(λείπουν ακόμα αρκετοί στίχοι τραγουδιών… θα επανέλθω προσεχώς να συμπληρώσω και να προσθέσω και τα υπόλοιπα στοιχεία που λείπουν)
........
Χρήστος Θηβαίος Δισκογραφία
1996 - Μέρες Αδέσποτες
Συνήθεις Ύποπτοι
Μέρες αδέσποτες (Lyra)
1. Ημερολόγιο
2. Μέρες αδέσποτες
3. Βροχή μου
4. Περικοπές ενός Απόκρυφου Ευαγγελίου
5. Κορώνα γράμματα
6. Τι τι χα
7. Ο γορίλας
8. Ζωή
9. Απ΄ τον παράδεισο
10. Κόκκινο θολό φεγγάρι
11. Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
12. Καλή σου νύχτα
Συνήθεις Ύποπτοι
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Albums
1996 Μέρες αδέσποτες (Lyra)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Singles & EPs
1998 Ζωντανή ηχογράφηση (live) (Lyra)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές
1998 Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό II (ΜΙΝΟS)
1998 Στον Βαγγέλη με αγάπη (Lyra)
ΜΟΥΣΙΚΟΙ
Βασιλάτος Αλέκος-κοντραμπάσο
Θηβαίος Χρήστος-κιθάρα,τραγούδι
Λώλης Τάσος-κιθάρα,μαντολίνο
2000 - Είμαι Αυτό Που Κυνηγάω
Είμαι αυτό που κυνηγάω (2000)
1. Θα 'θελα να 'σουνα εδω
2. Ξημέρωμα στην εθνική
3. Γυναίκα
4. Είμαι αυτό που κυνηγάω
5. Καρναβάλι
6. Μια χαραμάδα πανικού
7. Ξαναζώ
8. Χορεύω
9. Άλλοθι
10. Έλα κοντά μου
11. Πόσες φορές
12. Δεν ξέρω
13. Φάντασμα
Προσωπικοί δίσκοι
Ο Άμλετ της Σελήνης (2002)
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
1. Ο Άμλετ της Σελήνης (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
2. Θέλω τη μέρα που θα φύγεις (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)
3. Οι γάτες (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)
4. Δεν είναι άλλος (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
5. Τα χρόνια που μου έπιαναν τον κώλο (στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης)
6. Song-Blues (στίχοι: Κώστας Τριπολίτης)
7. Κοντρόλ (στίχοι: Κώστας Τριπολίτης)
8. Ο τόπος έχει αλλάξει (στίχοι: Τζένη Μαστοράκη)
9. Η καντάδα της κόλασης (στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης)
10. Ο διάβολος (στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης)
11. Κώστας Καρυωτάκης (στίχοι: Γιώργος Κακουλίδης)
12. Fix carre (στίχοι: Κώστας Λαχάς)
13. Ο Άμλετ της βροχής (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
Μόνο νερό στη ρίζα (2003)
1. Πρώτη ώρα
2. Κρασί στο χώμα
3. Το δώρο (Shay)
4. Νήσος ταπεινή
5. Μαύρο μαργαριτάρι (Dolcenera) (μουσική: Fabrizio De Andre' και Ivano Fossati, στίχοι διασκευασμένοι)
6. Ένα μεσημέρι του Ιούλη
7. Γίνε αντίλαλος χαρά μου
8. Με λένε αέρα
9. Η τράπουλα
10. Έχθρα (Disamistade) (μουσική: Fabrizio De Andre' και Ivano Fossati, στίχοι διασκευασμένοι)
11. Ευχή της νύχτας
Μυστήριο τραίνο (2006)
Στίχοι-μουσική: Γιώργος Ανδρέου
1. Μυστήριο τραίνο
2. Άβατο
3. Είσαι ακόμα εδώ (στίχοι: Χρήστος Θηβαίος)
4. Με τον Έκτορα
5. Ζωή δεν είναι
6. Καλοκαίρι σαν χειμώνας
7. Σπηλιά από πανί
8. Πως δεν μ αγάπησες το ξέρω (στίχοι: Πόλυς Κυριακού)
9. Να πέθαινα για κάτι δυνατό
10. Το μπαλκόνι του αρχάγγελου
11. Ο πόνος νίκησε πάλι
12. Τα μεγάλα τα κυνήγια (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)
13. Η εποχή των ανέμων
14. Η καρδιά που ξυπνά
15. Μαύρο φως
2008 ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ
1 ΤΟ ΝΕΡΟ
2 ΑΣ ΧΑΘΕΙΣ
3 ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ (182)
4 ΕΣΥ, Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ
5 ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ (Συμμετέχουν οι Lyrae Cantus)
6 ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ (FORGET HER) (Jeff Buckley - ελληνικοί στίχοι Μάνος Ελευθερίου)
7 ΣΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (Συμμετέχει η Ελένη Τσαλιγοπούλου)
8 ΜΕΙΝΕ
9 ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ ΖΗΤΩ
10 ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ
11 ΚΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ (Β' φωνή Ελένη Τσαλιγοπούλου)
Συμμετοχές
1. Σταυρός του Νότου
2. Έχουν περάσει χρόνοι δέκα (Μιλτιάδης Πασχαλίδης)
3. Τραγούδια οθόνης
2002 - Ο Άμλετ Της Σελήνης
2003- Μόνο Νέρο Στη Ρίζα
2006-Μυστήριο τρένο
…………………
Μέρες Αδέσποτες (Συνήθεις ύποπτοι: 1996)
1. Ημερολόγιο
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
με τα δυό σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.
Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί.
2. Μέρες αδέσποτες.
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Σαν και σένα μ' ένα κόμπο στο λαιμό
σε ώρες άσχετες ξεσπάω το θυμό
σαν κι εσένα στις πλατείες της σιωπής
τον ίσκιο μου τραβάω
Σαν κι εσένα διαμελίζομαι στο φως
μες σ' αυτό το πλαστικό το καθεστώς
και τη νύχτα στα κομμάτια μου γυρνώ
και τα ξανακολλάω
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό
Σαν κι εσένα το πρωί στην αγορά
ψάχνω ένα φτηνό ζευγάρι φτερά
μου πουλούν κάτι κλεμμένα τελικά
κι όμως επιμένω
Παίρνω φόρα και ζυγίζω τον καιρό
το κορμί μου στο κενό να εμπιστευτώ
και ξεχνάω πως κι αυτό τον ουρανό
τον έχουν πουλημένο
Μέρες αδέσποτες σφυρίζουν στο μπαλκόνι μου
μέρες αδέσποτες σφηνώθηκαν στην πόλη μου
σημαδεύουνε το μέλλον πετυχαίνουν το παρόν
και με στρίμωξαν σ' ατέλειωτο κρυφτό
3. Βροχή μου
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Ελένη Τσαλιγοπούλου ( Ντουέτο )
Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού
Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά
4. Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Κανείς δεν είναι της γης το αλάτι
κι όμως όλοι μας μες στη ζωή
κρύβουμε αυτό το ανεκτίμητο κάτι
που είναι το αλάτι της για μια στιγμή
Δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι
Ούτε αθώοι όλοι οι δικαστές
Μα θα 'ταν όμορφο καθώς ξημερώνει
κι οι δύο τους να ανήκαν στο χθες
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Μη την λατρέψεις τυφλά την αλήθεια
γιατί ο καθένας μας την έχει αρνηθεί
μέσα σε μια μέρα μονάχα
χίλιες φορές για να σωθεί
Κι αν θα σε βάλει σε πειρασμό το κορμί σου
συγχώρεσέ το κι άκου τι λέει
τι κρύβει το σώμα, τι κρύβει η ψυχή σου
αυτό μπορεί να μην το μάθεις ποτέ
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Ούτε η εκδίκηση ούτε η συγνώμη
βρήκανε μέσα μου κάποια γωνιά
Η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη
και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά
Ρίξε τα μαργαριτάρια στ' αγρίμια
Δως την καρδιά σου εκεί στα σκυλιά
όσοι αγαπάνε τη ζωή ξοδεύονται
Δίνονται, δίνονται κι είναι αυτό που μετράει
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
Ευτυχισμένοι, τέλος, όσοι αγαπάνε
κι όσοι αγαπιόνται δεμένοι σφιχτά
ευτυχισμένοι κι όλοι όσοι μπόρεσαν
να ξεπεράσουνε αυτά τα δεσμά
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να ήταν η άμμος πέτρα
5. Κορώνα γράμματα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Κορώνα γράμματα κι άμα ζαλιστείς
Πάντα θα υπάρχει μια γιορτή να μοιραστείς
Όλα κοστίζουνε κι όμως τι μ' αυτό
Ότι σε πόνεσε, σ' έκανε θεό
Κι έσφαξες τη μια ομορφιά
για να πιει το αίμα η άλλη
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
που θέλει το χειμώνα να βγάλει
Κορώνα γράμματα πάει η ζωή μπροστά
Κι ο χρόνος νόμισμα που κατρακυλά
Είμαστε χρώματα μέσα σε γυαλί
Όπως οι μπίλιες που παίζαμε μικροί
Και σφάζαμε τη μια ομορφιά
για να πιει το αίμα η άλλη,
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
Που θέλει το χειμώνα να βγάλει
Κορώνα γράμματα σκύβεις για να δεις
Και οι όψεις χάνονται πριν σιγουρευτείς
Σαν δύο φαντάσματα που κράτησαν γέρα
Μες στα ερείπια μια παιδική χαρά
Κι έριξες τη μια ομορφιά
για ν' ανέβει στην κούνια η άλλη,
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
που θέλει το χειμώνα να βγάλει
6. Τι τι χα
Τι τι-χα τι-τι χα τιχα-τιτι-χατι-τι χαρά
σ' αυτήν την πο-πο χα-χαρά σ'αυτήν την πο-πο-πο
σ' αυτήν την πόλη
Τα-τα-τα κι οι τα-τα ταφοι φοι-τα
κοίτα-τα κι οι τάφοι της ακόμη
χι και χα και χα και χαίρονται κι όλο γελούνε
Μόλις ξημερώσει, πλήθος
πλήθος οι άνθρωποι στριφογυρίζουν
σα μελίσσι ζουζουνίζουν
και τους δρόμους πλημμυρίζουν
Κι από πάνω τα όρνια κύκλους κάνουν
κύκλους πάνω από των εκλεκτών το πτώμα
Κύκλους κάνουν, τα όρνια στήνουν φαγοπότι
Πωπω δες τι κάνεις χάνεις
χάνεις της χαράς το νήμα
τη ζωή σου χάνεις κι ειναι κρίμα
να 'σαι πάντα εσύ το θύμα
Στήσε πανηγύρι τώρα
Πόσα καλοκαίρια σου 'μειναν ακόμα
που θα ξεγλιστράς
από του Χάροντα τα δόντια
7. Ο γορίλας
Μουσική: Georges Brassens,
Στίχοι: Georges Brassens,
Ελληνικοί στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Στην πλατεία μιας επαρχίας το πλήθος κοίταγε ενθουσιασμένο
Ένα γορίλα που κάτι τσιγγάνοι τον είχαν φέρει φυλακισμένο
Δίχως αισχύνη και σεβασμό οι γεροντοκόρες του χωριού
'παίζαν αναίσθητα με το ζώο δεν λέω πώς δεν λέω πού
Προσοχή στον γορί – ι – ι – ι - λα
Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει δεν ξέρω γιατί ίσως να το ‘χαν άσχημα κλείσει
το τέρας βγαίνοντας έξω από ‘κει σκέφτηκε σήμερα θα το αναλάβω
μιλούσε για την παρθενιά του που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο
Προσοχή στον γορί – ι – ι – ι - λα
Ο αφέντης ούρλιαξε προσοχή του γορίλα του 'χει σαλέψει
δεν έχει δει ποτέ του μαϊμού γι' αυτό μπορεί να τα μπερδέψει
απ' τους παρόντες τότε ο καθείς σπεύδει τα νότα του να προφυλάξει
οι γεροντοκόρες απέδειξαν πως άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα...
Ο όχλος ομοθυμαδόν ξεχύνετε έντρομος στον δρόμο
μα ένας ψύχραιμος δικαστής και μια γιαγιά δεν είχαν λόγο
και αφού οι υπόλοιποι την είχανε κάνει το θηρίο πάτησε γκάζι
τη γριούλα και τον δικαστή με τέσσερις πήδους του αρπάζει
Προσοχή στον γορί – ι – ι – ι - λα
Αχ, αναστέναξε η γιαγιά να πάρει εμένα είναι απίθανο μάλλον
θα 'ταν τελείως παράξενο και δεν θα το ευχόμουν εκτός των άλλων
να με μπερδέψει με μια μαϊμού είπε ο δικαστής ενοχλημένος
είναι αδύνατο εντελώς στο τέλος βγήκε γελασμένος
Λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα, λα
Απαξιώντας λοιπόν τη γιαγιά τον δικαστή σφίγγει με πάθος
και προς τους θάμνους τον τραβά ενώ αυτός του φώναζε κάνεις λάθος
τι ακριβώς συνέβη εκεί πίσω αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς
μα με είχε το θέαμα συνεπάρει τι σφρίγος, τι ένταση, τι ρυθμός
Προσοχή στον γορί – ι – ι – ι - λα
Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα που 'χε το αλλόκοτο ετούτο δράμα
στρίγκλιζε κλαίγοντας ο δικαστής στα διαλείμματα φώναζε μάνα
φώναζε μάνα σαν τον φουκαρά που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό τον αποκεφάλισε στην πλατεία
Προσοχή στον γορί – ι – ι – ι – λα
8. Ζωή
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Ζωή, Ζωή
σ' αγαπώ τόσο πολύ
γιατί νόημα δεν έχεις
κι ας ψάχνω ο έξυπνος χρόνια να
βρω το κλειδί σου
Σ' ακολουθώ
σαν του ανέμου το ουρλιαχτό
και κυλιέμαι μαζί σου
σε κλείνω στις χούφτες μου πριν
οι θεωρίες σε σκορπίσουν
Όσο διαρκούν οι στιγμές, διαρκείς φευγάτη κι εσύ
σαν τον κλέφτη
σε καμία ιδέα δε χωράς και
ο κάθε Θεός τόσο στενός σου πέφτει
Ζωή, Ζωή στα παιχνίδια σου η αρχή και το τέλος
του κάθε φανατισμού που με καίει
με τρώει και με σώνει
στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
κι είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει
Δυο χιλιάδες κρύσταλλα εγώ
και όσο μ' αγαπάς μια κλωστή με κρατάει
οι διαφορές μας βροχή κοίτα στις σταγόνες
της πως ο έρωτας μας κυλάει
Ζωή, Ζωή σε μισώ τόσο πολύ γιατί
ασήκωτη γέρνεις στην πλάτη μου
ενώ μπρος στα μάτια μου μοιάζεις με στάχτη
Ζωή γλυκιά να σου δώσω μια σπρωξιά
στο κενό μου να πέσεις
μα πως μετανιώνω σαν φτάνεις
γυμνή εκεί στην άκρη
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
ψέματα καινούργια να εφεύρω πάλι
και σε μια γωνιά εγώ κι εσύ
σαν δυο κολλητοί να πιούμε απ' το ίδιο μπουκάλι,
Ζωή, Ζωή...
9. Απ’ τον παράδεισο
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Συνήθεις Ύποπτοι
Μοιάζει η αγάπη μ' ένα κοχύλι μικρό
που η ψυχή μου στην άμμο τυχαία έχει βρει
και να το εξηγήσει διαρκώς προσπαθεί
Έτσι σήμερα τα λόγια σου
απ' τον παράδεισο να 'ρχονται μοιάζουν
στην ασπρόμαυρη ζωή μου
για λίγο τα χρώματα αλλάζουν
Ξέρω πως αύριο θα έχεις χαθεί
μα μίλα μου ακόμα κι αν αύριο ξεχάσεις
όσα πιστεύεις κι όσα έχεις πει
Γιατί σήμερα τα λόγια σου
απ' τον παράδεισο να 'ρχονται μοιάζουν
στην ασπρόμαυρη ζωή μου
για λίγο τα χρώματα αλλάζουν
Φεύγει κι έρχεται ο έρωτας
και εμείς πιο σφιχτά γαντζωνόμαστε
απ'το ένα στο άλλο κορμί
για να κρατηθούμε σ'αυτή τη φυγή
Γι' αυτό σήμερα τα λόγια σου
απ' τον παράδεισο να 'ρχονται μοιάζουν
στην ασπρόμαυρη ζωή μου
για λίγο τα χρώματα αλλάζουν
Σήμερα τα λόγια σου
απ' τον παράδεισο να 'ρχονται μοιάζουν
στην ασπρόμαυρη ζωή μου
για λίγο τα χρώματα αλλάζουν
10. Κόκκινο θολό φεγγάρι
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Κόκκινο θολό φεγγάρι
σαν τα όνειρα μας ξενυχτάς
κι απ' τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας
ρίχνεις μέσα στ' άδεια μας ποτήρια
του ουρανού το αίμα και το φως
και φταίει εκείνη η ανταύγεια σου η μυστήρια
που είμαι για τα πάντα ικανός
Κόκκινο θολό φεγγάρι
πίνω απ' τη σιωπή σου μια γουλιά
σαν καυτό σφηνάκι να με πάρει
μέσα από του φόβου τη φωλιά
μέσα απ' τα κομμάτια αυτής της πόλης
που κύλησαν στα πόδια σου μπροστά
και στο μεταξωτό της το φουστάνι πιάστηκε η τύχη μου γερά
Κόκκινο θολό φεγγάρι
πάρε με μαζί σου να χαρείς
μέσα στο κελί μου έχω σαλτάρει
σαν απόκληρος της διαφυγής
αχ και να μπορούσα έστω για λίγο
να σε μοιραστώ από μακριά
θα 'χε χαλαρώσει αυτός ο κόμπος
του μικρού θανάτου μου η θηλιά
Κόκκινο θολό φεγγάρι
σαν τα όνειρά μας ξενυχτάς
κι απ' τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας
κι έτσι ματωμένο ταξιδεύεις
σαν χαρταετός χωρίς κλωστή
είσαι εσύ του χρόνου ο καθρέφτης
τίποτα κι αιώνιο μαζί
11. Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Ποιος ξέρει που να ξημερώνεις
Ποιος ξέρει που να τριγυρνάς
και αν καρφωμένη στο μυαλό μου, εσύ με σώνεις
απ' τη ζωή μου ξηλωμένη με πονάς
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
να δω να καίγεται στα χείλια σου ο χρόνος
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
για μια στιγμή να γελαστώ
και να ξεχάσω, ν' αρνηθώ πως είμαι μόνος
Τα πιο βαριά ναρκωτικά που έχω πάρει
είναι αγάπη μου ο φόβος και η ελπίδα
κι έτσι όπως βούτηξα, ο τρελός με το κεφάλι
σαν την εξάρτηση, του πάθους σου η παγίδα
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
να δω να καίγεται στα χείλια σου ο χρόνος
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
Για μια στιγμή να γελαστώ
και να ξεχάσω, ν' αρνηθώ...
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο...
12. Καλή σου νύχτα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Με μάτια σπασμένα θλιμμένου παιδιού
Στέκεις εκεί στο κατώφλι του νου
Και οι αναμνήσεις που κρύβω βαθιά
Δεν ξέρω αν είναι κάτι που έχω
Ή κάτι που έχασα πια...
Καλή σου νύχτα
και να μ' αγαπάς...
Ό,τι θυμάσαι, λένε μέσα σου ζει
Ζει και τρυπάει σαν βελόνα πικρή
Πικρή σαν το γέλιο μεθυσμένου τρελού
Κάποιου πρεζάκια αρχαγγέλου
Στο βράχο του Λυκαβηττού
Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς...
Τι ώρα πήγε ποιος έχει φωτιά
Μίλα μου, είναι η σιωπή πιο βαριά
Πιο βαριά κι απ' τα φώτα
Πιο βαριά κι απ' τους καπνούς
Κι ένα κουρέλι τραγούδησε το τελευταίο του μπλουζ
Καλή σου νύχτα και να μ' αγαπάς...
Είμαι αυτό που κυνηγάω (2000)
1. Θα 'θελα να 'σουνα εδώ
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί
γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει
Ήσουν παράθυρο που άντεξε στου αέρα την οργή
μα λύγισες στ' αρώματα του Μάη
Μια γεύση τρικυμίας στα χείλια σου να υφαίνεις
δυο χείλια που αργήσανε πολύ να ξεδιψάσουν
Κι εγώ καΐκι που ερωτεύτηκε μαζί σου να πνιγεί
απόψε ταξιδεύω στα νερά σου
Θα 'θελα να 'σουνα εδώ σαν προσευχή σαν φονικό
να σε δικάζω και να σε παρηγορώ
Θα 'θελα να 'σουν μυστικό στην ενοχή σου να κρυφτώ
να σου ξεφύγω και μπροστά μου να σε βρω
Ξεχείλισα απ' όσα έχω μοιραστεί
κι ένιωσα λειψός μ' όσα έχω κρατήσει
με ψάχνει ό,τι έχασα κι εγώ στριφογυρνώ
χαμένος μέσα σ' ό,τι έχω κερδίσει
Θα 'θελα να 'σουνα εδώ...
2. Ξημέρωμα στην Εθνική
Στίχοι /Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Σαν χιλιόμετρο πίσω μου σ' αφήνω
σαν τα κίτρινα φώτα στο δρόμο σου σκύβω κι ότι έχω στο δίνω.
Η νύχτα σταματάει στα διόδια
και η μέρα σου γνέφει, ξεκινάει, με προσπερνάει στα βρεγμένα καλώδια.
Ξημέρωμα στην εθνική
σ' αγαπάω ακόμα
σε χρειάζομαι γιατί με σκορπάς, με τρέφεις
όπως η βροχή το χώμα.
Σαν ταμπέλα, σαν δέντρο, σαν βράχος
πάνω μου έχεις χαράξει πολλά κι όμως
στέκω κοντά σου μονάχος.
Κι όσα ελπίζω, ποθώ και φοβάμαι
σαν φανάρια που τρέχουν, δυναμώνουν,
με τυφλώνουν μα πάντα περνάνε.
Ξημέρωμα στην εθνική
σ' αγαπάω ακόμα
σε χρειάζομαι γιατί με σκορπάς, με τρέφεις
όπως η βροχή το χώμα.
3. Γυναίκα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano ( Ντουέτο )
Κάποιοι φιλήσανε τον Ιούδα εκεί στο μέτωπο
κι άλλοι ψαρέψανε ουρανό σε ένα πηγάδι
άλλοι κρεμάσαν σα δικτάτορα ένα φυλαχτό
στις φυλακές πάντα ονειρεύονται το βράδυ
Κάναμε έκτρωση σε ό,τι αθώο μας απέμεινε
κι εσύ συνέλαβες με ένα άρωμα τυχαίο
μα τα τριαντάφυλλα που σου έστειλα λίγο έλειψε
χαράματα να σκοτωθούν σε ένα τροχαίο
Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου
δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής
γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με
γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις
Κάποια πατρίδα τα χείλη μου τα φίλησε
φτηνά και με έσπρωξε γελώντας προς τη μάχη
κι όσοι της δώσαν το κορμί τους για παράσημο
αυτή έναν τάφο τους κάρφωσε στη ράχη
Όσα θηρία με ζυγώσανε τους έφτασε
να χορτάσουν μοναχά με τη στολή μου
μα οι άνθρωποι μ' άφησαν ήσυχο σαν έμαθαν
πως γυάλιζα ένα πολυβόλο στην αυλή μου
Όσο αξίζει...
θυμάμαι κάποτε στα μάτια σου κυνήγησα
τον εαυτό μου με ένα μαχαίρι της κουζίνας
μα μόνο η τρέλα, μόνο η τρέλα μου με ξέπλυνε
σαν καταρράκτης απ' το αμάρτημα της φτήνιας
Κι έτσι του κόσμου τα μπαλκόνια ερωτεύτηκα
αυτά που αγγίζουνε το βλέμμα με το στόμα
μα δε ξεχνάω τα υπόγεια που κυλίστηκα
γι' αυτό η φτέρνα μου έχει δέσει με το χώμα
Όσο αξίζει...
Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες
και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου
κυρά, δε βρήκα μουσική που να σου άξιζε
πόνος στη γέννα προσκυνώ την αρχοντιά σου
Θα χαραμίσω τη ζωή μου περιμένοντας
να 'ναι πολύ αργά για να τη διορθώσω
και στα ρουθούνια του ουρανού θα μπω ουρλιάζοντας
τη μύτη του πριν ξεψυχήσω να ματώσω.
4. Είμαι αυτό που κυνηγάω
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Λατρεύω ό,τι μ` αρρωσταίνει
ό,τι προδόθηκε μα ο τσαμπουκάς του επιμένει
ν` αρπάζεται απ` τη φωνή μου
γι` αυτό και τραγουδάω
για να γιατρευτώ.
Ό,τι αγάπησα με σπρώχνει
να ξεχάσω ό,τι μισώ
είμαι αυτό που κυνηγάω
κι ας μην αρπάζω ό,τι αγαπώ.
Να ήμουν χρώμα ή χαλίκι
να ήμουν για λίγο της ψυχής σου χαρτζιλίκι
απάνω μου να ακουμπούσες
το κουρασμένο σου το βλέμμα
σαν ευχή.
Ό,τι αγάπησα με σπρώχνει...
Όσα μου πήρες μαγκιά σου
μακάρι να είχα κι άλλα για να αφήσω στην ποδιά σου
να άφηνα ό,τι μου λείπει
και να έρθω πάλι κάποια μέρα να το βρω.
4. Καρναβάλι
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Να πετάξω την καρδιά μου
απ' την άλλη τη μεριά
σαν αγκίστρι να σκαλώσει
σε μια απάτητη χαρά
Να καρφώσω τα ταξίδια
και να έσταζε το μέλι
στους πικρούς καρπούς σου απάνω
Ό,τι θέλω δε με θέλει
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο δυνατό απ' το γέλιο
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο αληθινό απ' το κλάμα
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο σκοτεινό απ' τα λόγια
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο φωτεινό απ' το στόμα
Να κεντούσα το μετάξι
έστω και αν δεν το φορώ
να μπορούσε να σ' αρπάξει
μια που εγώ δεν το μπορώ
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο δυνατό απ' το γέλιο
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο αληθινό απ' το κλάμα
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο σκοτεινό απ' τα λόγια
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο φωτεινό απ' το στόμα
5. Μια χαραμάδα πανικού
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Κρατά τη σιωπή που μου χρεώθηκες
ό,τι σε τύφλωσε και σώθηκες
σαν πίστη ακριβή
κι άκου ό,τι αφουγκράστηκε το αίμα σου
ό,τι ξοδεύτηκε στο ψέμα σου
μέσα σε μια στιγμή
Ό,τι μας κλώτσησε στο φως
είναι αυτοσχέδιος μηχανισμός
όπως το γέλιο ενός παιδιού
μια χαραμάδα πανικού
Δώσ' μου τον ιδρώτα σου και τη στεριά
να βαφτιστώ σε μια δικιά σου θέλω μαχαιριά
κι ας μη μου το χρωστάς
Κι άκου ό,τι ορκίστηκε στην πλάνη σου
ό,τι ξοδεύτηκε για χάρη σου
και μη τα παρατάς
Ό,τι μας κλώτσησε.....
Πες μου, τα χείλια της καρδιά σου άνοιξε
τη μέρα μου έλα και δάγκωσε
και μη με λυπηθείς
Σπείρε στο χορτάρι σου το άπειρο
και πότισε το μια γουλιά νερό
όταν με θυμηθείς
Ό,τι μας κλώτσησε.....
6. Ξαναζώ
μουσική - στίχοι: Αλέκος Βασιλάτος
Ξαναζώ
εκείνο το τραγούδι
που είχα πάντα φυλαχτό
Για τόπους που περπάτησα
για μύθους που τους κράτησα
στα χέρια μου σφιχτά
Μα στην πρώτη χειμωνιά
πάει...
Τα σκόρπισε ο άνεμος μακριά
με έζωσε της λήθης η σκιά
Σαν ξωτικό
έφυγα απ’ τον κόσμο μακριά
για να θυμηθώ
Ερημιά
παντού όπου κι αν πήγα
αναζητώντας σε δροσιά
Σ’ άγγιξα κι έσβηνες
και τους μύθους μου έδιωχνες
στα πέρατα της γης
σαν πνοή αερικού
που γλιστράει
στο φως του φεγγαριού
μ’ έδιωξε η αγάπη
μα την πλήγωσα κι εγώ
Άπιαστες εικόνες και φωνές
χρέος και μερτικό
Κάνω ευχή
και νάτο ξεπροβάλει
το άστρο που ήθελα να ‘ρθεί.
Τ’ άγγιξα, μου γέλασε
για πάντα με ελευθέρωσε
Και πάλι ξεκινώ σαν απέραντη αγκαλιά
Η ζωή
κοντά της με καλεί.
7. Χορεύω
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Ερμηνευτές: Χρήστος Θηβαίος
Κάτω στο βυθό μες στης πολιτείας την τσιμεντένια ψυχή
από τις επιλογές του, βλέπω τον καθένα μας
να προσπαθεί να σωθεί.. τσίρκο αναμμένο
είναι ο τόπος κι εμείς σχοινοβάτες
σ' αυτό το κλουβί.
Και χορεύω, χορεύω χορεύω
και την μοίρα μου μες στου χορού τις στροφές
ξεγελάω και την παρασέρνω.
Καθημερινά άλλοι αποφασίζουν για μένα σ' αυτόν τον κλοιό
σκύβω στην εφημερίδα κι είναι σαν να σκύβω
ανέμελος σ' έναν γκρεμό
μέσα στην αρένα το θέαμα κι ο θεατής είμαστε εμείς.
Και χορεύω, χορεύω, χορεύω
και την μοίρα μου μες στου χορού τις στροφές
ξεγελάω και την παρασέρνω.
Και χορεύω, χορεύω, χορεύω και άναρχος
μες στου χορού τις στροφές τη μοίρα μου
εγώ κοροϊδεύω.
Χορεύω και με δικαιώνω
και την μοίρα μου που μου την έχει στημένη
στο γλέντι μου απάνω σκοτώνω.
8. Άλλοθι
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Emilia Ottaviano ( Ντουέτο )
Μες στα δίχτυα μου σκαρφαλώνουν
ψάρια ασημιά και μια χούφτα αναπνοή
κι η προσευχή τους που στεγνώνει
σαν ουρλιαχτό σημαδεύει τα αστέρια
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη
Ό,τι σκότωσα πουλάω
μα αυτό το αίμα με δένει σφιχτά
σ` ένα αρραβώνα ακριβό.
Είμαι ένα σκυλί που γαβγίζει στ` αστέρια
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη.
Στο βυθό σου ανοίγω πάλι
μαργαριτάρι σου είμαι και αρρώστια
μα η αγκαλιά μου κοράλλι
Όστρακο που `χει δαγκώσει τ` αστέρια
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη.
Στο Θεό μου τραγουδάω
και η φωνή μου τον κάνει Θεό
κι ας τον προσβάλλει η ζωή μου
σφίξε με κι άλλο στη μοίρα σου απάνω
μήπως ραγίσει και πέσει η αγάπη
με τα δυο μάτια μου κοιτάζω ψηλά
με τα δυο χέρια μου γιορτάζω τη λάσπη.
Resto dint
oestino tuoi
e dint a te veco nu munn diverso
vularro via da cca.
Canto a nu Dio ca nun credo o mio
e a voce mia nu sciato addiventa
tengo christ`uocchie ca guardano`n cielo
ma l`anima mia ten ` o culore do chianto.
9. Έλα κοντά μου
(……..|)
10. Πόσες φορές
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Πόσες φορές δεν έφτασα εκεί
που είχα πει πως θα βρω σιγουριά να χαθώ,
κάτι που όλοι μας λέμε λιμάνι
μα δεν είδα καράβι ποτέ
που αυτό να του φτάνει.
Με τα χέρια ανοιχτά
κυνηγάω διαρκώς τη χαρά
κι όταν έρθει η στιγμή
την αφήνω να φύγει ξανά
για να μην βαρεθεί.
Πόσες φορές,δεν πρόδωσα κι εγώ,
φεύγοντας απο εκεί που μου'χανε όλα δοθεί
κι έτσι πλήγωσα αντί να σαπίσω
και λυτρώθηκα και νοσταλγώ
πάλι εκεί να γυρίσω
Με τα χέρια ανοιχτά
κυνηγάω διαρκώς τη χαρά
κι όταν έρθει η στιγμη
την αφήνω να φύγει ξανά
για να μην βαρεθεί.
Μέσα στη δίψα είναι όλο το νερό
ξέρω είναι σκληρό μα όλα αυτά που ποθώ
έχω μάθει να τα κυνηγάω
γι' αυτό αφήνω ελεύθερο πάντα
αυτό που αγαπάω.
11. Δεν ξέρω
Πες μου ψυχή μου
τώρα που 'χεις κυλήσει μες την κάθε μου φλέβα
που πάμε πες μου,
αν το ξέρεις κάνε μου νεύμα, θα το δω
αρκεί μονάχα ένα σου νεύμα, κι εγώ θα 'ρθώ
Αστράφτεις σ' ό,τι ξεχειλίζει μέσα στην καρδιά μου
αστράφτεις πάνω σ' ό,τι κάνω, πάνω σ' ό,τι πω
Μέσα απ' το κύμα δραπετεύεις ψυχή μου
κι όπως φυσάει ετούτη η νύχτα,
γέρνεις και με τυλίγεις
Αστράφτεις πάνω στην κιθάρα, στο παράθυρό μου
στο τελευταίο λεωφορείο στη γωνιά του δρόμου
Κι εγώ δεν ξέρω
δεν ξέρω στ' αλήθεια δεν ξέρω
δεν ξέρω από τι να κρυφτώ
σαν μπάλα γυρίζει και γλιστράει η ζωή μου
δεν έχει μια άκρη να πιαστώ
δεν ξέρω
δεν ξέρω στ' αλήθεια δεν ξέρω
πότε θα ξεκουραστώ
ξέρω μονάχα πως κάπου θα σε ξαναβρώ
ξέρω μονάχα πως κάπου θα σε ξαναβρώ
Έλα ψυχή μου
σιγά-σιγά κάποιο βράδυ
μ' ένα ασημένιο καράβι να με πάρεις μαζί σου
Σαν άστρο καρφωμένο στο κατάρτι
πάνω απ' αυτή τη θάλασσα, τη μαύρη,
στην κούρασή μου απάνω ν' αστράψει,
ν' αστράψει η μορφή σου
Κι εγώ δεν ξέρω
δεν ξέρω στ' αλήθεια δεν ξέρω
δεν ξέρω από τι να κρυφτώ
σαν μπάλα γυρίζει και γλιστράει η ζωή μου
δεν έχει μια άκρη να πιαστώ
δεν ξέρω
δεν ξέρω στ' αλήθεια δεν ξέρω
πότε θα ξεκουραστώ
Ξέρω μονάχα πως κάπου θα σε ξαναβρώ
Ξέρω μονάχα πως κάπου θα σε ξαναβρώ
Σ' ό,τι προσπερνάς εγώ θα σ' ακολουθώ
σ' ό,τι προσπερνάς, εγώ θα σ' ακολουθώ
12. Φάντασμα
(……..)
Ο Άμλετ της Σελήνης (2002)
1. Ο Άμλετ της σελήνης
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής
2. Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς
Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε
3. Οι γάτες
Με συνειρμούς διαβολεμένους
Ψάχνω τους λόγους που με σπρώξαν στα ταξίδια μου
Λόγοι που πάντα μου διαφεύγουν
Μαζεύω τους αφηρημένους
Σαν γάτες έρχονται και τρων απ' τα σκουπίδια μου
Τρων τα καλύτερα και φεύγουν
Κάθονται γύρω μου να ζήσουν
Και περιμένουνε ν' αρχίσω να ονειρεύομαι
Νιώθω τα φίδια να γλιστράνε
Οι μαύρες σκέψεις θα με πνίξουν
Θα με σταυρώσουνε πριν φύγουν, δε γιατρεύομαι
Οι γάτες πάντα θα πεινάνε
Ο διάολος κάθεται και βλέπει
Να μου γελάει σαν παλιόφιλος ο θάνατος
Να μου θυμίζει κάτι πλάκες
Βάζει το χέρι του στην τσέπη
Και τι ψυχή έχει μια ψυχή, θα γίνω αθάνατος
Ο διάολος ψάχνει για μαλάκες
4. Δεν είμαι άλλος
Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ 'ενα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
Κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αϊτός
Μες στα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
Που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς...
Και για τον κόσμο που μισείς...
5. Τα χρόνια που μου έπιαναν τον κώλο
Τα χρόνια που μου έπιαναν τον κώλο
Τα είδα από μπροστά μου να περνούν
Εσύ να δένεις το σκυλί του κόσμου
Και ο μαύρος θίασος τη ζωή σου να ζητά
Φυγάς θεόθεν και αλήτης
Είμαι εδώ και ο χορός καλά κρατεί
Οι άλλοι χτυπάν τα χέρια τους στην κάσα
Καμιά φωνή από μέσα μου δεν ηχεί
Κι είναι εδώ αγαπημένε όλοι
Πουτάνες, λόγιοι, ιστορικοί
Οι ντόκτωρ Μάρκετινγκ μ' ένα κοράκι
Τον τροβαδούρο της κακιάς στιγμής
Κι ενώ εκείνοι μπαίνουνε στο χώμα
Και θάβουν ο ένας τον άλλον στα ρηχά
Εσύ γελάς, τα νέα μου δείχνεις χρόνια
Τον κώλο μου που θέλουνε ξανά
6. Song Blues
(……..)
