ΑΛΕΞΗΣ ΓΚΙΝΗΣ: ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΦΡΕΑΡΙΟΣ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΦΡΕΑΡΙΟΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΓΚΙΝΗΣ

Στην αυγη των ματιων σου
Και στο λαβυρινθο της μουσικης
Θα σταθω
Βετερανος βιογραφικων πολεμων
Και το περιγραμμα σου οπως παντα
Δυσπροδιοριστο σαν απωθημενη ενοχη

Σαν φτερουγισμα θα σ’ αναγνωρισω
Θα σιγουρευτω στο χθες μου
Και θα δειλιασω ξανα και ξανα
Καθως σωρευω αρπυες
Στο κυβικο μου μελλον

Και αν το κεντρο δεν ειμαι εγω
Κι ολα συμβαινουν εκει εξω
Τοτε

Επικαλουμαι την κοινη μας μνημη ελληνα
Το ερπετο που συστρεφτεται
Στον ανησυχο υπνο σου

Τα ρηματα εκεινων δεν πειθουν πια κανεναν
Η θαλασσα, τα τειχη, ο φοβος των Περσων
Η περιπλανηση να οριζει το τελος
Επικαλουμαι την κοινη μας μνημη ελληνα
Στα 4 σημεια επαναστατες ανεμοι
Ζωη στον κοσμο, η καθε μερα
Η καθε μερα, η καθε μερα κι οι στιγμες μας
Οι φιλοι μου δικοι μου ανθρωποι ναυσινοες

Γεννημενε στον ηχο της σιωπης
Στο τραγουδι της νυχτας
Στην ισορροπια των ποδιων σου
Ακουμπησε την ιστορια
Να υπαρξεις παντου
Στον μεταπαραλογο κοσμο

Σ’ ενα οστρακο γραφει τ’ ονομα μου
Αψευστο σημαδι
Πως η νυχτα θα ‘ναι δυσκολη
Σ’ αυτον τον εξοστρακισμο