Πετρούλα... για δες πώς γίνεται...

ένα cartoon θα σε διδάξει... όπως έμαθες όλες τις μεγάλες αλήθειες αυτής της ζωής

I say a little prayer for you Aretha Franklin

Τα παιδιά των μπαλκονιών.

Είναι αλλιώτικές οι Κυριακές. Πιο νωχελικές. Πιο σιωπηλές. Προχωρώ με το αυτοκίνητο ανάμεσα από τις πολυκατοικίες. Σηκώνω το κεφάλι. Παντού μπαλκόνια με πλαστικά πλέγματα.
Τα παιδιά των μπαλκονιών.
Ο τρόπος που σκεφτόμαστε…

O Νώντας από την Κατερίνη και ο Άγιος Βασίλης.

«Όσοι νύχτα περπατούν, την άδεια του Νώντα πάντα πρέπει να ζητούν». Υπογραφή Νώντας.

Ακόμα να το χωνέψει η Σούλα πώς έπεσε με αυτήν την ατάκα, το χειροφίλημα και κυρίως με τις ψεύτικες σαμπάνιες, που άνοιξε στα πόδια της εκείνο το βράδυ, πριν ανοίξει και τα πόδια της λίγη ώρα αργότερα. Η Σούλα-Μανικιούρ-Πεντικιούρ ήταν γατόνι. Δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πριν προλάβει ο Νώντας να κάνει αλλαγές στο δεύτερο πρόγραμμα βρέθηκε από ιδιοκτήτης πίστας, σύζυγος Σούλας και σε σύντομο χρονικό διάστημα και πατέρας.

Η Σούλα όμως έπληττε. Έτσι γρήγορα ήρθε στη ζωή της ο Χαράλαμπος. 20 χρόνια νεότερος του Νώντα, με τρόπους και πτυχία. Ο Νώντας βέβαια την είχε προειδοποιήσει πως αν έμπαινε άντρας άλλος από αυτόν στο σπίτι με το παιδί, θα την πέταγε στο δρόμο με την μία. Η Σούλα δεν υπήρξε ποτέ ανόητη. Ο Χαράλαμπος δεν πέρασε το κατώφλι της ποτέ. Αλλά δεχόταν την επίσκεψη του αι- Βασίλη… καθημερινά.

Άδικα λένε πως από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Ο Νώντας δεν το πίστεψε ποτέ. Όπως δεν πίστεψε και στον Άγιο Βασίλη αλλά ακόμα και τώρα, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, πιστεύει τυφλά τη Σούλα.

(Και ακόμα ένα παιδί –ευχαριστημένος καταναλωτής- στην ύπαρξη του Άι Βασίλη… )

Σ.Μ. Η ιστορία είναι φανταστική. Ή μήπως όχι;

Tu sais ce qu'il faut faire pour vivre au milieu des sirènes ? [...]
Tu descends au fond de la mer très loin
Si loin que le bleu n'existe plus
Là où le ciel n'est plus qu'un souvenir
Une fois que tu es là, dans le silence, tu y restes
Et si tu décides que tu veux mourir pour elles
Rester avec elles pour l'eternité
Alors elles viennent vers toi et jugent l'amour que tu leur porte
S'il est sincère
S'il est pur
Et si tu leur plaît
Alors elles t'emmèneront pour toujours

Τα ξεχασμένα, τα μικρα, τα παραπεταμένα... της Eurovision

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που δεν το θυμάται κανείς άλλος εκτός από εσάς;

Say A Word - Manuel Ortega (Αustri 2002)

Alexander Rybak - "Fairytale" (Norway Eurovision 2009)

Years ago, when I was younger
I kinda liked a girl I knew
She was mine and we were sweethearts
That was then but then it's true

Chorus
I'm in love with a fairytale, even though it hurts
'Cause I don't care if I loose my mind
I'm already cursed

Every day we start a fighting
Every night we fell in love
No one else could make me sadder
But no one else could lift me high above

I don't know, what I was doing
When suddenly, we fell apart
Now a days, I cannot find her
But when I do, we'll get a brand new start

Chorus
I'm in love with a fairytale, even though it hurts
'Cause I don't care, if I loose my mind
I'm already cursed

She's a fairytale yeah even though it hurts
'Cause I don't care, if I loose my mind
I'm already cursed

Μεταφραση
Στίχοι

Χρόνια πριν όταν ήμουν νεώτερος
μου άρεσε κατά κάποιο τρόπο ένα κορίτσι που γνώριζα
ήταν δική μου κι ήμασταν ερωτευμενάκια
αυτό ήτατ τότε αλλά από την άλλη είναι αλήθεια

Επωδός
Είμαι ερωτευμένος με ένα παραμύθι, παρόλο που πονά
γιατί δεν με νοιάζει αν θα χάσω το μυαλό μου
είμαι ήδη καταραμένος

Κάθε μέρα ξεκινάμε έναν καυγά
κάθε νύχτα ερωτευόμαστε
Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να με κάνει πιο λυπημένο
αλλά και κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να με σηκώσει ψηλά

Δεν ξέρω τι έκανα
όταν ξαφνικά, χωρίσαμε
τώρα πια δεν μπορώ να την βρω
αλλά όταν το κάνω, θα κάνουμε μια ολοκαίνουργια αρχή

Επωδός
Είμαι ερωτευμένος με ένα παραμύθι, παρόλο που πονά
γιατί δεν με νοιάζει αν θα χάσω το μυαλό μου
είμαι ήδη καταραμένος

είναι ένα παραμύθι, ναι, παρόλο που πληγώνει/πονά
γιατί δεν νοιάζομαι αν χάσω το μυαλό μου
είμαι ήδη καταραμένος

....

Ζήτω η νέα γενιά! :)

Tonight, the Norwegian national final for the 2009 Eurovision Song Contest was held. The televoters decided to send Alexander Rybak to Moscow with the song Fairytale, written by himself. He will be the 48th Norwegian entrant in the competition and the first male soloist since representing the country since 2003.
The national final was held on two parts. In the first part the top four were chosen by televoting. These four songs were presented again in the second part and regional televoting and juries chose the eventual winner. The top four were:

1. Alexander Rybak - Fairytale (747888 votes)
2. Tone Damli Aaberge - Butterflies (121856 votes)
3. Alexander Stenerud - Find my girl (73380 votes)
4. Puliners - Te stein (62683 votes)


Alexander Rybak is a musician, composer and actor. He has taken to the stage with Arve Tellefsen and Morten Harket, amongst others. He won the Kjempesjansen show on NRK in 2006, and in 2007 he played in the Oslo Nye Teater and was awarded the Heddaprisen for his contribution. His song Fairytale reached #1 in the Norwegian single charts and it was the first MGP entry ever to reach the top of the charts before the final.

The esctoday.com poll voters agreed with the choice as Alexander Rybak was the runaway poll winner with 63.5%. Tone Damli Aaberge finished second in the national final and in the poll.

Maria Haukaas Storeng easily won the 2008 Melodi Grand Prix final getting almost 80,000 votes more than runner-up Torstein Sødal. With the song Hold on be strong, she finished 5th in the Eurovision Song Contest in Belgrade giving Norway its best placing since 2003. The song was a #1 hit in Norway and also entered the charts in Sweden and Denmark.

Alexander Rybak (born in Minsk, Soviet Union (now Belarus) on May 13, 1986) is a Norwegian violinist, singer, composer and actor. Rybak will represent Norway in the Eurovision Song Contest 2009 in Moscow, Russia.Biography

Early Life

He was born in the former Soviet Union in what is now Belarus, he and his parents moved to Norway when Rybak was four years old, and that is where he grew up.[1] He has been playing instruments since the age of 5, and he can now play the violin and to some extent the piano. Rybak's parents are Natalia Valentinovna Rybak who is a known piano player and Igor Alexandrovich Rybak who is a known violin player in Norway. Alexander has stated "I always liked to entertain and somehow that is my vocation."[2]

Professional life

Rybak was awarded the highly respected Anders Jahres Culture Prize in 2004.[3] He entered the Norway's version of Idol reaching the semi final and in 2006 he won the talent competition The Big Chance (Kjempesjansen) on NRK (Norwegian Broadcasting Corporation) with his own song Foolin’.[2] Alexander Rybak has collaborated with artists like a-ha’s lead singer Morten Harket and Arve Tellefsen. As of 2007, Rybak played the fiddler in Oslo Nye Teater's production Fiddler on the Roof for this role he won the Heddaprisen.[2] He stars as Levi in the film Yohan by directed by Grete Salomonsen, among Rybaks co-stars are noted model and singer Aylar Lie.[4]