7. Κοντρόλ
Αγάπησα μια γυναίκα ευνούχο
με ψηλό τακούνι και πέτσινο ρούχο
Με τρύπια μυαλά γεμάτα φουρκέτες
κολλημένη χρόνια στις ίδιες κασέτες
Έχω τον έλεγχο
των πιο κρυφών κυττάρων σου
του οργασμού, της πείνας σου
της μάρκας των τσιγάρων σου
Αγάπησα μια γυναίκα τανάλια
με καρφιά στα χέρια, σκισμένη βεντάλια
που κάνει λαβές με κόλπα καράτε
σπάει φαρμακεία και στα πάρκα κοιμάται
Έχω τον έλεγχο...
8. Ο τόπος έχει αλλάξει
Ο τόπος έχει αλλάξει και δεν είναι πια,
δεν είναι πια πρωί, βορράς να φεύγουν,
όσοι μονάχα εμποδισμένοι και νυχτερινοί.
Δεν είναι πια βορράς να φεύγουν.
Δάσος κλειδώνεται, παγίδα σκοτεινή,
τι σκοτεινό ανατρίχιασμα, στους λάκκους,
σημάδια που άλλοτε, μικρός περιηγητής,
τι σκοτεινό ανατρίχιασμα στους λάκκους.
Δαμάσκο ξέφτι, αργυρή κλωστή,
παρέκει θρόισμα τελειώνει τα ακριβά του ρούχα.
Και σαν τροχιά λαμπρού φονιά, τυφλώνοντας,
πίσω απ΄ τα δέντρα ολοένα βασιλεύει, ο ίσκιος που
ζυγίστηκε ψηλά, φεγγάρι σκίζοντας τρελά,
τρελό φεγγάρι.
9. Η καντάδα της κόλασης.
Είμαι πάνω στον Άγιο
σαν σιωπηλό ναυάγιο
πατάω την προσευχή του
ώσπου να βγει η ψυχή του
Να φτάσει μες στο χώμα
όπου γυρνάς ακόμα
τρελή σαν το σκοτάδι
λάμπεις μέσα στον Άδη
Αχ τα λουλούδια τώρα
τρέπονται για την ώρα
ου έπεσε σαν μυστήριο
το έσχατο εργαστήριο
Κι έκανες την αγάπη
τρελή σαν το σκοτάδι
ν' ακούγεται στον Άδη
σαν πένθιμο εμβατήριο
9. Ο διάβολος
Πόθε μου σκοτεινέ, κάνεις κομμάτια το καθρεφτάκι
που έχωσαν στα δόντια τ' αγοριού
και κυκλωμένος τώρα από παντού,
βγάζει τη γλώσσα του, τη σελήνη.
Ότι αγαπώ η κατάρα το χτυπά
κι εγώ το πνίγω μέσα στη λεκάνη
και βγαίνει πάλι η γάτα η σύφιλη,
και κάνει βάρδια πάνω μου το βράδυ.
Η σάρκα του κελιού μου είναι από θάλασσα,
σ' αυτήν ξεμολογιέμαι σαν σημάνει,
η ώρα για να βγω απ' αυτή τη κόλαση
και ο δαίμονας που μου έσπειραν στη ράχη.
Τρελό περήφανο καλπάζει άτι.
Τρελό περήφανο καλπάζει άτι.
Πάνω στο νυφικό σας το κρεβάτι.
Η σάρκα του κελιού μου είναι από θάλασσα,
σ' αυτήν ξεμολογιέμαι σαν σημάνει,
Η ώρα για να βγω απ' αυτή τη κόλαση
και ο δαίμονας που μου έσπειραν στη ράχη.
Τρελό περήφανο καλπάζει άτι
Πάνω στο νυφικό σας το κρεβάτι.
10. Κώστας Καρυωτάκης
(…)
11. Fix carre
Στίχοι: Κώστας Λαχάς
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Από μια νύχτα δραπετεύω σ' άλλη νύχτα
κι όλο στην ίδια φυλακή γυρνώ Μανόλη
πνίξε τα λόγια τα βουβά μου λένε πνίχτα
με μοναξιά τη μοναξιά μετράμε όλοι
Καρδιά μου πέτρωσες σ' αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Ανυπεράσπιστος βουλιάζω στα σκοτάδια
τα όνειρά μου νυχτοπούλια στο Πατέ
άδεια οθόνη η ζωή μου πάντα άδεια
σαν μια ταινία που δεν άρχισε ποτέ
Καρδιά μου πέτρωσες σ' αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
Στημένα fix carre φαντάζουν όλα
κι οι χώροι ανανήψεως γίναν έρημα γιαπιά
πώς να μιλήσουν τα τραγούδια μου Νικόλα
για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια
Καρδιά μου πέτρωσες σ' αυτή την προκυμαία
νύχι του φεγγαριού κι η νύχτα μια σημαία
13. Ο Άμλετ της βροχής
(…)
Μόνο νερό στη ρίζα (2003)
1. Πρώτη ώρα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχή
σ' ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερό
Μέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιά
λες θ' αγγίξω του θεού τα μαλλιά
αν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρό
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Κάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιά
μόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιού
δείχνουν πως ήπια νερό
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Δεν θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδια
μόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρα
σα να ευλογεί απ' την αρχή τα πάθη τα ίδια
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
Πριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνω
του αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανός
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
2. Κρασί στο χώμα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος & Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Χύθηκε κρασί στο χώμα κι από τα χείλια μια ευχή
ο ήλιος άνοιξε το στόμα κι έπινε μέχρι να γδυθεί
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός αιμορραγεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ' το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
Πόσο καιρό θα ψάχνω τι θέλει ο άνθρωπος να βρει
ο ήλιος άνοιξε το στόμα μα η μέρα ακόμα να φανεί
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός με διεκδικεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ' το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
Δεν είναι η αγάπη περιουσία που τη σκορπάς για να σωθείς
είναι η μαγκιά να μάθεις μ' έναν άνθρωπο να ζεις
Ποια θράκα τρίζει στην καρδιά μου
ποιος ουρανός αιμορραγεί και μάτωσαν τα γόνατά μου
απ' το παιχνίδι που κάνει μαζί μου
της ομορφιάς η πληγή;
3. Το δώρο
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Levy Scharr
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Έτσι όπως τρυγάω τα στερνά σταφύλια
τους ψίθυρους μαζεύω για δώρο σου ακριβό
σου στέλνω ένα τραγούδι χώμα απ' την καρδιά μου
μ' ό,τι δεν ξερίζωσε η θλίψη μου ως εδώ
ποτίζω ένα τραγούδι στάχτη απ' το φιλί μου
που ο καυτός αέρας μου άφησε στα χείλια
Τη λίμνη θα διπλώσω σε πλεκτό καλάθι
για να σε τυλίξει η κρούστα της η πορφυρή
χρυσό απ' το μεσημέρι λάβα από το αγέρι
που ήπιε η ανηφόρα πάνω στην κορφή
τον κέδρο που σωπαίνει το μοβ που υποφέρει
μόνο του κι απόλυτο στην άγονη κορφή
Φεγγάρι μου κι αγρίμι πάρε της ελιάς το ασήμι
σκύβει η χαρά μου σαν την προσπερνάς
μα ουρλιάζει μέσ' στα σκίνα
4. Νήσος Ταπεινή
(……..)
5. Μαύρο μαργαριτάρι
(Dolcenera) (μουσική: Fabrizio De Andre' και Ivano Fossati, στίχοι διασκευασμένοι Χρήστος Θηβαίος)
Μαύρο μαργαριτάρι, μαύρη ομορφιά και χάρη
μαύρη όπως δεν έχουμε δει στην ζωή μας
τη στείρα παθιάρα και μαύρη
Μαύρη που μαχαιρώνει και το αίμα μου ξηλώνει
Μαύρη και όταν αγιάζει σκοτώνει και δεν τη νοιάζει
μαύρη μαγεία να πάρει, φτιάχνει φωλιά
όταν δεν βγαίνει φεγγάρι
Μαύρη σαν γιαταγάνι, με ματωμένο φουστάνι
Μα οι γείτονες μου κι οι διπλανοί μου δεν πρέπει ποτέ
να το μάθουν πως ήρθε για μένα, εδώ και τώρα για μένα
όταν ο έρωτας για τον έρωτα μιλάει διαρκώς
κάνει στραβά μάτια ακόμα κι ο ουρανός
Βροχή που δεν περιμένει κάθε άλλο παρά
ευλογημένη νερό που δε λογαριάζει πνίγει
τις σκάλες, να 'τανε κι άλλες
βροχή που σπάει τα σύνορα
και σου ξεπλένει τα όνειρα
Ο παράνομος έρωτας είναι μια τρικυμία
τσακίζει με το τακούνι την ηρεμία στη γωνία
το σεντόνι γουστάρει να μουσκεύει στο λάθος
γιατί η ευτυχία μισεί να μας βρίσκει μονάχους
Ποτέ η απιστία δεν χορταίνει βάζει άρωμα και
περιμένει στους δρόμους γυρνάει και ψάχνει
να πάρει τα θύματα στο λαιμό της
Ο οργασμός μας τραντάζει τα μέλη
και σφαζόμαστε μέσα στο μέλι
Έτσι απροστάτευτη απ' το όνειρο ξυπνάει η ζωή μας
και κρατάει απ' το χέρι τη χαμένη ψυχή μας
πως να ζήσει ένας έρωτας που από φόβο μην σβήσει
τον τρώει η φρικτή σιγουριά
πως μπορεί να κρατήσει
Στοργή που έχει νυχτώσει και τρέχει
να γλιτώσει κρύβεται στου κόσμου το κόρφο
αιτία και ενοχή
που δεν έχει πια στόχο κρύα σαν λάμα και
πόνος, μαύρο γλυκό που σου 'δωσε ο χρόνος
Ο παράνομος έρωτας κυλάει στους λαγόνες
και βαφτίζει το φόρεμα στου κορμιού τους αγώνες
μεσ' στο αμάξι της μπαίνει και αθώα χαϊδεύει
το χρόνο που ξεχειλίζει
γι' αυτό η ζωή περισσεύει
Ένα ψέμα είναι ο έρωτας και προτού ξεδιψάσει
σκορπάει τόση αλήθεια για να σε ξεγελάσει
6. Ένα μεσημέρι του Ιούλη
(…)
7. Γίνε αντίλαλος χαρά μου
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Λένε πως θα μοιράσει ο θεός χρυσάφι
μέσ' στην άνοιξη που θα 'ρθει
κι ένα παιδί θα γεννηθεί
από τα στήθια καθενός μέσα στο Μάρτη
θα 'χει φτερά μέσα στα μάτια
τη Βαβυλώνα μες στο στόμα
και τα ασημένια του κομμάτια
δαχτυλίδια μέσ' στο χώμα
Λένε πως θα μοιράσει ο Θεός ξυράφια
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να γλιστράμε όλοι
σε μια κόψη που μπορεί να μας ζεστάνει
θα μάθουμε έτσι να διαλέγουμε
σε ποια μεριά θα πάμε
κι ο χωματόδρομος που γδέρνει
το βήμα μας δε θα 'ναι
Ήρωες με την πρώτη ευκαιρία
και μαστροποί συναισθημάτων στην πορεία
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρα μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου
Λένε πως θα μοιράσει ο Θεός περίστροφα
την άνοιξη που θα 'ρθει
και για να μάθω να σκοτώνω
πρέπει την ίδια μου ζωή να βγάλω σκάρτη
να έχω χέρι σταθερό να γίνω μέλος κοινωνίας
να επιβιώσω στο χορό της πληρωμένης μου ανίας
Μια ανθοδέσμη από καριόληδες
και ψεύτες κάτω από προβολείς
που καμαρώνουν σαν λαμπάδες
ακόμα κι όταν τους πυροβολείς
αχ, πόσο θα 'θελα να ζήσω
χωρίς την κάμερα από πίσω
και να κοιτάζω τη ζωή μου δίχως προφυλακτικό
Ήρωες με την πρώτη ευκαιρία
και μαστροποί συναισθημάτων στην πορεία
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρα μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου
Λένε πως θα μοιράσουν τα παιδιά χρυσάφι
μες στην άνοιξη που θα 'ρθει
για να δούνε αν θα το κάνουνε
οξυγόνο απ' τη Γαύδο ως τη Θράκη
κι αν αξίζει να φυτρώσει
μες στο στήθος μας συνήθεια
η δικιά τους απροσδόκητη
κι αναρχική αλήθεια
Λένε πως θα μοιράσει ο ουρανός Αχέροντες
για ν' ακουστεί η φωνή του
και να βουτάει ο καθένας μες στο κρύσταλλο
να πλύνει τη ψυχή του
να μάθει απλόχερα να σπέρνει
την τύχη που του ανήκει
και ν' αγκαλιάζει πιο σφικτά
τα δώρα του αλλουνού
Κληρονομιά για το παιδί μας που γεννιέται
μα πλούσιος είναι όποιος δεν πουλιέται
μες στο μπουρδέλο που μας νοίκιασε εξουσία
για να κάνει εκπομπή και φτύνει στα όνειρά μου
Γίνε αντίλαλος χαρά μου
7. Με λένε αέρα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Με λένε Αέρα και ζω ικανός
κι η φυλή μου και εγώ
σαν ανθός, αν χαθώ
να χαθώ με περηφάνια
Με τη σκουριά πολεμώ
μα το βήμα μου αστράφτει και ζω
ικανός αν χαθώ, να χαθώ με περηφάνια
Αχ, πατρίδα μου το φως σου παντρεύτηκα
κι ερωτεύτηκα τα πράσινα νερά σου
με του ονείρου το σουγιά στα χέρια
χαρακώνω όσα δεν μπορώ να ζήσω αληθινά ] 2x
μια τέτοια νύχτα γλυκιά
Σαν μετανάστης στο ίδιο το χώμα
που γεννήθηκα ζω
κι είναι αυτή η ομορφιά το δικό μου
μυστήριο τ' όνομα που έχω αντηχεί
στα βαφτίσια όλης της γης
μα δεν έχει γραφτεί σε κανένα διαβατήριο
Αχ, πατρίδα μου...
Θ' ακουμπήσω το κεφάλι μου στους ώμους σου
και θα ονειρευτώ τη θάλασσα
αύριο πάλι θα ανάψω φωτιά
για να γίνει ο γαλάζιος αέρας
γύρω μας, σπίτι
Πες μου ποια γη
και γιατί στη φωτιά εξαγνίζεται
και παραδίνει τη λευτεριά της στην ειρήνη
Σε κάθε άνθρωπο είδα την δικιά μου εξορία
και στο πρόσωπο του ο ιδρώτας
το δάκρυ μου έχει πλύνει
Αχ, πατρίδα μου...
Με λένε Αέρα και ζω ικανός
και η φυλή μου και εγώ
σαν ανθός, αν χαθώ
να χαθώ με περηφάνια
Το ίδιο χέρι
που αναβοσβήνει τ' αστέρια
Μάτια μου το ίδιο χέρι
αναβοσβήνει κι εμένα
Αχ, πατρίδα μου...
Ποιος θα μιλήσει για εμάς
θα μιλήσει αυτός που μένει πίσω
γιατί εγώ θα φεύγω
θα συνεχίσω να ακολουθώ
το ρεύμα από τις φτερούγες των πουλιών
8. Η τράπουλα
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ό,τι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουνα παιχνίδι θα 'χες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ' είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια
ας μην μπορούσα να αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουνα γωνιά θα σ' είχα αποκοιμίσει
αν ήμουνα βροχή θα σ' είχα ποτίσει
αν ήμουνα σκιά θα σ' είχα κρύψει
αν ταξίδευα στ' αλήθεια θα σε συναντούσα
σε κάθε σταυροδρόμι χίλιες φορές θα σε φιλούσα
αν ήμουν όπλο θα σ' είχα προστατέψει
και στην κάρδια το χρόνο θα 'χα σημαδέψει
αν ήμουνα ιερέας σαν προσευχή
με τη γλώσσα μες στα δόντια μου θα σε φορούσα
αν ήμουνα πιστός θα ήσουνα ο ψαλμός μου
με τα δάχτυλα στα χείλια μου θα σε τραγουδούσα
Αν ήμουνα αγκαλιά θα σε είχα πείσει
με χείλια ματωμένα θα σ' είχα νικήσει
αν μου έφτανε η ανάσα θα σε ξεδιψούσα
αν είχα εύκολα τα λόγια θα σε σταματούσα
σε κάθε σταυροδρόμι θα σε σταματούσα
μα αν ήμουν σταυρός, θα σε καρφώναν ακόμα
κι όμως σαν το κλέφτη, σαν το δολοφόνο
κρύβομαι στο φως της διαδρομής σου
για να κλέψω τα βήματα, την όμορφη σκιά σου
να αγαπήσω το σκοτάδι, φτάνει να 'μαι κοντά σου
να σε κάνω δικιά μου ατέλειωτες ώρες
τόσο δικιά μου που να μπορώ να σε σκοτώσω
πριν με δεις να φεύγω μόλις ξημερώσει
κι εγώ να σου χρωστάω που ζω, να σου χρωστάω
γιατί η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
κι όλοι εμείς στα νύχια της οι βαφτισμένοι
κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα να αμυνθώ
9. Η έχθρα
(Disamistade) (μουσική: Fabrizio De Andre’ και Ivano Fossati, Διασκευή στίχων: Χρήστος Θηβαίος)
Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στη πλατεία
οι στοιχειωμένες καρδιές τους γκρεμισμένη εκκλησία
αντεάρ, αντεάρ
Όσα δεν φτάνουν τα μπράτσα η προσβολή τα τσακίζει
η ζωή όταν σκέφτονται η ζωή μου θα τρίζει
αντεάρ, αντεάρ
Πόσο δίκαιη εξουσία ζυγίζει ότι έχει ο καθένας
όταν ο μόνος πόνος που αντέχει είναι ο πόνος ο ξένος
Φχαριστιέται με αιτίες τιποτένιες της καρδιάς μας το μίσος
το δαγκωμένο ουρλιαχτό κάποιου σκύλου για μιας σκιάς τα σκουπίδια
Φχαριστιέται με λίγο αίμα τυχαίο που θα δει στις ειδήσεις
μ' ένα πιάτο στρωμένο που απόψε κανείς δεν θ' αγγίξει
Και η κάθε μπιστολιά στον αέρα μια ικεσία στη μοίρα
Τι να κρύβουν οι γυναίκες που σκυμμένες κεντάνε
αυτοί οι λεκέδες του πένθους που το πάθος ξεχνάνε
αντεά, αντεά
Με μια ελπίδα στο στήθος σα σημαία σκισμένη
απ' τα σκέλια τους ως το φιλί χρεωμένη
αντεά, αντεά
Μια ντροπή που ιδρώνει τα δάχτυλα σαν γλιστρούν σ' άλλα χέρια
δε μπορεί θα υπάρχει ένας τρόπος να ζεις δίχως φόβο
Μια βιασύνη που βραχνιάζει τα μάτια σαν κοιτούν άλλα μάτια
για να δουν πως δεν είναι αυτό αγάπη μα μίσος ξεθυμασμένο
Και έτσι πάντα τους λάκκους που ανοίγουμε τους φτυαρίζει η εξουσία
Λες και η έχθρα που νοιώθουμε είναι αντίδοτο στη συμφορά μας
στου καιρού το αφόρητο πείσμα να θάβει τα όνειρά μας
Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στη πλατεία
οι στοιχειωμένες καρδιές μας γκρεμισμένη εκκλησία
10. Ευχή της νύχτας.
