Ντεκολτε. 1 κουμπι το πρωι, 2 το απογευμα, 3 η εφη σαρρή και 5 ο φλωρινιώτης (παραλλαγη κατά spark πρωτότυπο κ. ζουμπουλάκη -δια υποκαμισαν-)

-Έχεις τσιγάρο;

- Φτού! Όχι! Τα άφησα πάλι στο αυτοκίνητο.

- Για κοίτα στη βιβλιοθήκη για κανένα κρυμμένο.

- Δεν έχω. Έχω όμως μουσική. Της θείας. Τέλειο. Σαν τις προηγούμενες μέρες. Άρπαξα. Κόκκινο μαλλί. Κόκκινη μούρη ασσορτί.

- Σε βλέπω. Δεν είσαι καλά.

- Το ξέρω. Αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να χαίρομαι τη θάλασσα. Όταν χαλαρώνω ανάσκελα και βλέπω τον ήλιο και ο ήλιος με παρασέρνει νομίζω πως όλα θα πάνε καλά. Πως θα βρω την δύναμη να παλέψω ακόμα ένα χειμώνα.

- Καίγονται.

- Τα βλέπω. Μηνύματα. Ανθρώπους που έλεγα δεν θέλω να παραδέχομαι ότι γνωρίζω και με νοιάζει αν είναι καλά αν καήκανε τα σπίτια τους. Στον περίβολο μιας εκκλησίας να εύχομαι να μην καούν. Ειδήσεις να ουρλιάζουν, φλόγες να ξεπηδούν έξω από την οθόνη.

- Αύριο δουλειά.

- το ξέρω. Απανωτά. Ανελέητα. Ένα περίεργο πράγμα… ποτέ σχεδόν δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Αύριο ξανά γκασμά.

- Πάμε για τσιγάρο;

- Μου λείπουν οι φίλοι μου. Και δεν θέλω να το παραδεχτώ. Ούτε να κάνω καινούριους. Θέλω τους φίλους μου μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο που καίγεται…

- Δεν έχεις όρεξη για βόλτα ε;

- Ζυγός με παρθένο. Κακός… κάκιστος συνδιασμός…. Λίγο ακόμα θάλασσα. Ένα ακόμα κύμα να με παρασέρνει ξανά…. «ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ… ΣΕ ΠΗΡΕ Η ΘΑΛΑΣΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ… ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑ» «Μπλουμ! Έρχομαι… μη φοβάσαι… εδώ είμαι!» Εδώ; Εκεί; Πού;

- Μπύρα;

- Έχεις;

- Όχι. Αλλά τσίμπησες. Κάτι είναι και αυτό.

- Πού πήγαν οι άνθρωποι;

- Εδώ είναι… αλλά δεν θες να τους δεις…

- Να φύγουνε… να πάνε αλλού…

- Με αυτά τα μούτρα θα πας στη δουλειά;

- Λες να με διώξουν;

- Μπα… πού τέτοια τύχη.

- Γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο;

- Γιατί φοβάμαι αυτό που μπορεί να ακούσω.

- Δεν είναι κακό να φοβάσαι;

- όχι. Αλλά κουράστηκα να φοβάμαι. Βαρέθηκα. Σιχάθηκα. Θέλω εκείνες τις στιγμές στην θάλασσα, που επιπλέεις και λες θα την παλέψω και πάλι καθώς νοιώθεις την ανάσα σου και την ανάσα την θάλασσας σε όλο σου το κορμί να σε τραβάει… μέσα της… μέσα στο απέραντο γαλάζιο… μέχρι οι φωνές να σωπάσουν.

Γκλουπ! Έρχομαι!