Ιστορία ενός πιάνου bI

- Πιστεύεις στο πεπρωμένο;
- Είναι σαν να με ρωτάς αν πιστεύω στην αγάπη. Έχει σημασία; Κανένα δεν ρωτά, κανένα δεν έχει ανάγκη την πίστη μας
Ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται. Οι τεχνικοί ρύθμιζαν τα φώτα. Κρυμμένη στα παρασκήνια, κοιτούσα τον κόσμο περιμένοντας εκείνο που ερχόταν με βήματα γοργά.
- αν μπορούσες…. Θα επέλεγες να γνωρίζεις το πεπρωμένο σου;
- γιατί; Για να το ζήσω αλλιώς; Ο ίδιος είμαι… μ’ αυτό που είμαι στέκομαι απέναντι στο πεπρωμένο μου… κοίτα, εκεί έξω είναι το πεπρωμένο μου. Εδώ είναι απλά μια σκιά τίποτε άλλο, εκεί έξω είναι το φως.. κοίτα!
- έχεις δίκιο… και σε περιμένει. Μην αργείς
Το χειροκρότημα του κόσμου μας κύκλωνε από παντού
- απόψε θα σε πάρω μαζί μου στο φως. Θα δεις….
Βγήκε στην σκηνή πριν προλάβω να πω λέξη. Η συναυλία είχε ξεκινήσει και οι τεχνικοί έπεφταν συνέχεια επάνω μου προσπαθώντας να κάνουν την δουλειά τους. Το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο. Θα πρέπει να ήταν υπέροχη αλλά δεν άκουγα. Έψαχνα ένα βλέμμα ανάμεσα στο φως και την σκιά. Ήταν εκεί. Ήμουν σίγουρη πως ήταν εκεί, μέχρι τη στιγμή πού είδα το βλέμμα του να γυαλίζει στο σκοτάδι. Ο κόσμος τραγουδούσε. Αόρατος μέσα σε χιλιάδες ανθρώπους. Έβγαλε το όπλο και πυροβόλησε.
Όρμησα πάνω στην σκηνή τη στιγμή που ακούστηκε ο δεύτερος πυροβολισμός. Η μουσική είχε σταματήσει. Ο κόσμος ούρλιαζε. Τα φώτα άναψαν όλα. Οι μουσικοί είχαν πέσει στη σκηνή. Τρίτος πυροβολισμός. Πού ήταν το προσωπικό ασφαλείας;
Τον έφτασα. Ήταν πεσμένος στο πάτωμα. Μέσα στο αίμα.
- Το ήξερες! Έτσι δεν είναι; Φύγε!
Τον έψαχνα με τα χέρια μου. Ένας πυροβολισμός στον δεξιό ώμο. Πάτησα με δύναμη το σημείο που ανέβλυζε το αίμα. Έψαχνα το δεύτερο σημείο. 3 πυροβολισμοί. «Υπάρχει και δεύτερο σημείο. Πρέπει να το βρω»
Προσπαθούσε να με διώξει αλλά γινόταν όλο και πιο αδύναμος. Γύρισα για μια στιγμή προς τον κόσμο. Είχαν πιάσει τον άντρα που πυροβόλησε.
- Τηλεφωνήστε να έρθει ασθενοφόρο, φώναξα.
Κάποιοι έβγαλαν τα κινητά τους. Κάποιος πήρε το μικρόφωνο και προσπαθούσε να ηρεμήσει τον κόσμο. Οι υπόλοιποι του συνεργείου τον κύκλωσαν. Το ελεύθερο χέρι μου έψαχνε στα τυφλά. Μια δεύτερη σφαίρα στο θώρακα. 3 πυροβολισμοί… 2 σφαίρες. Δεν καταλάβαινα τι του έλεγαν. Κάτωχρος και ιδρωμένος προσπαθούσε να τους απαντήσει. Προσπάθησαν να με απομακρύνουν δεν έφευγα. Μέχρι τη στιγμή που κάποιος με τράβηξε με δύναμη. Φορούσε στολή.
- 3 πυροβολισμοί, 2 σφαίρες, είπα και έμεινα παγωμένη στη θέση που με έβαλε. Τον εξέτασαν και τον πήραν γρήγορα με το φορείο. Φεύγοντας είδα την αστυνομία να παίρνει τον άντρα με το όπλο. Ένας αστυνομικός με πλησίασε.
- Ακολουθήστε με σας παρακαλώ.
Τον ακολούθησα. Μπήκα μαζί του στο περιπολικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε. Κοίταξα έξω. Το Παρίσι, τη νύχτα. Το χέρι μου με πονούσε. Έπιασα το μπράτσο μου, ζεστό, υγρό…. 3 πυροβολισμοί…. 3 σφαίρες. Τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μου. Λιποθύμησα.