Βασίλης Θαλασσινός: Ο Αναπτήρας

Τη χάζευα.
Καθόταν μερικά τραπέζια πιο κάτω.
Ήμουν απορροφημένος.
Αν και έβλεπα μόνο απ' τα δεξιά ήμουν βέβαιος ότι ήταν υπέροχη κοιταγμένη και απ' τα αριστερά.
Διέκριονα τα κεχριμπαρένια σκουλαρίκια της, τόσο όμορφη συνέχεια των λοβών της.
...Γύρισε και μου ζήτησε αναπτήρα
Με γεμάτο το στόμα και τα μάτια μπουκωμένα απ' την απώλεια ψυχραιμίας της ένευσα ότι δεν είχα... Χαμογέλασε.
Καταραμένος να μαι
...γιατί δεν είχα φωτιά να της δώσω...
Εωσότου να καταγράψω με λέξεις το περιστατικό και να της το χαρίσω
Έτρεξα να την προφτάσω να της πω ότι είναι όμορφη
...Δεν την πρόλαβα...
...Έφυγε...
Χωρίς να της πω ότι τη βρίσκω όμορφη
Φαντάζομαι θα το κατάλαβε