Ό,τι επικοινωνούμε βασίζεται σε αμοιβαίες συμβάσεις.
Είμαι η Spark , γεννήθηκα τότε-εκεί. Η πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν αυτή. οι άνθρωποι που συνάντησα είχαν αυτό το όνομα το φύλο, το σκοπό, την διάρκεια παραμονής τους στα σημεία που τέμνονται οι κόσμοι μας. Είμαι γυναίκα, με την δυνατότητα να γεννήσω, πιθανώς να ερωτεύομαι άντρες, με γνώσεις, ταλέντα, με την άγνοια του πώς δουλεύει το 90% του εγκεφάλου μου και τι περιέχει το μεγαλύτερο τμήμα του γενετικού μου υλικού. Είμαι η πόρτα μου στην αντίληψη του κόσμου.
Σύμφωνοι;
Είναι ένα συμβόλαιο που προσυπογράφουμε σε κάθε μας συνάντηση πως αμφότεροι θα σεβαστούμε αυτήν την συνθήκη. Τώρα το παίρνω από το τραπέζι. Ανακαλώ την πληροφορία πως έρχομαι ξανά και ξανά, ως Spark, ως Louis και εσύ που στέκεσαι απέναντι μου έχεις ξανασταθεί με διαφορετικό φύλο κάθε φορά. Σαν να φορτώνεις σε ένα σύστημα έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών με την μία. Αν το σύστημα δεν κρασάρει, τότε σε αναγνωρίζω, μου είσαι οικείος.
Ακόμα μία υπόθεση.
Ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί σας είναι ο δολοφόνος σας. Σας έχει σκοτώσει ξανά και ξανά. Κάθε που θα σας σκοτώνει, θα συναντιέστε ξανά. Έχετε όλη την πληροφορία και ένα ελάχιστο προβάδισμα χρόνου. Όταν σηκωθείτε από το τραπέζι, ο χρόνος θα αρχίζει να μετρά. Κοιτάτε τον δολοφόνο σας κατάματα. Τι θα κάνετε να σπάσετε τον κύκλο; έχετε τόσο χρόνο όσο μέχρι να σηκωθείτε.
Αφού σηκωθείτε, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, τίποτα, εκτός αν μπορέσετε να ανακαλέσετε επιπλέον πληροφορίες.
Η σκακιέρα αποτελείται από 64 τετράγωνα. Άσπρα &μαύρα εναλλάσσονται. Κάθε παίχτης έχει είτε τα μαύρα ή τα άσπρα πιόνια. Εκείνος με τα άσπρα κάνει την πρώτη κίνηση.
Κάθε ένας διαθέτει 8 πιόνια, 2 πύργους, 2 αξιωματικούς, 2 άλογα, 1 Βασίλισσα & 1 Βασιλιά. Κάθε πιόνι κινείται με τους δικούς του κανόνες και τελικός σκοπός του παιχνιδιού είναι η αιχμαλωσία του αντίπαλου Βασιλιά.
Καλώς ορίσατε στην ιστορία μας...
(Στο Video υπάρχουν υπότιτλοι. Ενεργοποιήστε τους για να παρακολουθήσετε την έναρξη της ιστορίας.)
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα... κύμβαλον αλαλάζον
Σε νιώθω που ξαγρυπνάς δίπλα μου απόψε. Ήρθες να μοιραστείς μαζί μου το πικρό ψωμί της νύχτας μου.
Νιώθω την ανάσα σου κομμένη, τα μάτια σου αλαφιασμένα,, την καρδιά σου να σπαράζει απ την αγωνία, γιατί, στη σιωπή της νύχτας που σκεπάζει τώρα τον κόσμο μας, ακούγονται από μακριά αλαλάζοντα κύμβαλα...
«Δεν κάνουµε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουµε θέατρο για να ζήσουµε. Κάνουµε θέατρο για να πλουτίσουµε τους εαυτούς µας, το κοινό που µας παρακολουθεί κι όλοι µαζί να βοηθήσουµε να δηµιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισµός στον τόπο µας». Κ. Κουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου