Η επόμενη Ολυμπιακή, 3 γράμματα.... Ε.Σ.Υ.

Εργοδότης, τμήμα του δημοσίου που δηλώνει ότι πλέον οι εργαζόμενοι του θα είναι και άμισθοι και η ανακοίνωσή του γίνεται δεκτή με ιαχές ενθουσιασμού, 3 γράμματα. Ε.Σ.Υ.

Όχι δεν πρόκειται για αστείο, το υπουργείο αποφάσισε πως για να ρίξει τις αναμονές των ειδικευόμενων ιατρών, η πλέον αποτελεσματική λύση θα είναι να τοποθετηθούν υπεράριθμοι, άμισθοι ειδικευόμενοι ιατροί αρχικά για 6μηνη εκπαίδευση, με προοπτικές επέκτασης του χρονικού πλαισίου ανάλογα με τα αντανακλαστικά των ανειδίκευτων ιατρών. Ποια νομίζετε ότι ήταν η αντίδραση των ανειδίκευτων ιατρών; Μα φυσικά και ξεσηκώθηκαν… γιατί δεν γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι άμισθο.

Το ελληνικό όνειρο του ’80 και του ’90 που υπαγόρευε σε κάθε έλληνα νεοσσό με δείκτη νοημοσύνης άνω του μετρίου, ενδεικτικό πάνω από 14, κληρονομικό δικαίωμα (ιατρικό γενεαλογικό δέντρο) ή γονείς που μπορούσαν να πληρώσουν κάτι παραπάνω από τα δίδακτρα σε περίπτωση που δεν ίσχυε και κάποιο από τα προηγούμενα, να γίνει ιατρός, μετατράπηκε στην νέα χιλιετία στον εφιάλτη του φλώρου που δεν ανεξαρτητοποιήθηκε ποτέ.

Έχουμε και λέμε. 6 χρόνια για να πάρεις πτυχίο (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Με το που παίρνεις, τρέχεις στη νομαρχία να δηλώσεις ειδικότητα (εδώ είναι λίγο sudoku το θέμα οπότε δεν θα σας μπλέξω αλλά πιο εύκολα παίζεις πάμε στοίχημα παρά υπολογίζεις την ακριβή ημερομηνία με τις καλύτερες συνθήκες που θα μπορούσες να κάνεις ειδικότητα σε νοσοκομείο εντός των ελληνικών συνόρων). Αφού δηλώσεις ειδικότητα, αρχίζεις να παίζεις μπιριμπίτσα περιμένοντας τις προκηρύξεις των αγροτικών ιατρείων, που από εβδομαδιαίες, πλέον γίνονται 2 φορές το χρόνο περίπου ενώ οι υπάλληλοι στα γραφεία παίρνουν 500 ευρώ μηνιαίως πριμ παραγωγικότητας (τι έγινε; Ποιος ήρθε; Εγώ πότε θα κάνω αίτηση για αγροτικό;)

Αφού έχουν μαραθεί τα λουλούδια της ορκωμοσίας και νοιώθεις ακόμα πιο γελοίος να ζητάς κουστουμαρισμένος πλέον το χαρτζιλίκι σου ενώ οι συνομήλικοι σου έχουν βρει δουλειά πλέον (να δεις πώς το λέγε η Χαρούλα… η φίλοι μου όλοι ζευγάρια γίναν, φτιάξαν σπίτια, μονάχα εμένα χάσκει ακόμα δίχως μια στέγη ετούτη αλήθεια… ε ναι λοιπόν χάσκεις… κλείστο). Τι να κάνεις στην ανεργία? Γιατί ο υπουργός αφού έκοψε το κάπνισμα στα νοσοκομεία (λέμε και κάνα νόστιμο, να περνά η ώρα), αποφάσισε πως για να δουλέψουν όλοι αυτοί οι γιατροί θα πρέπει να κόψει την εργασία στο μισό. Στην αρχή το αγροτικό (πώς λέμε δεν έχουμε ψωμί για όλους, θα κόψουμε τις φέτες το ψωμί στη μέση και έτσι θα φανεί πως έφτασε και χόρτασαν και όλοι) και στη συνέχεια την ειδικότητα (Βγαίνουμε που βγαίνουμε ντουβάρια, τώρα πλέον θα βγαίνουμε ντουβάρια και με το νέο ταχύρρυθμο υπερεντατικό πρόγραμμα αυτό-εξυπηρέτησης express… όχι δεν θέλω συνειρμούς, απλά βεβαιότητες).

Ας μείνουμε στο αγροτικό. Φυσικά και κανένας δεν θέλει να ξεσπιτώνεται και να πηγαίνει στην Kάτω Ραχούλα (που δεν θα πάταγε ούτε για να ψήσει το αρνί πασχαλιάτικα) αλλά αναγκάζεται γιατί την έχει δει λίγο πιονέρος, λίγο αδαής, λίγο καμικάζι τελοσπάντων. Και συνειδητοποιεί ότι θα εργαστεί με τον ειδικευμένο να πληρώνεται και να κάθεται ανενόχλητος στο σπίτι και να σχεδιάζει πώς θα την κοπανήσει, να είναι κυρίως γραμματέας (έχω γράψει εγώ συνταγές… ούτε ο Μαμαλάκης τόσες στα ταξίδια του) ενώ αν είναι και γκαντέμης και του προκύψουν πραγματικά επείγοντα ιατρικά περιστατικά (για ανθρώπους... τα ζωικά περιστατικά πχ ξεγεννήστε το ζωντανό μου, ράψτε το κτλ κερδίζουν extra points for artistic impression), τότε συνειδητοποιεί ότι η φυλακή είναι μισό τσιγάρο δρόμος, ΜΟΝΟ!.

Οπότε οι περισσότεροι παραιτούνται μόλις περάσει το 6μηνο της παραμονής τους και μην τους ξανάδατε. [Ο κύριος υπουργός, που φρόντισε η θητεία των αγροτικών να είναι 3 μήνες νοσοκομείο (όπου περιφέρονται σαν πληρωμένοι φοιτητές/στόκος γεμίζοντας τρύπες) και 6 μήνες Κάτω Ραχούλα (όπου είτε δοξάζουν το δημοσιοϋπαλληλίκι με ανελέητες κοπάνες, είτε συνειδητοποιούν ότι βρέθηκαν ξυπόλυτοι στα αγκάθια) τη στιγμή που οι προκηρύξεις είναι 2 φορές το χρόνο, φρόντισε να είναι άδειες αρκετές θέσεις αλλά ποιος νοιάζεται, έτσι και αλλιώς ποιος έχει λεφτά να τους πληρώσει;

Αφού έφαγες ανεργία, βρήκες αγροτικό, απογοητεύτηκες, ξανά ανεργία, έρχεται η σειρά σου να ξεκινήσεις ειδικότητα. Ξεκινάς με χαρά σαν το πρωτάκι στο σχολείο για να σε αγριοκοιτάξουν άγρια τα μεγαλύτερα και να καθίσεις φρόνιμος στη γωνία σου. Πάντα θα υπάρχει 1 νταβατζής, που θα σε στριμώχνει όπως στο σχολείο. Βέβαια εδώ σε πληρώνουν. 3 ευρώ καθαρά την ώρα. Το πότε βέβαια δεν είναι σίγουρο αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Από το δημόσιο δεν έχασε λεφτά κανείς. Εγώ δεν έχω πληρωθεί εδώ και ένα χρόνο εφημερίες αλλά δεν πειράζει, εμείς δουλεύουμε για την φανέλα ε? Ποιος νοήμων άνθρωπος θα δεχόταν να δουλέψει από Δευτέρα πρωί μέχρι Παρασκευή μεσημέρι ασταμάτητα? Ούτε στην Ουγκάντα τέτοια πράγματα στο Ελλάντα όμως it’s a common place, called Ε.Σ.Υ.

Υπερβολική ακούγομαι ε? Σωστό.

Είμαι εγώ που σε κοιτάζω με την απόγνωση στο μάτι όταν έρχεσαι στα έκτακτα και μου λες για κάτι που είχες τουλάχιστον 3 μέρες πριν, δεν χειροτέρεψε και εσύ αποφάσισες ότι η καλύτερη στιγμή είναι 03.30 γιατί τότε δεν θα είχε κόσμο να περιμένει και δεν θα πληρώσεις για τις εξετάσεις σου. Καθώς λοιπόν σε κοιτάζω σκεφτόμενη «Τι θες από τη ζωή μου;» και εσύ ουρλιάζεις

«Είμαι Έλληνας φορολογούμενος! Εγώ σε πληρώνω!!!» καταλαβαίνω ότι εγώ είμαι από εδώ και εσύ από εκεί. Και είμαι πολύ κουρασμένη για να σου πω ότι και εγώ με πληρώνω καθώς φορολογείται το μεγαλύτερο κομμάτι του μισθού μου, οι εφημερίες μου δεν πληρώνονται έγκαιρα, δεν αναγνωρίζονται ως εργάσιμος-συντάξιμος χρόνος, ούτε ως ένσημα (κορυφαίο το χαρτί που παίρνουμε και λέει ημέρες εργασίας σε σαββατοκύριακα –αργίες = 0 και ας έχουμε λιώσει εκεί μέσα), ότι είμαι μέσα εκεί για να δουλεύω επιπλέον 16 ώρες σερί πέραν του πενθήμερου πρωινού ωραρίου για λιγότερο από 60 ευρώ καθαρά που θα ξαναφορολογηθούν, τη στιγμή που ο υδραυλικός/κομμώτρια με το καλημέρα θα σου τσιμπήσουν 60 ευρώ μαύρα και θα πεις και ευχαριστώ.

Το ξέρω, γούσταρα να γίνω γιατρός δεν με υποχρέωσε κανείς οπότε να το βουλώσω.

Και θα το βουλώσω καλέ μου, όπως το βουλώνω όταν σε εξετάζω μόνη μου ενώ υπάρχει σαφής οδηγία ότι δεν επιτρέπεται να κάνω τίποτα χωρίς παρουσία ειδικού, όπως το βουλώνω όταν τα security την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια όταν τα πρεζόνια βγάζουν στιλέτα και απαιτούν από μένα τη δόση τους (και αν δώσεις σε ένα, θα πλακώσουν και άλλα). Έμαθα να το βουλώνω για να μπορέσω να σε χειρουργήσω υπό την εποπτεία του ειδικευμένου, όταν εσύ θα κοιμάσαι μακάριος, ευτυχισμένος που το φακελάκι σου θα σου έχει εξασφαλίσει το καλύτερο νυστέρι. Είμαι συνένοχος και εγώ γιατί πρέπει να εκπαιδευτώ αλλά δεν έχω πρόγραμμα εκπαίδευσης, έτσι ο εκπαιδευτής μου δεν έχει έναν οδηγό από τα ελάχιστα που οφείλει να με εκπαιδεύσει και μπορεί να με αφήσει απλά να ομορφαίνω τον χώρο της υγείας, του κυλικείου, της καφετέριας.

Έτσι καλέ μου δεν θα με ακούσεις ποτέ να σου ανοίγω τα μάτια για τα φάρμακα με τα ακαταλαβίστικα ονόματα από τις εταιρείες της Άνω Ραχούλας γιατί αν σου γράψω πολλά τέτοια μπορεί να πάρω δώρο με κουπονο -ανταλλαγή κανένα βιβλίο, να πάω κανένα συνέδριο βρε αδελφέ. Και ας μην σου χρειάζονται όλα αυτά. Εσύ όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο χαίρεται το μάτι σου. Το ‘χω δει και ξέρω. Αν δεν σου δώσω φάρμακα, θα φύγεις απογοητευμένος και θα πεις «ο γιατρός ήταν άσχετος, δεν ήξερε τα φάρμακα και για αυτό δεν μου έγραψε» και ας έχεις μια απλή ίωση, και ας μην θες τίποτα… σε τρώει το χέρι σου να τα ακουμπήσεις στο φαρμακείο και να γυρίσεις στο σπίτι με μια τσάντα φάρμακα. Θα τσακωθώ μαζί σου αν δεν σου δώσω φάρμακα, δεν θες να σε ξυπνήσω, το ροχαλητό σου ακούγεται ως μουσική στα αυτιά σου…

Δεν θα με ακούσεις να σου απαντώ, όταν θα σου κάνω αλλαγές και θα λες ότι έφυγες από το άλλο νοσοκομείο γιατί εκεί τα έκαναν οι ειδικευόμενοι αλλά εδώ πλήρωσες κάτι παραπάνω στον επιμελητή και να τι καλή δουλειά που σου έκανε, και αυτή είναι η δική μου δουλειά για την οποία ούτε ευχαριστώ δεν θα πάρω αλλά πρέπει να βγάλω τον σκασμό αν θέλω να υπάρξει και επόμενο χειρουργείο.

Δεν θα με ακούσεις αλλά ούτε και σε νοιάζει να ακούσεις. Πόσες φορές σκέφτηκες αλήθεια τι γίνεται στην υγεία? Το σκέφτηκες? Πού πάει αυτός ο τομέας?

Βαυκαλίζεσαι ακόμα ότι είναι αγαθό και δικαίωμά σου η υγεία? Πότε? Όταν βιάζεσαι να δώσεις φακελάκι για να προσπεράσεις τον άλλον; Όταν θες να μην περιμένεις, να δίνεις «κάτι» και να σταματάνε όλοι να σε εξυπηρετήσουν; Υπάρχουν περιπτώσεις που οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να δώσουν φακελάκι (καταδικαστέο αλλά ακόμα πιο καταδικαστέο το σύστημα που το ανέχεται προκειμένου να μην δώσει τις αυξήσεις που θα έπρεπε) μα υπάρχουν και περιπτώσεις που βιάζονται να το δώσουν οι ίδιοι, σαν το φιλοδώρημα στον πορτιέρη για να εξασφαλίσουν το καλύτερο service. Με τον τρόπο αυτό φτάσαμε στην υγεία – προϊόν.

Σου πουλάω υγεία. Θα αγοράσεις; Έχεις την αγοραστική δύναμη; Το Ε.Σ.Υ. απαξιώνεται προκειμένου όταν θα κλείσει να φανεί πως έγινε κατόπιν εντολή της κοινωνίας. Το Ε.Σ.Υ. που τόσο απαξιώνεις είναι που πληρώνει για το κέντρο υγείας και τα περιφερειακά ιατρεία που μονίμως είναι με παθητικό καθώς δεν εισπράττουν από τον κόσμο για τις υπηρεσίες ανεξαρτήτως ασφάλειας ή μη. Και θα μου πεις δεν με νοιάζει. Γερόντια δεν έχω στην επαρχία να νοιάζονται για τον γιατρό, στις διακοπές θα τα σκάσω στον ανειδίκευτο τουριστο-γιατρό (που εσύ δεν το ξέρεις αλλά πληρώνεις όλο χαρά τα 50 ευρώ για τις 2 γάζες που θα σου βάλει αλλά εξαγριώνεσαι για τα 3 ευρώ που θα πληρώσεις για την κάρτα σου στο νοσοκομείο), ας το κλείσουμε το μαγαζί/νοσοκομείο αφού είναι με παθητικό.

Αυτό σε μάθανε. Ότι όλα είναι μια επιχείρηση και πρέπει να είναι κερδοφόρα αλλιώς ξεφορτώσου την (Βέβαια ως κράτος ξεπουλήσαμε πρώτα τις κερδοφόρες επιχειρήσεις αλλά μην ανησυχείς, καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες και για τις υπόλοιπες).Δεν σου αρέσει το Ε.Σ.Υ., δεν σου αρέσει η φάτσα μου όπως σε εξετάζω με την τσίμπλα στο μάτι, δεν σου αρέσει η ξενοδοχειακή υποδομή, δεν σου αρέσει το φαγητό ( ε για αυτό να τα πείτε στους συμβασιούχους που παίρνουν για 400 ευρώ το μήνα να κάνουν τα security, μαγειρεία, καθαριότητα… προσεχώς και άλλες κατηγορίες εργαζομένων προς ενοικίαση), δεν σου αρέσει που δίνεις το φακελάκι (που αν στο πάρω θα είμαι κάθαρμα, αν δεν στο πάρω θα είμαι μαλάκας και αν δεν στο ζητήσω προφανώς δεν θα είμαι τόσο καλός γιατρός όσο ο «ταρίφας»)

Αισθάνεσαι όμορφα με μια γεμάτη τσέπη να πληρώνεις 1 και να τρέχεις 10 για τα καπρίτσια σου. Για να μην περιμένεις στη σειρά, για να στα φέρνουν όλα στο χέρι, για να περνάς πρώτος ακόμα και αν έχεις κάτι ασήμαντο πριν από εκείνον που είναι σοβαρά. Γιατί αυτή είναι η νοοτροπία που σου μάθανε και σε βόλεψε, γιατί αυτή είναι η νοοτροπία που κατατρώει το σύστημα μέχρι να το σπάσουμε κομμάτια και να το δώσουμε στους managers.

Τότε καλέ μου δεν θα πληρώνεις μόνο όσα είναι το φακελάκι. Τόσα είναι η αμοιβή του ιατρού, θα πρέπει να πληρώνεις και τα υλικά του χειρουργείου, τα φάρμακα σου και την φιλοξενία σου και τα λεφτά θα είναι πολύ παραπάνω από τα 70 ευρώ την ημέρα που είναι το ημερήσιο κλειστό νοσήλιο σήμερα. (Συμφέρει να κάνεις τον άρρωστο αν βρεθείς σε κάνα νοσοκομείο για να κοιμηθείς παρά να πας σε ξενοδοχείο δηλαδή όπως φτάσαμε). Θα έχεις ιδιωτική ασφάλιση; Έχεις ήδη; Για ξανακοίταξε τα μικρά γράμματα σε παρακαλώ. Αν είσαι ήδη άρρωστος δεν έχεις δικαίωμα ασφάλισης, αν είσαι υγιής έχεις όριο που θα μπορείς να πηγαίνεις στο γιατρό (όχι ό,τι ώρα σου ρθε και όσες φορές σου ΄ρθει) τις επιπλέον φορές θα τις πληρώνεις… Λογικό ακούγεται; Κάπως έτσι έφτασαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής να έχουν εκατομμύρια ανασφάλιστων πολιτών, όπου οι ασφάλιση υγείας θεωρείται πολυτέλεια και πρόοδος στο σύστημα η μέριμνα για την παροχή υγειονομικών υπηρεσιών υπέρ των ευπαθών ομάδων. Και κάπως σου αρέσει στα αυτιά αυτή η αμερικανιά, ο καθένας για την πάρτη του… το βλέπω στις αντιδράσεις σου, πως νοιώθεις ότι πληρώνεις για τον αλβανό που έρχεται στο νοσοκομείο. Ο αλβανός έχει φροντίσει και έχει βγάλει βιβλιάριο του ΟΓΑ (μην με ρωτάς πώς) για τον έλληνα τον ανασφάλιστο πληρώνεις, εκείνον που έρχεται αφού κλείσει η γραμματεία και περιμένει να τελειώσουν οι ασφαλισμένοι που θα πλήρωναν και εκείνοι αν υπήρχε γραμματεία.

