Αναμονή

- Ωραία κοιμωμένη, ξύπνα! Άννα δεν μιλάω σε σένα. Στην
περίπτωση σου είναι επιστημονικά διαπιστωμένο ότι ξυπνάς. Στον άχρηστο δίπλα σου αναφέρομαι.
Η Σπυριδούλα άφησε το σακ βουαγιάζ που κρατούσε στο πάτωμα, τους καφέδες στο κομοδίνο και πλησίασε τον Χρήστο που κοιμόταν ακόμη.
- Κρατάω νερό και με χαρά θα το χρησιμοποιήσω. 1, 2…
- Είσαι τρελή;
Ο Χρήστος πετάχτηκε απότομα από την καρέκλα.
- Πιες μια γουλιά καφέ και άλλαξε ρούχα. Σε περιμένουν κάτω.
- Θα δοκιμάσουν να αποσωληνώσουν τον Αιμίλιο; ρώτησε η Άννα. Τι με κοιτάτε έτσι; Φάντασμα βλέπετε; Τον είδα στην εντατική πριν με βγάλουν. Οι ιατροί είναι προβλέψιμοι, οι ασθενείς μας το χαλάνε πάντα.
- Γιατρέ μου, πάω να ρίξω κάτι πιο μίνιμαλ πάνω μου από αυτήν την υπερπαραγωγή καφέ και τίμιου ιδρώτα και κατεβαίνω να δω τον ξάδελφο.
- Μήπως να ειδοποιήσεις και κάποιον άλλον από τους συγγενείς; Ρώτησε η Σπυριδούλα πιάνοντας τον από τον αγκώνα καθώς κατευθυνόταν στο μπάνιο.
- Οι γονείς του έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια και δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να εμφανιστεί η γυναίκα του εδώ.
- Η γυναίκα του; Αναφώνησε η Σπυριδούλα αφήνοντάς του το χέρι. Είναι παντρεμένος; Και πού είναι τόσα χρόνια η γυναίκα του; Μούτσος σε φαλαινοθηρικό; Πότε παντρεύτηκαν; Τι να πω; Τόσα χρόνια η Μαρία να ροχαλίζει στα χαμομήλια και να μην ξυπνάει κανένας μας; Και εσύ, χαμένο κορμί γιατί δεν το είπες;
- Δεν ήταν δικιά μου δουλειά.
- Πότε παντρεύτηκαν; Πού είναι αυτή τώρα; Θα την ειδοποιήσεις να ‘ρθει τώρα ή μια και καλή στην ανάγνωση της διαθήκης; Συγγνώμη Άννα. Συνέχισε εσύ με τον βουβό πόνο μέχρι να τελειώσω την ανάκριση.
- Παντρεύτηκαν πριν πάει ο Αιμίλιος στη σχολή θεάτρου. Κλέφτηκαν και συμφώνησαν να κρατήσουν τον γάμο κρυφό. Εκείνη αποφάσισε να φύγει στο εξωτερικό αλλά ο Αιμίλιος αρνήθηκε να την ακολουθήσει. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να βγάλει το διαζύγιο.
- … έχει λεφτά. Παντρεύτηκε μια πλούσια γεροντοκόρη, που του τα ακουμπούσε χοντρά για να κάνει τέχνη. Την ίδια ιστορία έχουμε όλες!
- Κανόνισε να σου ξεφύγει τίποτα! Την ίδια στιγμή θα στείλω στα περιοδικά εκείνη την φωτογραφία σου, που τα φρύδια σου ήταν το εξής ένα!
- Εκβιαστή!
- Ούτε καν στην ποντικομαμή… σε κανέναν! Πάω να αλλάξω. Φέρε τον καφέ και το καλό που σου θέλω να μην είναι και αυτός ορφανός. Φαί!
- Τσακίσου πήγαινε κάτω και μετά θα σε ταΐσουμε.
Ο Χρήστος άλλαξε, πήρε τον καφέ και εξαφανίστηκε.