Ο Ναπολιτάνος Μαρτσέλο Ντ' Όρτα, δημοσιεύοντας τις πιο διασκεδαστικές εκθέσεις των μαθητών του, που τις συγκέντρωσε στη διάρκεια της δωδεκαετούς θητείας του στο Δημοτικό Σχολείο του Αρζάνο, έγινε ο διασημότερος δάσκαλος της Ιταλίας. Το "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω", κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1990, έχει φτάσει τις τριάντα εκδόσεις και έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα: ένα απόλυτο ρεκόρ. Απ' αυτό το βιβλίο έλκουν την υπόθεση τους μια κινηματογραφική ταινία και μια θεατρική παράσταση, ενώ τα δικαιώματα της μετάφρασης έχουν πουληθεί σε έξι χώρες, ανάμεσα στις οποίες η Ουγγαρία και η Ρωσία. Ο Ντ' Όρτα ζευγάρωσε τις επιτυχίες του με μια δεύτερη συλλογή εκθέσεων. "Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα"(1992) με θέμα τη θρησκεία.Περισσότερες ιστορίες θα απολαύσετε
εδώ. Όσοι λαθραναγνώστες προσέλθετε.
Τις εικόνες τις έκλεψα από
εδώ.Απολαύστε τα...
ΓΙΑ ΤΟ SEX (ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ)
Όταν με πονάνε τα δόντια μου κάνω οργασμούς με Oral-B
Γιατί εκείνος ο βασιλιάς λεγότανε Πιπίνος ο Βραχύς; Μήπως επειδή το είχε τοσοδούλι;
Αν τα βατράχια πηδάνε συνεχώς, πως τα κάνουν τα παιδιά;
Εγώ γεννήθηκα με μια καισαρική τομή. Αλλά δεν κατάλαβα τίποτα. Είναι όπως όταν βγαίνεις από μπροστά.
Ο φούρναρης κάτω από το σπίτι μου, παρ' όλο που είναι ένα ανθρωποειδές, έκανε τέσσερα παιδιά. Σκεφτείτε πόσα θα κάνω εγώ!
Είδα ένα έργο, που μια γυναίκα τα 'ριχνε στο Χριστό. Από που κι ως που μωρή; Ο Χριστός, μόλις που την κοίταζε!
Τα αμφίβια κάνουν έρωτα στη στεριά και μετά πάνε να ξεπλυθούν στο βάλτο.
Οι ασβοί, από τη στιγμή που ζευγαρώνουν το καλοκαίρι, περνάνε καλά όλο το χειμώνα.
Ο πατέρας μου όταν κάνει έρωτα, μου φαίνεται πως είναι ο Μινώταυρος.
Το μοναδικό λάθος στο σχολείο, είναι που βάζουνε τις καλόγριες να κάνουν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, αφού αυτές, οι καλόγριες, επειδή δεν καταλαβαίνανε από σεξ γίνανε καλόγριες!
Είναι καλύτερο να μοιχεύεις παρά να χωρίζεις. Γιατί, ενώ η μοιχεία κρατάει λίγο και η γυναίκα δεν το μαθαίνει, το διαζύγιο κρατάει όλη τη ζωή και βασανίζει όλη την οικογένεια.
Εγώ ξέρω πολλά πράγματα για τα ακάρθατα πράγματα, αλλά ντρέπομαι να τα πω στο δημοτικό. Το πολύ πολύ να τα πω στη δευτερά γυμνασίου.
Αυτές οι αδελφές, μόνο επειδή είναι παρθένες, θα θέλανε να είναι παρθένες όλες οι γυναίκες της Νάπολι. Αλλά αν ήταν και οι μαμάδες τους, αυτές θα μπορούσαν να περηφανεύονται ότι είναι παρθένες;
Εγώ μια φορά μπήκα κατα λάθος σ' εκείνο το μοναστήρι, αλλά ευτυχώς βγήκα σώα.
[..] Ένα άλλο γενικό σκάνδαλο είναι οι εφημερίδες. Στην οδό Μετίνα είναι ένα περίπτερο, που δεν μπορείς ούτε να πλησιάσεις από τις σιχασιές που έχει κρεμασμένες. Όλο γυμνές γυναίκες, γυμνότατες. Και άντρες όμως. Με όλα, μα ακριβώς όλα, έξω. Υπερβολικά όμως, όχι σαν τους κανονικούς ανθρώπους.
Εγώ αυτόν τον περιπτερά τον λυπάμαι, γιατί όταν θα πεθάνει θα πάει στην Κόλαση, αλλά και γιατί σκέφτομαι ότι, όταν γυρίζει στο σπίτι και βλέπει τη γυναίκα του, θα απογοητεύεται, πολύ θα απογοητεύεται.
.....
ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΤΕ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ Σ' ΑΥΤΟΝ/ΗΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ
Αγαπητή Μαρίνα, εγώ ξέρω το όνομα σου, γιατί το άκουσα από μια φίλη σου που έχει μείνει. Είναι η Λουτσία Σαβαστάνο, αυτή που πέρσι πήγαινε στην ίδια τάξη μ' εμένα. Μετά απ' αυτό, δεν ξέρω τίποτα άλλο για σένα. Εκτός ότι μένεις στην οδό Σερτζέντε Ματζόρε, ότι ο πατέρας σου έχει γωνιακό μαγαζί που πουλάει παπούτσια και ότι την Κυριακή πηγαίνεις στην ενορία του Αγίου Φερντινάντο.
Εγώ, από την πρώτη μέρα του σχολείου είμαι ερωτευμένος μαζί σου, για κείνα τα βαθιά γαλάζια μάτια σου κι εκείνη τη μακριά πισινή αλογοουρά σου. Αγαπητή Μαριάννα, εσύ είσαι ο έρωτας μου και σε πήρα από πίσω πολλές φορές μέχρι το μαγαζί σας, αλλά δεν είχα το θάρρος να σε σταματήσω, σταμάταγα πάντα ένα δυο μέτρα πριν. Αλλά κι αν κατάφερνα να σε σταματήσω, τι θα σου έλεγα; Από την ντροπή σίγουρα θα μου ερχόταν συγκοπή. Κι όμως, εγώ, θα ήθελες να ήξερες για τον έρωτα μου και να με αγαπούσες κι εσύ. Αν αραβωνιαζόμασταν, σου υπόσχομαι ότι θα σ' αγαπώ πάντα και ότι θα σου έκανα πολλά δώρα, και μετά βλέπεις αν δεν κρατήσω το λόγο μου. Το σημαντικό είναι να μην αλλάξεις σπίτι και να 'χεις λίγη υπομονή μαζί μου.
Αν μου περάσει η ντροπή, το πρώτο πράγμα που θα κάνω, είναι να σε παντρευτώ.
Αυτό το γράμμα το έγραψα σ' εσένα για να αραβωνιαστούμε, αλλά αν δε γουστάρεις θα αλλάξω το όνομα και θα το στείλω στη Γκαμπριέλα.
....
"ΑΥΞΑΝΕΣΤΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΤΕ" ΛΕΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Στην Ινδία, στην Αφρική και στη Σάνιτα, κάνουν παιδιά σαν να είναι μύγες, μετά κλαίγονται ότι δεν μπορούνε να τα ταίσουνε. Κι εμείς στην οικογένεια μου είμαστε έξι, αλλά οι γονείς μου δε ζητάνε βοήθεια από κανένα, γιατί τη ζητήσανε, αλλά κανένας δεν τους την έδωσε.
Ακόμη κι αν ο Θεούλης είπε αυξάνεστε και πληθύνεστε, δεν ήθελε να πει ότι πρέπει να κάνουμε παιδιά συνεχώς, αλλά το αναποφευκτό, για να τα κάνουμε να ζουν καλά.
Οι Κινέζοι πάλι, πληθύνονται μόνο, χωρίς να αυξάνονται ποτέ.
.........
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΠΛΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ (ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ)
Είναι σίγουρο ότι μας έπλασε ο Θεός
Ο Θεός μας έπλασε γιατί μας αγαπούσε περισσότερο από πριν
Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα
Ο Θεός έπλασε και τους νέγρους, μόνο που αυτοί δεν το ξέρουνε
Στο Πρώτων Βοηθειών ένας δεν πίστευε ότι μας έπλασε ο Θεός
Ο Θεός μας έπλασε πανάρχαιους
Ο Θεός μας έπλασε για να μας κάνει να γυρίζουμε ...
Όταν μας εξηγήσατε γιατί μας έπλασε ο Θεός, εγώ απουσίαζα
- Είναι πρόβλημα του Θεού γιατί μας έπλασε.
- Ο Αδάμ και η Εύα ήταν πολύ ωραίο ζευγάρι, αλλά σταθήκανε άτυχοι με τα παιδιά τους: από τα δύο που κάνανε, ο ένας βγήκε δολοφόνος και ο άλλος πεθαμένος. (Αυτό είναι από τα αγαπημένα μου!!!)
- (για τα Σόδομα και τα Γόμορρα) Αυτή η ιστορία μας διδάσκει ότι ούτε ο κατακλυσμός χρησίμευσε σε τίποτα.
- Ο Χριστός έκανε πολλά θαύματα, αλλά ένα θαύμα δεν το έκανε: δεν έσωσε τον αδελφό μου από τα ναρκωτικά.
- Ο Ιούδας πρόδωσε το Χριστό για 30 αργύρια, ο Πιλάτος, αντίθετα, τζάμπα.
Ο Βαραββάς ήτανε τρόπος του λέγειν ληστής και δολοφόνος, αυτός έκλεψε λίγα ψιλά από τους εβραίους, αφού το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου το είχανε πάρει κιόλας οι Ρωμαίοι και ο Πόντιος Πιλάτος. (Ποιος είπε ότι τα παιδάκια δεν μπορούν να σκεφτούν πολιτικά, και μάλιστα με πολύ εύστοχο τρόπο;;; )
- (για τον Μαραντόνα) Όταν αυτός έβαζε γκολ, οι ανάπηροι κουνούσανε τις γάμπες τους στα καροτσάκια τους και, για μια στιγμή τους φαινότανε ότι τρέχανε στο χορτάρι. Και αυτό είναι σχεδόν θαύμα... (Κάπου το έγραψα τις προάλλες, στο αντίστοιχο περί Μαραντόνα θέμα)
- Αν ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα τον κάνει ο τρίτος κόσμος να ξεσπάσει.
- Ο διάβολος είναι ένα κάθαρμα, που άλλος σαν κι αυτόν δεν υπάρχει, να ποιος είναι.
- Αντί να ετοιμάζουνε τους πολέμους των άστρων, γιατί δεν βοηθάνε τους λαούς που πεθαίνουνε από την πείνα, αυτά τα καθίκια;
- Η ψυχή είναι αυτό που ο καθένας πιστεύει ότι είναι!
- Για να βοηθήσουμε τον κόσμο εγώ έχω πολλές ιδέες, φτάνει να μ' ακούσει ο Κύριος.
- Εγώ σκέφτομαι ότι το να κάνεις τον Πάπα είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο. Τρως, πίνεις, κοιμάσαι, δεν αγοράζεις ρούχα, δεν έχεις γυναίκα στο κεφάλι σου, παιδιά, συγγενείς, δεν έχεις το αγγούρι το νοίκι, και στο τέλος πας και στον Παράδεισο.
Η Ελβετία πουλάει τα όπλα σε όλον τον κόσμο για να τον ξεκάνει, αλλά αυτή δεν κάνει ούτε έναν τοσοδούλη πόλεμο. Με αυτά τα λεφτά χτίζει τις τράπεζες, αλλά όχι τις καλές τράπεζες, τις τράπεζες των κακών, ειδικά αυτοί με τα ναρκωτικά.
- Ο Πάπας δεν ήρθε ποτέ στη Νάπολι, γιατί φοβάται ότι θα του ζητήσουν λεφτά.
- Το νερό είναι ένα δώρο του Θεού, αλλά στην Καλάμπρια δεν το έχουνε το καλοκαίρι.
- Στο Αρζάνο δεν υπάρχει κανείς που να ζητάει ελεημοσύνη, γιατί ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να του δώσει.
- Όλοι ξέρουν ότι οι μεγαλύτεροι απατεώνες είναι στην κυβέρνηση. Χώνουν τα χέρια τους στις τσέπες μας κι έπειτα λένε: φταίει η καμόρα, οι κακοποιοί! Αλλά αυτοί είναι η καμόρα, είναι οι κακοποιοί!
- Ο Κολόμβος πέθανε στη φυλακή, αλυσοδεμένος, μόνο και μόνο επειδή πήγε στην Αμερική αντί να πάει στην Ινδία.
- Το μοναδικό λάθος στο σχολείο είναι πως βάζουνε τις καλόγριες να κάνουν σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, αφού αυτές, οι καλόγριες, επειδή δεν καταλαβαίνανε τίποτα από σεξ γίνανε καλόγριες!
- Πού να ξέρω εγώ πώς γνωρίστηκαν οι γονείς μου; Μήπως είχα γεννηθεί;;; (Έλα ντε...)
- Αυτό το γράμμα το έγραψα σε εσένα για να αρραβωνιστούμε, αλλά αν δε γουστάρεις θα αλλάξω το όνομα και θα το στείλω στη Γκαμπριέλα. (Σωστός! Το θέμα ήταν "γράψτε ανώνυμο γράμμα σε εκείνην που θέλετε να αραρβωνιαστείτε, και ο μικρός το έγραψε σε μία συμμαθήτριά του)
- Στην περιοχή που μένω εγώ δεν έχουμε νερό σε καιρό ειρήνης. Ας έρθει ένας πόλεμος και θα σταματήσουμε να πίνουμε μια για πάντα.
- Ο Χριστός μετρούσε τα λόγια του, δεν έλεγε μπούρδες.
- Το μόνο καλό πράγμα που έχουν κάνει οι Άραβες είναι ότι ανακαλύψανε τους αριθμούς, μετά, για τα υπόλοιπα, μπορούμε και να τους πετάξουμε. (Χωρίς σχόλια 
)
- Οι γυναίκες γεννιούνται παρθένες και πεθαίνουν μαμάδες.
- Εμείς, κύριε, είμαστε άνθρωποι, άνθρωποι, καταλαβαίνετε; Εμείς δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε...
- Ποιος ξέρει αν έξω από το Κολοσσαίο δεν πουλούσαν τα εισιτήρια στη διπλάσια τιμή.
- Τον αντιπάθησα από την πρώτη φορά που τον είδα, αλλά όταν τον γνώρισα καλύτερα, τον μίσησα. (Φράση που έχει πλέον κατωχυρωθεί...)
- Νομίζω πως σήμερα ο δάσκαλος του δημοτικού είναι ένα επάγγλεμα ξεπερασμένο, επειδή ξέρει τα πάντα γύρω από την ιστορία και τη γεωγραφία, αλλά δεν έχει ιδέα από κομπιούτερ.
- Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω τερματοφύλακας στη Νάπολη, αλλά αν η Νάπολη δε με θέλει και με θέλει η Γιούβε ή η Ίντερ, προτιμώ να ξενητευτώ.
- Μπαίνεις στις ανασκαφές έξυπνος και βγαίνεις βλάκας. Φανταστείτε λοιπόν τον Καϊάτσα, που μπήκε βλάκας! (Ο Καϊάτσα ήταν συμμαθητής της υπογράφουσας, η οποία ισχυρίστηκε ότι η επίσκεψη στην Πομπηία ήταν κακή επιλογή, διότι το μόνο που έβλεπαν ήταν χώματα, "και εμείς, κύριε, που μεγαλώνουμε σε ένα άσχημο περιβάλλον, στις εκδρομές μας θέλουμε να βλέπουμε φύση και χρώματα, όχι ανασκαφές"...)
- Τα ψάρια βλέπουν πλάγια, όπως οι Αιγύπτιοι.
- (για τους κυνηγούς) Αυτοί θα ήταν ικανοί να πυροβολήσουν ακόμα και το περιστέρι του Αγίου Πνεύματος.
- (για τους εξωγήινους) Για τη νοημοσύνη τους δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Ένας Θεός ξέρει από πότε γυρίζουν ασταμάτητα γύρω από τη γη και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να προσγειωθούνε. Εμείς μια φορά μόνο γυρίσαμε γύρω από τη Σελήνη, κι αμέσως προσγειωθήκαμε. (!!!)
Από την προσωπική κατάθεση του δασκάλου:
- Αν ο μαθητής φτάσει στο σχολείο επιβεβαρημένος από ωφελιμιστικές ασχολίες, πράγμα αναπόφευκτο όπου βασιλεύει η φτώχεια, ας είναι τουλάχιστον το σχολείο μία όαση γαλήνης, ο θαυμαστός κόσμος της ανιδιοτελούς γνώσης μέσα στον οποίο ικανοποιούνται όλες οι περιέργειες των παιδιών, μέσα στον οποίο όλα τα ζωηρά ενδιαφέροντά τους μπορούν να εκδηλωθούν εν είδει αυθορμήτων και τερπνών δραστηριοτήτων.
- (για τη συνοικία Σεκοντιλιάνο της Νάπολης) Η μητέρα μου, που δεν είχε διστάσει να στείλει τον αδερφό μου στην Αφρική να κάνει τον ιεραπόστολο ανάμεσα στους Ζουλού, τρέμει τώρα για τη ζωή μου, κι αγκαλιάζοντάς με στην πόρτα, μου ψιθυρίζει στη ναπολιτάνικη διάλεκτο: Να προσέχεις γιόκα μου, είναι άνθρωποι κακοί, άνθρωποι που κάνουν τις δουλειές τους με το πιστόλι στο χέρι... (Περιγράφοντας την πρώτη μέρα που θα δίδασκε στη συνοικία Σεκοντιλιάνο της Νάπολι)
- Στην κρίση του σχολείου και των άλλων κοινωνικών δομών, η μαφία είναι η μόνη που μπορεί να δώσει μια ταυτότητα και μια επίφαση αυτάρκειας σε παιδιά που δε γνωρίζουν παρά τη φτώχεια των οικογενειών τους και την αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών.
- Είναι σημαντικό για τα παιδιά να καταλάβουν ότι το κακό, η βία, ο αυταρχισμός στο τέλος στρέφονται εναντίον εκείνων που τα χρησιμοποιούν. Ποτέ η βία δεν εξουδετερώνει τη βία.
- Με τον καιρό θα τους κάνω να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην υπεροψία και την αξιοπρέπεια.
- Τι μπορούσα να κάνω εγώ μέσα σε 5 χρόνια, όταν το σχολείο δεν είχε καταφέρει να πετύχει τίποτα μέσα σε διακόσια, και η αστική κοινωνία, όπως ονομάζεται, σε χίλια;
- Το σχολείο στο οποίο είχα διοριστεί ήταν ο καθρέφτης του δρόμου που οδηγούσε σε αυτό. (Ο δρόμος εκείνος ήταν απαράδεκτος, με μία τεράστια λακούβα που πλημμύριζε συνεχώς με λασπόνερα και καταπόντιζε το αυτοκίνητο καθενός μη υποψιασμένου).
- Όποιος δεν είχε περάσει ποτέ από συμμορία, δεν είχε πολλές πιθανότητες να επιβιώσει στη θέση εκείνη του επιστάτη.
- Ερχόμουν από ένα σχολείο του Σεκοντιλιάνο, μπροστά στο οποίο το σχολείο του Αρζάνο έμοιαζε με αγγλικό κολλέγιο.
- Στις καρδιές των παιδιών αυτών κρυβόταν μια δειλή ποίηση. (Για τα παιδιά του Αρζάνο)
- Ο Πασκουαλίνο είχε ξοδέψει για μένα 30000 λιρέτες, ολόκληρο το μηνιάτικο από το βουλκανιζατέρ, και μόνο αργότερα έτρεξε να γιατρέψει την πληγή και χρειάστηκε αρκετά ράμματα. Από την ημέρα εκείνη, ο Πασκουαλίνο δεν ξαναήρθε στο σχολείο, παράτησε τα μαθήματα για να συντηρήσει δουλεύοντας παράνομα τη φτωχή του οικογένεια. Πριν εξαφανιστεί από τη ζωή του δασκάλου του, θέλησε με τον τρόπο του να αποκαταστήσει την τιμή του... (Ο Πασκουαλίνο ήταν ένα διαολάκι. Μια μέρα, ο δάσκαλος του ανέθεσε να κάνει μια δουλειά και εκείνο εκμεταλλέυτηκε την ευκαιρία, το 'σκασε από το σχολείο, αγόρασε ανταλλακτικά για το σαραβαλάκι του δασκάλου του, παιδεύτηκε πολύ να το επιδιορθώσει όπως όπως, και μάλιστα τραυματίστηκε στην προσπάθειά του αυτή. Μετά επέστρεψε στην τάξη χωρίς να αποκαλύψει τίποτε στον δάσκαλό του, και την επόμενη μέρα χάθηκε για πάντα από το σχολείο. Η έκπληξή του αυτή ήταν το μικρό δώρο του στον δάσκαλο που υπεραγαπούσε).
Αγαπούσα το Αρζάνο. Και ακριβώς επειδή το αγαπούσα, θέλησα να προσελκύσω την προσοχή της κοινής γνώμης στις χιλιάδες προβλημάτων του.
- Πάνω από όλα αυτά, ωστόσο, το Αρζάνο διαθέτει ένα απαράμιλλο αγαθό: τα έξυπνα, γεμάτα ειρωνεία και ευαισθησία, πρωτοτυπία και αθωότητα, παιδιά του. Εκείνα αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τον εχθρό και πολεμούν με τόλμη και γενναιότητα, αυτά δίνουν κάθε μέρα τη μάχη της ζωής, της ρημαγμένης και σκληρής ζωής τους, χωρίς να χάνουν ποτέ το χαμόγελό τους. Το χαμόγελο εκείνου που κοιτάζει μπροστά και λέει: Εγώ ελπίζω να τη βολέψω...
..
Το περίφημο: "
Η μάνα μου λέει πως αν δεν βγάλω το δημοτικό τουλάχιστο, ούτε σκουπιδιάρης δεν μπορώ να γίνω. Εγώ όμως σε έναν σκουπιδιάρη που μένει στο στενό μου τον ρώτησα αν έχει βγάλει το δημοτικό, και εκείνος μου είπε- Κοίτα τη στραβομάρα σου και παράτα με!".
Η περιγραφή του σπιτικού ενός μαθητή (και ήταν η συνήθης περίπτωση) με το ταβάνι να στάζει, τους τοίχους να είναι σάπιοι και 10 άτομα να κοιμούνται σε ένα κρεβάτι.
Τον πατέρα ενός παιδιού, που έχοντας πάει στο πανηγύρι του Αγίου Τζενάρο, πολιούχου της Νάπολι, και έχοντας η σύζυγός του μόλις πέσει θύμα ληστείας (της έκλεψαν την τσάντα), αναφωνεί εξοργισμένος: "
Άγιε Τζενά, αυτό είναι το ευχαριστώ που ήρθαμε τόσο δρόμο να σε δούμε;;;".
Το κοριτσάκι που δηλώνει: "Αν, όταν παντρευτώ, ο άντρας μου κάνει τον καμπόσο, θα του κατεβάσω το σουρωτήρι στο κεφάλι, να δούμε ποιος είναι ο αρχηγός!".
Το παιδάκι που αρρωσταίνει, και η οικογένεια αναγκάζεται να πληρώσει τον γιατρό, δίνοντας όλα τα χρήματα,
και το παιδάκι κλαίει θεωρώντας εαυτό υπέυθυνο...
Την χαρακτηριστική ερώτηση: "
Τον Πάπα ποιος τον εξομολογεί;;;"
Ή το αθώο: "Ο πατέρας μου δεν πιστεύει στην ψυχή. Όμως μια φορά που συνάντησε στο δρόμο δυο Γιεχωβάδες και τον ρωτήσανε: "Τι έχει κάνει ο Χριστός για εσάς;", εκείνος απάντησε μαύρος από την τσαντίλα "
Αυτό είναι δική μου δουλειά, άντε μη σας γαμήσω την ψυχή!"
«Οι βερμούδες είναι για τις διακοπές, αλλά όχι για τα πανεπιστήμια. Και μάλιστα από έναν 52χρονο άνθρωπο!» Αυτό ανέφερε χθες στην «Κ» ο πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Παν. Θράκης κ. Γεώργιος Παπάζογλου, ο οποίος ήταν... πυρ και μανία με τις ενδυματολογικές επιλογές του 52χρονου Αγγλου λέκτορα του τμήματός του κ. Αντριου Φάριγκτον. Η επιστολή που έστειλε ο κ. Παπάζογλου στον Αγγλο είναι αποκαλυπτική... «Επειδή έγινα δέκτης πολλών παραπόνων, διότι κατά τις εξετάσεις σας του Σεπτεμβρίου, εμφανιστήκατε στο πανεπιστήμιο με κοντό παντελονάκι και γυμνόπους, κάτι που διαπίστωσα και ο ίδιος όταν σας συνάντησα στο διάδρομο, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι προσωπικώς...» λέει και συνεχίζει. «Αδυνατώ να πιστέψω ότι θα τολμούσε διδάσκων σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της Αγγλίας να εμφανιστεί με κοντό παντελονάκι και γυμνόπους σαν να πήγε εκδρομή στο αλσύλλιο της γειτονιάς του, για να κάνει εξετάσεις. Παρόμοια ενδυμασία σε δημόσιο χώρο εργασίας φέρνει στο νου μου Αγγλους αποικιοκράτες της ερήμου». Και ο κ. Παπάζογλου καταλήγει: «Ακόμη, επειδή ούτε οι φοιτητές ούτε οι φοιτήτριες ούτε προφανώς ο υπογραφόμενος και οι γυναίκες υπάλληλοι είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τριχωτούς ή μη μηρούς διδασκόντων στο τμήμα, σας παρακαλώ θερμά, όπως σας σέβεται ο χώρος που λέγεται Δημοκρίτειο, έτσι οφείλετε να τον σέβεστε και εσείς».
