Ακόμα και όταν οι ειδήσεις μαίνονται εναντίον μας, μπορούμε πάντα να κλείσουμε την τηλεόραση και χωρίς χρήματα, να σηκωθούμε από τον καναπέ, να μιλήσουμε για βιβλία στην παρουσίαση, να δούμε δωρεάν παραστάσεις στο φεστιβάλ θεάτρου, να δούμε εκθέσεις ζωγραφικής και όχι μόνο. Τα Γιάννενα προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν αυτοπροσδιορίζονται μόνο μέσα από οικονομικούς δείκτες και ποσοστά πληρότητας ξενοδοχείων. Θα τους δώσουμε 1 ευκαιρία; Θα δώσουμε σε μας και στα παιδιά μας;
Κάπου εκεί έξω γυρίζω και εγώ... και ποτέ μόνη.
«Ενα από τα βάσιμα μοτίβα της Φρουτοπίας είναι η αντίσταση των φρούτων μιας μικρής χώρας εναντίον παντοδύναμων πολυεθνικών εταιρειών, της "Λεμονοστιφέν" και της "Κομποστάλ", οι οποίες σχεδιάζουν να τα κάνουν κομπόστες και αναψυκτικά. Επομένως, τόσο εγώ όσο και ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος θεωρήσαμε ότι δεν θα ήταν σωστό μια πολυεθνική εταιρεία να χρησιμοποιήσει τον τίτλο της Φρουτοπίας για εμπορικό σήμα των νέων της αναψυκτικών. Ετσι άλλωστε θα αντιδρούσε, αν ήταν στη θέση μου, και ο Θάνος το κολοκυθάκι, που ονειρεύεται να δείρει ένα μανάβη».
Θα κυκλοφορήσουν τελικά «Οι 66 Εξωγήινοι Ξιφομάχοι»;
«Θα είχαν ήδη κυκλοφορήσει, αλλά -δυστυχώς- μια μέρα που διόρθωνα τα χειρόγραφα σε ένα πάρκο της Κορνουάλης με πήρε ο ύπνος. Οταν ξύπνησα, τα χειρόγραφα είχαν εξαφανιστεί. Ρώτησα τον φύλακα του πάρκου αν είδε τίποτα ύποπτο και μου απάντησε ότι δεν είδε απολύτως τίποτα, εκτός από έναν πιερότο, που χάριζε ένα νούφαρο σε μια μπαλαρίνα, και έναν εξωγήινο. Πρέπει να λάβεις υπ' όψιν σου, βέβαια, ότι τα βιβλία αυτής της σειράς είναι φοβερά περίπλοκο για να γραφούν. Αρκεί να σου πω ότι μια ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον καθηγητή της Πληροφορικής Ευστράτιο Γαλόπουλο, οι οποίοι έκαναν μια μαθηματική ανάλυση του πρώτου βιβλίου της σειράς τα "88 Ντολμαδάκια", διαπίστωσαν ότι από τις ενότητές του μπορούν να συνθέσουν οι αναγνώστες 1.921 διαφορετικές ιστορίες».
Χριστίνα Φερμελή, Φίλιππος Τσαούσης (Στ' τάξη): Ποσα βιβλία έχετε γράψει;
«Εκατόν πενήντα περίπου, αλλά αυτός ο αριθμός είναι απατηλός, επειδή δίνει την εντύπωση μιας τεράστιας συγγραφικής παραγωγής. Τα περισσότερα από αυτά σε χειρόγραφο δεν ξεπερνάνε τις είκοσι με τριάντα σελίδες».
Νίκος Μέρμηγκας (Στ' τάξη): Ποιο θεωρείτε το καλύτερο έργο σας και γιατί;
«Την "Πεταλούδα και τον Αρλεκίνο" , ένα μυθιστόρημα σε τρεις τόμους που το γράφω εδώ και δώδεκα χρόνια και ακόμα δεν το έχω τελειώσει».
Θεοδώρα Μάρκιτς (Στ'τάξη): Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας;
«Ακτινολόγο ηλιαχτίδων και ζογκλέρ μελάτων αβγών».
Παναγιώτης Λυμπερόπουλος, Γεωργία Μπαμπαλώνα, Αρης Καρακατσάνης, Ελσα Βλαχογιάννη, Μάριος Φερίζι, Ξυνός Δημήτρης (Στ' τάξη): Με ποια αφορμή αρχίσατε να γράφετε βιβλία για παιδιά;
«Οταν ήμουνα μικρός και μου διάβαζαν κάποιο παραμύθι, αισθανόμουν προδομένος όταν έφτανε στο τέλος του και άκουγα το "και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". "Αυτοί" μπορεί να ζούσανε καλύτερα, εμένα όμως με εγκαταλείπανε στα κρύα του λουτρού. Προσπαθούσα, λοιπόν, να φανταστώ τι θα συνέβαινε αν συνεχιζόταν η ιστορία. Αλλοτε έδινα τις πρώτες βοήθειες στον νικημένο δράκο, άλλοτε αναρωτιόμουνα ποιο να ήταν το τελευταίο όνειρο που έβλεπε η Ωραία Κοιμωμένη προτού ξυπνήσει και άλλοτε πού θα βρω τον τσαγκάρη που είχε φτιάξει τα παπούτσια του παπουτσωμένου γάτου. Αυτή η λαχτάρα να μην τελειώνει ποτέ ένα παραμύθι που μου άρεσε, έγινε η αφορμή για να αρχίσω να γράφω τα δικά μου».
Δημήτρης Δεγαΐτας, Βαγγέλης Καπότης (Ε' τάξη): Αφού είστε Ελληνας, γιατί ζείτε στο Λονδίνο; Είναι καλύτερο από την Αθήνα; Γιατί δεν επιλέξατε κάποια άλλη πόλη;
«Τον περισσότερο καιρό δεν ζω στην Αθήνα ή στο Λονδίνο, αλλά στο Νησί των Πυροτεχνημάτων. Το προτιμώ, επειδή έχει και έναν καταρράκτη χαρτοπόλεμου και ένα δάσος με ερωτευμένα τρυποκάρυδα. Μπορείς να έρθεις και εσύ όποτε θέλεις, αρκεί να ναυαγήσεις στον Ωκεανό των Παφλασμών και να πιαστείς από μια σανίδα με ρόζους σε σχήμα καρδιάς».
Ολυμπία Χριστοδούλου (Ε' τάξη): Πού οφείλετε την επιτυχία σας;
«Στην αγάπη σας».
Γιώργος Λεκός, Μανώλης Κουτρουλάκης (Ε' τάξη): Πιστεύετε στον Θεό και στα θαύματα;
«Πιστεύω και στα θαύματα των παιδιών και στον Θεό των θαυμάτων».
Αντζελα Φετάι (Ε' τάξη): Εχετε οικογένεια και παιδιά;
«Οχι, αλλά έχω μια αλεπού και μια πασχαλίτσα».
Μάριο Φερίζι, Αννα Αλεβιζοπούλου, Χρήστος Πολάλης, Μαργαρίτα Ψαρρά, Χρήστος Ψωμαδέλης, Τσιτώνη Ελλη, Ισίδωρος Αργυρούδης (Β' τάξη): Τριβιζά, έχεις πάρα πολύ ωραία παραμύθια. Εχω διαβάσει πολλά, αλλά πώς έχεις τόσες πολλές ιδέες και σκέψεις; Δεν κουράζεσαι;
«Καθόλου. Κουράζομαι μόνο όταν δεν έχω ιδέες, επειδή τότε αναγκάζομαι να ψάχνω να τις βρω. Με βοηθάει, βέβαια, όσο μπορεί ο παπαγάλος μου, η Σύνθια και η γατούλα μου».
Σοφία Νικολάου, Χρήστος Δέτσης (Β' τάξη): Πώς από εγκληματολόγος γίνατε συγγραφέας παιδικών βιβλίων; Πώς μπορείτε να ξέρετε πώς έγινε το έγκλημα και γιατί έγινε;
«Δεν έγινα από εγκληματολόγος, συγγραφέας. Πρώτα άρχισα να γράφω παιδικά βιβλία και μετά έγινα εγκληματολόγος. Τόσο ο πρώτος για να εμπνευστεί ένα παραμύθι, όσο και ο δεύτερος, για να κατανοήσει τα κίνητρα ενός εγκλήματος, πρέπει να έχει φαντασία και να δίνει σημασία σ' αυτά που από πολλούς περνούν απαρατήρητα».
Διονύσης Μιλάτος, Αναστασία Ντολένκο, Ζανέτ Αλέκοβα (Στ' τάξη): Ποιο ήταν το παιδικό σας όνειρο;
«Να γίνω εξερευνητής και να βρω το όγδοο χρώμα του ουράνιου τόξου».
Αγγελική Κατσούλα (Ε' τάξη): Τι νομίζετε ότι είναι πιο σημαντικό. Μια υπογραφή δική σας σε ένα χαρτί ή μια ανάμνηση ενός παιδιού μαζί σας;
«Ομολογώ, Αγγελική, ότι δεν καταφέρνω να βάλω ποτέ σωστά την υπογραφή μου. Κάθε φορά βγαίνει διαφορετική. Γι' αυτό κάθε φορά που υπογράφω για να αγοράσω χαρτοπόλεμο με πιστωτική κάρτα, κινδυνεύω να με συλλάβουν για πλαστογραφία. Μια ανάμνηση σε μια χάρτινη βαρκούλα που ταξιδεύει στον Ωκεανό των Γιασεμιών, όμως, είναι χίλιες φορές προτιμότερη». *
info: Τα βραβεία του 9ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Παραμυθιού θα απονεμηθούν μέσα στον Μάιο
Κι ένα ποίημα από την Αγγελική Κατσούλα
Εχω μια φιλία
Πολλή σημαντική
Περνάω με εσένα
Ολη μου τη ζωή
Πονάω ή χτυπάω
Ερχεσαι εσύ
Ζητάω μια βοήθεια
Αμέσως είσαι εκεί
Θα είμαστε πάντα μαζί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου