Για τα μωρά που φέρνει ο μαύρος πελαργός

Αιμίλιος

Ένας μαύρος πελαργός ήρθε και στάθηκε δίπλα μου σιωπηλός. Κάποια παιδιά τα φέρνει ο άσπρος πελαργός. Μερικά όμως τα φέρνει ο μαύρος. Δεν φεύγει όμως. Κάθεται κάπου σιωπηλός και περιμένει. Βγάζω τον καπνό από την τσέπη μου. Στρίβω ένα τσιγάρο και σχεδιάζω μουσικές. Κοιτάζω τον πελαργό. Πάω να ανάψω τσιγάρο και τότε γυρίζει και με κοιτά.
Κάτι με πνίγει. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Προσπαθώ να σηκωθώ. Κάποιοι με κρατάνε. Όλα είναι θολά. Ξεχωρίζω αμυδρά κάποιες εικόνες. Είμαι στο νοσοκομείο. Κάποιος κάνει ερωτήσεις. Δεν θέλω να απαντήσω. Κλείνω τα μάτια και βλέπω τον μαύρο πελαργό να πετάει μακριά.

Μαρία

Να ‘μαι ακόμα μία φορά εδώ. Ξαπλώνω στο άβολο κρεβάτι. Κοιτάζω ψηλά το άσπρο ταβάνι. Σκεπάζουν την γύμνια μου. Η Αναστασία, ο Αιμίλιος, η Άννα. Μου βάζουν μια μάσκα στο πρόσωπο. Ένας ρόλος είναι και αυτός. Ακόμα μία φορά. Σκηνή. Προβολέας. Πόδια ανοιχτά. Πάμε.
Δεν πρόλαβα να στο πω Αιμίλιε. Πάντοτε βιαζόσουν. Σε κρατούσα από το χέρι και έλεγα θα σταματήσεις και θα στο πω. Σταμάτησα εγώ πρώτη. Κοίταξα το χέρι που κρατούσα και δεν ήταν το δικό σου. Επιστρέφεις εκεί που ανήκεις, υποταγμένος, σιωπηλός, ξένος.
Μου μιλούν. Σε λίγο θα έχουν τελειώσει όλα. Τα χέρια μου ανοίγουν. Ελευθερία. Αυτό δεν ήθελες πάντα; Πέτα μακριά μωρό μου. Πέτα, όσο εγώ θα κοιμάμαι, να μην σε βλέπω που φεύγεις.
Στην τσάντα μου έχω το συμβόλαιο για το σήριαλ. Πρωταγωνίστρια.