(…..)
Μυστήριο τραίνο (2006)
Στίχοι-μουσική: Γιώργος Ανδρέου
1. Μυστήριο τραίνο
2.Άβατο
Δεν είν’ αλήθεια
Πως άνοιξε η πόρτα
Και μπήκε στο σκοτάδι
Του κήπου η ευωδιά
Απ’ τα υγρά τα χόρτα
Δεν είν’ αλήθεια
Στο άβατο αυτό
Που έσβηνε η ζωή μου
Πως άναψε στα χείλια
Κρυφό φιλί καυτό
Μαλλιά βρεγμένα
Δάχτυλα μπλεγμένα
Το φως που ξημερώνει
Η αγάπη που λυτρώνει
Στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλασσα
Να χαθούμε στη θάλασσα μαζί
Δεν είν’ αλήθεια
Πως είδαμε τα’ αστέρια
Μαζί με το φεγγάρι
Να κρέμονται γλυκά
Απ’ των κλαδιών τα χέρια
Κι αν είν’ αλήθεια
Πως ήρθε καλοκαίρι
Ο ήλιος ο ζεστός
Μας πήρε μια για πάντα
Απ’ της βροχής τα μέρη
3.Είσαι ακόμα εδώ (στίχοι: Χρήστος Θηβαίος)
Κι είσαι ακόμα εδώ
Μια και χαϊδεύω τη σκόνη σου
Όπως χαϊδεύω τα φεύγω σου
Είσαι ακόμα εδώ, σίγουρα είσαι εδώ
Κι είσαι ακόμα εδώ
Μια και σκουπίζω τις στάχτες σου
Στο σκονισμένο μπαλκόνι σου
Είσαι ακόμα εδώ, σίγουρα είσαι εδώ
Μα η ζωή μου πού είναι;
Σαν τατουάζ μείνε πάνω μου
Με το ανεξίτηλο χάδι σου
Σαν χαρακιά στην παλάμη μου
Να κουβαλώ το σημάδι σου
Κι είσαι ακόμα εδώ
Κι εγώ λεκές στο φουστάνι σου
Όπως απλώνομαι στο χάδι σου
Είσαι πάντα εδώ, σίγουρα είσαι εδώ
Μα η ζωή μου έχει φύγει
4.Με τον Έκτορα
Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
Μα εγώ αγαπούσα, ξέρεις, πιο πολύ
Εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους
Χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί
Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
Ηθελες να’ σαι εσύ ο δυνατός
Μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο
Για μένα ήτανε φίλος πιο πιστός
Ημουνα πάντα με τον Εκτορα
Που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
Μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
Για της ψυχής του την πατρίδα
Ημουνα πάντα με τον Εκτορα
Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα
Σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού
Εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα
Που λέει το παραμύθι του τυφλού
5.Ζωή δεν είναι
Δεν είναι η ζωή να παίζεις μαζί της
δεν είναι πουτάνα δεν είναι αγία
δεν δίνει ρεπό δεν κάνει απεργία
η ζωή
Φεύγουν οι μέρες μα εσύ δεν τις βλέπεις
στο βήμα σου νάρκες τα θαύματα σκάνε
αυτά που σου λέει ν' ακούς κι ας πονάνε
η ζωή
Κλόουν κι ακροβάτες ανάβουνε φώτα
γυναίκες γυμνές κατοικούν το κορμί σου
δάκρυα βρέχουν σημαίες σκισμένες
φωνές μουσικές στη φλέβα γιορτάζουν
Είν' ωραία η ζωή είν' ωραία
Έχει κόκκινο χρώμα μυρίζει σαν αίμα
Είν' ωραία η ζωή είν' ωραία
Δεν το χόρτασα ακόμα το μεγάλο της ψέμα
Δεν είναι η ζωή σελίδα σκισμένη
βιτρίνα σπασμένη σταθμός λεωφορείου
δεν είναι η άσπιλη φωνή του Κυρίου
η ζωή
Ζωή γεννημένη στην τύχη από λάσπη
με σκόνη απ' αστέρια και σπέρμα πλασμένη
δικό σου κουμάντο ψυχή πλανεμένη
ζωή
6.Καλοκαίρι σαν χειμώνας
7.Σπηλιά από πανί
8.Πως δεν μ αγάπησες το ξέρω (στίχοι: Πόλυς Κυριακού)
9.Να πέθαινα για κάτι δυνατό
10.Το μπαλκόνι του αρχάγγελου
Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε
μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα
είν' η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα
τα νερά τρέχουν πράσινο μες το γαλάζιο
τα νησιά είν' ακόμα ταγμένα στη θέση τους
εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου
τα ηφαίστεια στέκουν βουβά κι αφουγκράζονται
των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολόνες
τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύννεφα
και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει
ένα φως κουρελάκι μου φέγγει
Κι εγώ
ταξιδεύω κι' αντέχω και ξέρω καλά
ποια γλώσσα μιλάω, ποια γλώσσα παλιά
ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά
Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα
ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια
τα κορμιά των σταριών στο βαριά ταλαντεύονται
στην οθόνη του σύμπαντος άσβηστοι φάροι
οι μεγάλοι γκρεμοί, τα πουλιά και τα θαύματα
στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν
και χιλιάδες αστέρια τ' αμέτρητα ποιήματα
μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια
ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου
και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους
ένας σκύλος το χώμα μυρίζει
Κι εγώ
ταξιδεύω κι' αντέχω και ξέρω καλά
ποια γλώσσα μιλάω, ποιαν άγια λαλιά
ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά
Ο Αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του
όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια . . .
4. Ο πόνος νίκησε πάλι
5. Τα μεγάλα τα κυνήγια (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)
6. Η εποχή των ανέμων
7. Η καρδιά που ξυπνά
8. Μαύρο φως
Είναι τρεις τα ξημερώματα
το σκοτάδι μου μετρώ
που χαθήκανε οι αγάπες μου
πόσο αργεί το πρωινό
Λες κι ο χρόνος ξεγελάστηκε
ως κι η ώρα δεν περνά
κάπου ο ήλιος θα ξεχάστηκε
κι έπαψε να προχωρά
Τρέχουν μέσα μου χιλιόμετρα
δρόμοι δίχως γυρισμό
τη ζωή μου εγώ ταξίδεψα
μ' ένα γέλιο, ένα λυγμό
Ένα αστέρι χαμογέλασε
στο βυθό του ουρανού
το δικό σου ωραίο πρόσωπο
ή το ασήμι του κενού
καρδιά μου
Σβήνει ο κόσμος κι ανασταίνεται
σαν παιδιού αναπνοή
την αγάπη ονειρεύεται
κι ύστερα μετανοεί
Μαύρο φως της αγάπης, μαύρο φως
2008 ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ
1 ΤΟ ΝΕΡΟ
Είναι στο σύννεφο, είναι μέσα στο πηγάδι
είναι στο χιόνι και στα φρούτα του Μαγιού
είναι στα μάτια, είναι στο ουράνιο τόξο
είναι στον πάγο, στον ατμό του τηγανιού
Είναι στη λίμνη, είναι στη γη, είναι στο στόμα
Ο άνθρωπος είναι νερό που περπατάει
και προχωράει απ' του πλακούντα το νερό
κι ως το νερό του τελευταίου ιδρώτα πάει..
Αϊέ, το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό..
Είδα πόλεις να βαδίζουν στο σκοτάδι
για να γεμίσουν τους κουβάδες τους με φως
είδα το Μόσταρ, είδα το Βελιγράδι
είδα τον Δούναβη να γέρνει τυφλός
Ο Αξιός, ο Αχελώος κι η Κερκίνη
είναι αιχμάλωτοι πολέμου στις τιμές
του χρηματιστηρίου και της βιομηχανίας
και θα ξερνάνε ομολογίες φριχτές
Αϊέ, το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό..
Μα όταν κάποτε θα υψωθεί η ευχή τους
θα πλημμυρίσουν τα νερά, να εκραγούν
θα πάρουν από κει ψηλά όσα ζητήσαν
όσο νερό θα χρειααστεί να ξεπλυθούν
Όποιος βρομίζει το νερό βρομίζει ο ίδιος
και λένε πως το παρατσούκλι του θεού
κάποια μεγάλη φασαρία είναι εκεί πάνω
η “φασαρία των νερών στους ουρανούς”
Αϊέ, το νερό είναι στοιχείο και στοιχειό..
Δίκαια θα ξαφνθιαστεί εκείνος που θ' ακούσει
δυνατά στου κάτω κόσμου τις οθόνες
την πρώτη ερώτηση “ποιον έχεις ξεδιψάσει;”
Καθένας μας θα ζυγιστεί με σταγόνες
2 ΑΣ ΧΑΘΕΙΣ
Μες στα σύννεφα, ζωή μου
μακριά απ' τη φυλακή μου να με πας
να μ' αγγίζει ο αέρας
σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς
\να κουρνιάζω στο πλευρό σου
μες στο παραμιλητό σου να με βρεις
ν' ακουστεί το όνομά μου
κι εσύ ράγισε καρδιά μου
κι ας χαθείς, ας χαθείς
Να με σήκωνε ένα κύμα
να με λύτρωνε απ' το κρίμα της ψυχής
να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει τ' όνειρό μου να το δεις
ας ερχόταν ένα βράδι
να 'χε φως κι όχι σκοτάδι να το ζεις
να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς, ας χαθείς
Του μυαλού μου οι εικόνες
να 'σβηναν σαν να' ταν πόρνες της στιγμής
να μην έχω να θυμάμαι
όλα αυτά που με πονάνε, ας χαθείς
να μην ξέρω πια τι κάνεις
άλλο να μη με πικράνεις, δεν μπορώ
δεν μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω σ΄αγαπώ
3 ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΚΗΠΟΙ (182)
Θέλω να γυρίζεις σ' μένα
θέλω να επιστρέφεις στο φως
Απ' τη μοναξιά και το φόβο
από της απώλειας το σεισμό
κρύψου εδώ
Ξέρω, έχει ανηφόρα να' ρθεις
απ' τον εαυτό σου ως εδώ
Βγαλ' την πανοπλία στο δρόμο
κι ασ' τα όπλα έξω στην αυλή
η μάχη σου είναι αλλού
Να ζω στ' άρωμά σου ισοβίτης
κι ετοιμοθάνατος μπροστά στην ομορφιά
Να σταυρώνω τον καιρό μου
με της χαράς σου τα καρφιά
Θεέ μου, να μη σε χόρταινα ποτέ
στις ρυτίδες σου να ξεδίψαγα
να μη μου έλειπε ο ήλιος ξανά
κάτω απ' τα δέντρα σου τ' ανήλιαγα
Από της Σερίφου το χιόνι
σου' χω πλέξει ένα βραχιόλι
κι όταν το φορέσεις στο χέρι
θα' χουμε αγκαλιά ένα μωρό ουρανό
Από της σιωπής σου τα ξένα
έλα, γύρνα πίσω σ' εμένα
θέλω μόνο να με φιλήσεις
μη μ΄αφήσεις ψέματα πια να σου πω
4 ΕΣΥ, Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ
Είχες τα μάτια σου κλειστά
και δεν κοιμήθηκα
Είχες τα χέρια σου ανοιχτά
κι εγώ φοβήθηκα
Κι όταν στην τόση απουσία σου
στην τόση απουσία σου διψάω
κοντά στο σκουλαρίκι σου κοντά
να σου το τραγουδάω
Θα γίνω χίλιες μαχαιριές
να σ' αγκαλιάσω
Κι εσύ δεν κόπηκες
Φίλησα χίλιους δυό προτού να σ' αρνηθώ
μα δεν προδόθηκες
Θέλω μονάχα να ορκιστώ
στ' αρώματά σου
πως τα όνειρά μου ήταν θολά
σαν τα δικά σου
Δεν τα πίστεψα ποτέ
τα είχα ανάγκη όπως ποτέ
μα στην υγειά σου
Πάντα θα γέρνω για να δω
τα σύννεφα στα γόνατά σου
Η πόλη σου φυσάει
φυσάει στα μάτια μου
Τα πέτρινα φιλιά σου στα μάτια μου
που ποτέ δε θα χορτάσω
ποτέ κι αν σε μαγέψω
Η ζωή μου πως φλερτάρει
ότι δεν είμαι ικανός να προστατέψω
5 ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ (Συμμετέχουν οι Lyrae Cantus)
6 ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ (FORGET HER)
(Jeff Buckley - ελληνικοί στίχοι Μάνος Ελευθερίου)
Κοιτάζεις ώρες την οθόνη
της τηλεόρασης το χιόνι
που έχει γεμίσει όλο το σπίτι και το χολ
Κουβέρτες, ρούχα και σεντόνια
ποτήρια, βάζα -μάυρα χρόνια
σερβίτσια, πιάτα, τα βιβλία και τα μπολ
Μα κανείς δεν έρχεται. Δε θα' ρθει
γιατί κανείς δε νοιάζεται να μάθει
πώς είναι η κόλαση με χιόνι και φωτιά
Πάρε τα ηρεμιστικά σου
να λες πως όλα είναι δικά σου
κι η ευτυχία σου κλεισμένη σε κουτιά
Κοιτάζεις ώρες το ταβάνι
σαν να περίμενες καράβι
πως με φτερά κάποτε θα' ρθει απ' τον ουρανό
Τις ξέρω τέτοιες παραισθήσεις
που σου μιλούν για κατακτήσεις
κι όλα τα βλέπεις σαν εχθρό Αγαρηνό
7 ΣΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΦΩΤΙΑ (Συμμετέχει η Ελένη Τσαλιγοπούλου)
8 ΜΕΙΝΕ
Κράτησέ με σα να με γεννούσες
σαν ωκεανός που αναζητούσες
όπως ο ουρανός τον άσωτό του γιο
Κράτα με κι αρχίζει ο κόσμος τώρα
Κράτα με που πέθανα σαν χώρα
Κράτησέ με σα να ζήλευες ξανά
Μείνε για ν' αντέξω το χρόνο
πριν με γκρεμίσει
Μόνο εσένα θέλω
ένα δρόμο να μου χαρίσεις
Είναι ριζωμένος ο φόβος μου
σαν νύχτα βαθιά
Γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου
ζεστή αμμουδιά
Κράτα με λες κι ήρθα απ' τ' αστέρια
κράτα με κι ας έχω αίμα στα χέρια
αγάπησε τα λάθη που θα κάνω πριν χαθώ
Κι από την αρχή ζωγράφισέ με
σαν τις τύψεις σου αγκάλιασέ με
όσο το κορμί ρίχνει σκιά θα σου δοθώ
Κράτα με σαν όρκο ξεχασμένο
σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο
θέλω μόνο στο φιλί σου να πλυθώ
9 ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ ΖΗΤΩ
10 ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ
11 ΚΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ (Β' φωνή Ελένη Τσαλιγοπούλου)
……..
H EΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ
τον καιρό των ανέμων
σε μιαν άλλη εποχή
να πετάς σ’είχα δει
με φτερά ραγισμένα
τον καιρό των ανέμων
μεθυσμένη βροχή
είχες πέσει στη γη
γα να ζήσεις με μένα
τον καιρό των ανέμων
σ’αγαπούσα πολύ
και κανείς μη σου πει
πως δεν ήσουν για μένα
της ψυχής μου γαλάζιο
μεταξένιο πουλί
ακριβή μου γιορτή
δυο ζωές,σώμα ένα
η εποχή των ανέμων
έχει αλλάξει καιρό
μόνο εγώ λαχταρώ
το δικό σου σημάδι
της φυγής σου το χάδι
αγκαλιά το κρατώ
πεινασμένο μωρό
με ξυπνάει κάθε βράδυ
τον καιρό των ανέμων
σ’αγαπούσα πολύ
και κανείς μη σου πει
πως δεν ήσουν για μένα
της ψυχής μου γαλάζιο
μεταξένιο πουλί
ακριβή μου γιορτή
δυο ζωές,σώμα ένα
τον καιρό των ανέμων
σ’είχε φέρει η σιωπη
και κανείς δεν μπορεί
να σε πάρει από μένα
Αγάπη (πόσο πολύ σ' αγάπησα)
Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Ερμηνευτές: Χρήστος Θηβαίος
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή
Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Πόσες φορές
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Ερμηνευτές: Χρήστος Θηβαίος
Πόσες φορές δεν έφτασα εκεί
που είχα πει πως θα βρω σιγουριά να χαθώ,
κάτι που όλοι μας λέμε λιμάνι
μα δεν είδα καράβι ποτέ
που αυτό να του φτάνει.
Με τα χέρια ανοιχτά
κυνηγάω διαρκώς τη χαρά
κι όταν έρθει η στιγμή
την αφήνω να φύγει ξανά
για να μην βαρεθεί.
Πόσες φορές,δεν πρόδωσα κι εγώ,
φεύγοντας απο εκεί που μου'χανε όλα δοθεί
κι έτσι πλήγωσα αντί να σαπίσω
και λυτρώθηκα και νοσταλγώ
πάλι εκεί να γυρίσω
Με τα χέρια ανοιχτά
κυνηγάω διαρκώς τη χαρά
κι όταν έρθει η στιγμη
την αφήνω να φύγει ξανά
για να μην βαρεθεί.
Μέσα στη δίψα είναι όλο το νερό
ξέρω είναι σκληρό μα όλα αυτά που ποθώ
έχω μάθει να τα κυνηγάω
γι' αυτό αφήνω ελεύθερο πάντα
αυτό που αγαπάω.
