... μα δεν λαθεύει το όνειρο

Μπήκα μέσα αλλά δεν βρισκόταν στο κρεβάτι του. Ρώτησα τους υπόλοιπους στο θάλαμο, πού βρισκόταν και μου απάντησαν ότι είχε πάει με παρέα στο κυλικείο. Τους άφησα τα σοκολατάκια και έφυγα. Δεν ήθελα να δω κανέναν από την παράσταση. Η Αθήνα ξαφνικά είχε γίνει εξαιρετικά μικρή και με έπνιγε. Ήθελα τσιγάρο. Αλλά όχι, δεν θα κάπνιζα. Βγήκα στο δρόμο και ξεκίνησα να περπατώ.

Βρήκα ένα internet café και μπήκα μέσα. Δεν ήθελα να κλειστώ πάλι στο σπίτι. Κάθισα σε έναν υπολογιστή και άρχισα να χαζεύω στο internet. Μ’ αρέσει η ιδιόμορφη ησυχία τους. Σαν τα κύματα μιας παράξενης θάλασσας άκουγα τους ήχους από τα πληκτρολόγια των άλλων, χωρίς κανένας να μου δίνει σημασία. Διάβαζα ποιήματα, που δεν θα συναντούσα ποτέ, έριχνα αδιάκριτες ματιές μέσα στη σιωπή στις ζωές των άλλων. Από κάπου στο δρόμο άρχισε να ακούγεται μουσική. Ένα ακορντεόν και μια αντρική φωνή να τραγουδούν και μετά από λίγο να χάνονται στον παρακάτω δρόμο. Οι λέξεις ξεχύνονταν από την οθόνη και έτρεχαν ξωπίσω τους. Ανοίγω μια πασιέντζα και χαζεύω τα χαρτιά. Κλέβω τον καπνό απ’ το τσιγάρο του διπλανού και παίζω καθώς διαβάζω.

Οριοθετώ την επιλεκτική αργία του σήμερα μέσα σε λέξεις πίνοντας τον καφέ μου μέχρι που νοιώθω ένα χέρι στην πλάτη μου. Γυρίζω και βλέπω τον Στέφανο. Κάποιος μου κάνει πλάκα, δεν εξηγείται αλλιώς.

- Καλησπέρα.

- Καλησπέρα Στέφανε.

- Τι κάνεις εδώ;

- Χαζεύω στο internet.

- Κλείσε τον υπολογιστή και έλα μαζί μου. Θα αργήσουμε για

πρόβα. Έλα θα σε πάω εγώ. Έχω παρκάρει το αυτοκίνητο εδώ κοντά.

- Νομίζω πως είναι καλύτερα για όλους να μην έρθω. Θα

περιμένω μέχρι να βγει ο Λημνιός από το νοσοκομείο και μετά θα φύγω.

- Άσε τα νάζια. Πάμε. Δεν έχεις περιέργεια να δεις το έργο;

- Όχι

- Λες ψέματα.

- Έλα. Θα ζητήσω τα κλειδιά και θα κάνουμε θεατρικό παιχνίδι

Μόλις τελειώσει η πρόβα. Μου είπε ο Χρήστος ότι είσαι καλή και είμαι περίεργος. Δεν έχουμε δουλέψει το ρόλο μαζί.

- Έχετε σκηνοθέτη.

- Άσε τα πολλά λόγια και έλα μαζί μου, μου είπε και με σήκωσε

από την καρέκλα. Πληρώσαμε και πήγαμε προς το αυτοκίνητο.

- Ήμουν με τον Χρήστο στο νοσοκομείο. Γιατί έφυγες σήμερα

χωρίς να τον δεις;

- Δεν ξέρω. Μου είπαν ότι ήταν με παρέα και δεν ήξερα τι να του

πω.

- Γιατί έχει εκνευριστεί μαζί σου; Και σίγουρα δεν είναι για το

ατύχημα. Τι έχει συμβεί;

- Δεν μπορώ να σου πω. Είναι προσωπικό.

- Σεβαστό. Τελικά εσύ έχεις γράψει το κείμενο;

- Έχει σημασία η απάντηση;

- Ναι.

- Ναι, εγώ το έγραψα.

- Ο Χρήστος το ήξερε;

- Το κατάλαβε σε κάποιους αυτοσχεδιασμούς, που έγιναν μετά

από τις κανονικές πρόβες.

- Είσαι γιατρός;

- Ναι, γυναικολόγος. Δεν έχω καμία σχέση με το θέατρο.

- Δεν μας συμπαθείς ιδιαίτερα, έτσι δεν είναι;

- Δεν είναι αυτό. Σκέφτομαι ότι όλη αυτή η προσπάθεια ίσως

τελικά να ήταν ένα τεράστιο λάθος.

- Δεν είναι λαθεύει το όνειρο.

- Αυτό είναι καλό. Αλλά μάλλον έχω ξυπνήσει τώρα.

- Όχι, πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι.

- Άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου

- Τι έχει;

- Άνοιξε και θα δεις, είναι το πρόγραμμα της παράστασης. Μας

τα έφεραν χτες.

Ξεφύλλισα το πρόγραμμα και άρχισα να χαζεύω τις φωτογραφίες από την παράσταση.

- Το αγαπάς το έργο έτσι δεν είναι;

- Περισσότερο από ότι θα στοιχημάτιζες.

- Πάμε λοιπόν να μου το αποδείξεις στη σκηνή.

Φτάσαμε στο θέατρο, παρκάραμε και μπήκαμε μέσα. Όλοι ήταν

εκεί εκτός από τον Χρήστο. Πήγα στις πρώτες θέσεις κρατώντας σφιχτά το πρόγραμμα στα χέρια μου σαν ασπίδα. Κάθισα αναπαυτικά και έβλεπα τους ηθοποιούς να ετοιμάζονται. Σίγουρα ήταν το κατάλληλο βράδυ για θεατρικό παιχνίδι.