Όλα είναι δρόμος Η Τελευταία Νανόχηνα

ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΔΡOΜΟΣ (It`s a long Road)1998 του Παντελή Βούλγαρη Σε ανασκαφή στους Φιλίππους Μακεδονίας, ένας αρχαιολόγος ανακαλύπτει ασύλητο τάφο, και εντός, το λείψανο ενός αξιωματικού των ελληνιστικών χρόνων. Το γεγονός διακόπτει την αναβλητικότητα του και την επομένη ξεκινάει την αναζήτηση των φίλων και συναδέλφων του εικοσάχρονου γιου του, φαντάρου, που ένα χρόνο πριν αυτοπυροβολήθηκε ενώ φυλούσε σκοπιά σ' ένα απομακρυσμένο στρατόπεδο της συνοριακής γραμμής. Το μοναχικό ταξίδι του αρχαιολόγου και οι τυχαίες και μη συναντήσεις έχουν ως αποτέλεσμα σκέψεις, εκ των υστέρων για τη σχέση πατέρα-γιου. Και κάτι ακόμη τη βιντεοκασέτα ενός γλεντιού στο στρατόπεδο, του τελευταίου Πάσχα του παιδιού του.



Μερικά αποσπάσματα από την "Τελευταία Νανόχηνα" την καλύτερη ίσως ιστορία της σπονδυλωτής αυτής ταινίας

Η τελευταία Νανόχηνα Ι


Η τελευταία Νανόχηνα ΙΙ


Πιο αναλυτικά κλέβω από εδώ (όπου θα δείτε και το video της ταινίας)

Xαρώνειο νόμισμα: ένας αρχαιολόγος, που ο γιος του αυτοκτόνησε στο στρατό, ανακαλύπτει σε μια ανασκαφή έναν τάφο με το λείψανο ενός αξιωματικού των ελληνιστικών χρόνων.

H τελευταία νανόχηνα: μια ομάδα ορνιθολόγων πηγαίνει στο Δέλτα του Έβρου για να βρει, με τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου θηροφύλακα, την τελευταία νανόχηνα που κατοικεί στο βιότοπο. Η σύγκρουση του θηροφύλακα (Θανάσης Βέγγος) με τον ασυνείδητο κυνηγό θα είναι δραματική. Είναι ίσως η πιο συμβολική και συνάμα ρεαλιστική απεικόνιση μιας βαθιάς σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο τύπους ανθρώπων, ανάμεσα σε δυο τύπους ηθικής, με φόντο ένα περιβάλλον υποβλητικό και ταυτόχρονα θανάσιμο. Στο επεισόδιο αυτό ο Βούλγαρης θέτει επίσης το θεμελιώδες ερώτημα πάνω στην αξία της ζωής: της ζωής του ανθρώπου και της ζωής του ζώου, τελευταίου μάρτυρα του είδους του.

Bιετνάμ: ένας μεσήλικας εργοστασιάρχης, σκασμένος γιατί η γυναίκα του πήρε τα παιδιά τους και τον άφησε, ισοπεδώνει κυριολεκτικά ένα αγροτικό σκυλάδικο. Πρόκειται για μια απ τις καλύτερες ταινίες του Βούλγαρη (μαζί με τις Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου και τα Πέτρινα Χρόνια) όπου ο σκηνοθέτης βρίσκεται σ’ ένα γνώριμο έδαφος και διαμορφώνει χαρακτήρες με μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, ενώ παράλληλα και με διορατικότητα δημιουργεί εικόνες που εκπέμπουν έναν αβίαστο λυρισμό. Βραβεία: ανδρικής ερμηνείας (Γιώργος Aρμένης) και μακιγιάζ στα Kρατικά Bραβεία Ποιότητας του YΠΠO.

Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης

Σενάριο:Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Παντελής Βούλγαρης

Εικονοληψία: Γιώργος Φρέντζος

Μουσική:Σταμάτης Σπανουδάκης

Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης

Ηθοποιοί: Θανάσης Βέγγος, Γιώργος Αρμένης, Δημήτρης Καταλειφός

.........

Συγγνώμη που το τελευταίο διάστημα κλέβω ασύστολα αλλά τον λίγο χρόνο που μου μένει, αναζητώ στο διαδίκτυο την τέχνη, είτε αυτή που δημιουργείται έξω από αυτό (θέατρο, cinema, βιβλίο) και χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για τη διάδοσή της (εθελουσίως ή ερήμην -torrents κ.τ.λ.) είτε την τέχνη που φτιάχνεται μέσα στο διαδίκτυο και το χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο έκφρασης.
Υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες που μπορείτε να πάρετε μία ιδέα για το πώς εξελίσεται η net art (λόγω χρόνων γνωριμίας με τον δημιουργό Χρήστο Προσύλη θα σας πρότεινα αυτή καθώς έχω ζήσει τις προσπάθειες και την εξέλιξη του μέσα στον χρόνο).
Έκτοτε δημιουργήθηκαν forums για νέους δημιουργούς που προσπαθούσαν να βρουν εξόδους και να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο όπως η Άτυπη Λέσχη Νέων Λογοτεχνών, Ανεμολόγιο, Λέξημα, e-artists, e-missos, eλόγος, καθώς και άλλα πολλά sites. (Αν κάποιος θα ήθελε να μοιραστεί κάποια ιστοσελίδα μαζί μας θα χαρώ να την δω στα σχόλια και να την ανεβάσω στο κείμενο εδώ).

Στη συνέχεια αναπτύχθηκαν τα Blogs όπου αρκετοί δημιουργοί που γνώρισα μέσα από τα forums άρχισαν να δημιουργούν τα δικά τους blogs ελέγχοντας καλύτερα την δουλειά τους. Κάποιοι όπως πχ ο Θοδωρής Βοριάς δεν έμεινε μόνο στο προσωπικό blog αλλά δημιούργησε ακόμα 1 τα λογοτεχνικά επίκαιρα για την συνεχή ενημέρωση όλων όσων ασχολούνται με την συγγραφή με αδιάλειπτη ανανέωση των πληροφοριών για διαγωνισμούς, νέες κυκλοφορίες και οτιδήποτε θα ενδιέφερε κάποιον που ασχολείται με νέους συγγραφείς και το βήμα που μπορεί να έχουν μέσα από διαγωνισμούς και εκδηλώσεις.

Με αφορμή τα γεννέθλια της θείας (Χρόνια πολλάααα και προπάντων ευτυχισμένα, με αγάπη, πολλούς, πολλούς φίλους και αγκαλιές) συνειδητοποίησα ότι περιφέρομαι στα πέριξ για περισσότερο από 1 δεκαετία με αφορμή την τέχνη. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, πλέον των 10 ετών παραμένω στάσιμη (στον τομέα αυτό) και μάλλον ήρθε η ώρα να ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο. ;-)


Υς Εδώ και κάτι μέρες χαζεύω πάνω από αυτές τις φράσεις. Γράφω, σβήνω, γράφω και όλα ξανά μανά από την αρχή.

Σκέψεις και συναισθήματα δικά σας.

Νet art: Η Τέχνη των νεόπτωχων.

«Αρνούμαι να παίξω σε μία παράσταση για φιλανθρωπικό σκοπό. Αν θέλετε στ’ αλήθεια να κάνετε μία παράσταση για τους φτωχούς, ανοίξτε το θέατρο και αφήστε τους να έρθουν να δουν την παράσταση. Τότε θα παίξω.»



Go down to the bottom of the sea...where the sea is'nt blue anymore....and the sky is only a memory...and you float there in the silence...you stay there and you decide...that you will stay for them...only if your decision is sincere...pure...they will come with you and take you away for ever...

my decision... ;-)

η ειρωνεία της ζωής μου είναι ότι ενώ κυνηγώ συνέχεια ανθρώπους και καταστάσεις, όλα τα αληθινά και τα σημαντικά με έχουν βρει από μόνα τους :)