Δευτέρα, Δεκεμβρίου 25, 2006

η οδύσσεια ενός ποιητή...

Παράδοξα κι ΕλληνικάΣυνέβησαν κι αυτά τα όμορφα σήμερα στην απονομήβραβείων του «καφενείου των ιδεών» στη Σαλαμίνα, μέσαστα πλαίσια του Πανελλήνιου Διαγωνισμού «Σικελιανά2006» όπου εκτός των άλλων ευτραπέλων, αναγκαστήκαμεόλοι μας να πληρώσουμε χαράτσι των 10 ευρώ για τηναπόκτηση του βραβείου μας, εφόσον σχεδόν όλοι οισυμμετέχοντες του διαγωνισμού κέρδισαν τουλάχιστον έναβραβείο, αρκετοί από αυτούς και δεύτερο και τρίτο,αφού οι κατηγορίες των λογοτεχνημάτων που βραβεύτηκανήταν υπερβολικά πολλές! Η απαράδεκτη εκδήλωση τηςαπονομής των βραβείων, ξεκίνησε στις 10.30 το πρωί καιολοκληρώθηκε στις 14.00 το μεσημέρι και κατά τηδιάρκεια αυτής, μοιράζονταν σωρηδόν βραβεία ποίησης,πεζογραφημάτων, δοκιμίων, παραμυθιών και έργωνεικαστικής τέχνης. Περιττό να σας πω, πως πήγα στηνεκδήλωση για να βραβευτώ με το πρώτο βραβείο ποίησης,για το ποίημά μου «Ένας Άγγελος» και τελικά βραβεύτηκαμε το πρώτο βραβείο «ανένταχτης ποίησης» για κάποιοποίημα με τον τίτλο «Αναμενόμενη έπαρση» που φυσικάΔΕΝ είναι δικό μου.Επιχείρησα να διαμαρτυρηθώ στον πρόεδρο του σωματίουγια το λάθος, με ρώτησε αν το ποίημά μου είχε κάποιοτίτλο ή ήταν «άτιτλο» (ενώ σαν πρόεδρος του συλλόγουκαι της κριτικής επιτροπής, μάλλον θα έπρεπε να έχεικατάσταση με τα έργα που η επιτροπή ξεχώρισε) καιτελικά μου πρότεινε να αναγράψω σε ένα χαρτάκι ταστοιχεία μου, ώστε το σωστό βραβείο με τον ακριβήτίτλο να μου ταχυδρομηθεί στο σπίτι (σημειώνω εδώ πωςπλήρωσα 10 ευρώ χαράτσι για το βραβείο, συν τα έξοδατου καραβιού για να περάσω απέναντι από τον Πειραιάστη Σαλαμίνα).Μόλις επιχείρησα να γράψω τα στοιχεία μου και τοντίτλο του ποιήματος εκ νέου, ο εκπρόσωπος τουοργανισμού Unesco που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου, μουαπηύθυνε τον λόγο, λέγοντάς μου, «νεαρέ όχι τώρα, στοτέλος θα έρθεις, μετά την διαδικασία» με αρκετά έντονούφος μπορώ να πω.Τελικά έφυγα απογοητευμένος, γιατί μάλλον δεν είχαλόγο να παραμείνω περισσότερο, σε μια τόσο γελοίαεκδήλωση με πληρωμένα διπλώματα και βραβεία για όλους,(να σημειώσω ακόμα ότι το χαρτάκι του προέδρου τηςεπιτροπής ήταν γεμάτο από λάθος ονόματα και λάθοςτίτλους έργων), πήρα βέβαια στα χέρια μου τολανθασμένο βραβείο σαν αποδεικτικό της αθλιότηταςορισμένων επιτροπών που πασχίζουν να προβληθούν,και μόλις επέστρεψα στο σπίτι, έστειλα ένα γραπτόμήνυμα στο πρόεδρο της επιτροπής στο κινητό τουτηλέφωνο που αναγράφεται στην ειδοποίηση του βραβείουμου, ότι αν μέσα στην εβδομάδα δεν έχω στα χέρια μουτο σωστό βραβείο εφόσον το πλήρωσα, θα αναγκαστώ νακαταφύγω με καταγγελία μου στα μέσα ενημέρωσης για τηνόλη διοργάνωση στη Σαλαμίνα, και σίγουρα ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!Γιώργος Σ. ΚόκκινοςΚυριακή 17 Δεκεμβρίου 2006~Περιμένω όλων σας τις συμμετοχές στο topic που αφορά το Καφενείο των Ιδεών.Όλοι όσοι έχετε παρόμοια εμπειρία από διοργανώσεις άλλων ετών ή την φετινή, παρακαλώ γράψτε με σχόλιό σας, τα πάντα γι'αυτήν~www.elogos.gr Λογοτεχνικό Περιοδικό και Πύλη Yahoo! Groups Links<*> To visit your group on the web, go to: http://groups.yahoo.com/group/logotexnia/

το παραπάνω μήνυμα μου στάλθηκε μέσω mailgroup

έχω δει πολλά κατά καιρούς... συγγνώμη για το σημερινό spam στο monitor

ξέρετε ποιο ήταν το καλύτερο δώρο που έλαβα φέτος στις γιορτές? μία ακόμα ποιητική συλλογή από τον Θοδωρή Βοριά http://thodoris-vorias.blogspot.com/ http://vorias.blogspot.com μέσα σε έναν φάκελο με μια ευχετήρια κάρτα. μια συλλογή εκτυπωμένη έτσι ώστε να χωρά σε ένα μικρό φάκελο ταχυδρομείου. δεν ξέρω ποιοι δρόμοι αφήνονται πλέον σε έναν αληθινό δημιουργό αλλά με συγκίνησε όχι μόνο με τα ποιήματα που έχει μέσα αλλά και με την τιμιότητα που έχει να παλεύει για αυτά που νοιώθει, για αυτά που πιστεύει και για αυτά που συνεχίζει να γράφει σε πείσμα των κυκλωμάτων που θέτουν τόσο κόσμο εκτός.
αλλά είναι πάντα εντός-εκτός και επί τα αυτά που λέγαμε στο σχολείο...
χρόνια πολλά σε όλους
συγνωμη σε όσους κούρασα και εκνεύρισα σήμερα

ps keep posting!
αλλά πάντα θα είναι εντός στις καρδιές μας

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

χρόνια πολλά Φρεντερίκο μου...

μου λείπεις... και ας φοβάμαι να το παραδεχτώ... ήθελα να μπορούσα να σου γράψω κάτι αληθινό... ή έστω κάτι έξυπνο. αλλά δεν μπορώ. μα πιο πολύ ήθελα να σε δω. και αυτό το φοβάμαι περισσότερο...

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Τα μάτια της σιωπής...

Βιάζομαι πάντα στην δουλειά. Όχι απαραίτητα γιατί έχω δουλειά αλλά γιατί πρέπει να υποκρίνομαι ότι έχω. Αυτό τα πρωινά. Τα βράδυα είναι πιο χαλαρά. Αλλά και πάλι όλο και κάτι γίνεται και ξεχύνομαι στους διαδρόμους. Τρέχω να κρυφτώ από εκείνα τα μάτια της σιωπής που ζητούν κάτι από σένα, μια υπόσχεση, λίγο χρόνο ακόμα, μόνο λίγο... να προλάβουν ένα χάδι ακόμα. Μα εγώ δεν έχω και το βάζω στα πόδια. Τα νοιώθω στην πλάτη μου να ικετεύουν και μετά στρέφονται στο επόμενο τρίξιμο της πόρτας. Και 'γω κρύβομαι πίσω από πολύβουες οθόνες, να καταλαγιάσει ετούτη η σιωπή ανάμεσα στις πολύχρωμες σειρήνες. Λίγο ακόμα και θα σβήσουν τα φώτα. Για λίγο. Για να φανεί καλύτερα η πόλη από μακρυά. Η ζωή που βάζουμε στην αναμονή. "Η ζωή σας βρίσκεται στην αναμονή. Παρακαλώ περιμένετε" Τα μηχανήματα, οι διάδρομοι, οι άνθρωποι που χάνουμε, τα μάτια της σιωπής... ένα μικρό καλειδοσκόπιο, μια σκοτεινή καληνύχτα.