EL TIEMPO ENTRE LOS DOS - 2007 - EROS RAMAZZOTTI

Είναι παράξενο. Αλλά όλη η ιστορία μια παραξενιά της μοίρας ήταν, έτσι δεν είναι; Δεν μου αρέσει να σου γράφω, ποτέ δεν μου άρεσε. Ήθελα να σε κοιτώ στα μάτια, να σ’ αγγίζω, να αγγίζεις εμένα, όχι ένα ακουστικό, ένα πληκτρολόγιο, ή ένα κομμάτι χαρτί.
Ναι. Δεν λάθεψες. Εγώ ήμουν χτες, που έπεσα τυχαία πάνω σου, που προσπέρασα και χάθηκα ξανά στο παρελθόν αλλά το ξέρω πως θα ‘ρθεις από εδώ. Δεν ξέρω τι ψάχνεις, ούτε αν θα το βρεις. Πριν μήνες οδηγούσα και θυμήθηκα τα ταξίδια μας. Τότε που οδηγούσες εσύ και μου φαινόσουν τόσο μεγάλος. Τώρα πια είμαι τόσων ετών, όσο ήσουν εσύ τότε. Μου φάνηκε τόσο αστείο. Και τόσα χρόνια ανάμεσα μας. Άναψα τσιγάρο και ξεφυσώντας τον καπνό θυμήθηκα πόσο αστεία σου φαινόμουν με ένα τσιγάρο στο χέρι. Δεν κάπνιζα τότε. Τότε…..

Μια στιγμή, μια στιγμή αρκεί για να γυρίσω πίσω. Δεν άλλαξες καθόλου. Τόσα χρόνια και δεν σ’ άγγιξε τίποτα. Σ’ αυτή τη στιγμή σαν να σε προσπέρασα. Μεγάλωσα, γέρασα πριν από σένα.
Είχες δίκιο για μένα. Δεν μπορούσα να σταματήσω, δεν μπορούσα να μη θέλω, δεν είχα άλλη επιλογή από το δρόμο, που είχα σχεδιάσει. Δεν χωρούσα στο λίγο που ονειρευόσουν. Ήσουν 30 και ήσουν ήδη κουρασμένος. Έχω προσπεράσει τα 30 και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει. Δε σε μαλώνω, ούτε σε υποτιμώ. Και εγώ το προσπάθησα να συμβιβαστώ. Μα δεν τα κατάφερα. Δεν το ‘θελα πραγματικά. Είχες δίκιο, ο εγωισμός μου πάνω από όλα.

Θα ‘θελα να μην με φοβόσουν τόσο. Θα ‘θελα να με γνώριζες τώρα. 10 χρόνια μετά. Όχι για να δούμε τι απέμεινε αλλά για να δεις πόσο άλλαξα, να δω και εγώ τι απέμεινε από εκείνη την ανάμνηση.

Ξέρεις… παραμένω το ίδιο εγωίστρια πάντα. Ή όλα ή τίποτα. Στον έρωτα δεν μεγάλωσα στιγμή.

Θα 'θελα να σε νοιάζει ακόμα τόσα χρόνια μετά το πώς είμαι, πώς περνώ, αν αγαπώ και αν μ' αγαπούν.... όπως με νοιάζει εμένα....
αλλά αυτό ήταν που έμεινε στο τέλος... δυο ωκεανοί από θέλω που δεν συναντιότανε πια πουθενά.