Λάθος κάνω;

Άλλη είναι η ψυχοσύνθεσή σου;

Να σου πω 1 ιστορία για την ψυχοσύνθεση σου Νεοέλληνα…

04.00 έρχεται ένας ευγενέστατος κύριος να αναφέρει ότι πριν από 5 μέρες είχε τρυπηθεί με μια καρφίτσα. (Όχι δεν κάνω πλάκα, η πλειονότητα των περιστατικών της νύχτας είναι ανάλογης βαρύτητας) Τον κοιτάω με την καθιερωμένη απόγνωση (τι θες από τη ζωή μου άνθρωπέ μου τέτοια ώρα;;;;), εκείνος το καταλαβαίνει και μου απαντά συνεσταλμένα..

-εγώ το καταλαβαίνω ότι δεν είναι τίποτα αλλά έπεσα να κοιμηθώ την πρώτη μέρα, με έπιασε η γυναίκα μου στην κρεββατομουρμούρα «δεν πήγες στο κέντρο υγείας να το δουν, και αν θα πάθεις τέτανο, και αν είναι σοβαρό, και θα πεθάνεις κτλ κτλ κτλ», δεν με άφησε να κοιμηθώ, το ίδιο έγινε και την δεύτερη και την τρίτη και την τέταρτη μέρα.. σήμερα όταν ξεκίνησε την κρεββατομουρμούρα, δεν άντεξα, τόσες μέρες έχω να κοιμηθώ, σηκώθηκα και ήρθα!!!!!!!…

Βέβαια το γιατί δεν ήρθε το απόγευμα π.χ. δεν έπαιζε ως ενδεχόμενο, αλλά αν του λέγαμε βεβαίως στη διάθεσή σας 100 ευρώ να έβλεπα πόσοι θα έρχονταν για βλακείες.

Δυστυχώς το σύστημα υγείας είναι κάτι που ο μέσος Έλληνας το έχει δεδομένο αλλά και παντελώς χεσμένο παράλληλα. Κάτι σαν το σχολείο. Ας το στείλουμε το παιδί μας το πρωί που είναι τζάμπα να κάνει και baby sitting και το απόγευμα θα το στείλω στο φροντιστήριο να μάθει και τίποτα της προκοπής. Αν έχω βέβαια παραπάνω λεφτά θα το στείλω ιδιωτικό με την μία. Τώρα αν πω οι φοιτητές στα πανεπιστήμια από ποια σχολεία προέρχονται (δημόσια ή ιδιωτικά) θα γίνω κακιά; Οι αναλογίες με το σύστημα υγείας είναι αναρτιχιαστικές. Αν έχεις λεφτά θα πας σε μεγάλο ιδιωτικό, αν έχεις λιγότερα θα πας σε κάποιο δημόσιο σε όσο το δυνατόν πιο μουράτο όνομα… σαν να κλείνεις τραπέζι σε μπουζούκια.

Αν ένας γιατρός σου έλεγε ότι δεν θα σου ζήταγε λεφτά για να χειρουργήσει τι θα σκεφτόσουν; Ότι μάλλον δεν είναι καλός για να μην ζητά…. Ο έλληνας αισθάνεται ασφάλεια με το φακελάκι του, δεν θέλει να μάθει, να του χαϊδεύουν τα αυτιά. Πέσανε επάνω του όλοι, κάναμε τα πάντα, τις πιο ακριβές εξετάσεις, ακόμα και όλες όσες δεν χρειάζονταν, κάναμε τα πάντα και 2 τούμπες δώρο…

