Ο πρώην οφείλει να είναι παρελθόν και μια γυναίκα μέλλον.

- Μήηηηηηηηητσο
- ΛΕΓΕ!
- Μ’ αρέσει ο Κίτσος
- Και αυτός τι φταίει;



Όπως κατάλαβες ακόμα μία αμφιβόλου σοβαρότητας και σημασίας ανάρτηση μόλις ξεκίνησε. Χαμογέλα και πού ξέρεις, ίσως αυτή η ανάρτηση είναι για σένα. Για σένα «πρώην» που κάποτε αγάπησα και έκτοτε αγαπώ να μισώ.
Ένας αξιοπρεπής πρώην οφείλει να είναι αρκούντως μισητός αλλά η ανάμνησή του απολαυστική σαν έκρηξη πικρής σοκολάτας. Μαύρη, πλούσια, αμαρτωλή και απόλυτα εθιστική όπως κάθε κακιά συνήθεια που σέβεται τον εαυτό της αλλά όχι την αξιοπρέπεια σου.
Έχει σημασία γιατί ο πρώην είναι πρώην; Όχι! Σημασία έχει να κυλιέσαι στα πατώματα με το δικό σου προσωπικό στυλ και οι φίλοι να απολαμβάνουν μαζί σου τη διαδρομή.

- Τάσο, σταμάτα να κυλιέσαι στα πατώματα
- Την θέλω! Την αγαπώ! Φέρτε μου την Γκόλφω εδώ. Ή αφήστε με εδώ να πεθάνω
- Δεν θα πεθάνεις!
- Το ξέρω αλλά αφήστε με να πεθάνω!
(Κάποιους μήνες μετά)
- Πόσο μαλάκας ήμουν ο Τάσος που θα πέθαινα για την Γκόλφω! Γκόλφω WHO?

Ένας πρώην που δεν ήταν απλά ένα post-it στο βιβλίο της ζωής μας, δεν μένει ποτέ φίλος. Γίνεται ο ακατανόμαστος, το κτήνος εκείνο, που μας κατέστρεψε αλλά θα δίναμε τα πάντα να γυρίσουμε για 1 στιγμή το χρόνο πίσω στη στιγμή εκείνη που πεταλούδες φτερούγιζαν στο στομάχι μας και ο κόσμος ολόκληρος ήταν μονάχα 2 άτομα. Εσύ και η βλακεία σου.
Οι πλέον πρώην – πρώην, προστατευόμενο πλέον είδος σαν τις χελώνες καρέτα – καρέτα από τις διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις, μπορούν να κάνουν τον πόλεμο τον Rose να μοιάζει πλέον παρωχημένος, κομματάκι vintage-πανωλεθρία σαν τις βάτες σε ξώπλατο.
Τα καλύτερα μεθύσια, τα μεγαλύτερα παραληρήματα έχουν γραφτεί για τους πρώην. Αυτά έχει η ζωή. Τους νυν τους ζεις, τους πρώην… απλά τους γράφεις και αν πιάνει το χέρι σου όπως το στόμα σου… τότε μιλάμε για καλλιγραφία.
Πρώην… πεταμένα λεφτά. Τσιτάτα χιλιοφορεμένα για να μας επαναφέρουν στο «νέα (εσύ εκεί πίσω… μη γελάς! Σε βλέπω!) γυναίκα (σταμάτα να κυλιέσαι στα πατώματα… η τουλάχιστον πάρε και τις γωνίες να μην κάνεις μισή δουλειά) ψάχνει (όχι στον γούγλη… ανόητε.. ή τουλάχιστον όχι μόνο εκεί)»
Οι πρώην f*ck’adoro/μας φέρνουν πιο κοντά με τους φίλους μας. Γιατί αν σε μία σχέση για τους ντεμοντέ χωράνε μόνο 2… στον χωρισμό χωράνε όλοι! Οι πρώην μας έμαθαν όχι μόνο να αγαπούμε αλλά και να γνωρίσουμε καινούριους ανθρώπους, τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μας. Γνωριμίες πάντα ενδιαφέρουσες και κυρίως.. γεμάτες εκπλήξεις.
Οι Εσκιμώοι διακρίνουν δεκάδες αποχρώσεις του λευκού, εσύ πόσες αποχρώσεις έμαθες του κίτρινου και του μαύρου; Καμία; Άσε… ξέρω. Εσύ είσαι Κ-Υ-Ρ-Ι-Α. Οι άλλες τα κάνουν αυτά. Εγώ είμαι οι άλλες. Η Something/Nitsa της blog-o-γειτονιάς σου με τους πρώην-φωτιστικά δαπέδου, που είναι σχεδιασμένοι να φωτίζουν τη ζωή σου μόνο όταν είναι στο πάτωμα.
Είμαι κακιά, είμαι πολύ κακιά ή είμαι απλά ο εαυτός μου; Είμαι απλά η πρώην ξανά και ξανά, χωρίς νυν και μονίμως μέλλουσα. Είμαι η αγοραστική δύναμη σε έναν κόσμο που κινεί το χρήμα και που όλα έχουν την τιμή τους. Χρήμα, χρόνο, αξιοπρέπεια, ανθρώπους… ό,τι θες…. You name it.
Είσαι το δόλωμα στο αγκίστρι που λέγεται ζωή.

Pink - Please Don't Leave Me (High Quality)
Ανέβηκε από wonderful-life1989 - Μουσικά videos, συνεντεύξεις καλλιτεχνών, κονσέρτα και άλλα.

Και με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς (Καλό μήνα βρε) οφείλω να αναγνωρίσω του αριστούχους bloggers της χρονιάς που πέρασε.

Αγαπημένο blog της διεθνούς adamantias. Αρίστευσε εις γεωγραφία, ιστορία, πολιτιστικάς και λοιπάς εορταστικάς εκδηλώσεις. Διακρίθηκε για το ήθος της, την γεμάτη γεύση της και την συνιστούν ανεπιφύλακτα «η διάπλασις των παίδων» και τα σώματα… ασφαλείας. Αγαπώ adamantia που ενσαρκώνει το absolute girl’s power (με 99% alcohol, σερβίρεται και σε molotof).


Απόλυτη εξάρτηση το blog της θείας Donnas. Αρίστευσε εις οικοκυρικάν, γυμναστικήν, μουσικήν, διάλειμμα και αστρολογίαν. Υποκλίνομαι ταπεινά στην θεία και δηλώνω πρεζάκι των αναρτήσεών της.