Χρήστος...

Κάτι βρωμάει. Γυρίζει και βλέπει την κάφτρα του τσιγάρου να
καίγεται στο τασάκι.
- Αηδία! Την σβήνει αηδιασμένος καθώς η Σπυριδούλα του
αφήνει ένα χαρτάκι με ένα νούμερο τηλεφώνου στο τραπέζι.
- Το τηλέφωνό της. Η Σπύρι φροντίζει πριν από σας για εσάς.
Μην της τηλεφωνήσεις όμως αμέσως. Στείλε της sms. Έτσι θα κερδίσεις λίγο χρόνο μέχρι να την φας την χυλόπιτά σου.
- Και πού το ξέρεις;
- Είναι δεσμευμένη.
- Ευκαιρία να χωρίσει.
- Για σένα; Μάλλον πρόταση γάμου θα του κάνει μετά από σένα.
- Όπως και να ‘χει πάντα φέρνω ριζοσπαστικές αλλαγές στις
σχέσεις των ανθρώπων.
- Που δεν σε συμπεριλαμβάνουν όμως ποτέ
- Η ποντικομαμή είναι που φιλιέται δίπλα στο καρτοτηλέφωνο με
κείνη την κοκκινομάλλα;
- Πού; Να τον σκίσω τώρα!
- Σιγά τα αίματα, θα σπάσεις κανένα νύχι και δεν εφημερεύει η
μανικιουρίστα σου. Πήγαινε. Θα μείνω εγώ εδώ.
- Μην το καταστρέψεις το μαγαζί. Α και να μην ξεχάσω…
Πετάει μία κάρτα κινητής τηλεφωνίας.
- Και το τηλεφώνημα κερασμένο. Θα κλαις, που θα κλαις μετά, δε
σε αντέχω να κλαψουρίζεις και για τα λεφτά.
- Εγώ; Για ποιόν με πέρασες; Δε μπορούσες να πάρεις
τουλάχιστον τη μεγαλύτερη;
- Δε θα σου λύσω εγώ το πρόβλημα με το μέγεθος. Τουλάχιστον,
όχι απόψε.
Κλείνοντάς του το μάτι απομακρύνθηκε ενώ κάποιος δυνάμωνε την τηλεόραση ξανά. Ο διοικητής διάβαζε το ιατρικό ανακοινωθέν. Ο φωτισμός ήταν χάλια. Σηκώθηκε να φύγει.
- Ερασιτέχνες, σκέφτηκε. Μετά άκουσε τη Μαρία σε νέες δηλώσεις. Χαμογέλασε. Ευτυχώς που κάποιος έχει ακόμα την αίσθηση του χιούμορ στα κανάλια. Πήρε το πακέτο με τα τσιγάρα και τον αναπτήρα από το τραπέζι και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο της Άννας. Ευτυχώς κοιμόταν. Κάθισε στην καρέκλα και αποκοιμήθηκε αμέσως.