Υπάρχουν κακοί και διεφθαρμένοι γιατροί αλλά υπάρχουν και κακοί και διεφθαρμένοι ασθενείς. Ας υποθέσουμε ότι είχα στην διάθεσή μου 1 κρεβάτι στην μονάδα εντατικής θεραπείας και εκείνη την ώρα έσκαγαν 2 περιστατικά που το διεκδικούσαν. 1 νέος από τροχαίο (που θα συνέρχονταν σε λίγες μέρες) και 1 ηλικιωμένος με βαριές εγκεφαλικές βλάβες από αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (που δεν θα επανέρχονταν και η επιβίωση του θα καθορίζονταν μόνο από το πόσες μέρες θα έμενε συνδεδεμένος στο μηχάνημα) και έβγαινα λοιπόν έξω ως ιατρός της μονάδας και έλεγα:

ο νέος δεν έχει γονείς να πληρώσουν για να του δώσω το κρεβάτι ενώ ο ηλικιωμένος έχει παιδιά που μπορούν να πληρώσουν…

αν ήσασταν τα παιδιά του ηλικιωμένου και σας έλεγα: μην με πληρώνετε, μην με πιέζετε να σας το δώσω, αφήστε να το δώσω στο νέο, -αν δεν θα σας έλειπαν τα λεφτά-,

θα αφήνατε τον πατέρα σας, την μάνα σας (που ένας άγνωστος θα σας έλεγε ότι δεν υπήρχαν πιθανότητες να επανέλθει) για να σωθεί 1 νέος;

Στον εαυτό σας να την δώσετε την απάντηση, όχι σε μένα.. εγώ τα απαντήσεις μου τις έχω πάρει στην καθημερινότητά μου…

Έχουμε το σύστημα υγείας που μας αξίζει αλλά αν δεν γίνει κάτι η κατάσταση θα επιδεινωθεί και άλλο μέχρι να σταματήσει να υφίσταται. Το Ε.Σ.Υ. θα είναι η επόμενη Ολυμπιακή, που θα βγει στο σφυρί. Είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία για αυτό;

Είσαι έτοιμος από το νοσοκομείο που σε περιμένει 24 ώρες το 24ωρο ανοικτό παρόλα τα σοβαρά του προβληματα, να μεταβείς σε μία κατάσταση όπου δεν θα μπαίνεις καν αν δεν είσαι ταμειακώς εντάξει; Για ένα μέλλον όπου η οικονομική σου κατάσταση θα καθορίζει το επίπεδο της υγείας σου και κατ’ επέκταση το βιοτικό σου επίπεδο, την εργασία αλλά και το μέλλον σου; Για επιμέρους συστήματα υγείας πολλών ταχυτήτων; Για πολίτες πολλών ταχυτήτων;

Είσαι έτοιμος για μια νέα γενιά ανεκπαίδευτων ιατρών, των ίδιων που απαξιώνεις τώρα και σε λίγα χρόνια θα ακουμπάς δουλικά το φακελάκι σου; Είσαι έτοιμος για το σύστημα που αλλάζει; Ή μήπως δεν το κατάλαβες, ή δεν σε νοιάζει αρκετά για να ασχοληθείς μ’ αυτό;

Την επόμενη φορά που θα απαξιώσεις τον ανειδίκευτο που ασχολείται μαζί σου, που θα δώσεις φακελάκι, που θα έχεις την ευκαιρία να διατυπώσεις εγγράφως και πρωτοκολλημένα τα παράπονά σου για το σύστημα και εσύ θα σωπάσεις να θυμάσαι πως φτιάχνεις το σύστημα που σου αξίζει και το οποίο δεν θα υπάρχει για πολύ ακόμα.. όχι με αυτήν την μορφή.

Και το επόμενο σύστημα να το ξέρεις, δεν θα βασίζεται στο φιλότιμο κάποιων. Η λέξη αυτή δεν υπάρχει στα manuals των managers. Εξακριβωμένο.