Eurovision 2009

Melodi Grand Prix

Alexander Rybak won the final of the Norwegian national selection Melodi Grand Prix 2009 and will be representing Norway at the Eurovision Song Contest 2009, singing Fairytale[5], a song inspired heavily by Norwegian music. The song was composed and written by Rybak himself[6]. The song is performed with the modern folk dance company Frikar. The song has received good reviews with a 6 out of 6 from Dagbladet a Norwegian newspaper[2]. In an ESCtoday he was the lead in a poll with 71.3% to get into the final from the semi he was in[7].






δείτε το...


και κατι λίγο πιο πρόσφατο... απολαύστε το... :)

λίγους μήνες αργότερα από αυτήν την αναρτηση... λίγο πριν τον τελικό
Η eurovision του alexander rybak (Norway 's Fairytale 2009)

Patricia Kaas - Et s'il fallait le faire (Στίχοι, Eurovision 2009)

Μεταφραση / Στίχοι

Και αν έπρεπε να γίνει...

Αν έπρεπε να γίνει, θα σταματούσα τη γη
Θα εξαφάνιζα το φως προκειμένου να παραμείνεις κοιμώμενος
Αν έπρεπε να σε ευχαριστήσω σηκώνοντας αντίθετους ανέμους
Μέσα σε μια έρημο δίχως ζωή, θα έβρισκα τη θάλασσα

Και αν έπρεπε να συμβεί, θα σταματούσα τη βροχή
Θα κάνει μισή στροφή, το υπόλοιπο της ζωής μας
Και αν έπρεπε να σε ευχαριστήσω ακούγοντας σε κάθε νύχτα
Όταν μιλάς για αγάπη, θα μιλούσα για αυτή επίσης

Καθώς κοιτάς ακόμα μέσα στο βάθος των ματιών μου
Καθώς βλέπεις εκεί ακόμα την μέγιστη των μεγάλων πυρκαγιών
Και καθώς το χέρι σου κολλά πάνω στο δέρμα μου, εκεί που επιθυμεί
Μια μέρα αν πετάξεις, θα ακολουθούσα, αν μπορώ

Και αν έπρεπε να γίνει, θα απωθούσα τον χειμώνα
Στα μεγάλα χτυπήματα των Ανοίξεων και των μακρών καθάριων πρωινών
Αν έπρεπε να σ’ ευχαριστήσω, θα σταματούσα το χρόνο
Όπου όλες οι λέξεις σου του χθες μένουν μαζί μου τώρα

Καθώς σε παρακολουθώ ακόμα μέσα στο γαλάζιο των ματιών σου
Καθώς τα δυο σου χέρια χάνονται ακόμα μέσα στα μαλλιά μου
Θα έκανα τα πάντα πιο μεγάλα και αν είναι υπερβολικό ή λίγο
Θα είχα λάθος όλο τον καιρό, αν είναι αυτό που επιθυμείς

Θέλω πολύ να σου δώσω τα πάντα, αν μοναχά το πιστεύεις
Η καρδιά μου θέλει πολύ να αιμορραγήσει, μοναχά αν εσύ το δεις
Μέχρι να μην είναι τίποτα περισσότερο από τη σκιά απ’ τις νύχτες σου
Μέχρι να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια σκιά που σε ακολουθεί

(η μετάφραση είναι στο περίπου.... μη βαράτε)



S'il fallait le faire, j'arrêterais la terre
J'éteindrais la lumière, que tu restes endormi
S'il fallait pour te plaire lever des vents contraires
Dans un désert sans vie, je trouverais la mer

Et s'il fallait le faire, j'arrêterais la pluie
Elle fera demi-tour le reste de nos vies
S'il fallait pour te plaire t'écouter chaque nuit
Quand tu parles d'amour, j'en parlerais aussi

Que tu regardes encore dans le fond de mes yeux
Que tu y vois encore le plus grand des grands feux
Et que ta main se colle sur ma peau, où elle veut
Un jour si tu t'envoles, je suivrais, si je peux

Et s'il fallait le faire, je repousserais l'hiver
A grands coups de printemps et de longs matins clairs
S'il fallait pour te plaire, j'arrêterais le temps
Que tous tes mots d'hier restent à moi maintenant

Que je regarde encore dans le bleu de tes yeux
Que tes deux mains encore se perdent dans mes cheveux
Je ferai tout plus grand et si c'est trop ou peu
J'aurais tort tout le temps, si c'est ça que tu veux

Je veux bien tout donner, si seul'ment tu y crois
Mon cœur veut bien saigner, si seul'ment tu le vois
Jusqu'à n'être plus rien que l'ombre de tes nuits
Jusqu'à n'être plus rien qu'une ombre qui te suit



Et s'il fallait le faire (lyrics)

English translation:
If it had to be done, I would stop the earth
I would turn off the light so you stay asleep
If it had to be done to please you, raising opposite winds
In a desert without life, I would find the sea

And if it had to be done, I would stop the rain
It will turn round the rest of our lives
If it had to be done to please you, listening to you every night
When you speak of love, I would speak of it too

So you still look into the depth of my eyes
So you still see in there the biggest of the big fires
And so your hand clings to my skin where it wants to
If you fly away one day, I would follow if I could

And if it had to be done, I would repel the winter
With hard blows of springtime and long clear mornings
If it had to be done to please you, I would stop the time
So all your words of yesterday stay with me now

So I still look into the blue of your eyes
So your two hands still get lost in my hair
I will make everything bigger and if it's too much or too little
I would be wrong all the time, if that's what you want

I do want to give everything, if only you believe in it
My heart does want to bleed, if only you see it
Until being nothing more but the shadow of your nights
Until being nothing more but a shadow that follows you

And if it had to be done

EL TIEMPO ENTRE LOS DOS - 2007 - EROS RAMAZZOTTI

Είναι παράξενο. Αλλά όλη η ιστορία μια παραξενιά της μοίρας ήταν, έτσι δεν είναι; Δεν μου αρέσει να σου γράφω, ποτέ δεν μου άρεσε. Ήθελα να σε κοιτώ στα μάτια, να σ’ αγγίζω, να αγγίζεις εμένα, όχι ένα ακουστικό, ένα πληκτρολόγιο, ή ένα κομμάτι χαρτί.
Ναι. Δεν λάθεψες. Εγώ ήμουν χτες, που έπεσα τυχαία πάνω σου, που προσπέρασα και χάθηκα ξανά στο παρελθόν αλλά το ξέρω πως θα ‘ρθεις από εδώ. Δεν ξέρω τι ψάχνεις, ούτε αν θα το βρεις. Πριν μήνες οδηγούσα και θυμήθηκα τα ταξίδια μας. Τότε που οδηγούσες εσύ και μου φαινόσουν τόσο μεγάλος. Τώρα πια είμαι τόσων ετών, όσο ήσουν εσύ τότε. Μου φάνηκε τόσο αστείο. Και τόσα χρόνια ανάμεσα μας. Άναψα τσιγάρο και ξεφυσώντας τον καπνό θυμήθηκα πόσο αστεία σου φαινόμουν με ένα τσιγάρο στο χέρι. Δεν κάπνιζα τότε. Τότε…..

Μια στιγμή, μια στιγμή αρκεί για να γυρίσω πίσω. Δεν άλλαξες καθόλου. Τόσα χρόνια και δεν σ’ άγγιξε τίποτα. Σ’ αυτή τη στιγμή σαν να σε προσπέρασα. Μεγάλωσα, γέρασα πριν από σένα.
Είχες δίκιο για μένα. Δεν μπορούσα να σταματήσω, δεν μπορούσα να μη θέλω, δεν είχα άλλη επιλογή από το δρόμο, που είχα σχεδιάσει. Δεν χωρούσα στο λίγο που ονειρευόσουν. Ήσουν 30 και ήσουν ήδη κουρασμένος. Έχω προσπεράσει τα 30 και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει. Δε σε μαλώνω, ούτε σε υποτιμώ. Και εγώ το προσπάθησα να συμβιβαστώ. Μα δεν τα κατάφερα. Δεν το ‘θελα πραγματικά. Είχες δίκιο, ο εγωισμός μου πάνω από όλα.

