Γιατί η συνάντηση των bloggers μοιάζει με το sex…

Αν αναζητάτε μια πραγματεία λόγου και τέχνης παρακαλώ προχωρήστε στο επόμενο blog (ο Ερμής είναι ανάδρομος όπως πληροφορήθηκα πριν από λίγο). Εδώ αναπτύσσεται απλά μία φλυαρία παραλόγου του καλλιτέχνη (Αφού περνώ και εδώ για Σπίθας J )

Προσκομίστε τον καφέ σας, το παράνομο - πλέον- τσιγάρο σας και χαλαρώστε. Χαμηλώστε τα φώτα και παρακαλώ πολύ μην ροχαλίζετε, ενοχλείτε τον διπλανό σας που κοιμάται!

Γνωρίζεσαι με έτερον blogger που σου φαίνεται συμπαθής. Στην αρχή υπάρχουν μόνο κλεφτές ματιές. Σε βλέπω, με βλέπεις. Μετά αρχίζουν τα σχόλια. Ντροπαλά και καθώς πρέπει. Περνάς από το blog και αναρωτιέσαι, θα περάσει από το δικό μου; Θα σχολιάσει; Περνά και αρχίζουν οι ανταλλαγές των σχολίων.

Μετά αρχίζεις και αναρωτιέσαι. Έχω ανεβάσει την ανάρτηση εδώ και μία ολόκληρη ώρα γιατί δεν πέρασε; Μήπως δεν με προσέχει; Μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως δεν είμαι αρκετά γοητευτική ως προσωπικότητα, ως δημιουργός, ως χιονάνθρωπος; Περνάει μία μέρα. Κανένα σχόλιο. Είσαι έτοιμη να πέσεις στα σκληρά. Λες να γυρνάει και αλλού; Δοκιμάζεις αναρτήσεις σαν να αλλάζεις τσάντες, παπούτσια, ρούχα προσπαθώντας να βρεις το δικό σου προσωπικό στυλ, φανατικό αναγνωστικό κοινό και παρεμπιπτόντως τον λόγο που εκτός δουλειάς δεν μπορείς να χτυπήσεις άντρα ούτε με το ρόπαλο των Flintstones.

Το flirt γίνεται πιο έντονο και αρχίζουν τα emails, τα sms, όμοια με μικρά προσωπικά ραντεβού μόνο που μπορείς να είσαι με την τσίμπλα στο μάτι, τις πιζάμες, το βρακί σου φορεμένο ανάποδα για το κακό το μάτι και να λες «Εδώ το ‘χω. Είμαι Θεά αγάπη μου!!!» Και κάποια στιγμή σου ‘ρχεται η παντόφλα!

«Έρχομαι!»

Φόβος και τρόμος. Σαν να ‘χεις τον κούκλο, τον παίδαρο, το τεκνό το δίμετρο(που και με τον πόντο να τον πάρεις, συμfairy και εύχεσαι να κρατήσει κάτι περισσότερο από 8 εβδομάδες). Και εκεί που όλα είναι ωραία και καλά και όλο λες «τι θα γίνει; Θα το κάνουμε ποτέ;» εκεί που εσύ χαζεύεις και χαζογελάς σε πιάνει και σου λέει –χωρίς να σου αφήσει περιθώριο-.

- Τώρα είναι η ώρα!

Όχι για να βάλεις πλυντήριο, να βγάλεις το φαγητό από το φούρνο, ούτε χτύπησε το βιολογικό σου ρολόι. Τώρα είναι η ώρα για να ελέγξεις την θεωρία του χιονιού (ούτε αυτό το άκουσες ποτέ; Τα πράγματα που πάντα αναρωτιέσαι και δεν πρέπει να πιστέψεις ποτέ τους έτερους επισκέπτες, αν δεν έχεις ιδία άποψη: πόσα εκατοστά είναι και πόσο θα κρατήσει) Και αρχίζεις έντρομη να τσεκάρεις στο μυαλό σου σαν την ταμειακή στο super market που πάντα θα σε κλέψει.

- Ξύρισμα;

- Μπικίνι;

- Βρωμάν οι μασχάλες μου;

- Η αναπνοή μου;

- Προλαβαίνω να πετάξω το σερβετιάκι;

- Πού είσαι ρε Μήτσο να με δεις τώρα που έλεγες ότι μετά από σένα ούτε Μαμούθ δεν θα μου καθότανε!!!

- 04:00 κακώς θεωρείται ακατάλληλη ώρα να τηλεφωνήσω στην Μα-Νίτσα να της τα πω!

- Θα με σέβεται και μετά όπως παλιά;

- Και αν μου βγει extra τυρογαριδάκι τι θα γίνει; Θα αρχίσουμε πάλι τις βλακείες του τύπου «Δεν πειράζει αγάπη μου… το ξέρεις πως δεν μετράει το μέγεθος αλλά ο άνθρωπος» (Την πιστεύουν τελικά οι άντρες αυτήν την βλακεία; Πάντα είχα αυτήν την απορία και νομίζω ότι είναι από τα πλέον επιτυχημένα βλακόμετρα όπου η μέτρηση είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη μετρίσιμη μονάδα – ή έστω δεκαδικό ψηφίο-)

- Αν την κάνεις την μαλακία κακομοίρα μου, να ξέρεις ότι αύριο δεν θα μπορείς να το συμμαζέψεις με τίποτα!

- Θα το καταλάβουν οι άλλοι;

Αναλόγως έρχεται και η στιγμή που διαβάζεις έντρομη την ατάκα. «Έρχομαι!»

Και αρχίζεις και τσεκάρεις

- Τι θα φορέσω;

- Προλαβαίνω κομμωτήριο;

- Το ξέρει ότι οι αράχνες στην Βουλγαρία θεωρούνται γούρικες και είναι κακοτυχία να ξαραχνιάζεις στο σπίτι; Κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

- Να φορέσω φόρεμα; Να ντυθώ βάφτιση; Να φορέσω τζιν; Να ντυθώ «εμείς οι βλάχοι, όπως λάχει»; Να ντυθώ υπερπαραγωγή; θα αναζητώ κραυγαλέα αποδοχή (ανοίξαμε και σας δίνουμε 10 blog-o-βραβεία κάθε εβδομάδα), να το παίξω αντι-star να με περάσει για καμία του πεταματού; Πόσες κρίσεις επιτρέπονται… το sec?

- Θα σκέφτεται τα ίδια για μένα και μετά την συνάντηση; Θα ξαναπατήσει ποτέ;

- Και αν κάνω καμιά μαλακία; Πώς το μαζεύουν μετά; Πώς να εξηγήσεις ότι σερβίρεις την σούπα σε ρηχό πιάτο; Από άποψη;

- Πού να βρεθούμε; Πόσην ώρα να καθίσουμε; Πόση φασαρία επιτρέπεται να κάνω; Πόσα λεπτά μπορώ να κρατηθώ πριν γίνω ρόμπα; (Γιατί ως γνήσιος Γιέτι εχμ.. blogger, αγνοείς εντελώς την σύγχρονη κατάσταση και οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να σε πληροφορήσουν, είναι οι άνθρωποι, που δεν θες να συναντήσεις ως blogger. Εσύ και ο Phantom Duck!)

- Μεταλλάσσεσαι και δεν είσαι πια η κυρία Κοκοβίκου αλλά είσαι η blogger 000 +3 (Ποια 3; Θα σου ‘λεγα τώρα) και όσο γοητευτική και να είναι η έτερη διαδικτυακή σου προσωπικότητα καλύτερα να σε χτυπήσει αστροπελέκι στο γραφείο παρά να σου πουν… «Αυτή η Spark/Pixa/myxa/deixa εσύ είσαι; Μπουχαχαχα» Ούτε διαδικτυακό χαρακίρι με όλα τα τελετουργικά δεν σε ξεπλένει από την ντροπή… και στις 9 κατσαριδομετεμψυχώσεις σου!

- Και αρχίζουν οι ερωτήσεις

- Με κρύβεις; Ντρέπεσαι για μένα; Θα με σέβεσαι/υπολογίζεις/επισκέπτεσαι/σχολιάζεις το ίδιο όταν επιστρέψω;

- Ήταν τόσο καλό για σένα, όσο ήταν για μένα; (Όχι. Πάντα ο ένας το ευχαριστιέται περισσότερο. Τι θες να κάνουμε τώρα να τις βγάλουμε.. και να τις μετρήσουμε; :P)

- Πότε θα ξαναβρεθούμε;

Αλλά για να είμαι αντικειμενική οφείλω να αναγνωρίσω ότι η συνάντηση προσφέρει και πλεονεκτήματα έναντι του sex.

- Δεν χρειάζεται να περιμένεις να τελειώσει για να ανάψεις τσιγάρο. Μπορείς να καπνίζεις άφοβα και κατά τη διάρκειά της. (Κούτα απαραίτητη, φοριέται και σαν αξεσουάρ)

- Δεν είναι κοινωνικά κατακριτέο να συμμετάσχουν και άλλοι άνθρωποι… ταυτόχρονα ενώ ως γνήσιοι αντιρατσιστές μπορούμε να δεχτούμε και μη bloggers στους κόλπους μας. (Μη χαζογελάς ο άλλος πήγε παρακάτω και δεν το πήρε γραμμή, μην τον αναγκάζεις να το ξαναπάρει από την αρχή! Ποιο;.. αααχ… ). Η επιλογή σε ηλικίες, ύψη, σύνθεση ομάδας κ.τ.λ. επαφίεται στην προσωπική σας έλλειψη γούστου.

- Μπορείς να σχολιάζεις τα πάντα και να κατηγορείς, χωρίς να σε κατηγορήσει κανείς –αρκεί οι άλλοι να κάνουν περισσότεροι φασαρία από σένα-. (Το σκέφτεσαι την «επίμαχη στιγμή» να λες: -Πήγα σε 1 γάμο τις προάλλες… Πού να στα λέω… Λίγο πιο δεξιά… Καλύτερα έτσι… Η νύφη που λες.. Μάζεψε τα σάλια σου, δεν είμαι γραμματόσημο!» Απαπαπα…. χαλάει η ατμόσφαιρα.

- Κατά κανόνα… διαρκεί περισσότερο και μπορείς να γελάσεις άφοβα κατά τη διάρκεια. (Τι αυτό ήταν; Το υπόλοιπο; Το άφησες σπίτι;)

- Ένας blogger είναι πάντα διαθέσιμος για σένα. Ένας άντρας;

Τα αμερικανάκια το βλέπουν κάπως έτσι

5 Reasons Why Blogging Is Better Than Sex (With Me)

1. Reason Number One
• Blogging: I can connect anonymously with thousands of strangers a day.
• Sex: I can connect anonymously with thousands of strangers a day *IF* I move to New York City.
2. Reason Number Two
• Blogging: Technorati will show all the people who are linked to me and it doesn’t make me look like a big slut.
• Sex: Six degrees of Paris Hilton.
3. Reason Number Three
• Blogging: I can get the cat involved without the horribly judging eyes of friends and strangers.
• Sex: Fur is hard to clean.
4. Reason Number Four
• Blogging: Increased visibility means more page views and a larger audience.
• Sex: Increased visibility means someone is going to call the cops.
5. Reason Number Five
• Blogging: Googlebot will crawl your pages quite often and share them with the world.
• Sex: Googlebot never calls you back.

ΥΣ Αφιερωμένο εξαιρετικά ;)