Ξεριζώνουν τα περίπτερα από την άσφαλτο. Μηχανήματα τα ξηλώνουν, τα φορτώνουν σε φορτηγά και τα αποσύρουν το ένα μετά το άλλο. Στηρίζω την πλάτη στον τοίχο καθώς βλέπω το πεζοδρόμιο να ανοίγει. Η πραμάτεια στριμώχτηκε στο μαγαζάκι απέναντι. Οι εφημερίδες όμορφα διπλωμένες, δεν κρεμάνε τα σώψυχά τους στα μανταλάκια. Τα περιοδικά τακτοποιημένα, οι τσίχλες ψηλά να μην τις κλέβουν τα παιδιά.
Στηρίζω το παπούτσι στον τοίχο. Το μόνο βήμα που έμαθα προς τα πάνω. Κοιτάζω την μπλε πινακίδα. Υποχρεωτική πορεία προς τα δεξιά. Μέσα στον κύκλο μπαινοβγαίνουν οι ζωές. Όλες υπάκουες στα σήματα που στήνουμε πριν κάθε μας απόφαση.
Όταν κλείνουν τα μάτια, σταματώ να υπάρχω; Όταν κλείνω τα μάτια, αλλάζει ο κόσμος; Η φασαρία ξεμακραίνει από τ΄ αυτιά μου.
Μη με ρωτάς. Δεν έμαθα τίποτα. Όσο περνάει ο καιρός μόνο να ξεχνώ μπορώ, τίποτε άλλο. Και κάποιες φορές να στέκομαι. Σε τοίχους συνήθως, στέρεους, να μη λυγίζουν όπως εγώ στον άνεμο. Δεν έμαθα να βλέπω. Όσα ζευγάρια γυαλιά και αν μου άλλαξαν, το μόνο που ρωτούσαν είναι αν βλέπω καλύτερα. Μα κανένας δεν μου είπε τι βλέπει για να πω με σιγουριά αν βλέπω καλύτερα. Ίσως να μην βλέπουμε όλοι τα ίδια. Δεν ξέρω. Κοντά, μακριά, εδώ, εκεί, πιο πέρα, αλλάζει αυτό που βλέπω. Αλλά αλλάζει στα αλήθεια; Ή αλλάζει μέσα από μένα που το βλέπω;
Τόσες ερωτήσεις τι να τις κάνω; Πού να τις φυλάξω; Σε ποιόν να τις δώσω; Και τι να τις κάνει; Ίσως φταίω εγώ. Το δεξί μου αυτί βαριακούει, δεν ξέρω από πότε και ούτε με νοιάζει. Μα νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν και άλλες ερωτήσεις. Λάθεψα. Μου γνέφουν και με τραβάν απ’ το χέρι να με πάρουν μαζί τους. Δεν πάω πουθενά.
Ανάβω τσιγάρο. Τραβάω χειρόφρενο. Μου λες «Κατέβα». Κατέβηκα. Διάλλειμα. Έτσι που στέκομαι ώρες-ώρες λέω πως θα με νομίσουν και μένα για περίπτερο και θα ‘ρθουν να με μαζέψουνε με όλα μου τα μανταλάκια.
6 σχόλια:
katapliktiki i Loreena !!!
αδυναμία ετών. Την έμαθα στο θέατρο και από τότε την κουβαλάω μαζί μου συνέχεια σε ξεχωριστή θέση...
Πριν μου πεις οτι εισαι γιατρος ημουνα σιγουρη οτι εισαι ηθοποιος!
Καλημερα!
έχω ασχοληθεί κάποια χρόνια με το θέατρο ερασσιτεχνικά και ως γνήσια ψωνάρα μπορώ να σου πω ότι κατέστρεψα αρκετές οικογένειες καθώς οι περισσότεροι από τους νεότερους φοιτητές που πέρασαν από τα χέρια μου για να δουν το θέατρο μέσα από τα μάτια μου (θεατρικά παιχνίδια, αυτοσχεδιασμοί, σκηνοθεσία κ.τ.λ.) το λάτρεψαν και είχαμε ρεκόρ στα χρονικά της ομάδας ατόμων που έδωσαν εξετάσεις στις σχολές θεάτρου και αρκετοί πέρασαν.
Με τιμά αυτό που λες και το δέχομαι ως το καλύτερο κοπλιμέντο που θα μπορούσες να μου κάνεις αλλά σαν ηθοποιός δεν λέω και πολλά πράγματα, στο να φτιάχνω εικόνες όμως σε μια σκηνή ή αλλού είμαι κομματάκι καλύτερη. :)
εύχομαι όμως να μπορώ να ποιώ ήθος από όποιο σημείο και αν στέκομαι.
Αν δεν το ποιουσες ολες οι εικονες που ανα καιρους φτιαχνεις (απο δω τουλαχιστον)θαταν αλλιως.
τότε θα ήταν αλλιώς, ίσως πιο εύκολα... αλλά κάποια πράγματα μας διαλέγουν, δεν τα διαλέγουμε...
Δημοσίευση σχολίου