Περί καμηλοπαρδάλεων, πατινιών και λοιπών ο λόγος

Μια γυναίκα όμορφη δεν χρειάζεται το χιούμορ. Είναι σαν καμηλοπάρδαλη με πατίνια. Οφθαλμοφανώς περιττό και κάτι πρέπει να περισσέψει και για μας τις υπόλοιπες. Ποιες εμάς. Έλα που δεν ξέρεις. Ποτέ σου δεν άκουσες αυτό το περιβόητο… « … μα τι σε νοιάζουν εσένα αυτά χρυσή μου. Εσύ έχεις τόσα και τόσα άλλα χαρίσματα» και εκεί που λες « με έσφαξες τώρα, γύρισε και το μαχαίρι να το καταλάβω καλύτερα».. συνεχίζει «… αλλά τι να τα λέμε τώρα; Εσύ τα ξέρεις καλύτερα» Ω, ναι εγώ και το πανίσχυρο azax, που μας κάνει αόρατες.

Όπως κατάλαβες, έχω χρόνο για σκότωμα (και εμένα για σκότωμα αλλά δεν είναι της παρούσης) και είπα να φλυαρήσω λίγο. Το χιούμορ ου γαρ έρχεται μόνον. Μετά από ενδελεχή (πιασάρικο και κομματάκι ιντελεκτουέλ για ξεκάρφωμα) ψάξιμο στον φίλο μου τον γούγλη (οι παλιές γενιές είχαν το svelto, η σύγχρονη το google) αποφάσισα ότι αφού στο ψάρεμα και τον κοινωνικό σχολιασμό είμαι ανίατη και κατά περιόδους απελπιστικά άχρηστη απευθύνθηκα στις διεθνείς ανθρωπιστικές δυναμείς. Κοινώς επιστρατεύτηκαν φίλοι για να μάθουν εξ’ αποστάσεως όσα εγώ δεν μπορούσα να μάθω από απόσταση αναπνοής.

Με το βιογραφικό υπό μάλης σχεδιάστηκαν αστρολογικοί χάρτες, βρέθηκαν που είναι οι πλανήτες, οι οίκοι, οι πρώην και οι επόμενες και όλα αυτά που η έγκριτη και συνάμα αδιάκριτη αστρολογία μπορεί να προσφέρει. Φυσικά επειδή όταν αποφασίζεις να κυλιστείς στο βούρκο οφείλεις να το κάνεις όχι απλά με στυλ αλλά επιπλέον μέχρι το τέρμα… ταρώ, sms parties, ανελέητο shopping therapy (αυτό δεν ήταν απλά ένα «κοίταξέ με ΕΔΩ ΕΊΜΑΙ!!!» αλλά extreme make over/take-no-prisoners/edition.

Και επειδή σε βλέπω που είσαι ακόμα με την απορία τι έγινε τελικά με το έγκλημα… Για τον υπέροχο ψυχικό μου κόσμο σου έχω μιλήσει τελευταία; Τα γαλλικά και το μπαλέτο; Ε… για αυτά θα μιλήσουμε, άναψε και εσύ τσιγάρο, καφέ δεν έχω -να σου πω και το φλυτζάνι-, οπότε μη πεις κουβέντα. Δημοκρατικές διαδικασίες όπως πάντα. Όσο δημοκρατικός είναι και ο έρωτας.

-Μου αρέσεις. Σε θέλω.

- Έβηξε κανείς; Μπα… θα μου φάνηκε!

Πόσες χλεμποθερμίδες έχει 1 χυλόπιτα άραγε;

Παίρνοντας πανηγυρικά την νιοστή μου χυλόπιτα, οφείλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους –την εξής 1 – που έκαναν τα πάντα για να καταπολεμήσουν το αναπόφευκτο. Ευχαριστώ λοιπόν την γνωστή/άγνωστη που έκανε αυτή τη διαδρομή όχι απλά επεισοδιακή αλλά οσκαρικά κινηματογραφική με ανευρέσεις κρίσιμων πληροφοριών (να μην ακούω ανόητες ερωτήσεις…. Υπάρχει πιο κρίσιμο πράγμα από μία επιστήμων από τον αστρολογικό χάρτη;). Επιπλέον την ευχαριστώ για το γεγονός ότι στάθηκε βράχος ακλόνητος στην οξεία κλαψομουνίαση συνοδευόμενη από πλείστες όσες υποτροπές και για τις απείρου κάλλους ατάκες της του τύπου «Σκάσε, λες μαλακίες τώρα και το ξέρεις» που ματαίως προσπαθούσαν να κάνουν reboot σε ένα σύστημα που χρειάζεται low level format. System error c:\format/spark/brain

Κακώς λένε ότι ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι για 2… γιατί όταν ο έτερος δεν είναι εκεί, που θα πεις καλή μου τον πόνο σου; Σε τίνος τα πατώματα να κυλιστείς; Ποιος θα τραβήξει τον ώμο του να πέσεις μπας και ξυπνήσεις; Ε; Μα φυσικά η φίλη. Ο ανώνυμος ήρωας του εν λόγω έπους. Ο αφανής πλην όμως λαλίστατος από μηχανής Θεός για να σου κάνει τόσο απολαυστική αυτήν την τραγική ειρωνεία. Αυτό πού όλοι γνωρίζουν και εσύ επιμένεις να αγνοείς. Ότι η γη κινείται και όσο κινείται ακόμα, οι σημαίες που υψώνεις είναι απλά για την πάρτη σου.

Μα αυτό που έχει σημασία πάντα είναι το ταξίδι. Με τα πάνω και τα κάτω του. Τα γέλια και τις γελοιότητές του για το γελοίον του πράγματος. Μια ασχημούλα έχει μάθει καλά να με στεναχωριέται και προπάντων να μην το βάζει κάτω. Μέχρι το επόμενο λάβαρο της επαναστάσεως, μέχρι την επόμενη ήττα.

Εδώ είμαι. Δεν μηδίζω. Δεν το βάζω κάτω. Πιστή στο ρητό μου. «Τι να την κάνεις μια καμηλοπάρδαλη με πατίνια;» Παίρνω τα πατίνια μου λοιπόν και εσείς εκεί έξω να προσέχετε! Να σας πω ένα μυστικό;

Ξέρει κανείς σας από πατίνια;

Εγώ πάντως όχι! Αλλά ο ανάδρομος (ο Κρόνος καλέ) φεύγει τον Οκτώβρη! Τα καλύτερα έρχονται! Αν τα δείτε πουθενά – παρεμπιπτόντως-, πείτε τους πού να με βρουν. Έχω ήδη οργανωμένο σύστημα κατασκοπίας, αντι-κατασκοπίας, μεταφυσικών μελετών και προπάντων ένα φωτεινό βέλος που αναβοσβήνει και λέει (… όχι απελπισμένη καλέ, μην τον τρομοκρατήσουμε κιόλας, όχι αμέσως τουλάχιστον) ΕΔΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!

Επειδή ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε…. ΜΠΟΥΜΠΟΥ σε ευχαριστώ για αυτούς τους μήνες, που όχι απλά με ανέχτηκες αλλά μου χάρισες τις πιο τσαχπινογαργαλιάρικες αναμνήσεις των τελευταίων ετών. Σε ευχαριστώ και επιφυλάσσομαι για το μέλλον ;)

και για να μην ξεχνιόμαστε... πριν το καλοκαίρι είχαμε μείνει εδώ...

και τώρα είμαστε ΕΔΩ!


Ηow many other friends do you have in the asylum?