Τρίτη, Οκτωβρίου 07, 2008

si j' etais moi zazie

- Καλημέρα. Έχεις δουλειά;

- Πνίγομαι. Θες κάτι;

- Να σου μιλήσω.

- Δεν μπορεί να περιμένει;

- Μπορεί… υποθέτω

- Θα τα πούμε τότε κάποια άλλη στιγμή.

Έκλεισα το τηλέφωνο και το άφησα πάνω στο τραπέζι. Ναι, θα τα πούμε

κάποια άλλη στιγμή...


Πήρα τον άσπρο φάκελο στα χέρια μου και έβγαλα το αποτέλεσμα των εξετάσεων. Το ξεδίπλωσα και το ξαναδιάβασα για πολλοστή φορά. Σηκώθηκα και άνοιξα όλα τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες. Πήγα στην κουζίνα και άνοιξα τα ντουλάπια. Ποια φαγητά διατηρούνται στο ψυγείο και την κατάψυξη για καιρό;

Έβγαλα τον κιμά να ξεπαγώνει, τα κρεμμύδια στο νεροχύτη, τις κατσαρόλες και τα τηγάνια στο μάτι. Κατέβασα τα μπαχαρικά, ντομαλτοπελτέδες, λάδια, κουτάλες, μούλτι στο τραπέζι. Νερό στις κατσαρόλες, λάδι στο τηγάνι, μαχαίρι στο χέρι, λιώσιμο στα κρεμμύδια και τα φαγητά άρχισαν να ετοιμάζονται το ένα πίσω από το άλλο. Στο μπαλκόνι να κρυώσουν και τάπερ για τον καταψύκτη. Η μαύρη σακούλα των σκουπιδιών γέμιζε συνεχώς με άδειες κονσέρβες, φλούδια, σκουπίδια.

Πήγε μεσημέρι και εγώ δεν είχα ξεκινήσει ακόμα τα γλυκά. Χτυπά το κινητό μου. Απαντώ

- Έγινε κάτι;

- Όχι.

- Σε άκουσα κάπως το πρωί, αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να σου μιλήσω.

- Όλα καλά. Θες κάτι άλλο;

- Όχι.

- Έχω δουλειά τώρα. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή

- Μου θύμωσες;

- Όχι.

- Καλά. Θα τα πούμε.

- Ναι.

- Γεια.

- Γεια.

Κοιτάζω το ρολόι μου. Έχω χρόνο ακόμα. Βγάζω το μίξερ από το ντουλάπι. Ρίχνω τα υλικά για το κέικ και πηγαίνω στο υπνοδωμάτιο. Κατεβάζω σάκους και βαλίτσες από ψηλά και αρχίζω να μαζεύω τα ρούχα. Ευτυχώς ποτέ δεν είχα πολλά. Στριμώχνοντας τα θυμάμαι τα άπλυτα. Πηγαίνω στο μπάνιο. Τα βάζω στο πλυντήριο, απορρυπαντικό, ενισχυτικό πλυσίματος, μαλακτικό και μια χρωμοπαγίδα στον κάδο της πλύσης. Ρύθμιση στο πρόγραμμα και πάει και αυτό. Κοιτάζω το ρολόι. Πάω στο σαλόνι, κάθομαι στον καναπέ, βάζω τα πόδια στο τραπεζάκι και ανάβω τσιγάρο. Το μίξερ συνεχίζει να χτυπά, το πλυντήριο κάνει τη δική του φασαρία. Σβήνω τη γόπα στο τασάκι. Βγάζω το ταψί και βάζω τη φόρμα με το κέικ. Φέρνω τις βαλίτσες δίπλα από την πόρτα. Πλένω κατσαρόλες, τηγάνια, κουτάλια, κουτάλες, μαχαίρια, δάκρυα. Παίρνω τη σακούλα με τα σκουπίδια και τη βάζω δίπλα στην πόρτα.

Πηγαίνω στο γραφείο και παίρνω αυτοκολλητάκια, μαρκαδόρο και επιστρέφω και αρχίζω να βάζω ταμπέλες και ημερομηνίες στα ταπεράκια και να τα τακτοποιώ στον καταψύκτη. Μία λίστα στην πόρτα του ψυγείου. Το πλυντήριο τελείωσε. Απλώνω τα ρούχα στην απλώστρα στο μπαλκόνι. Κοιτάζω το ρολόι. Έχω ακόμα χρόνο. Ετοιμάζω στα γρήγορα παντεσπάνι και το βάζω στο φούρνο ενώ ετοιμάζω την κρέμα ζαχαροπλαστικής και τελευταία τη σαντιγί. Σιρόπι, να τρίψω σοκολάτα, να δω το γράμμα με την άκρη του ματιού. Τσιγάρο. Κοιτάζω το κινητό. Σιωπή. Παίρνω μια κόλα χαρτί και το μαρκαδόρο να γράψω. Η γόπα καίγεται και δεν καταφέρνω να γράψω λέξη. Γυρίζω στην κουζίνα και αρχίζω να φτιάχνω την τούρτα. Έτοιμη. Στο ψυγείο και αυτή. Συμπληρώνω στη λίστα στο ψυγείο ότι τα ρούχα είναι στο μπαλκόνι. Βάζω ηλεκτρική. Στρώνω τραπέζι. Σερβίρω, κόβω σαλάτα, βγάζω κρασί. Το καλύτερο σερβίτσιο. Το καλύτερο ποτήρι. Ξαναπλένω τα άπλυτα που έχω στοιβάξει στο νεροχύτη. Βάζω ένα ποτό σε πλαστικό ποτήρι και επιστρέφω στο σαλόνι. Καρφώνομαι στο ρολόι του τοίχου. Τσιγάρο. Η γόπα καίγεται ξανά στα δάχτυλά μου ενώ η στάχτη έχει σκορπίσει στα ρούχα μου. Κοιτάζω το μαρκαδόρο, το χαρτί, τον άσπρο φάκελο πάνω στην τραπεζαρία. Κατεβάζω με τη μία όλο το ποτό. Πετάω το ποτήρι και το τασάκι στα σκουπίδια. Έτσι και αλλιώς άχρηστο σου είναι.

Σφίγγω το μαρκαδόρο στο χέρι. Τι να γράψεις; Τι να πεις;

Ανοίγω την πόρτα. Κατεβάζω τα σκουπίδια στον σκουπιδοτενεκέ, τα πράγματα στο αυτοκίνητό μου. Επιστρέφω πίσω. Κοιτάζω τα ρούχα στο μπαλκόνι. Ακόμα βρεγμένα είναι. Αρχίζω να κλείνω μία – μία τις μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα. Τραβάω τις κουρτίνες. Κοιτάζω το φαγητό στο τραπέζι. Ανάβω ένα κερί μέσα σε ένα ανθοδοχείο. Σταυρώνω τα μαχαιροπίρουνα πάνω στο πιάτο. Παίρνω την κόλα και το μαρκαδόρο και τα βάζω στην τσέπη. Βάζω τα αποτελέσματα στον φάκελο και τον τοποθετώ διπλωμένο και αυτόν στην τσέπη.

Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Κάποιες φορές δεν έχεις χρόνο. Δεν υπάρχει κάποια άλλη στιγμή. Μόνο ένα φάκελος με εξετάσεις. Μια κλεψύδρα και η κλεμμένη άμμος της να τρέχει ανάμεσα στα δάχτυλά μου τη στιγμή που ανοίγω το χέρι για να σ’ αφήσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: