caminando caminando

Διασχίζω φρενήρης το χρόνο καθώς σκορπίζω λέξεις ξωπίσω μου όμοια με μικρά μαύρα πετραδάκια. Να γνωρίζω το δρόμο, να μην γυρίζω πίσω. Μεταμορφώνομαι. Κοντά μαλλιά, μακριά, μαύρα, κόκκινα, ξανθά, ενίοτε όλα αυτά μαζί, ενίοτε και τίποτε. Διάφανη, χάνομαι ανάμεσά σας σαν τη βροχή. Κλέβω τις ιστορίες σας, τις ανάσες σας, τα όνειρά σας , το δάκρυ και το χαμόγελο. Χοές στο εφήμερο που είμαστε, στο λίγο που ξοδεύεται στους δρόμους και ξεχύνεται πίσω σας.

Σας κοιτώ στο τζάμι στις βιτρίνες, στα γράμματα που τσαλακώνετε και πετάτε στα σκουπίδια, στις φωτογραφίες που σκίζετε. Σας παρακολουθώ στα συνθήματα που γράφετε στους τοίχους, σε κείνα που χαράζετε στα παγκάκια, στον ανεξίτηλο μαρκαδόρο που διαλέγετε καταδικασμένος να κρατά πάντα παραπάνω από το ψέμα σας.

Έχω μια ιστορία για όλους σας. Μια αγκαλιά λουλούδια, έναν ουρανό αστέρια να γλιστρούν και να πέφτουν στα πόδια σας, να τα πατάτε και να συνεχίζετε. Λίγη χρυσόσκονη, που φυσώ στο πλάι σας τη στιγμή που σηκώνεστε και φεύγετε. Ένα τραγούδι, μια φωνή να σας ακολουθεί. Ένα παραμύθι να σας συνοδεύει για λίγο, τόσο λίγο, όσο χρόνο κρατά ένα φιλί χωρίς ανάσα.

Φυλακίζω τη στιγμή, αρπάζω το βλέμμα σας να το στολίσω, να βάλω φωτιά και να το πετάξω στο μέρος σας, άλλοτε σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα και άλλοτε σαν ερασιτεχνική μολότωφ.

Σας βλέπω και ας περπατώ βιαστικά ανάμεσά σας. Σας ακούω και ας γράφω ασταμάτητα. Λέξεις, φράσεις, σε κουτιά από τσιγάρα, στα χέρια μου, ακατάληπτα μάντρα που ψιθυρίζω αδιάλειπτα, μέχρι να κλέψω έναν στυλό ακόμα, να τις σημειώσω, να σκίσω ένα χαρτί να τα στριμώξω όλα, να προλάβω πριν την επόμενη ιστορία, που έρχεται ανάμεσα στα ποδοβολητά των ανέραστων σκιών.

Σας σημαδεύω. Τον ξέρω τον στόχο καλά. Εξασκήθηκα χρόνια. Διαλέγω προσεκτικά τη λέξη, που θα σας βρει κατάστηθα καθώς σας προσπερνώ. Έκλεψα το όνειρο από τους ποιητές, το ψέμα από τους ερωτευμένους, το φιλί απ’ την αγάπη, την υπομονή από την μοναξιά. Τεντώνω το ελάχιστο δευτερόλεπτο που χάνεστε και αφήνω τις λέξεις να πετάξουν στην ορμή του. Σκηνές, φώτα, καλλιτέχνες, μουσική, ζωή, έρωτα, αυτοσχεδιασμούς. Τα κουβαλάω την ώρα που περπατώ ανάμεσά σας. Εδώ τα έχω όλα. Περισσότερα από όσα φαντάζεστε, περισσότερα από όσα θα τολμούσατε να ζητήσετε.

Χτυπάω με δύναμη τα τακούνια μου, να κρατάνε το ρυθμό, την ακρίβεια του χτυπήματος, την αδεξιότητα της πνοής μου στο αυτί σας. Χάνομαι για να σας ακολουθώ καλύτερα. Ταξιδεύω για να μην με προλάβετε, να μην με εξημερώσετε, να μην σας ανήκω.

Χρόνια ξεγελώ τον εαυτό μου ότι κάπου ανήκω και εγώ. Μα ανήκω σε όλους σας και για αυτό δεν μπορεί να με κρατήσει κανείς. Άμμος γίνομαι, πέφτω και ξεκινώ ξανά το ταξίδι. Να προσέχετε όταν περπατάτε στο δρόμο. Να μην βαριανασαίνει η σκέψη σας. Την ακούω. Την βλέπω. Σας την κλέβω για να την κάνω μια χάρτινη σαΐτα, που ο επόμενος θα πατήσει καθώς προχωρά. Και να θυμάστε, να κρύβετε ακόμα καλύτερα την καρδιά σας.

Αυτήν την ακούω από μίλια μακριά. Σβήνω το τσιγάρο και βγαίνω ξανά στο ταξίδι.