Θα ‘θελα να μην με φοβόσουν τόσο. Θα ‘θελα να με γνώριζες τώρα. 10 χρόνια μετά. Όχι για να δούμε τι απέμεινε αλλά για να δεις πόσο άλλαξα, να δω και εγώ τι απέμεινε από εκείνη την ανάμνηση.

Ξέρεις… παραμένω το ίδιο εγωίστρια πάντα. Ή όλα ή τίποτα. Στον έρωτα δεν μεγάλωσα στιγμή.

Θα 'θελα να σε νοιάζει ακόμα τόσα χρόνια μετά το πώς είμαι, πώς περνώ, αν αγαπώ και αν μ' αγαπούν.... όπως με νοιάζει εμένα....
αλλά αυτό ήταν που έμεινε στο τέλος... δυο ωκεανοί από θέλω που δεν συναντιότανε πια πουθενά.

2 Unlimited - No One

Από απλή περιέργεια.... το θυμάστε αυτό;
Ή είμαι η μόνη;



Θέλω διακοπέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεες!
Πώς αλλιώς να το πω;
Μήπως να το ζωγραφίσω;



Καληνύχτα ;)



.... και το μπικίνι... τέλειο κορίτσια!



encore



do you love me?


και σε λιβανέζικη εκδοχή

Η Κόλαση είναι εξώθερμη ή εσώθερμη; (γραπτό φοιτητή)

Η κόλαση

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια απάντηση που δόθηκε σε ενδιάμεσες εξετάσεις/ προόδους στη χημεία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η ερώτηση είχε ως εξής και βαθμολογούταν με έξτρα βαθμούς:
Η Κόλαση είναι εξώθερμη ή εσώθερμη;
(στη χημεία ή εξώθερμη δίνει θερμότητα ενώ η άλλη απορροφά).

Οι περισσότεροι φοιτητές έδωσαν απαντήσεις παρέχοντας αποδείξεις βασισμένες στο Νόμο του Boyle (ένα αέριο ψύχεται όταν μεγαλώνει ο όγκος και θερμαίνεται όταν συμπιέζεται) ή κάτι παρόμοιο.

Ωστόσο, ένας έγραψε τα εξής:

Πρώτον πρέπει να γνωρίζουμε αν ο όγκος της κόλασης αυξάνεται προς το χρόνο. Επομένως χρειάζεται να ξέρουμε το ρυθμό με τον οποίο οι ψυχές εισρέουν στην κόλαση και το ρυθμό με τον οποίο διαφεύγουν.
Νομίζω ότι μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι όταν μια ψυχή πάει στην κόλαση, δεν πρόκειται να φύγει. Επομένως, δεν διαφεύγουν ψυχές. Τώρα για το πόσες ψυχές μπαίνουν, ας δούμε πόσες διαφορετικές θρησκείες υπάρχουν σήμερα στον κόσμο. Οι περισσότερες από αυτές δηλώνουν ότι αν δεν είσαι οπαδός τους, τότε θα πας στη κόλαση. Εφόσον υπάρχουν περισσότερες από μία τέτοια θρησκεία και εφόσον οι άνθρωποι ανήκουν σε περισσότερη από μία θρησκεία, τότε μπορούμε να εξαγάγουμε το συμπέρασμα ότι όλες οι ψυχές πάνε στην κόλαση. Και όπως έχουν οι ρυθμοί γεννήσεων και θανάτων, θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση θα αυξηθεί εκθετικά.

Τώρα, ο λόγος για τον οποίο εξετάζουμε το ρυθμό αλλαγής του όγκου της κολάσεως, είναι γιατί ο Νόμος του Μπόυλ δηλώνει ότι για να παραμείνει σταθερή η θερμοκρασία και η πίεση στην κόλαση, ο όγκος της πρέπει να αυξάνεται αναλόγως με τις ψυχές που προστίθενται. Αυτό μας δίνει 2 περιπτώσεις:

1. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με πιο αργό ρυθμό από αυτόν με τον οποίο εισέρχονται ψυχές, τότε η θερμοκρασία και η πίεση θα αυξάνονται μέχρι να σκάσει η Κόλαση και να ξεχυθούν οι ψυχές.

2. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με ρυθμό πιο γρήγορο από τη αύξηση των ψυχών, τότε η θερμοκρασία και ή πίεση θα πέφτουν μέχρι να παγώσουν τα καζάνια της.

Ποια από τις 2 περιπτώσεις ισχύει??

Αν αποδεχθούμε το αξίωμα το οποίο μου είπε η Τερέζα όταν ήμουν πρωτοετής, ότι ."Θα πρέπει να παγώσει η Κόλαση πριν κοιμηθούμε μαζί". και αν συνθεωρήσουμε και το γεγονός ότι χθες το βράδυ όντως κοιμήθηκα μαζί της, τότε . ισχύει η δεύτερη υπόθεση και επομένως είμαι σίγουρος ότι η Κόλαση είναι εξώθερμη και ότι ήδη έχει παγώσει.

Απόρροια αυτής της θεωρίας είναι ότι η κόλαση, αφού έχει παγώσει, άρα δεν δέχεται άλλες ψυχές και επομένως έχει εκλείψει .... αφήνοντας μόνο τον Παράδεισο. Αυτό με τη σειρά του αποδεικνύει την ύπαρξη ενός Θεϊκού Όντος, το οποίο εξηγεί γιατί χθες το βράδυ η Τερέζα φώναζε συνεχώς: .. "Θεέ μου, Θεέ μου" .

Αυτός ο φοιτητής πήρε το μοναδικό 'Άριστα'.

Mylene Farmer -- Dessine moi un mouton (LIVE, Mylenium Tour)

που σημαίνει: Σχεδίασέ μου 1 πρόβατο.

Σήμερα δεν έχει ιστορίες και χάσιμο χρόνου εδώ. Μόνο μια προτροπή, τον χρόνο που κερδίσατε... από εδώ.... και από εκεί.... φλερτάρετε! ;-)

Dessine-moi un mouton!



ΥΣ. γιατί είμαι και μονίμως ξεχασιάρα....
το βραβείο μου στην πιο ταξιδιάρα ψυχή που περιφέρεται.
Ποια είναι; Ρίχτε μια ματιά εδώ.
Ζουζού... σημασία δεν έχει το βραβείο... να το θυμάσαι ΑΛΛΑ ο χαβαλές γίνεται στο λόγο των ευχαριστηρίων! :) ΛΟΓΟ! ΛΟΓΟ! ΛΟΓΟ!

(Είσαι η πιο ταξιδιάρα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου και σε πάω απίστευτα! Κύλησε ο ντέτζερης και βρήκε το καπάκι! -και ας σαπίζω στον καναπέ-) ΛΟΓΟ! ΛΟΓΟ! ΛΟΓΟ!

και δεν θα μπορούσα να ξεχάσω στιγμή τις κολασμένες συνταγές που με έχουν κάνει να υποφέρω ξανά και ξανά. Θεία, σε νοιάζομαι. Να το ξέρεις. Και το εννοώ και ας χάνομαι. Χαμένο κορμί είμαι, τι περιμένεις;
Ένα ακόμα βραβείο για σένα, για μια υπόσχεση. Του χρόνου να θέλουμε ακόμα να το δώσει ο ένας στον άλλον! :P

Τιμή μου που σας έχω γνωρίσει...
και σας διαβάζω.... και κάθε σας ανάρτηση είναι ακόμα μια έκπληξη κάθε φορά, που με κάνει να γυρνώ πίσω ζητώντας και άλλο :)

Φιλί

Αν μπορούσες, θα άφηνες.....;

Αν μπορούσες, θα άφηνες την καρδιά σου στα χέρια μου; Αν επέλεγες εσύ, θα άφηνες την ανάσα εκείνων που αγαπάς στα χέρια μου; Αν θυμόσουν το όνομά μου, αν εγώ συγκρατούσα το δικό σου, πες μου, θα άλλαζε κάτι;

Είναι μέρες τώρα, που δεν προλαβαίνω ούτε ένα καφέ να πιώ στη δουλειά. Ξεκινάω με 1 ποτήρι καφέ από το σπίτι και το πίνω, καπνίζοντας και ακούγοντας μουσική στο δρόμο για τη δουλειά. Έχω ένα παράξενο συναίσθημα. Σαν να ακολουθώ σιωπηλές polaroid που τραβιούνται κάθε μέρα που περνάω. Τις ίδιες στιγμές κάθε μέρα… και εγώ αρχίζω να μοιάζω σ’ αυτές. Τόσο διαφορετική και τόσο ίδια μες στη σιωπή, την ομίχλη και τη βροχή που διαπερνώ.

Φτάνοντας συνειδητοποιώ ότι πάλι δεν πρόλαβα να πιω τον καφέ. Πίνω μια γουλιά βιαστικά, ρίχνω στις τσέπες τα πράγματα και ευελπιστώ να προλάβω 1 τσιγάρο ακόμα. Δεν το προλαβαίνω ποτέ. Κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες… χαρτιά. Τα τακούνια μου ακούγονται δυνατά, καθαρά, ενοχλητικά σ’ αυτόν τον χώρο των ψιθύρων.

Αλλάζω ρούχα. Κρύβομαι τελετουργικά πίσω από ρούχα που μετράν αντίστροφα. Προχωρώ χαμογελώ. Ακούω την φωνή μου να αστειεύεται. Δεν έχω πάντα όρεξη για αστεία αλλά νοιώθω την ανάγκη τους να βρουν μια πρόφαση, να κρύψουν την ανάγκη τους να είναι κάπου αλλού. Ετοιμάζομαι. Ξανά τελετουργικά. Με ντύνουν και αρχίζω να πλένω και εγώ κάποιον άλλον.

Υπάρχει ένας σιωπηρός, αποστειρωμένος, απόμακρος ερωτισμός που περιβάλει την προετοιμασία. Την κάθαρση, την ετοιμασία από τους άλλους εκ περιτροπής. Ένα τελευταίο χαμόγελο και μετά 1 τελευταία ματιά στο χρόνο που στέκει σαν ανάσα καυτή στην πλάτη.

Σιωπή. Μέχρι να ακουστεί το σημάδι της εκκίνησης.

Κοιτάζω τα χέρια μου. Μου θυμίζουν κάτι μέρες τώρα μα χάνεται μέσα στην ομίχλη που προσπερνώ. Βήμα, βήμα προχωρώ ενώ ένα άλλο ζευγάρι χέρια με ακολουθούν. Έρχεται η στιγμή που συντονίζονται και τότε συνειδητοποιώ, τι είναι αυτό που μέρες τώρα γυρνά στο κεφάλι μου. A quatre mains. Allors…. Αυτό είναι που κυνηγώ να πιάσω τόσον καιρό τώρα μέσα στο ρυθμό, χρωματίζοντας staccato, legato, forte, pianissimo. Δεν χρειάζομαι την παρτιτούρα και συνειδητοποιώ ότι ο απέναντι γνωρίζει μουσική και παίζει μόνο το δικό του κομμάτι. Προχωρώ, δίχως να τον κοιτάζω. Έτσι και αλλιώς δεν έχεις χρόνο, ούτε και το χρειάζεσαι. Αφήνεσαι στο ρυθμό και στην μελωδία.

Παύση. Προσέχω. Τρυφερά. Δεν φαντάζεσαι μικρή μου πόσο τρυφερός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος με ένα νυστέρι στο χέρι. Γυρίζω να σε κοιτάξω. Τελευταία στιγμή και σε λίγο το μωρό σου κλαίει στα χέρια μου. Σου το λέω πάντα, δεν βγαίνουν τα μωρά αν οι μαμάδες δεν χαμογελάσουν και πάντα μου χαμογελάς πριν κοιμηθείς.

Προχωράω. Συνειδητοποιώ ότι τα χέρια που τρέχαν πάνω σε κλίμακες και αρπέζ, παρόλο που σκουριάσανε μπορούν κι παίζουν ακόμα μουσική. Την μουσική της ζωής και μου χαμογελώ κάτω από την μάσκα μες στη σιωπή. Πάντα μένω μέχρι το τέλος. Είμαι λερωμένη. Οι άλλοι απορούν που δεν σιχαίνομαι. Και νοιώθω ξανά ξένη….

Polaroids που σκορπίζονται στα βήματά μου, που ακούγονται δυνατά, καθαρά, εκνευριστικά στους διαδρόμους. Polaroids που γλυστράνε σαν την ζωή ανάμεσα στα δάχτυλά μου καθώς την παραδίδω αλλού.