Η Ρώμη φλέγεται.

Ένα βράδυ μου σύστησαν έναν γνωστό κύριο χάρη στην γραφή του σε μία παρέα. Ως ακόμα μία groopie έκανα τα ειλικρινή μου κοπλιμέντα για τα δείγματα γραφής του υπογραμμίζοντας -οριακά φορτικά- πως ανυπομονούσα να διαβάσω κάτι μεγαλύτερο από τα διηγήματά του.
Λίγο το περασμένο της ώρας, λίγο το αλκοόλ, κάποια στιγμή γύρισε και μου είπε ανάμεσα στις συνεχείς διακοπές της ροής της συζήτησής μας:
- Τους βλέπεις όλους αυτούς; Πόσο χαίρονται; Πόσο διασκεδάζουν; Και έρχονται και ζητούν και άλλο... και άλλο... Ξέρεις τι είναι για μένα; Μια οδυνηρή γέννα. Υποφέρω κάθε φορά, που γράφω.
Δεν είπα τίποτα. Άναψα τσιγάρο και άλλαξα κουβέντα. Ήθελα να πω "Να φλέγεσαι. Να φλέγεσαι, δίχως να καίγεσαι γιατί αυτή η φωτιά δεν θα σβήσει ποτέ. Και από αυτήν την φωτιά θα ζεσταίνονται και θα ξεδιψούν"
Η Ρώμη φλέγεται. Ο Νέρωνας παίζει την άρπα του...

ευχαριστώ...

Αλητεύοντας από εδώ και από εκεί στο διαδίκτυο -παράλληλα με ό,τι παρακολουθώ για ενημέρωση-, πάντα έχω 2-3 παράθυρα ανοιχτά, που παρακολουθώ συζητήσεις. Συνήθως προσπερνώ και επιστρέφω σε ό,τι κρίνω χρήσιμο. Σπάνια μου τραβά κάτι την προσοχή. Πριν κάποιες μέρες, σκάλωσα σε μία πρόταση. "Δεν ακούω την μουσική, δεν μπορώ, την νιώθω, με τα χέρια, με το σώμα." Κρατς, κρατς, σκάλωσα.
Πιάσαμε την κουβέντα. Ένας νέος άντρας, κούκλος, τετραπληγικός μετά από τροχαίο στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου. Ο σύντροφός του δακτυλογραφούσε αντί για αυτόν. Κρατς. Κρατς. Άνοιξα τις φωτογραφίες. Σπάνια το κάνω. Σήμερα με αποχαιρέτησε. Αποφάσισε πως δεν είχε δικαίωμα να επιβάλει στον σύντροφό του, να ζήσει τον θάνατό του δεύτερη φορά και αποχαιρέτησε όλους τους ανθρώπους, που συνομιλούσε.
Η κρίση αυτή μας κάνει κτηνάκια, διαφόρων μεγεθών και αποχρώσεων. Είναι μαγκιά η επιβίωση. Το ακούω συχνά από διάφορα στόματα. Ε, λοιπόν για μένα δεν είναι μαγκιά. Και έχω επιβιώσει από αρκετά. Αναγνωριζόμαστε οι επιζήσαντες. Πάντα για να ξεφύγεις, ακρωτηριάζεις κάτι ή κάποιον. Θέλει κάτι τις παραπάνω, να νοιάζεσαι για τον άλλον ακόμα και όταν δεν θα είσαι εκεί. και το λέω αυτό, έχοντας σταθεί απέναντι από ταφόπλακες ανθρώπων, που με διάλεξαν να με αγαπήσουν πραγματικά... όσο ανόητη και αν ήμουν. Δεν με έβλεπαν καλύτερη ή χειρότερη από ό,τι ήμουν.
Κάποτε ρώτησα έναν από αυτούς: - Γιατί συνεχίζεις; Γιατί ενδιαφέρεσαι; Γιατί ρωτάς; Γιατί μου κάνεις δώρα; Δεν χρειάζεται. Μου απάντησε. - Υποσχέθηκα... και χαμογέλασε. Πώς αλλιώς; Λίγο καιρό αργότερα μέσα στην παλαβομάρα της επιπολαιότητάς μου, τον επισκέφτηκα ξαφνικά. Ήτανε σαν να 'τανε γιορτή. - Έχω καρκίνο στο συκώτι. Η μαλακία όταν είσαι γιατρός είναι πως ξέρεις. Δεν ρωτάς. Με είδε που συννέφιασα και άρχισε να λέει ιστορίες, που άλλες δεν τις ήξερα, άλλες δεν τις θυμόμουν. Λίγες μέρες μετά μου τηλεφώνησαν να πάω στην κηδεία. Δεν πήγα.
Συζητώντας ένα βράδυ με έναν αγαπημένο του είπα με παράπονο. - Γιατί δεν με βοηθάς; Εσύ λες πως μ' αγαπάς... - Αυτός είναι ο δικός σου αγώνας, απάντησε. Ούτε μπορώ, ούτε και είναι σωστό να τον δώσω εγώ για σένα. Εγώ στέκομαι πίσω σου και σου λέω "προχώρα".
Δεν πιστεύω πως αυτή η ζωή είναι ένα διαγώνισμα και ανάλογα με την βαθμολογία, θα πάμε σουίτα παράδεισο ή τρίτο καζάνι κολάσεως γωνία. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως ό,τι αγαπήσαμε και ό,τι μας αγάπησε θα το ανταμώσουμε ξανά. Ό,τι ελπίζω είναι... τότε να έχουμε την ίδια σπίθα μέσα μας και όσο το δυνατόν λιγότερο αίμα στα χέρια μας.

O Χρυσαυγίτης που ταίζεις.

Επειδή εκνευρίζομαι με κάτι τέτοια που ισοπεδώνουν τα πάντα στο όνομα του όποιου wanna-be-viral-όταν-μεγαλώσω.
Πάμε πάλι τα αυτονόητα. Οι γιατροί είναι το ίδιο όπως και σε όλα τα άλλα επαγγέλματα. Αν ως άνθρωπος είσαι μαλάκας, το ότι είσαι μαλάκας με πτυχίο δεν το αλλάζει. Οπουδήποτε μπορείς να συναντήσεις έναν ρατσιστή και πιο δίπλα κάποιον που στα μουλωχτά θα κάνει ότι καμία ΜΚΟ δεν έκανε ποτέ χωρίς να περιμένει μπράβο από κανέναν.
Και καθώς σας τα 'χω ζαλίσει με τις ιστορίες ακόμα μία bonus. Κάποτε σε ένα νοσοκομείο ήρθε η ασφάλεια. Πολύ πριν εμφανιστούν τα Χρυσαυγόπουλα και απαίτησε να ελέγχουν στα έκτακτα τα διαβατήρια των μεταναστών και να ειδοποιείται η ασφάλεια.
Η επίσημη ομόφωνη απάντηση των ιατρών ήταν η εξής: Εμείς εξετάζουμε αρρώστους και δουλειά μας είναι να τους κάνουμε καλά. Αυτό είναι η δική σας δουλειά. Διαβατήριο δεν θα ζητήσει ποτέ κανείς._
Και ναι πέστε από τα σύννεφα, οι γιατροί βγαίνουν σε διάφορα σχέδια και αποχρώσεις. Όπως όλοι. Και κρατηθείτε καλά σας έχω και άλλη έκπληξη. το ίδιο και οι παπάδες, οι αστυνομικοί, οι δάσκαλοι, όποιο επάγγελμα γουστάρετε και σας κάνει κέφι. Καμία ταμπέλα δεν είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Ακόμα περιμένω να δω το άρθρο για τον γιατρό που τον μαχαίρωσαν, τον έδειρε κάποιος που περίμενε και δεν ήταν απαραίτητα "περιθωριακός" απλά μπούκαρε γιατί "αυτόν τον πληρώνει" και αποφάσισε ότι χρειαζόταν ένα μάθημα για να πετάξω από κάτω την ερώτηση... εσύ που τα διαβάζεις ανάμεσα στα ζώδια και τα κουτσομπολιά, θα την έκανες αυτή την δουλειά;
Ψιτ... την πλέον πωρωμένη ρατσίστρια, που συνάντησα ποτέ φορούσε την ταμπέλα της φιλάνθρώπου αυτοκλειθήσης σωτήρα των λαθρομεταναστών. Δεν φοβάμαι τον Χρυαυγίτη με το μαύρο μπλουζάκι και το ξυρισμένο κεφάλι. Αναγνωρίζεται αμέσως και ξέρεις πώς να τον χειριστείς. Οι όποιοι undecover σταυροφόροι, που ήταν πάντοτε εκεί και συμπεριφέρονταν με τρόπους ανάλογους εκείνων, που πετάνε τα κουτάβια ζωντανα στον σκουπιδοτενεκέ για το καλό τους, είναι η ιστορία. Αλλά τι λέω και εγώ τέτοιες ώρα... Μικρά γράμματα και αυτά...

Και στην κόλαση θα έρχομαι για να σε βρω.

Αν οι άνθρωποι γνωρίζαμε τι είναι η αγάπη, δεν θα προφέραμε το όνομά της.

Αν αγαπούσαμε, δεν θα προσφέραμε ομολογία, συμβόλαια ή λόγια περιττά.

Αν είχαμε αγαπηθεί, δεν θα ζητούσαμε τίποτα.

Με βρήκες.
Όπως είπες.

Πρόσκληση για κατάθεση ταινιών και σεναρίων για το 6ο ετήσιο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου.

6^ο ετήσιο

Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου

[ London Greek Film Festival ]

7-17 Οκτωβρίου 2013

Λονδίνο, 15 Φεβρουαρίου 2013

Πρόσκληση για κατάθεση ταινιών και σεναρίων για το 6^ο ετήσιο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λονδίνου.

Τελευταία ημερομηνία υποβολής: 17 Μαΐου 2013

(σφραγίδα ταχυδρομείου και αποστολή email).

Για έκτη συνεχή χρονιά, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο (London Greek Film Festival), ένας θεσμός που έχει κερδίσει μια θέση στην καρδιά των σινεφίλ της βρετανικής πρωτεύουσας και όχι μόνο, είναι έτοιμο να δεχτεί συμμετοχές. Το φεστιβάλ στοχεύει στην προώθηση της σύγχρονης παραγωγής φιλμ και βίντεο ελληνικού ενδιαφέροντος από όλο τον κόσμο, και θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 7 μέχρι τις 17 Οκτωβρίου.

Το φεστιβάλ δέχεται αιτήσεις από Έλληνες Δημιουργούς και Παραγωγούς από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου των Ελλήνων της Ελληνικής Διασποράς και των Ελληνοκυπρίων, ανεξαρτήτως θέματος.

Δέχεται επίσης αιτήσεις από ξένους Δημιουργούς και Παραγωγούς από όλο τον κόσμο, εφόσον η δουλειά τους σχετίζεται με κάποιον τρόπο με την Ελλάδα (π.χ. θέμα, μύθοι, σύγχρονα ελληνικά θέματα, περιοχές στην Ελλάδα που γυρίστηκε  κλπ).

Κατηγορίες ταινιών: μεγάλου μήκους μυθοπλασίας, μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ, video art, πειραματικές ταινίες, animation.

Κατηγορίες σεναρίων: μεγάλου μήκους μυθοπλασίας, μικρού μήκους.

Τελευταία ημερομηνία υποβολής: 17 Μαΐου 2013  

(με σφραγίδα ταχυδρομείου και αποστολή email).

Website: Για περισσότερες πληροφορίες και υποβολή ταινιών και σεναρίων, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας: www.londongreekfilmfestival.com ή www.greekfilmfestival.com

Email: info@londongreekfilmfestival.com

30 seconds to mars, conquistador unofficial

30 seconds to mars up in the air

30 seconds to mars hurricane beyond project