Παρασκευή, Οκτωβρίου 24, 2008

Μεσημέρι...


Ήταν μεσημέρι. Ο ήλιος ήταν εκτυφλωτικός. Είχε τα μάτια ανοιχτά καθώς οι ακτίνες του καρφώνονταν ανελέητα στο κορμί της πάνω σ' εκείνο το βρώμικο πεζοδρόμιο. Παράξενη που είναι, στιγμές σαν αυτή, η σιωπή της πόλης.
Στάθηκε έξω από την πόρτα της τράπεζας ψάχνοντας στην τσάντα της το κινητό της. Ένα κορνάρισμα και ένα ουρλιαχτό την έκαναν να ανασηκώσει το κεφάλι. Ένα αυτοκίνητο είχε σταματήσει λίγα μόλις εκατοστά από ένα παιδί, που στεκόταν στη μέση του δρόμου αποσβολωμένο. Η γυναίκα, που ήταν μαζί του, έτρεξε προς το μέρος του, το πήρε αγκαλιά και απομακρύνθηκαν τρέχοντας την ώρα που ο οδηγός έβριζε χειρονομώντας ακατάπαυστα.
Ένα πουλί πέρασε ξυστά από το πρόσωπό της αφήνοντας πίσω του ένα άσπρο πούπουλο να πέφτει αργά στο πεζοδρόμιο. Δοκίμασε να το πιάσει για γούρι αλλά δεν τα κατάφερε. Κοίταξε κάτω. Το πεζοδρόμιο ήταν γεμάτο λάσπες και σκουπίδια. Όχι, δεν θα έσκυβε να το πιάσει. Άνοιξε και πάλι την τσάντα της και συνέχισε να ψάχνει για το κινητό της.
Ένα περιπολικό σταμάτησε μπροστά της. Κάποιος την άρπαξε από πίσω παγιδεύοντάς την με το αριστερό του χέρι. Ένοιωσε το παγωμένο μέταλλο στον δεξί κρόταφό της. Άκουσε μια φωνή στο αυτί της.
- Μην κουνηθείς. Μην πεις λέξη!
Δύο αστυνομικοί βγήκαν από το περιπολικό. Έβγαλαν τα όπλα τους
και τη σημάδεψαν. Οι περαστικοί απομακρύνθηκαν τρέχοντας. Ο άγνωστος την έσφιξε ακόμα περισσότερο πάνω του. Την έσφιγγε τόσο πολύ, που ένοιωθε πως θα της κοπεί η ανάσα αλλά δεν είπε λέξη. Πίεσε το όπλο του στον κρόταφό της τόσο πολύ, που το κεφάλι της έγειρε προς τα αριστερά. Οι αστυνομικοί οπισθοχώρησαν με τα όπλα προτεταμένα.
Φωνές. Δεν άκουγε τι έλεγαν. Δεν καταλάβαινε. Ένα πουλί πέρασε ξυστά μπροστά από τα μάτια του αστυνομικού, που στεκόταν απέναντί της. Είδε ένα μαύρο πούπουλο να πέφτει αργά στο δρόμο. Εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση να το πιάσει. Το πρόσωπό του άρχισε να παραμορφώνεται από τον εκνευρισμό. Το όπλο, που τη σημάδευε, άρχισε να κινείται απειλητικά. Το βλέμμα της διασταυρώθηκε με εκείνο του δεύτερου αστυνομικού, που στεκόταν πιο πίσω, σημαδεύοντάς την και εκείνος με το όπλο του. Δεν χρειαζόταν να πουν λέξη. Μέσα σε εκείνη την ερημιά και την ησυχία τα κατάλαβε όλα.
Ήρθαν και άλλα περιπολικά. Ήρθαν και άλλα όπλα και παρατάχθηκαν σημαδεύοντάς την. Ευτυχώς που δεν άκουγε τις φωνές. Έβλεπε μόνο τα αγριεμένα πρόσωπα, τον έρημο δρόμο. Ένοιωθε το κορμί της να μετακινείται βίαια. Μπρος, πίσω, δεξιά, αριστερά μα πάντα να επιστρέφει στην αρχική του θέση. Μια αναπνοή βίαιη. Μια ανάσα που βρωμούσε.
Τα πουλιά είχαν εξαφανιστεί. Άρχισαν να καταφτάνουν φορτηγάκια με σήματα επάνω. Άνοιξαν τις πόρτες και αυτόχειρες με τα μικρόφωνα στραμμένα πάνω τους, ξεκίνησαν να μιλούν ασταμάτητα μπροστά από τις κάμερες. Το όπλο την πίεζε με δύναμη στο κεφάλι. Απομακρυνόταν και σαν κύμα έσκαγε πάλι πάνω της.
Αν άκουγε, θα μπορούσε να αντιληφθεί τον εκνευρισμό που μεγάλωνε, τις απειλές, το αναπόφευκτο που κατέφθανε καλπάζοντας, προσπερνώντας ολοένα και πιο γρήγορα κόκκινα φανάρια και διαφημιστικά διαλείμματα. Αν άκουγε, θα καταλάβαινε τον πυροβολισμό, που γέμισε το πεζοδρόμιο κόκκινα φανάρια την ώρα που οι τηλεοράσεις εξέπεμπαν διαφημιστικά διαλείμματα.
Ήταν μεσημέρι. Ο ήλιος ήταν εκτυφλωτικός. Είχε τα μάτια ανοιχτά καθώς οι ακτίνες του καρφώνονταν ανελέητα στο κορμί της πάνω σ' εκείνο το βρώμικο πεζοδρόμιο. Παράξενη που είναι, στιγμές σαν αυτή, η σιωπή της πόλης.

1 σχόλιο:

Spark D' Ark είπε...

Artist: Loreena McKennitt lyrics
Album: The Book Of Secrets
Year: 1997
Title: Night Ride Across The Caucasus

Ride on
Καβαλίκεψε
through the night
διαμέσου της νύχτας
tide on
καβαλίκεψε
Ride on
Καβαλίκεψε
through the night
διαμέσου της νύχτας
tide on
καβαλίκεψε

There are visions,
Υπάρχουν οράματα
there are memories
υπάρχνουν μνήμες
There are echoes of thundering hooves
υπάρχει ηχώ των οπλών που βροντούν
There are fires,
Υπάρχουν φωτιές
there is laughter
υπάρχει γέλιο
There's the sound of a thousand doves
υπάρχει ο ήχος χιλίων περιστεριών

In the velvet of the darkness
στο βελούδο του σκοταδιού
By the silhouette of silent trees
δίπλα από τη σιλουέτα των σιωπηλών δέντρων
they are watching waiting
παρακολουθούν, περιμένουν
They are witnessing life's mysteries
γίνονται μάρτυρες των μυστηρίων της ζωής

Cascading stars on the slumbering hills
Αστέρια που πέφτουν πάνω στους λόφους
They are dancing as far as the sea
χορεύουν τόσο μακρυά όσο η θάλασσα
Riding over the land,
καβαλικεύοντας πάνω στη γη
you can feel its gentle hand
μπορείς να νοιώσεις το ευγενικό του χέρι
Leading on to its destiny
να καθοδηγεί προς το πεπρωμένο του

Take me with you on this journey
πάρε με μαζί σου σ΄ αυτό το ταξίδι
Where the boundaries of time are now tossed
όπου τα σύνορα του χρόνου είναι τώρα κατεστραμμένα
In cathedrals of the forest
στους καθεδρικούς ναούς του δάσους
In the words of the tongues now lost
σε λέξεις γλωσσών χαμένων πια

Find the answers,
βρες τις απαντήσεις
ask the questions
ρώρα τις ερωτήσεις
Find the roots of an ancient tree
βρες τις ρίζες ενός αρχαίου δέντρου
Take me dancing,
πάρε με χορεύοντας
take me singing
πάρε με τραγουδώντας
I'll ride on till the moon meets the sea
θα καβαληκέψω μέχρι το φεγγάρι να συναντήσει την θάλασσα