός<BR/><BR/>Για ν' αγκιστρώσεις άστρα πρέπει να είσαι τρελός.Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-13752253829696762282008-10-10T20:27:00.000+02:002008-10-10T20:27:00.000+02:00ΑΝΤΙΟΚάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά ...ΑΝΤΙΟ<BR/><BR/>Κάποτε μια νύχτα θ’ ανοίξω τα μεγάλα κλειδιά των τραίνων για να περάσουν οι παλιές μέρες<BR/>οι κλειδούχοι θα ‘χουν πεθάνει, στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρίτες απ’ τα παιδικά μας πρωινά<BR/>κανείς δεν έμαθε ποτέ πώς έζησα, κουρασμένος από τόσους χειμώνες<BR/>τόσα τραίνα που δε σταμάτησων πουθενά, τόσα λόγια που δεν ειπώθηκαν,<BR/>οι σπάλπιγγες βράχνιασαν, τις θάψαμε στο χιόνι<BR/>πού είμαι; γιατί δεν παίρνω απάντηση στα γράμματά μου;<BR/>κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό<BR/>κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες και μένουμε πάντοτε έξω<BR/>όπως απόψε σε τούτο το έρημο τοπίο που παίζω την τυφλόμυγα με τους νεκρούς μου φίλους.<BR/><BR/>Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο! Τα πιο ωραία ποιήματα δε θα γραφτούν ποτέ...<BR/><BR/>Τάσος Λειβαδίτης - Σκιές από μακρινά φώταSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-42063988146863853792008-10-10T20:24:00.001+02:002008-10-10T20:24:00.001+02:00Είμαστε το αρνητικό του ονείρου γι'αυτό φαινόμαστε...Είμαστε το αρνητικό του ονείρου γι'αυτό φαινόμαστε μαύροι και άσπροι και ζούμε τη φθορά πάνω σε μια ελάχιστη πραγματικότητα...<BR/><BR/>Οδυσσέας ΕλύτηςSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-49497965628310017522008-10-10T20:24:00.000+02:002008-10-10T20:24:00.000+02:00Χτές βράδυ δεν κοιμηθήκαν καθόλου τα παιδιά.Είχανε...Χτές βράδυ δεν κοιμηθήκαν καθόλου τα παιδιά.<BR/>Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών<BR/>και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ'το προσκεφάλι τους<BR/>ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα<BR/>και το ξεχνούσαν με τον ήλιο.<BR/><BR/>Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών<BR/>χωρίς να βλέπουν στα νερα την σκιά τους<BR/>κι ήτανε σαν αγάλματα μικρά<BR/>της ερημιάς και της γαλήνης.<BR/><BR/>Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό χορτάρι.<BR/>Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.<BR/><BR/>Τρέξανε τα παιδιά ,πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι<BR/>κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο.<BR/><BR/>Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά ,τα πόδια τους χρυσά,<BR/>κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.<BR/><BR/>Μα ευτυχώς οι μεγάλοι που ξέρουνε πολλά ,δεν καλοβλέπουν.<BR/>Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν.<BR/><BR/>Γι αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους<BR/>στις άδειες τσέπες<BR/>μην τα μαλώσει η μάνα τους<BR/>που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι.<BR/><BR/>Γιάννης Ρίτσος<BR/>Ονειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού (απόσπασμα)Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-65376080607675305742008-10-10T20:23:00.000+02:002008-10-10T20:23:00.000+02:00Όταν παραιτούμαστε από τα όνειρά μας και βρίσκουμε...Όταν παραιτούμαστε από τα όνειρά μας και βρίσκουμε τη γαλήνη, γνωρίζουμε μια σύντομη περίοδο ηρεμίας, αλλά τα νεκρά όνειρα αρχίζουν να σαπίζουν μέσα μας και να μολύνουν όλη μας την ατμόσφαιρα.Αυτό που θελήσαμε να αποφύγουμε μέσα στον αγώνα- την απογοήτευση και την αποτυχία- γίνεται η μόνη κληρονομιά της αναδρείας μας.<BR/><BR/>Paulo Coelho<BR/>Το ημερολόγιο ενός μάγουSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-8026223358070589222008-10-10T20:22:00.001+02:002008-10-10T20:22:00.001+02:00Μίλα.Πες κάτι, οτιδήποτε.Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλ...Μίλα.<BR/>Πες κάτι, οτιδήποτε.<BR/>Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.<BR/>Διάλεξε έστω κάποια λέξη,<BR/>που να σε δένει πιο σφιχτά<BR/>με την αοριστία.<BR/>Πες:<BR/>''άδικα'',<BR/>''δέντρο'',<BR/>''γυμνό''.<BR/>Πες :<BR/>''θα δούμε'',<BR/>''αστάθμητο'',<BR/>''βάρος''.<BR/>Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται<BR/>μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.<BR/><BR/>Μίλα.<BR/>Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.<BR/>Εκεί που τελειώνουμε εμείς<BR/>αρχίζει η θάλασσα.<BR/>Πες κάτι.<BR/>Πες ''κύμα'', που δε στέκεται.<BR/>Πες ''βάρκα'', που βουλιάζει<BR/>αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.<BR/>Πες ''στιγμή'',<BR/>που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,<BR/>μην την σώζεις,<BR/>Πες<BR/>''δεν άκουσα''.<BR/><BR/>Μίλα.<BR/>Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,<BR/>έχουν τους ανταγωνισμούς:<BR/>αν κάποια απ' αυτές σ'αιχμαλωτίσει,<BR/>σ' ελευθερώνει άλλη.<BR/>Τράβα μια λέξη απ' τη νύχτα<BR/>στην τύχη.<BR/>Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.<BR/>Μη λες ''ολόκληρη'',<BR/>πες ''ελάχιστη'',<BR/>που σ'αφήνει να φύγεις.<BR/>Ελάχιστη<BR/>αίσθηση,<BR/>λύπη<BR/>ολόκληρη<BR/>δική μου.<BR/>Ολόκληρη νύχτα.<BR/><BR/>Μίλα.<BR/>Πες ''αστέρι'', που σβήνει.<BR/>Δε λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.<BR/>Πες ''πέτρα'',<BR/>που είναι άσπαστη λέξη.<BR/>Έτσι, ίσα - ίσα,<BR/>να βάλω έναν τίτλο<BR/>σ' αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.<BR/><BR/>Κ. Δημουλά - Η Περιφραστική ΠέτραSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-6160645959415490992008-10-10T20:22:00.000+02:002008-10-10T20:22:00.000+02:00ΧρονοδιάγραμμαΣυχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμο...Χρονοδιάγραμμα<BR/><BR/>Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για<BR/>το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ<BR/>ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.<BR/>Ίσως γι΄ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο<BR/>αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.<BR/><BR/>Τάσος ΛειβαδίτηςSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-25729165359791518972008-10-10T20:21:00.000+02:002008-10-10T20:21:00.000+02:00Σημαίνοντας θάνατοΣτίχοι: Thomas ElliotΑυτοί που α...Σημαίνοντας θάνατο<BR/>Στίχοι: Thomas Elliot<BR/><BR/>Αυτοί που ακονίζουν το δόντι του σκύλου<BR/>Σημαίνοντας θάνατο<BR/>Αυτοί που λάμπουν με τη δόξα του πουλιού<BR/>Σημαίνοντας θάνατο<BR/>Αυτοί που κάθονται στο στάβλο της ικανοποίησης<BR/>Σημαίνοντας θάνατο<BR/>Αυτοί που υποφέρουν την έκσταση του ζώου<BR/>Σημαίνοντας θάνατο<BR/><BR/>Δεν υπάρχουν πια<BR/>Τους υπόταξε ένα φύσημα του ανέμου<BR/><BR/>Αλλά πίσω από τη ράχη μου<BR/>ακούω μια παγωμένη ριπή<BR/><BR/>Το κροτάλισμα των κοκάλων<BR/>και το πνιγμένο γέλιο<BR/>να απλώνεται στην ακοή<BR/><BR/>Έλα και θα σου δείξω<BR/>κάτι διαφορετικό από τον ίσκιο σου<BR/>που τρέχει το πρωί ξοπίσω σου<BR/><BR/>Κι από τον ίσκιο σου<BR/>που σηκώνεται να σ’ ανταμώσει το βράδυ<BR/><BR/>Μέσα σε μια χούφτα σκόνη<BR/>να σου δείξω το φόβοSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-90564046995788362732008-10-10T20:20:00.001+02:002008-10-10T20:20:00.001+02:00Ο δρόμοςMακρύς και άδειος δρόμοςΒαδίζω στο σκοτάδι...Ο δρόμος<BR/><BR/>Mακρύς και άδειος δρόμος<BR/>Βαδίζω στο σκοτάδι, σκοντάφτω και πέφτω<BR/>Σηκώνομαι και βαδίζω τυφλός, τα πόδια μου<BR/>Πατούν στις πέτρες και στα ξεραμένα φύλλα<BR/>Κάποιος πίσω μου βαδίζει κι αυτός πάνω<BR/>στις πέτρες και στα φύλλα<BR/>Αν τρέξει, τρέχει κι αυτός<BR/>Γυρίζω κανείς<BR/>Όλα σκοτεινά και άδεια<BR/>Γυρίζω και ξαναγυρίζω σε αυτά τα στενά<BR/>Που δεν βγάζουν πάντα στο δρόμο<BR/>Κανείς δεν με περιμένει, κανείς δεν ακολουθεί<BR/>Ψάχνω έναν άνθρωπο που σκοντάφτει<BR/>Σηκώνεται μόλις με δει και λέει: κανείς<BR/><BR/>Πέτρα φωτός<BR/><BR/>Φλέγομαι κι όμως δεν καίγομαι<BR/>Θέλω νερό<BR/>Και στα μάτια σου<BR/>Δεν υπάρχει νερό<BR/>Μόνο πέτρα<BR/><BR/>Οκτάβιο ΠαζSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-39605419779588015612008-10-10T20:20:00.000+02:002008-10-10T20:20:00.000+02:00Αυτό που αποφεύγεις να κοιτάξειςέρχεται απ' όλες τ...Αυτό που αποφεύγεις να κοιτάξεις<BR/>έρχεται απ' όλες τις μεριές<BR/>σε κλείνει.<BR/>Γιάννης Ρίτσος '' Το ρόπτρο ''Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-7012460380751117042008-10-10T20:11:00.000+02:002008-10-10T20:11:00.000+02:00Ποιητική― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,T...Ποιητική<BR/><BR/>― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,<BR/>Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου<BR/>Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον<BR/>Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας<BR/>Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε<BR/>Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.<BR/><BR/>― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις<BR/>Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,<BR/>Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας<BR/>Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια<BR/>Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά<BR/>N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.<BR/>Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;<BR/><BR/>Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.<BR/>Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.<BR/><BR/>Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις<BR/><BR/>Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.<BR/><BR/>Αναγνωστάκης ΜανόληςSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-24601058554121186172008-10-10T20:09:00.000+02:002008-10-10T20:09:00.000+02:00TέχνηΈζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μα...Tέχνη<BR/><BR/>Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται<BR/>και να σβήνουν,<BR/>και μ' όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα<BR/>γι' αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα. Δόθηκα στα πιο μεγάλα<BR/>ιδανικά, μετά τ' απαρνήθηκα,<BR/>και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα. Ένοιωσα<BR/>ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους,<BR/>και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους<BR/>φτωχούς,<BR/>είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια,<BR/>θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ματαιοδοξία,<BR/>συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν, έγλυψα εκεί που<BR/>έφτυσα,<BR/>έζησα την απάνθρωπη στιγμή, όταν ανακαλύπτεις, πλέον<BR/>αργά, ότι είσαι ένας άλλος<BR/>από κείνον που ονειρευόσουνα, ντρόπιασα τ' όνομά μου<BR/>για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ―<BR/>κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός. Tις νύχτες έκλαψα,<BR/>συνθηκολόγησα τις μέρες, αδιάκοπη πάλη μ' αυτόν τον<BR/>δαίμονα μέσα μου<BR/>που τα ήθελε όλα, τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις,<BR/>τα πιο καθάρια μου όνειρα<BR/>και πείναγε, τούδωσα αμαρτίες βαρειές, τον πότισα αλκοόλ,<BR/>χρέη, εξευτελισμούς,<BR/>και πείναγε. Bούλιαξα σε μικροζητήματα<BR/>φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση, κατηγόρησα,<BR/>έκανα το χρέος μου από υπολογισμό, και την άλλη στιγμή,<BR/>χωρίς κανείς να μου το ζητήσει<BR/>έκοψα μικρά-μικρά κομάτια τον εαυτό μου και τον μοίρασα<BR/>στα σκυλιά.<BR/><BR/>Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια<BR/>μπορώ να γράψω<BR/>ένα στίχο, αληθινό.<BR/><BR/><BR/>Λειβαδίτης Tάσος<BR/><BR/>(από την Ποίηση. Tόμος Πρώτος 1950-1966, Kέδρος 1985)Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-15099538453585105452008-10-10T20:07:00.000+02:002008-10-10T20:07:00.000+02:00ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ1.Αν ζήσεις μ' ένα ποίημα,θα π...ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ<BR/><BR/>1.<BR/><BR/>Αν ζήσεις μ' ένα ποίημα,<BR/>θα πεθάνεις μόνος.<BR/><BR/>2.<BR/><BR/>Αν ζήσεις με δύο ποιήματα,<BR/>θ' αναγκαστείς να απατήσεις το ένα.<BR/><BR/>3.<BR/><BR/>Αν συλλάβεις ένα ποίημα,<BR/>θ' αποκτήσεις ένα παιδί λιγότερο.<BR/><BR/>4.<BR/><BR/>Αν την ώρα που γράφεις<BR/>φοράς το στέμμα σου,<BR/>οι άλλοι θα σε κοροϊδεύουν.<BR/><BR/>5.<BR/><BR/>Αν την ώρα που γράφεις<BR/>δεν φοράς το στέμμα σου,<BR/>θα κοροϊδεύεις εσύ τον εαυτό σου.<BR/><BR/>6.<BR/><BR/>Αν επαινείς τα ποιήματά σου,<BR/>θα σ' αγαπήσουν οι βλάκες.<BR/><BR/>7.<BR/><BR/>Αν επαινείς τα ποιήματά σου<BR/>κι αγαπάς τους βλάκες,<BR/>θα σταματήσεις να γράφεις.<BR/><BR/>8.<BR/><BR/>Αν γράψεις ένα ποίημα<BR/>και επαινέσεις το ποίημα κάποιου άλλου,<BR/>θα σ' ερωτευθεί μια ωραία γυναίκα.<BR/><BR/>9.<BR/><BR/>Αν γράψεις ένα ποίημα και επαινέσεις<BR/>υπερβολικά το ποίημα κάποιου άλλου,<BR/>θα σε προδώσει μια ωραία γυναίκα.<BR/><BR/>10.<BR/><BR/>Αν αφήσεις τα ποιήματά σου γυμνά,<BR/>θα σε κατατρύχει ο φόβος του θανάτου.<BR/><BR/>11.<BR/><BR/>Αν σε κατατρύχει ο φόβος του θανάτου,<BR/>τα ποιήματά σου θα σε σώσουν.<BR/><BR/>12.<BR/><BR/>Αν απαρνηθείς τα ποιήματά σου για την πεζογραφία,<BR/>θα βγεις σίγουρα κερδισμένος.<BR/>Η ποίηση θα αντέξει και χωρίς εσένα.<BR/>ΝΕΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1996 - 1997<BR/><BR/>ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ<BR/>_________________Spark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-83966374942028663522008-10-10T17:20:00.001+02:002008-10-10T17:20:00.001+02:00http://www.youtube.com/watch?v=OJ0f8KDQmwUhttp://www.youtube.com/watch?v=OJ0f8KDQmwUSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-46360680777547163152008-10-10T17:20:00.000+02:002008-10-10T17:20:00.000+02:00oh yeah! that's me... pick me! pick me! bizzzzoh yeah! that's me... pick me! pick me! bizzzzSpark D' Arkhttps://www.blogger.com/profile/01409153323905850128noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20633790.post-55947394298855724612008-10-10T17:18:00.000+02:002008-10-10T17:18:00.000+02:00Μου φαίνεται τόσο ανόητο να σπας ανθρώπους για ν' ...Μου φαίνεται τόσο ανόητο να σπας ανθρώπους για ν' αποδείξεις κάτι....anepidotihttps://www.blogger.com/profile/16791904136900437219noreply@blogger.com