Αγαπημένη Μωντ
"Ηθοποιός σημαίνει φως"
Σου 'χει τύχει να μην γουστάρεις κάτί ή κάποιον, έτσι χωρίς λόγο; Το φως, το σιχαίνομαι. Χώρια από όλους αυτούς που φοβούνται το σκοτάδι, εγώ φοβάμαι το φως. Μπορεί να το μισώ γιατί ποτέ δεν επιλέγω να το ανάψω εγώ, πάντα κάποιος πούστης θα μου κάνει την δυσάρεστη έκπληξη και θα μου μπριζώσει τα μάτια με μια δέσμη φωτός βγαλμένη κατευθείαν από τις ίδιες μπαταρίες, που θρέφουν το μίζερο εγωισμό του καθένα μας. Λες και γουστάρουμε να εκθέτουμε τα πιο άσχημα προφίλ των διπλανών για να πεθάνουμε από υπερβολική δόση μεγαλοπιασίματος. Αυτό είναι, τη βρίσκουμε όταν είναι στραβομούτσουνοι οι άλλοι. Και εγώ είμαι στραβομούτσουνος, και όλες οι λάμπες του κόσμου είναι όλοι οι ελεύθεροι σκοπευτές, που με σημαδεύουν στο δόξα Πατρί όλοι οι ανακριτές που με ρωτάνε να τους πω τα στοιχεία μου. Δε γουστάρω να μου σκαλίζουν τις τσέπες σου λέω, μου τη δίνει η εμμονή για ανακάλυψη της αληθινής ευτυχίας. Θέλω να σκοντάψω στο κομοδίνο, ένα βράδυ ολοσκότεινο, χωρίς το ετερόφωτο φεγγάρι και να βρω την ευτυχία καθώς θα προσγειώνομαι στην αγκαλιά σου. Πάνω στα βρώμικα σεντόνια χωρίς καθόλου φως.
Δικός σου, Φρέντερικ
(Βασίλης Θαλασινός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου