Τετάρτη, Μαΐου 19, 2010

ΠΟΦΠΠ (Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών) Ο Ορφέας στον Άδη

Την Τρίτη 18/5/2010 στο θέατρο της ΘΕ.Σ.Π.Ι. (στο ισόγειο των φοιτητικών κατοικιών στη Δουρούτη) φιλοξενήθηκε στα πλαίσια του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Φοιτητικού Θεάτρου το έργο του Τένεσσυ Ουίλιαμς "Ο Ορφέας στον Άδη", (Orpheus Descending)που παρουσιάστηκε από το Θεατρικό Τμήμα των ΠΟΦΠΠ (Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών)





Τα έργα του Τένεσσι Ουίλιαμς (Tennessee Williams 1911-1983) υπήρξαν πάντοτε όχι μόνο από τα αγαπημένα τον θεατρικών ομάδων (ερασιτεχνικών και μη) αλλά και αυτοσκοπός ηθοποιών και σκηνοθετών. Με την αίγλη του κλασσικού προσελκύουν συνεχώς οπαδούς,  που με τις όποιες ευκολίες τους (σχετικά απλά σκηνικά και κουστούμια) επιχειρούν να δώσουν το δικό τους στίγμα πάνω σε όσα ο συγγραφέας προσπαθεί να αφηγηθεί.
Πριν προχωρήσω στο έργο και την φιλότιμη προσπάθεια της ομάδας θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία στον συγγραφέα καθώς μόνο μέσα από τον ποιος ήταν και τους δαίμονές του μπορούμε να κατανοήσουμε και να προσεγγίσουμε το έργο του καλύτερα. Σε όλη του την εργογραφία βασίζεται σε αυτιοβιογραφικά στοιχεία.
Η αδελφή του Rose μία ντελικάτη καλλονή έπασχε από σχιζοφρένεια. Ακολουθώντας τις θεραπευτικές μεθόδους της εποχής, οι γονείς τους την υπέβαλαν σε λοβοτομή, δημιουργώντας μόνιμη αναπηρία σε όλη της τη ζωή.  Ο ίδιος πάλευε συνεχώς με την κατάθλιψη, τον αλκοολισμό την χρήση ναρκωτικών ουσιών και βαρβιτουρικών καθώς και με τον φόβο ότι θα αρρώσταινε και ο ίδιος αναπόφευκτα από σχιζοφρένεια. Πέθανε μόνος σε ηλικία 71 ετών σε ένα ξενοδοχείο από ασφυξία καθώς πνίγηκε με το καπάκι ενός μπουκαλιού, παίζοντας το γνώριμο του παιχνίδι ανάμεσα σε αλκοόλ και βαρβιτουρικά. Παρόλο που επιθυμούσε να αποτεφρωθεί και να σκοπιστούν οι στάχτες στον κόλπο του Μεξικού, θάβεται στον οικογενειακό τάφο στην πόλη που μισούσε, το Σαιντ Λούις, δέσμιος όλων αυτών που των καταδυνάστευαν στην ζωή ακόμα και μετά θάνατον.
Ακολούθησε δηλαδή μέχρι τέλους την πορεία των ηρώων του, που κινούνται μέσα σε ένα σκοτεινό και αποπνικτικό σκηνικό, αδυνατώντας να ξεφύγουν από αυτό. Η κάθαρση και η λύτρωση δεν αποτελούν δεδομένα για τους ήρωες του, που ζουν τα πάθη τους παγιδευμένοι σε καταστάσεις σχεδόν πάντα από ανάγκη και όχι από επιλογή. Ο θεατής συμπάσχει μαζί τους και ζει κάτι από τις εικόνες ,που κουβαλούσε στην ψυχή του και τον κατέτρεχαν μέχρι το θάνατό του.

















































Η εύθραυστη Λάουρα του Γυάλινου Κόσμου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αντικατοπτρισμός της αδελφής του και  ο αδελφός της Τομ, που παλεύει να ξεφύγει από την Λάουρα που πρέπει να προστατεύει για μια ζωή, ο ίδιος ο συγγραφέας που καταπιέζεται από τα «πρέπει» της έκπτωτης εγκαταλελειμένης μητέρας του. Ο Τομ εγκαταλείπει τελικά και εκείνος τις 2 γυναίκες αλλά στο τέλος ο συγγραφέας μοιάζει να απολογείται στην αδελφή του δια μέσου του ήρωά του
"Oh, Laura, Laura, I tried to leave you behind me, but I am more faithful than I intended to be! I reach for a cigarette, I cross the street, I run into the movies or a bar, I buy a drink, I speak to the nearest stranger - anything that can blow your candles out! for nowadays the world is lit by lightning ! Blow out your candles, Laura - and so good-bye." Η Λάουρα σβήνει τα κεριά και το έργο τελειώνει.

Στο ίδιο πλαίσιο είναι ενταγμένο και το έργο ο «Ορφέας στον Άδη» το οποίο παρουσίασε η εν λόγω θεατρική ομάδα. Ένα έργο δουλεμένο με μεράκι και πείσμα αλλά που δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει το κείμενο και να αποδώσει τους εφιάλτες, την πάλη των ηρώων που αδυνατούν να κάνουν την υπέρβαση και εν τέλει την παράδοση τους στη μόνη τους λύτρωση, τον θάνατο.




Οι ηθοποιοί ντυμένοι με κουστούμια, που στην πλειοψηφία των ρόλων δεν εξυπηρετούσαν το κείμενο, ήταν ενδεικτικά της αναποφασιστικότητας του σκηνοθέτη σχετικά με την απόδοση του κειμένου. Πώς θα ήθελε να αποδοθεί τελικά το έργο; Με απόλυτη ακρίβεια ενταγμένο στο χρονικό του πλαίσιο και τις κοινωνικές συνθήκες (ρατσισμός κτλ) ή σβήνοντας τελείως το πλαίσιο αυτό και απελευθερώνοντάς το μέσα από τη διαχρονικότητά του; Δεν κατάφερε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Με ρούχα που άλλοτε ήταν πραγματικά ρούχα, άλλοτε προχειροραμένες φόδρες (αναγκαίο κακό μιας ερασιτεχνικής ομάδας, αρκεί να ισχύει για όλους και να υπηρετεί 1 και μόνο ματιά πάνω στο κείμενο), αδυνάτιζε τις ερμηνείες και αποσπούσε τον θεατή.
Η ίδια σύγχυση επεκτείνοντας και στα σκηνικά. Ο σκοτεινός, αποπνικτικός κόσμος του Ουίλλιαμς που απεικονίζεται στο μαγαζί των παππουτσιών και η αντίθεσή του με το όνειρο, την φυγή, την πάλη για το καλύτερο που απεικόνιζε το ζαχαροπλαστείο, δεν ήταν εμφανής. Η επιλογή των χρωμάτων, η σύνθεση του σκηνικού και ειδικά οι υφασμάτινοι φιόγκοι καρφιτσωμένοι στους «τοίχους» του σκηνικού δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα. (Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή όπου η χριστιανή του αμερικάνικου νότου βλέπει σε όραμα την εκκλησία, και τη ζωγραφίζει, με 3 τρούλους στο πνεύμα του greek summer).
Μία παράσταση με περιορισμένους πόρους, που μεταφέρεται εκτός της σκηνής της για να παιχτεί αλλού φυσικά και δεν μπορεί να απεικονίσει ρεαλιστικά την εποχή του έργου (γράφτηκε το 1945) αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την συγκεχυμένη μίξη ρεαλιστικών μερών του σκηνικού (πχ το μαύρο τηλέφωνο εποχής και η ασορτί ταμειακή μηχανή) με τους φιόγκους, τα πρόχειρα υφάσματα σε ρόλο κουρτινών και όχι μόνο. Η αισθητική και η ολοκληρωμένη εικόνα δεν είναι θέμα χρημάτων και μία ερασιτεχνική ομάδα καλείται σε κάθε παράσταση να το αποδείξει υπερνικώντας αυτά τα εμπόδια.
Τα σκηνικά τέλος ήταν μικρότερα της σκηνής αλλά το θέατρο είχε τις μαύρες κουρτίνες πίσω από τις οποίες μπορούσαν να κινούνται αθέατοι οι ηθοποιοί. Κάτι που δεν εκμεταλλεύτηκαν οι ηθοποιοί με αποτέλεσμα ενώ οι θεατές να παρακολουθούν το δρώμενο, πίσω από τα σκηνικά και μπροστά από τις κουρτίνες να περιφέρονται άσχετοι συμμετέχοντες στο έργο.




Απόλαυσα την παράσταση στο κατάμεστο για ακόμα μία φορά θέατρο. Όπως κάθε φορά, έτσι και την Τρίτη το όνομα του Τένεσσι Ουίλλιαμς τράβηξε θεατές και από την πόλη, γεγονός ιδιαίτερα δύσκολο για το θέατρο της ΘΕ.Σ.Π.Ι. που βρίσκεται εκτός πόλης. Είδα ένα έργο που ξεκίνησε με έναν ρυθμό που οφείλονταν κατά κύριο λόγο στην κουτσομπόλα-αφηγήτρια, η οποία ξεπερνώντας τις όποιες αδυναμίες (σαρδάμ, τα άδεια ποτήρια που πισωγύριζαν την τεχνική της) κατάφερε να δώσει τον ρυθμό και σε κάποιο βαθμό σωστά, το κλίμα του έργου, ακολουθούμενη αρμονικά από τη συντροφιά της. Το παρελθόν της πριγκηπέσας που από την χαρούμενη παρανομία του έρωτα και της ποτοαπαγόρευσης έφτασε στο σήμερα, ανέραστη, πουλημένη στον άρρωστο σύζυγο χωρίς πάθος ή παιδιά, παγιδευμένη στο ίδιο της το δημιούργημα, το μαγαζί των παπουτσιών



Ο ίδιος ο συγγραφέας μιλώντας για το έργο του, έγραψε «Σε μία πρώτη ανάγνωση ήταν και παραμένει ακόμη το παραμύθι ενός αγοριού με ελεύθερο πνεύμα που περιπλανιέται σε μία συμβατική κοινωνία του Νότου και δημιουργεί την εικόνα μιας αλεπούς μες στο κοτέτσι. Αλλά κάτω από την οικεία πλέον επιφάνεια είναι ένα έργο σχετικά με τις αναπάντητες ερωτήσεις που στοιχειώνουν τις καρδιές των ανθρώπων και την διαφορά ανάμεσα στην συνέχεια του να τις θέτεις και την αποδοχή τον στερεότυπων απαντήσεων, που δεν είναι καθόλου απαντήσεις»





Ο μάγος αναφορά στην αρχαία τραγωδία, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, η κοπέλα, που αρνήθηκε να υποταχθεί στα «πρέπει», που τις επέβαλαν και ψάχνει κάτι να αρπαχτεί και να ξεφύγει από μία κοινωνία που την εξοστράκισε, ακόμα και αν αυτό είναι ένας πληρωμένος έρωτας πάλεψαν με την προσωπική τους αλήθεια να αποδώσουν το ρόλο τους. Εξαιρετικός στον ρόλο του αν και στημένος στην κινησιολογία του ο «κακός», άρρωστος σύζυγος της πριγκηπέσας.
            Σε πολλές σκηνές δυστυχώς οι δευτεραγωνιστές έπαιζαν καλύτερα και κάλυπταν την πριγκηπέσα και τον Βαλεντάιν, που δεν κατάφεραν να με πείσουν για την αναπόφευκτη αλληλουχία των γεγονότων. Η όμορφη πριγκηπέσα ξεκίνησε χωρίς ρυθμό, οχυρωμένη πίσω από στημένες κινήσεις (υπήρχε σκηνή όπου όλοι οι ηθοποιοί κινούσαν ταυτόχρονα με τον ίδιο τρόπο τα χέρια τους, χωρίς να έχει καμία σκηνική λογική απλά γιατί δεν ήξεραν τι να τα κάνουν) και μόνο προς το τέλος κατάφερε να βρει τον ρυθμό. Δεν κατάφερε να με πείσει ότι ήταν εγκλωβισμένη, ότι ερωτεύτηκε και ότι κατάφερε να υπερβεί τους συμβιβασμούς που η ίδια επέλεξε μέσα στην τραγική ειρωνία του ότι επέλεξε για σύζυγό της τον δολοφόνο του πατέρα της. Δεν κατάφερε λοιπόν να ξεσπάσει αληθινά, να διεκδικήσει το δικαίωμα της στην φυγή με τον άνθρωπο που αγάπησε ξανά για να οδηγηθούμε στην ατάκα του φινάλε που απογείωσε την παράσταση….  Ο απατημένος σύζυγος πυροβολεί και η πριγκηπέσα σωριάζεται φαρδιά – πλατιά στο πάτωμα στην αγκαλιά του Βαλεντάιν (εραστή) ο οποίος έχει τα χέρια του στην εγκυμονούσα κοιλιά της που έχει δεχτεί τις φανταστικές σφαίρες. Τη ρωτά λοιπόν… - Σε πέτυχε; Και εκείνη ζώντας τη στιγμή, υπερβαίνει το κείμενο και αυτοσχεδιάζοντας απαντα – Ναιαιαιαιαι… πνίγοντας όλα όσα είχε χτίσει με την έντασή του ο συζυγοκτόνος σε ένα ποταμό γέλιου από τις κερκίδες.



Αυτές είναι οι στιγμές που μένουν κλείνοντας η αυλαία. Η σύζυγος του Σερίφη έπαιζε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με την Αμάντα του Γυάλινου Κόσμου 15 χρόνια πριν (σε σημείο που μπαίνω σε πειρασμό να βάλω εκείνες τις φωτογραφίες με αυτές και να πω ποια είναι σε ποια παράσταση) ενώ οι υπόλοιποι ηθοποιοί πλαισίωσαν με συνέπεια, ο καθένας με το ταλέντο του, την ψυχή και την δουλειά που κατέθεσε κατά την διάρκεια των προβών.





Όσον αφορά τον Βαλεντάιν… όχι μόνο δεν ήταν αλεπού σε κοτέτσι αλλά φαινόταν όταν έβλεπε τον ρόλο διεκπεραιωτικά. (Να πω τις ατάκες και να του δίνω.) Ο βασικός ήρωας του έργου, έμοιαζε να ακολουθεί αντί να κινεί τις εξελίξεις. Η ομορφιά έγινε ωραιοπάθεια, παράταιρη προς αυτή που πρέσβευε ο συγγραφέας δίνοντας την εντύπωση ότι ούτε ο ίδιος κατάλαβε ποιος ήταν ο Βαλ -που επελέχθη να υπηρετήσει-, αφήνοντας το κοινό να προσπαθεί να μαντεύσει από το κείμενο και όχι από την υποκριτική του.
Α… και κάτι τελευταίο για τους συντελεστές…. Όταν βλέπετε ότι ο κόσμος απέχει κυριολεκτικά 10 εκατοστά από την άκρη της σκηνής, δεν βάφουμε όλους τους άντρες στη σειρά με μαύρο μολύβι ματιών, μάσκαρα και ότι άλλο βρέθηκε μπροστά μας. Αυτά είναι για περιπτώσεις που το κοινό είναι πιο μακριά, αλλιώς υπογραμμίζεις τις μανιέρες και τις αδεξιότητες των ηθοποιών, γελοιοποιώντας τους.



Αναγνωρίζω ότι είμαι ιδιαίτερα σκληρή για ένα έργο που θα ξανάβλεπα με ευχαρίστηση αλλά έχοντας μελετήσει παλιά κάποια πράγματα για τον συγγραφέα και συναντώντας συνεχώς τον διακαή πόθο των συμμετεχόντων σε ομάδες να ανεβάσουν Τένεσσι Ουίλλιαμς απλά για να πουν ότι το έκαναν, χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτε ούτε για το έργο του, ούτε για όσα προσπαθούσε ο ίδιος να μας πει, εκνευρίζομαι. Σαν να του βάζουμε ένα τσιρότο στο στόμα και να του λέμε «σκάσε, πέθανες, τώρα θα τα πω εγώ τι κατάλαβα».
Εσύ τι κατάλαβες καλό μου;




Το θέατρο δεν είναι τίποτε άλλο… από το να αφηγείσαι ιστορίες. Αλλά δεν φτάνει μόνο να έχεις μάθει τα λόγια της ιστορίας. Πρέπει να την έχεις νοιώσει, να την έχεις βάλει μέσα σου, απ’ άκρη σ’ άκρη του κορμιού σου, σε ψυχή, καρδιά και μυαλό. Να την αφήσεις να σε ταξιδέψει, να την παλέψεις και να της παραδοθείς προκειμένου να κάνεις την υπέρβαση του προσώπου σου και να γίνεις η ιστορία. Προκειμένου να έρθει η κάθαρση…. Το θυμόμαστε άραγε ακόμα αυτό;
Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν




 
Αποχαιρετώντας την ομάδα της Πάτρας και την προσπάθειά τους, οφείλω να τους αποδώσω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στο πάτωμα μαζί μου στεκόταν μία παλιά ΘΕ.Σ.Π.Ι.τισα, την οποία είχα απαγάγει από το νοσοκομείο, με το φλεβοκαθετήρα, για να ξεφύγει για λίγο από την πραγματικότητα. Για εκείνες τις ώρες που τις προσφέρατε μακρυά από το νοσοκομείο, υποκλίνομαι…. Και σας χειροκροτώ.


Οι συντελεστές της παράστασης ήταν

Ηθοποιοί:

Μπιόυλα Μπίνιγκς: Μελίνα Παπαλαμπροπούλου–Τσιρίδου
Ντόλλυ Χάμμα : Γιώτα Σερεμέτη
Πήγουη Μπίνινγκς: Ηλίας Παναγιωτόπουλος
Ντογκ Χάμμα :  Κώστας Αρβανίτης
Κάρολ Καρτρήρ : Αλεξάνδρα–Βενετία Σταμάτη
Εύα Τεμπλ : Νάντια Κάντσου
Σίσσυ Τεμπλ : Αναστασία Σίμου
Μάγος : Κώστας Κουτρουμπής
Βαλεντάιν Ξαβιέ : Κυριάκος Μίχος
Βη Τάλμποτ : Ζαφειρία-Χριστίνα Πουλάκου
Πριγκηπεσσα Τόρρανς : Κωνσταντίνα Ρηγάκη
Τζέημπ Τόρρανς : Δημήτρης   Τσικούρης
Σερίφης Τάλμποτ : Θεόδωρος Στρέκλας
Ντουμπίνσκι : Παναγιώτης Λογγίνος
Γυναίκα : Φελίσια Κάκου
Ντέιβιντ Κατρηρ : Αντώνης Πρέτζας
Νοσοκόμα Πόρτερ : Φωτεινή Παπαρηγοπούλου
Α κλόουν: Χριστίνα Ρεσβάνη
Β κλόουν: Τάσος Χρυσόπουλος

Σκηνοθεσία Κώστας Κουτρουμπής – Χριστίνα Ρεσβάνη
Κουστούμια : Δημήτρης Τσικούρας, Αλεξάνδρα-Βενετία Σταμάτη, Χριστίνα Ρεσβάνη
Σκηνικά : Η ομάδα
Μουσική επιμέλεια: Σαμέτ Χαλήλ, Γιάννης Κοντοχριστόπουλος
Φώτα: Σαμέτ Χαλήλ, Γιάννης Κοντοχριστόπουλος






30 σχόλια:

Παναγιώτης είπε...

Η κριτική (καλή ή κακή) είναι πάντα επιθυμητή....
Θα σε συμβούλευα την επόμενη φορά που θα κάθεσαι 10 εκατοστά από τη σκηνή να μην βγάζεις φώτογραφίες με φλας...είναι άσχημο για αυτούς που παίζουν...
Εύχομαι επίσης να ήσουν ένας από αυτούς που ζητούσαν ησυχία από αυτούς που προσπαθούσαν να καφρίσουν το σκηνικό...
Εύχομαι τα καλύτερα στη φίλη σου..
Π.

Αποστόλης είπε...

Δεν θα σχολιάσω καθόλου την κριτική και κατά πόσον συμφωνώ/διαφωνώ. Ένα άτομο όμως που θεωρεί τον εαυτό του άξιο και ικανό του να γράφει κριτικές (και μάλιστα μεγάλες και "σκληρές - με επαγγελματικά κριτήρια" κριτικές) αν μη τι άλλο ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ την ώρα που βλέπει μια παράσταση. Δεν θα πω πόσο αποσυντονιστικό και σπαστικό για το υπόλοιπο κοινό αλλά και για τους ηθοποιούς είναι το να κάθεσαι στη 2η σειρά (αν δεν κάνω λάθος), σε ένα μικρό και κλειστό θέατρο, και ανά 15 δευτερόλεπτα να τραβάς φωτογραφία ΜΕ ΦΛΑΣ, 1 μέτρο από το πρόσωπο των ηθοποιών. Θα έλεγα οτι μάλλον βλέπεις πρώτη φορά θέατρο και δεν ξέρεις τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, αλλά το γραπτό σου με κάνει να πιστεύω οτι δε βλέπεις πρώτη φορά. Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω μια και φαίνεσαι άνθρωπος που έχεις δει πολύ θέατρο εάν και στις επαγγελματικές παραστάσεις που πηγαίνεις κάνεις το ίδιο. Αν αυτό δεν το κάνεις, σημαίνει οτι πρώτη εσύ δεν σέβεσαι αυτό που έρχεσαι να δεις και δεν σέβεσαι το υπόλοιπο κοινό. "Έλα μωρέ... σε ερασιτέχνες πάμε... δεν πειράζει κι αν βγάζουμε φωτογραφίες κάθε 10 δευτερόλεπτα με φλας! Ερασιτέχνες είναι, σιγά μη μας πουν τίποτα. Τι θα βάλουμε άλλωστε στο blog μετά ως διακόσμηση;"

Να σημειώσω ότι ήμουν στο κοινό, όχι στη σκηνή.

Spark D' Ark είπε...

έβγαλα και φωτογραφίες χωρίς φλας... δυστυχώς όμως ήταν όλες θολές ακόμα και όταν η σκηνή είχε άπλετο φωτισμό.

Το σέβομαι ότι είναι κάτι που δυσκολεύει τους ηθοποιούς αλλά είναι κάτι που θεωρώ ότι έχουν προετοιμαστεί να υπερβαίνουν. Πιθανώς οι συντελεστές να μην χρειάζονται τις φωτογραφίες. Δεν τις έβγαλα για αυτούς, παρόλο που βλέπω παρακολουθώντας τις επισκέψεις στο blog ότι στο συγκεκριμένο post υπάρχουν οι περισσότερες επισκέψεις, αναφορικά με το κομμάτι του festival.

Ο εν λόγω συγγραφέας είναι από τους πιο δύσκολους στην προσέγγιση και συχνά ομάδες δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν, χωρίς αυτό να ακυρώνει την όποια προσπάθεια.

Στον ίδιο χώρο, στο ίδιο festival, το ίδιο κοινό (με την όποια απόκλειση του κόσμου των Ιωαννίνων, που κατά κανόνα την επισκέπτεται σε έργα με βαρύγδουπα ονόματα)... ήταν υποδειγματικό και επεφήμισε επί ώρα άλλες προσπάθειες.

Βγάζοντας την -καθαρά- προσωπική μου άποψη για την παράσταση εκτός, είναι το λιγότερο ανεπιτυχές να κατηγορεί κάποιος το κοινό, που τον τίμησε με την παρουσία του.

Το να είσαι φιλοξενούμενος σε ξένο χώρο και να ισχυρίζεσαι ότι ο κόσμος που καθόταν στο πάτωμα, σε άβολες κερκίδες, που έχασε το λεωφορείο και αναγκάστηκε να πληρώσει ταξί για να επιστρέψει στο σπίτι του... απλά ήταν εκεί "για να καφρίσει το σκηνικό" είναι το λιγότερο αδόκιμο να μην πω κάτι άλλο.

Χωρίς να θέλω να επεκταθώ ή να δημιουργήσω την υπόνοια μιας προσωπικής πλην όμως ανύπαρκτης διένεξης... θα ήθελα να σημειώσω απλά ότι το κοινό που έχει καθίσει σε αυτές τις κερκίδες... με την όποια συμπεριφορά του, έχει αναδείξει ή βουλιάξει παραστάσεις... και εξετάζοντας την αντίδρασή του σαν σύνολο, ουδέποτε έκανε λάθος.

Σε έναν προσωπικό χώρο, κατέθεσα τήν άποψή μου για ένα έργο που παρακολούθησα. Δεν είμαι η επίσημη φωνή της ΘΕ.Σ.Π.Ι., ούτε επαγγελματίας κριτικός θεάτρου. Η εν λόγω κριτική βασίστηκε σε προσωπική μελέτη και τριβή με το θέατρο.

Spark D' Ark είπε...

@Αποστόλης

Για την κριτική δεν θα επεκταθώ, καθώς είναι καθαρά προσωπική άποψη και επί της ουσίας δεν είδα κανένα επιχείρημα για κάποιο λάθος μου, αν υπάρχει "λάθος άποψη"

Όσον αφορά το θέμα της διακόσμησης του blog. Προφανώς είναι 1 blog που υπάρχει πολλά χρόνια πριν την εν λόγω παράσταση και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά τη λήξη τους φεστιβάλ.

Το αν πρόκεται για μικρό θέατρο... Η σκηνή της ΘΕΣΠΙ μόνο (χωρίς τις κερκίδες και τα παρασκήνια) έχει μεγαλύτερο εμβαδό από το μέσο φοιτητικό διαμέρισμα. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα θέατρα των ερασσιτεχνικών ομάδων των Ιωαννίνων είναι σε ευνοική θέση τόσο από θεμα χώρου όσο και εξοπλισμού.

Η επιλογή της θέσης, προφανώς δεν ήταν δική μου επιλογή.

Φυσικά και έχω άλλες απαιτήσεις από επαγγελματικό και αλλες από ερασσιτεχνικό θέατρο. Όχι μόνο από αυτό που βλέπω πάνω στη σκηνή αλλά και το πώς κάθομαι κάτω από την σκηνή.
Και η σύγκριση είναι πάντα υπερ του ερασσιτέχνη ποτέ κατά...

Θοδωρής είπε...

Αν και θα ήθελα πάρα πολύ να σταθώ και να ανλύσω την κριτική σου δεν θα το κάνω. Το μόνο που θα πω ότι το timing που διάλεξες για να κριτικάρεις τις παραστάσεις του φεστιβάλ είναι τουλάχιστον άτυχος. Θα μπορούσες να περιμένεις τη λήξη του.
Όσο για το φλας με καλύπτει απόλυτα το σχόλιο του Αποστόλη

Παναγιώτης είπε...

Καταλαβαίνω την ενόχλησή σου για το "κάφρισε το σκηνικό" και ζητώ συγνώμη...
Επαναδιατυπώνωντας να πώ
Εύχομαι επίσης να ήσουν ένας από αυτούς που ζητούσαν ησυχία από αυτούς που δεν κατάλαβαν τι έβλεπαν...
Π.

Spark D' Ark είπε...

@Θοδωρής
ανάλυση της κριτικής δεν υπάρχει. καθώς μπαίνουμε σε 1 κυκεώνα.. η κριτική, της κριτικής... ω κριτική...
Θα ήμουν ανοιχτή εντούτοις σε μία εκ νέου κριτική της εν λόγω παράστασης αναφορικά με το πόσο κατάφερε να αποδώσει όλα εκείνα που προσπάθησε ο συγγραφέας να αφηγηθεί.

Όσον αφορά το timing. Κάθε ομάδα κάνει την παρουσίασή της και στην συνέχεια συνήθως αποχωρεί την επόμενη ημέρα. Οι κριτικές συνήθως γίνονται μετά την πρεμιέρα ή έστω μετά την παρακολούθηση της παράστασης και είναι διαθέσιμες σε όποιον τις αναζητήσει, δεν μοιράζονται με φέιγ-βολλάν, ούτε επιβάλλονται, ούτε στιγματίζουν. Είναι η αφετηρία για έναν γόνιμο διάλογο και προβληματισμό και όχι για διαπληκτισμούς.
Προφανώς η προσωπική ζωή εκτός θεάτρου δεν μου επιτρέπει ούτε να παρακολουθήσω όλες τις παραστάσεις, ούτε να τα πω συγκεντρωτικά. Εν τέλει.. πρόκειται για φεστιβάλ και όχι για διαγωνισμό θεάτρου και την κατάταξη των θεατρικών ομάδων με βαθμολογίες ή "καλλιστεία"

Spark D' Ark είπε...

@Παναγιώτης
Δεκτή η συγγνώμη και η επαναδιατύπωση. Η παρούσα κριτική (δεκτή ή όχι) πιθανώς να φανερώνει ότι όχι μόνο παρακολούθησα την παράσταση αλλά πρόσεξα λεπτομέρειες που ενδεχομένως από κάποιους να πέρασαν απαρατήρητες. Αυτό σε συνδιασμό με το ότι έβγαζα φωτογραφίες κάθε 10sec (κατά τα λεγόμενα)μάλλον θα ήμουν ο θεατής-πολυεργαλείο για να μπορώ να τα κάνω όλα αυτά ταυτόχρονα.
Το τι έκανα... το αφήνω σε εσένα να το πεις κρίνοντας με :)

Υποθέτοντας λοιπόν με τη σειρά μου ότι ανήκεις στην ομάδα... θα σου πω κάτι με την εμπειρία και τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που ήμουν εγώ στο σανίδι που βρεθήκατε. Τον σεβασμό του κοινού τον κερδίζεις, δεν μπορείς να τον επιβάλλεις ποτέ.
Και μία φιλική συμβουλή. Προσπάθησε όσο το δυνατόν να βλέπεις μία παράσταση από όσο το δυνατόν περισσότερες οπτικές γωνίες κάθε φορά. Του ηθοποιού, του σκηνοθέτη, του μελετητή του έργου του συγγραφέα, του σκηνογράφου, του κοινού (που έχει θεατρική παιδεία ή μη). Έτσι δεν θα έχεις στεγανά στην κρίση σου και θα βελτιώσεις και το έργο σου από όποια θέση και αν έχεις κάθε φορά στην ομάδα.

Οι θεατές που δεν κατάλαβαν τι έβλεπαν... Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω το κείμενο πριν έλθω στην παράσταση. Αυτό σημαίνει ότι είμαι καλύτερη από κάποιον που είχε άγνοια και ήρθε χωρίς προσδοκίες; tabula rasa στην παράσταση, παραδομένος στην άγνοιά του σε όσα η συγκεκριμένη παράσταση θα του έδινε.
Να αγαπήσει, να μισήσει τον Τένεσσι Ουίλλιαμς ή απλά να τον αφήσει αδιάφορο. Καθένας μπορεί να καταλάβει μόνο όσα είναι υποψιασμένος να καταλάβει. Στο σημείο που σταματά η παιδεία και η δεκτικότητά του, ξεκινά η προσπάθεια της ομάδας, που θα τον πάρει μαζί της στο ταξίδι.. λέγοντας του.. εε.. ας ξεκολήσουμε από το κείμενο.. που μπορείς να το διαβάσεις και μόνος σου... έλα να ταξιδέψουμε.
Η παράσταση στήθηκε. Το κοινό γέμισε ασφυκτικά το θέατρο. Συναντήθηκαν;

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά,αρχικά(προσωπική άποψη) δεν χρειάζεται να παίρνει τέτοιες διαστάσεις το θέμα.καθένας Έχει την άποψη του και την εκφράζει..και καλά κάνει. Καλό είναι όμως για να μην εκτίθεται ο ίδιος(και το λέω με όλη την καλή διάθεση) να έχει καταλάβει αυτό που έχει δεί,να έχει κοιτάξει το κείμενο(διαφορετικά να μην σχολιάζει για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πράγματα) και να έχει ''προσπαθήσει'' να δώσει το maximum της προσοχής του σε αυτό που έχει δει(αυτό ονομάζεται σεβασμός ως προς την εκάστοτε προσπάθεια).Προσωπικά ήλπιζα και ανέμενα να διαβάσω κάποια κριτική που να μπορούσε να βοηθήσει τα παιδιά να βελτιωθούν(επι της ουσίας να είναι εποικοδομιτική).
Φιλιά σε όλους και καλή συνέχεια στο festival που απο τα παιδιά του ΘΕ.Σ.Π.Ι έχει οργανωθεί ΤΕΛΕΙΑ...μακια

Θοδωρής είπε...

Σε ευχαριστούμε για τις παρατηρήσεις σου. Όπως είπαν και τα άλλα παιδιά κάθε κριτική είναι πάντα επιθυμητή και εμείς έχουμε καταλάβει τι πήγε λάθος και τι πρέπει να διορθώσουμε για τις επόμενες παραστάσεις μας.
Ελπίζω να κατάλαβες κι εσύ τις ενστάσεις μας

Spark D' Ark είπε...

@Ανώνυμος
Κανένας στο θέατρο (ή οπουδήποτε αλλού) δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει το αλάθητο ή την απόλυτη γνώση. Πόσο μάλλον η γράφουσα. Για το λόγο αυτό τα έργα ανεβαίνουν ξανά και ξανά, σε διαφορετικές εποχές και συχνά υπό ανατρεπτικές σκηνοθεσίες.
Ανεξάρτητα από το αν κάποιος έχει μελετήσει θέατρο, δικαιούται να έχει άποψη, όπως και οι ερασσιτέχνες ηθοποιοί και σκηνοθέτες δοκιμάζουν τα όρια τους χωρίς ακαδημαικούς τίτλους και σπουδές.
Αναφορικά με το αν η κριτική μου ήταν επικοδομητική ή όχι... χμμ.. Θες την ειλικρινή μου άποψη; Θα έπαιρνα το έργο σκηνή-σκηνή και θα ήμουν πολύ πιο συγκεκριμένη αλλά αυτό ξεφεύγει μακράν του λόγου ύπαρξης του συγκεκριμένου blog. Προσπάθησα να αποδώσω το πνεύμα της παράστασης και να αναφέρω λίγα λόγια για τον συγγραφέα, όχι να παρέμβω σε μία ήδη ολοκληρωμένη προσπάθεια, κάτι που μόνο η ομάδα και ιδίως ο σκηνοθέτης μπορεί να κάνει.

@Θοδωρής
Αν εξαιρέσουμε το φλας της μηχανής και το κοινό... θα μπορούσες να μου πεις εσύ τι θεωρείς ότι πήγε λάθος;
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι δηκτική... αλλά ειλικρινά θα ήθελα να μάθω, όπως και τι θα επανεξετάσετε σε 1 παράσταση που είναι ήδη ολοκληρωμένη (δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά είναι ασφαλώς πιο δύσκολο να διορθωθεί κάτι από τη στιγμή που παγιωθεί)

Όπως και να έχει εύχομαι κάθε επιτυχία τόσο στην παρούσα όσο και στις μελλοντικές παραστάσεις σας.

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά μην το πάμε έτσι(απάντηση στην απάντηση).Νομίζω δεν αρμόζει σε άτομα που ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ να ανάγουν τον πολιτισμό(όπως θέλω να πιστέυω κάθε ομάδα της ένωσης μας έχει ως στόχο).Καθένας έχει την αισθητική του και δεν μπορεί να την επιβάλλει στους άλλους.Κι όποιος κατάλαβε...κατάλαβε!!!!
ΔΕΝ περιμένω σχολιασμό
&
ΔΕΝ θα σχολιάσω τιποτα άλλο
(για εμένα ΑΥΤΟ είναι πολιτισμός)

Unknown είπε...

Καλή συνέχεια στο φεστιβάλ που διοργανώνει η ΘΕΣΠΙ. Ηταν από την πρώτη στιγμή δίπλα μας. Ευχαριστούμε τον κόσμο που ήρθε μέχρι το πανεπιστήμιο να μας δει να δίνουμε το καλύτερο μας εαυτό με τις όποιες ατέλειες μας. Θέλω να πιστεύω ότι η κριτική σου δεν είναι κακοπροαίρετη

Spark D' Ark είπε...

@Ανώνυμος
"ΔΕΝ περιμένω σχολιασμό
&
ΔΕΝ θα σχολιάσω τιποτα άλλο
(για εμένα ΑΥΤΟ είναι πολιτισμός)"
Νομίζω ότι τα είπες όλα. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ή να αφαιρέσω τίποτα :)

@liakosttp
Προφανώς θα είδατε και τις υπόλοιπες "κριτικές". Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν είχα κανένα γνωστό σε καμία ομάδα, ούτε ανήκω σε ομάδα που συμμετέχει στο φεστιβάλ καθίσταται ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχω κανένα προσωπικό όφελος να εκφραστώ υπέρ ή εναντίον κάποιας ομάδας.
Εκτός των άλλων προσπέρασα διακριτικά την επαγγελματική βοήθεια που υπήρξε....

Μπορεί η κριτική να μην ήταν αποδεκτή, σίγουρα όμως δεν ήταν κακοπροαίρετη καθώς ανέφερα θετικά και αρνητικά. Δεν είχα κανένα λόγο να πω ο τάδε και η δείνα έπαιξαν εξαιρετικά και οι άλλοι χάλια. Προφανώς ούτε στην δική σας ομάδα έχω γνωστούς, συμπάθειες και αντιπάθειες να "πριμοδοτήσω" κάποιους έναντι άλλων.
Με αφορμή τα σημερινά σχόλια, αναζήτησα στο διαδίκτυο κριτικές άλλων σελίδων για παραστάσεις που παρουσιάστηκαν στο φεστιβάλ. Ο σχολιασμός; Σίγουρα θα βρείτε την απάντηση μόνοι σας... Όπως φαίνονται και από τα σχόλια στο fb...

Νομίζω ότι 320 hits στην συγκεκριμένη ανάρτηση ήταν μάλλον υπερβολικά για 1 ημέρα...
Και όσο και να φαίνεται περίεργο... δεν αγαπώ τις υπερβολές...

Spark D' Ark είπε...

ps Τα εύσημα για την διοργάνωση προφανώς και ανήκουν στην ΘΕ.Σ.Π.Ι. και εκεί θα έπρεπε να αποδοθούν.
Είτε μέσω email, είτε στο fb στην ομάδα της ΘΕ.Σ.Π.Ι. ή στην σελίδα για την διοργάνωση του φεστιβάλ.

Υπήρξα πριν χρόνια μέλος της ομάδας αλλά δεν έχω κανένα δικαίωμα να καρπώνομαι εδώ τον κόπο των παιδιών για την φετινή διοργάνωση. Πιστεύω ότι θα άξιζε τον κόπο και τον χρόνο να τους τα πείτε απευθείας με την πρώτη ευκαιρία στην σελίδα τους ή στο email... Είμαι σίγουρη ότι θα το χαρούν ιδιαίτερα

Ανώνυμος είπε...

@ Spark, Η προσωπική μου άποψη στα αρχικά σου σχόλια:

Η ομάδα αποτελείται από ερασιτέχνες ηθοποιούς που κάνουν κι άλλα πράγματα στη ζωή τους και παράλληλα αγαπούν το θέατρο και αφιερώνουν κάποιο χρόνο σ'αυτό. Αν θες επαγγελματικές ερμηνείες, μην παρακολουθείς φοιτητικό Φεστιβάλ γιατί μάλλον δε θα τις βρεις εκεί. Πήγαινε σε επαγγελματικό θέατρο να απολαύσεις το έργο ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι. Σε ερασιτεχνική ομάδα ΠΡΟΦΑΝΩΣ δε θα δεις τα τέλεια κουστούμια, τις αψεγάδιαστες ερμηνείες και τα υπέροχα σκηνικά. Τα παιδιά είναι αξιέπαινα για την προσπάθειά τους και πιστεύω ότι έκαναν πάρα πολύ καλή δουλειά και αξίζουν συγχαρητήρια. Τα αρχικά σχόλιά σου ήταν αρκετά σκληρά κατά τη γνώμη μου και αποθαρρύνουν τις φιλότιμες προσπάθειες των παιδιών. Δεν κρίνουμε με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά ότι βλέπουμε. Είναι τέχνη και έχουν όλοι δικαίωμα σε αυτήν, απο τη στιγμή που δεν την προσβάλλουν αλλά αντίθετα την υπηρετούν όσο καλύτερα μπορούν και την προσεγγίζουν με σεβασμό.
Απο μένα μπράβο στα παιδιά και να συνεχίσουν έτσι!

Spark D' Ark είπε...

@Ανώνυμος
Για την ιστορία... Δεν ξέρω τι εννοείς με τον όρο "επαγγελματικές ερμηνείες" και προσωπικά και να τον καταλάβαινα δεν θα τον υιοθετούσα. Παρόλο που η εν λόγω ομάδα είχε την βοήθεια επαγγελματιών, την έκρινα όπως θα έκρινα κάθε άλλη προσπάθεια του είδα στον συγκεκριμένο χώρο.
Δεν δέχομαι ότι θα πρέπει να θεωρήσω τον ερασσιτέχνη, καλλιτέχνη 2ης κατηγορίας επειδή έχει να αντιμετωπίσει κάποιους επιπλέον περιορισμούς (εξωτερικούς ή εσωτερικους) προκειμένου όχι μόνο να βιώσει το όραμα κάποιων ανθρώπων αλλά και να το παρουσιάσει στη συνέχεια. Για μένα ο φοιτητής ή αργότερα ο εργαζόμενος που αφαιρεί χρόνο από την οικογένειά του και την προσωπική ξεκούραση ενώ δουλεύει με ωράρια πολύ πιο σκληρά από ότι οι φοιτητές, δεν είναι ηθοποιός με ειδικές ανάγκες... ή ειδικές ικανότητες για να το πούμε πολιτικώς ορθά.

Σε όλες τις δυσκολίες που και οι 2 έχουμε αναφερθεί και αφορούν το ανέβασμα 1 φοιτητικής παράστασης, έχω να αντιπαραβάλω το ότι μία φοιτητική παράσταση αναβαίνει κατά κύριο λόγο γιατί οι ίδιοι οι φοιτητές την επέλεξαν, χωρίς -συνήθως- να σκέφτονται εμπορικά κριτήρια και πόσα θα βγάλουν από την παράσταση. Είναι ελεύθεροι να πετάξουν με το δίκτυ ασφαλείας που προσφέρει από κάτω ένα θέατρο, του οποίου δεν καλούνται να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα, ούτε περιμένουν προφανώς να ζήσουν από αυτό. Αν επιπλέον έχουν την τύχη - γιατί ακόμα και σήμερα τίποτα δεν είναι δεδομένο- να έχουν αυτόν τον χώρο όπως πχ η ΘΕΣΠΙ, με ελεύθερη πρόσβαση και διαχείριση, χαίρουν μίας δημιουργικής ελευθερίας, που ούτε επαγγελματικός θίασος στο ζενίθ του δεν μπορεί να απολαύσει.

Δεν "λυπάμαι" τις φοιτητικές ομάδες. Ούτε θεωρώ μία επαγγελματική δουλειά εξ' ορισμού καλύτερη από την δουλειά μιας φοιτητικής ομάδας. Έχω δει επαγγελματικές παραστάσεις (και δεν αναφέρομαι μόνο σε επιθεωρήσεις ή λοιπές "αρπαχτές" στην επαρχία) πολύ κατώτερες των ερασσιτεχνών.

Όταν μία ομάδα δεθεί και έχει όραμα ξεκάθαρο και θέλει να το κοινωνήσει στο κοινό και το δουλέψει πραγματικά... και όχι με στήσιμο (μπαίνεις... 3 βήματα αριστερα... στέκεσαι.. χέρι εκεί... τα λόγια θα τα πεις όπως στα λέω εγώ... 2 βήματα αριστερά... και βγαίνεις... ο επόμενος!!) προσφέρουν πραγματικά μοναδικές στιγμές.

Τα Ιωάννινα, πιστεύω, ότι έχουν τις περισσότερες ερασσιτεχνικές ομάδες αναλογικά με τον πληθυσμό. Άλλοτε με περισσότερα και άλλοτε με λιγότερα μέσα παλεύουν να καταθέσουν τις δικές τους ανησυχίες και αναζητήσεις πάνω στο θέατρο. Επειδή έχω δει πραγματικά διαμάντια (ακόμα και στο τωρινό φεστιβάλ) δεν δέχομαι την δικαιολογία ότι δεν έχουμε τα μέσα. και η Ντενίση κάνει υπερπαραγωγές... αυτό δεν νομίζω ότι αφορά τους ερασσιτέχνες, ούτε κάποιος θα κόμπλαρε από τις εν λόγω παραστάσεις.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη... με ένα παράδειγμα από την παράσταση... όπως είπα και στο σχόλιο. δεν μπορείς να έχεις τους μισούς με φόδρες και τους άλλους με ρούχα κανονικά... βάλτους ομοιόμορφα (ρούχα ή φόδρες) ή δικαιολόγησέ μου αυτόν τον ενδυματολογικό διαχωρισμό μέσα από το δρώμενο (τα χρήματα δεν είναι δικαιολογία.. δεν παιρνάνε υπότιτλοι του τύπου.. ξερετε εδώ το θέλαμε αλλιώς αλλά δεν είχαμε χρήματα)

Το δέχομαι ότι μπορεί να ακούστηκα σκληρή, είπα καλά είπα και αρνητικά. Οι περισσότεροι έμειναν στα αρνητικά. Δεκτόν. Όσο και αν ακουστεί ανόητο, μου πήρε πολλές ώρες να ανεβάσω την συγκεκριμένη ανάρτηση με τόσες φωτογραφίες και άλλο τόσο για να απαντώ στα σχόλια. Από αυτό κρατώ το ότι έγινε 1 συζήτηση για το θέατρο και μετά το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης.

Αν θες αναζήτησε στο youtube το last lecture. Είναι η συγκλονιστική ομιλία ενός καθηγητή που πεθαίνει από καρκίνο και μιλάει για τα όνειρα και πώς να τα πραγματοποιήσει κανείς. Ανάμεσα σε όλα λέει αναφέρει και την ιστορία του με κάποιον καθηγητή που όλο τον μάλλωνε, πως τίποτε δεν έκανε σωστό. Κάποια στιγμή κουράστηκε και απογοητεύτηκε. Τότε τον πλησίασε και του είπε... "Μην ανησυχείς για όσο σου φωνάζουν και σε διορθώνουν. Να φοβάσαι όταν δεν σου λένε τίποτα. Γιατί τότε έπαψαν να ενδιαφέρονται"

Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι πριν "προσπεράσεις διακριτικά την επαγγελματική βοήθειά" θα έπρεπέ να είσαι σίγουρη ότι υπάρχει...Ποιος επαγγελματίας βοήθησε στην παράστασή?

Ανώνυμος είπε...

ευχαριστούμε,η εκάστοτε κριτική είναι καλοδεχούμενη,
-ιδιαιτέρως όταν είναι καλοπροαίρετη -
Καλή συνέχεια στο φεστιβάλ, ευχαριστούμε τα παιδιά για τις προσπάθειες που κατέβαλαν για την οργάνωση του.

υγ: δεν υπήρχε επαγγελματική βοήθεια από κανέναν,
ένα φιλτράρισμα στα λεγόμενά μας είναι ό,τι καλύτερο, πριν δημοσιευτούν.

Βάσια

Spark D' Ark είπε...

@Ανώνυμος
Αυτό που έμαθα προσωπικά ήταν ότι υπήρξε βοήθεια από επαγγελματία σκηνοθέτη. Εφόσον δεν γινόταν κάποια επίσημη αναφορά στο πρόγραμμα δεν το παρέθεσα στο κείμενο. Έκρινα πως η πηγή ήταν αξιόπιστη.

@Βάσια
Θα μπορούσε το φιλτράρισμα να γίνεται εκατέρωθεν αλλά φαντάζομαι ότι ο λόγο (έστω και γραπτός) θα έχανε κάτι από την αμεσότητά του.
Βάσια θεωρώ ότι ανήκεις στην ομάδα και θα κάνω δεκτή την ένστασή σου ως προς την επαγγελματική βοήθεια χωρίς να μπω στην διαδικασία ποιος μου είπε τι και πότε και γιατί και πώς...

αυτή ήταν μια προσωπική εκτίμηση. Το πλέον πιθανόν είναι να υπάρχουν και άλλες κριτικές αλλού για την ίδια παράσταση.

Το φεστιβάλ όπως και η συνεχίζεται....

Καλή συνέχεια τόσο στο φεστιβάλ όσο και στις ξεχωριστές θεατρικές πορείας της κάθε ομάδας.


"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας"

Θοδωρής είπε...

Όπως σου ξαναείπα είμαστε έτοιμοι για την κριτική του οποιδήποτε. Δεν έχουμε κλειστά τα αφτιά σε αυτούς που βλέπουν λάθη ούτε ακούμε μόνο αυτους που λενε τα καλύτερα.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είσαι άδικη απέναντι και στην προσπάθεια μας και στην ομάδα μας ειδικά όταν:
1) πιστεύεις οτι υπήρξε προσπάθεια φίμωσης του συγγραφέα
2) ότι ανεβάσαμε το συγκεκριμένο έργο για να λέμε σε καμια 10αρια χρόνια οτι παίξαμε κάτι τέτοιο.
3) λες ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα για το έργο

Συγκεκριμένα τα λόγια σου ήταν:
"Αναγνωρίζω ότι είμαι ιδιαίτερα σκληρή για ένα έργο που θα ξανάβλεπα με ευχαρίστηση αλλά έχοντας μελετήσει παλιά κάποια πράγματα για τον συγγραφέα και συναντώντας συνεχώς τον διακαή πόθο των συμμετεχόντων σε ομάδες να ανεβάσουν Τένεσσι Ουίλλιαμς απλά για να πουν ότι το έκαναν, χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτε ούτε για το έργο του, ούτε για όσα προσπαθούσε ο ίδιος να μας πει, εκνευρίζομαι. Σαν να του βάζουμε ένα τσιρότο στο στόμα και να του λέμε «σκάσε, πέθανες, τώρα θα τα πω εγώ τι κατάλαβα».
Εσύ τι κατάλαβες καλό μου;'
Αν αυτό το λες γενικά και όχι για τη δικιά μας περίπτωση σου ζητάω συγγνώμη, αλλά και πάλι πιστεύω οτι θα επρεπε να ήσουν πιο προσεκτική στη διατύπωση.
Τέλος ελπίζω να μην πιστέυεις ακόμα ότι είχαμε την οποιαδήποτε φύσεως επαγγελματική βοήθεια. Γιατί αν είχαμε σίγουρα θα υπήρχε αναφορά στο πρόγραμμα.

Εγώ από τη μεριά μου το μόνο που θέλω είναι να σε καλέσω στην Πάτρα να δεις τις παραστάσεις μας. Παίζουμε 25-27 Μαϊου στο θέατρο Απόλλων στις 21.30. Ακόμα και αφίσα ή πρόγραμμα αν θες μπορώ να στα στείλω ταχυδρομικά ή και με mail εγώ ο ίδιος.

Ανώνυμος είπε...

Ταυτίζομαι απόλυτα με τα τρία πράγματα που είπε ο Θοδωρής πιο πάνω. Η κριτική έχει και τα όρια της! Δε λέμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι γενικεύοντας τα πάντα! Τα τρία σημεία που τόνισε ο Θοδωρής πιο πάνω είναι στοιχεία που κάνουν την κριτική σου προσβλητική και όχι εποικοδομητική όπως θέλεις να τη χαρακτηρίζεις Spark!

Ανώνυμος είπε...

Και όπως είπες και μόνη σου: "Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας" !! Αυτό κάνουμε λοιπόν και όχι για ποζεριά ή για να έχουμε να λέμε! Ότι κάνουμε το κάνουμε με μεράκι και αγάπη :)

Spark D' Ark είπε...

@Θοδωρής
Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Σίγουρα θα επιδιώξω να ξαναδώ κάποια στιγμή παράσταση της ομάδας.

Η απάντηση μου στην σύθγκριση του σχολίου μου και του δικού σου, προφανώς είναι μηρυκασμός. Θεωρώ ότι αυτό που είπα απέχει από αυτό που κατάλαβες:)

@Ανώνυμος
Όταν 16 άτομα κάνουν 300 hits στην εν λόγω ανάρτηση (μόνο χθες) και μάλιστα τα 100 στο χρονικό διάστημα 03:00-04:00 μάλλον κάπου το μέτρο έχει χαθεί.

Προφανώς και πιστεύω χωρίς να αναιρώ αυτά που έγραψα και αναμασώ, προσπαθώντας να σας κάνω να καταλάβετε, επ' αφορμή των σχολίων σας. Δεν είναι δυνατόν.
Μπορείς να θεωρήσεις την κριτική μου προσβλητική ή ότι άλλο νομίζεις.. Είσαι ελεύθερη όπως και ο καθένας που μπορεί να μπει εδώ και να σχολιάσει, χωρίς να έχω βάλει χρόνια τώρα μετριασμό σχολίων (έλεγχό τους από εμένα πριν δημοσιευτούν) ή αφαίρεση της επιλογής της ανωνυμίας στον σχολιασμό.

@all
Δεν θα συνεχίσω να απαντώ στα σχόλια. Δεν πιστεύω ότι έχει νόημα καθώς δεν βλέπω κάποιον να κατάλαβε κάτι από τις αδυναμίες που είπα, ούτε κάποιος να στάθηκε στα θετικά.
Καλή συνέχεια στις παραστάσεις και περισσότερες κριτικές της αρεσκείας σας στο μέλλον.
Η παράστασή σας για μας τελείωσε μέρες πριν:)

Ανώνυμος είπε...

"ειρήνη ημίν" :P
η κοπέλα εξέφρασε την προσωπική της άποψη.
σωστή?λάθος?
όπως και να χει είναι η άποψή της και είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με αυτήν,έχει κάθε δικαίωμα να την εκφράσει..

ναι spark από την ομάδα είμαι, δεν παίζω φέτος, μόνο παρακολουθώ.
πριν 4 ή 5 χρόνια ενας επαγγελματίας ηθοποιός είχε κάνει σεμινάρια στην ομάδα και έπειτα σκηνοθέτησε την τότε παράσταση.
αυτή είναι η μόνη επαγγελματική βοήθεια που έχει λάβει η ομάδα εδώ και πολλά χρόνια.

για να κλείσω, επειδή αναφέρεις πως υπήρξαν κριτικές από άλλες πηγές,
θα σου ήταν εύκολο να παραθέσεις κάποιο λινκ να τις διαβάσουμε?

ευχαριστώ πολύ,
Βάσια

Unknown είπε...

Μπορει να μην απαντάς, αλλά σίγουρα θα βλέπεις τα σχόλια..
Δε θα πω ότι βρήκα εντελώς άστοχη την κριτική σου, όλη έχουμε από μια γνώμη. Θέλω μόνο να σου μεταφέρω κάτι. Η ομάδα δεν έχει 16 άτομα, 16 άτομα είναι αυτά που παίζουν στην παράσταση. Όπως καταλαβαίνεις το να ακούμε ότι κάποια άγνωστη (μας παρακινεί να κοιτάξουμε) σε ένα μπλογκ (οπου) μας κράζει θα τραβήξει τη προσοχή μας. Ειδικά όταν μεχρι τότε, τα παιδιά από τα Γιάννενα μας μίλησαν με ενθαρυντικά λόγια για την παράσταση. Στην τελική, νομίζω όπως όλοι μας έκαναν σχόλια στο τέλος, θα μπορούσες να κάνεις το ίδιο αν όντως ένιωσες ότι "φιμώναμε" τον τεννεσύ που τόσο έχεις μελετήσει.
Όσο για την ομάδα, από την αρχή της χρονιάς κάνουμε συναντήσεις-εργαστήρια που σκοπό έχουν και την εξοικείωση και την άνεση μεταξύ μας. Δεν περιμένουμε την παράσταση για να δεθούμε σαν ομάδα. Μπαίνω στο πειρασμό να σου γράψω ότι εσύ είσαι για δέσιμο με όσα γράφεις, αλλά δε θα το κάνω. Θα σου πω όμως ότι διαβάζωντας κάποιος το κείμενο σου, χωρίς τα σχόλια, θα νομίσει ότι πρόκειτα για μια παράσταση σχολικού επιπέδου, χωρίς ροή και ενέργεια. Ότι ο κόσμος έφυγε απογοητευμένος από αυτό που είδε, αναγκάστηκε να πληρώσει ταξί γιατί καθυστερήσαμε καθώς βάφαμε έντονα τα αγόρια. Ότι κανείς δε νοιαζόταν για κανέναν παρά μόνο για τον ίδιο. Αυτό λοιπόν είναι που με ενοχλεί, που νιώθω ότι ακυρώνει όλα όσα θυσίασα για να συμμετέχω στην παράσταση.

Θοδωρής είπε...

Είτε το πιστεύεις είτε όχι τη διαβάσαμε την κριτική σου και κάποια από τα αρνητικά που βρήκες τα παρατηρήσαμε κι εμείς. Απλά να ξέρεις ότι δεν σταθήκαμε ούτε στα αρνητικά σου σχόλια ούτε στα θετικά σου. Ούτε προσπαθήσαμε ούτε και θελήσαμε να σου αλλάξουμε γνωμη. Εγώ προσωπικά στάθηκα στο ύφος του κειμένου σου και στο timing που το έκανες. Άλλος στάθηκε στις φωτογραφίες με φλας την ώρα της παράστασης. Άλλος στάθηκε στο πόσο κάποια άτομα από το κοινό σεβάστηκαν την προσπάθεια μας.
Σχεδόν όλα τα παιδιά της ομάδας (30 τον αριθμό) διάβασαν την κριτική σου και όλα είπαν ότι το ΥΦΟΣ σου ήταν προκλητικό-προσβλητικό. Δεν το είπαν 2 άτομα αλλά 30.
Μήπως τελικά το μέτρο δεν χάθηκε από μας;
Μήπως τελικά αυτά που κατάλαβα ήταν όντως αυτά που έγραψες;
(ρητορικά ερωτήματα)

Γιωργος Μιχαηλιδης είπε...

Οι στεγνοι,κατα καιρους,κολποι οδηγουν,ενιοτε,σε μια μιζερια,που θελει τον κριτικο να κλεβει τη παρασταση,προσπαθωντας να βγαζει τα αποθημενα του σε παιδια που ειναι ερασιτεχνες ηθοποιοι κ ειχαν,απλα,την ορεξη κ τη διαθεση να ανεβασουν τη δικια τους εκδοχη για καποιο θεατρικο εργο.Η κρτικη σε μια παρασταση απο φοιτητες μη σχετικης σχολης με το θεατρο,θα επρεπε κατα τη γνωμη μου,να χειροκροτηθει ουτως ή αλλως(υπηρχαν ατομα που σταθηκαν για πρωτη φορα στο σανιδι).Η κριτικη σου ειναι αρκετα υπερβολικη κ το μονο που θα καταφερει ειναι να κοψει φτερα σε παιδια που προσπαθησαν να βγαλουν μια δουλεια μεσα απο τη καρδια τους.Μελημα σου ειναι να γινουν καλυτεροι εκεινοι ή να φανει οτι εχεις δει την ιδια παρασταση πριν 15 χρονια;
η κριτικη μιας παραστασης εχει σαν στοχο το χτισιμο θεμελιων για την αποφυγη λαθων απο τους συντελεστες σε μελλοντικη παρασταση τους(ή απο αλλους που θα ανεβασουν το ιδιο εργο) ή θα μπορουσε να ειναι κ ενα ξεσπασμα ανοργασμικιας ψευτοθεατρινας που φημες τη θελουν να βγαζει φωτογραφιες με φλας την ωρα της παραστασης(πραγμα ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ για καποιον που αργοτερα θα τομησει να κανει κριτικη!)?!!?!?...ελπιζω να μην ειναι το τελευταιο..
σε φιλω,
Γιωργος Μιχαηλιδης

Ανώνυμος είπε...

μαθε μπαλιτσα αγορι μου που θα κριτικαρεις κιολας..αντε γεια

Spark D' Ark είπε...

Επέλεξα να μην απαντώ στα σχόλια απλά να τα φιλοξενώ. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία παράσταση που ανέβηκε χρόνια πριν. Καλή επιτυχία στους συντελεστές σε ό,τι και αν κάνουν πλέον στην ζωή τους.