Αισθάνομαι όμορφη, όταν κοιμάμαι στην αγκαλιά σου.
Κατεβαίνω τις βρώμικες σκάλες
και παίρνω τους δρόμους.
Νοιώθω την ανάσα σου στο λαιμό μου.
Τις σκιές των ανθρώπων που βιάζονται.
Τις μέρες που δεν θα προλάβουμε.
Σφίγγω τα λουλούδια σου στην αγκαλιά μου
καθώς σε παρακολουθώ να ξεριζώνεις τα φτερά σου
και ξαφνικά νοιώθω τόσο μόνη, χαμένη στο άσπρο της νύχτας.
Κράτα με. Μέχρι να αποκοιμηθώ για τα καλά. Λίγο ακόμα. Και έπειτα φύγε. Πριν ξυπνήσω και αρχίσω να σε λερώνω με λέξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου