«Η μέθοδος της δεσποινίδος Μαργαρίτας» του Ρομπέρτο Ατάιντε

«Αυτός ο μονόλογος με εξέπληξε. Τον περίμενα πιο ελαφρύ και πιο κωμικό. Πρόκειται όμως για ένα βίαιο και σκληρό έργο που θα μπορούσε να έχει γραφτεί... αύριο. Τόσο σύγχρονος και τόσο αληθινός αλλά και αστείος συγχρόνως. Η Δεσποινίς Μαργαρίτα αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο που έχει εξουσία, την όποια εξουσία. Είναι αυτή που εξουσιάζει μια τάξη ολόκληρη. Αλλά κάπως έτσι δεν συμβαίνει και στην πραγματικότητα;»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ



«Παιδεία σημαίνει παιδεύω»

«Τίποτα δεν είναι πιο ακριβό από το τζάμπα»

«Ποια είναι τα παιδάκια που οι μεγάλοι αγαπούνε?Είναι τα παιδάκια που υπακούνε».



Η τρίτη αρχή της Βιολογίας είναι το τέλος. Όλοι σας θα πεθάνετε!
Αύριο, θα σας βάλω να γράψετε μία έκθεση. Θέλω να είναι η ωραιότερη έκθεση της ζωής σας. Η πιο δημιουργική.
Θέμα: Η κηδεία σας.
Θέλω ο καθένας σας να περιγράψει την κηδεία του με δικά του λόγια, χωρίς αντιγραφές! Αν τσακώσω δυο κηδείες που να μοιάζουν μεταξύ τους, έστω και τόσο δα, θα τις μηδενίσω και τις δύο!
Θέλω ν' αφήσετε τη φαντασία σας να οργιάσει. Θέλω η κηδεία του καθενός να είναι πρωτότυπη. Μοναδική.
Έτσι, μόνον έτσι μαθαίνεται η Βιολογία!



....
Ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε για την εξουσία σε εποχή δικτατορίας στην χώρα του συγγραφέα, τη Βραζιλία.
Η δεσποινίς Μαργαρίτα είναι μια δασκάλα του δημοτικού και στο πρόσωπό της εκφράζεται κάθε μορφή εξουσίας.
Μια μικρή βοήθεια για την σκηνική παρουσία του μονολόγου. Η σκηνή είναι η έδρα της δασκάλας και οι μαθητές είναι οι θεατές που την παρακολουθούν.

κλέβοντας από το νετ τις εντυπώσεις μιας γυναίκας που βρέθηκε ανάμεσα στους θεατές της συγκεκριμένης παράστασης
ΑΠ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΗΣ ΓΗΤΕΥΤΡΙΑΣ
Είχα την απίστευτη τύχη να την δω αυτήν την παράσταση με την Λαμπέτη, όταν ακόμα σπούδαζα. Ήταν ένα θεατρικό μονόπρακτο, που όχι μόνο δεν κούραζε, αλλά κρατούσε τους θεατές με κομμένη την ανάσα. Εκείνη πάνω στη σκηνή με μια έδρα, έναν πίνακα κι έναν σκελετό για το μάθημα της Βιολογίας. Μαθητές της, όλοι εμείς οι θεατές. Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Πάθαμε σοκ από την ερμηνεία της. Δεν είναι κάτι που μπορώ να καταγράψω. Δεν υπάρχουν λόγια. Το κείμενο του Ατάυντε φοβερά σκληρό. Η απόδοση του Ταχτσή έλεγε η ίδια, την είχε δυσκολέψει πολύ γιατί απέδιδε τις βωμολοχίες ακριβέστατα. Η Λαμπέτη μετά από επιμονή και καυγάδες, αφαίρεσε πολλές.