Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

χρόνια πολλά Φρεντερίκο μου...

μου λείπεις... και ας φοβάμαι να το παραδεχτώ... ήθελα να μπορούσα να σου γράψω κάτι αληθινό... ή έστω κάτι έξυπνο. αλλά δεν μπορώ. μα πιο πολύ ήθελα να σε δω. και αυτό το φοβάμαι περισσότερο...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

1 σχόλιο:

Θ. Βοριάς είπε...

Ενός λεπτού σιγή

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Ντίνος Χριστιανόπουλος

10:00 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)