Τρίτη, Αυγούστου 05, 2008

Τώρα που η πόλη ανάβει ένα ένα τα φώτα της και χαμηλώνω τα δικά μου, θα μου πεις μια ιστορία;

Άννα

Ακούω ένα βουητό. Ένας αέρας που δυναμώνει συνεχώς. Ανοίγω τα μάτια. Με πληγώνει. Μου πετάει πράγματα. Με παρασέρνει. Κλείνω τα μάτια ξανά. Αρχίζω να ξεχνώ. Ο αέρας παρασέρνει τις μνήμες μου. Με διαλύει. Προσπαθώ να φωνάξω. Δεν ακούω τη φωνή μου. Σκιές με προσπερνούν και χάνονται ενώ τα σπασμένα γυαλιά καρφώνονται στο κορμί μου. Προσπαθώ να αρπάξω κάποιον από αυτούς, που με προσπερνούν αλλά δεν μπορώ. Αέρα πιάνω μονάχα και όταν τα ανοίγω και άλλα γυαλιά είναι στα χέρια μου, που αλλάζουν μορφή διαρκώς.
Ποια είναι τα χέρια μου; Δεν θυμάμαι! Τρομάζω. Ψάχνω το κορμί μου. Τεντώνει, μαζεύει, ψηλώνει, κονταίνει. Πού βρέθηκε τόσος αέρας; Τα ρούχα μου αλλάζουν συνέχεια. Δεν γνωρίζω το κορμί μου. Κοιτάζω τις μορφές, που περνούν μέσα μου τρέχοντας. Σκοτεινιάζει. Σε λίγο δεν θα βλέπω τίποτα. Σφίγγω τα γυαλιά στα χέρια μου. Ο πόνος αρχίζει να ξεθωριάζει και αυτός. Ψάχνω τα μαλλιά, το πρόσωπό μου. Δεν είναι δικά μου. Ή τουλάχιστον δεν μπορώ να πω ποιο από όλα αυτά, που αλλάζουν ταχύτατα είναι τα δικά μου. Νοιώθω να μεταμορφώνομαι.
Ολοένα και πιο γρήγορα σκορπίζει αυτό, που με όριζε. Ένα εκτυφλωτικό φως αρχίζει να αναβοσβήνει. Κομματιάζομαι και αρχίζω να σκορπίζω. Θυμάμαι μια φράση. «Θα σε περιμένω». Τη σχηματίζω στο μυαλό μου. Τα γράμματα ένα-ένα σε ένα τζάμι θολό. Τα γράμματα μπερδεύονται μα εγώ επιμένω. Ξανά και ξανά «Θα σε περιμένω». Θυμάμαι. Σε κάθε γράμμα, που σχηματίζω ένα κομμάτι μου επιστρέφει πίσω. Με κάθε λέξη τα σπασμένα γυαλιά πάνε κόντρα στον άνεμο και ξαναφτιάχνουν το τζάμι. Οι σκιές περνούν μέσα από αυτό αλλά δεν καταφέρνουν να το σπάσουν. Με χτυπούν. Πρέπει να θυμάμαι. Κλέβουν τα κομμάτια μου. Δεν με νοιάζει. Εγώ κοιτώ τη φράση. Ο πόνος έρχεται ξανά και δυναμώνει. Παραμορφώνει την εικόνα. Πλησιάζω στο τζάμι και εκπνέω πάνω του αργά. Βλέπω το πρόσωπό μου στο τζάμι και τότε ανοίγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μου.

145 σχόλια:

ria είπε...

σκέψεις στο κρεβάτι του χειρουργείου???

Spark D' Ark είπε...

καλέ εσύ δεν παίζεις με το νεο σου παιχνίδι? θες να στην ζωντανέψω με άλλη version?

ria είπε...

πως δεν παίζω!

το πρώτο σχόλιο που έγραψα με το καινούργιο λαπ Ι τόπ είναι το προηγούμενο στο μπλογκ σου!

και ο ιάσιος αρχίζει να βγάζει καπνούς γιατί συνέχεια ρωτάω, αυτό πως το κάνουν, εκείνο που το έχει?

αν μέχρι το πρωί δε μου φέρει το καινουργιο λαπτοπ στο κεφάλι, μάλλον θα πρέπει να τον παντρευτώ!

Spark D' Ark είπε...

παντρέψου τον! ακόμα και αν δεν τα βρείτε θα δουλεύει τόσες πολλές ώρες που δεν θα το καταλάβετε!
με γειες!!!

Spark D' Ark είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Μια ιστορία ε; χμμμ...

Spark D' Ark είπε...

ξεκίνα εσύ με μία τουλάχιστον.. και οι άλλες θα τον βρουν τον δρόμο τους

Spark D' Ark είπε...

Μια ιστορία

Θέλω ένα θαύμα. Θέλω ένα θαύμα απόψε οπωσδήποτε γαμώ το. Υπάρχει κανείς να με διαβεβαιώσει ότι υπάρχει ελπίδα να γίνει ένα θαύμα; Ένα τόσα δα μικρό θαύμα. Κοντεύω να σκάψω τόν διάδρομο τού νοσοκομείου. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω κι άντε από τήν αρχή. Είναι κι αυτή η απειλητική ησυχία που με κυκλώνει. Τσιγάρα, καφέδες, ο χρόνος που έχει παγώσει, όλοι στα λευκά, λευκά ρούχα, λευκές συνειδήσεις, λευκά και τα δευτερόλεπτα που κυλάνε. Λευκά και τα μάτια σου τήν ώρα που σε στιγμές πανικού σε μετέφεραν πάνω στο φορείο. Φιάλες οξυγόνου, οροί, μυρωδιά φορμόλης παντού. Το μυαλό μου είναι άδειο. Και το βλέμμα μου επίσης. Κάνω προσπάθεια να σκεφτώ κάτι. Οτιδήποτε. Πρέπει, έστω για λίγο, να δραπετεύσει η σκέψη μου από δω.

Ιστορίες… Τις ιστορίες δεν τις φτιάχνουμε εμείς. Εκείνες μάς φτιάχνουν. Νιώθω να σηκώνομαι στον αέρα. Μετά όλα αρχίζουν να γυρίζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Πετάω σ' έναν ουρανό από πίσσα και κάπου-κάπου ξεπροβάλλουν κυκλικά ανοίγματα που περιβάλλονται από ένα έντονο φως, άλλοτε πορτοκαλί, άλλοτε κίτρινο και άλλοτε γαλάζιο. Κάτι με τραβάει προς το γαλάζιο. Μια τεράστια δίνη με υποδέχεται κι αρχίζω να στροβιλίζομαι μέσα της. Αντανακλάσεις σε όλες τις αποχρώσεις τού μπλε. Λαμπερά σωματίδια αιωρούνται κι όπως έχω τεντωμένα τα χέρια μου μοιάζουν σα να περνάνε από μέσα μου και να βγαίνουν από τήν άλλη μεριά. Είμαι διάτρητος! Είμαι διαμπερής! Με τρόμο κοιτάζω τα χέρια μου που έχουν πάρει ένα απόκοσμο διαφανές μπλε χρώμα.

Απότομο σταμάτημα, όπως όταν φρενάρει ανακόπτοντας τήν ξέφρενη πορεία του ένας σύγχρονος υδραυλικός ανελκυστήρας που κατεβαίνει ολοταχώς στο μηδέν τής θλίψης μου. Ανοίγει η αόρατη πόρτα και βγαίνω. Παντού ομίχλη. Μια διαπεραστική καταχνιά που έρχεται και κάθεται απαλά στη γαλάζια επιδερμίδα μου. Τι είναι εδώ; Σε ποιο εδώ βρίσκομαι; Πώς βρέθηκα εδώ;

Νιώθω μια αδιόρατη παρουσία. Πιέζω το βλέμμα μου να τρυπήσει το τείχος τής καταχνιάς προσπαθώντας να διακρίνω έστω μια κίνηση.

-Αιμίλιε;

-Άννα; Πού είσαι, δεν σε βλέπω. Έλα λίγο πιο κοντά.

-Δεν υπάρχει κοντά και μακριά εδώ Αιμίλιε. Είμαστε ο ένας μέσα στον άλλο.

-Άννα… μίλησέ μου... Άννααααα…

Μια αστραπή σκίζει στα δυο το μαύρο κι ανάβουν με μιας όλα τα φώτα τού διαδρόμου. Ο γιατρός έρχεται προς το μέρος μου.

-Αιμίλιε, πρέπει να είσαι ψύχραιμος. Το παλεύουμε. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, δεν μπορώ να στο κρύψω.

-Γιώργο πρέπει να τήν δω. Έστω για λίγα δευτερόλεπτα. Δεν μπορείς να μού το αρνηθείς.

-Ξέρεις τι μού ζητάς; Είναι τρελό. Θα χάσω τη δουλειά μου. Μέσα είναι γεμάτο γιατρούς που παλεύουν από πάνω της.

-Εξήγησέ τους που να πάρει ο διάολος. Αλλιώς θα μπω με το ζόρι.

-Περίμενε ένα λεπτό εδώ.

Ακόμα μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα. Αλλάζω άποψη για τήν κόλαση. Δεν είναι ούτε αυτό που μάς παραμυθιάζουν ότι μάς περιμένει μετά θάνατον, ούτε αυτό που ζούμε εδώ που βρισκόμαστε. Όχι. Κόλαση είναι ο χρόνος.

Ανοίγει η πόρτα κι ο Γιώργος μού κάνει ένα νεύμα να προχωρήσω. Τόν ακολουθώ. Περνάμε ένα σκοτεινό διάδρομο και μπαίνουμε σε μια χαμηλοτάβανη αίθουσα. Παντού μηχανήματα, προβολείς, σωληνώσεις στην οροφή. Εσύ σ' ένα κρεβάτι ξαπλωμένη, σκεπασμένη μέχρι το λαιμό μ' ένα πράσινο σεντόνι. Δεν υπάρχει κανείς μέσα. Ο Γιώργος υποχωρεί προς τήν πόρτα και μού ψιθυρίζει.

-Δυο λεπτά μόνο.

Πλησιάζω. Αναζητώ το χέρι σου κάτω από το σεντόνι. Είναι δροσερό. Το σφίγγω ανάμεσα στα δικά μου.

-Άννα, αν με ακούς σφίξε μου το χέρι.

Καμιά αντίδραση. Σκύβω και σού αφήνω ένα φιλί στο μέτωπο. Σού χαϊδεύω τα μαλλιά και οπισθοχωρώ προς τήν έξοδο. Σού ρίχνω μια τελευταία ματιά.

…Το φως είναι πολύ έντονο και δεν με αφήνει να ανοίξω τα μάτια μου. Διακρίνω από πάνω μου πολλά πρόσωπα και φώτα, πολλά φώτα. Υπάρχει μια αγωνία διάχυτη στα βλέμματα όλων. Κινούνται γρήγορα. Σηκώνομαι και ανακάθομαι στο κρεβάτι, ανάμεσά τους. Αυτοί συνεχίζουν τις πανικόβλητες κινήσεις τους. Μα δεν με βλέπουν; Γυρίζω στο πλάι και με βλέπω ξαπλωμένο στην ίδια θέση με τα μάτια κλειστά. Έχει γούστο. Τι αστείο είναι αυτό; Και πού να είναι η Άννα; Πρέπει να ψάξω να τη βρω. Δοκιμάζω να σηκωθώ και με τήν πρώτη προσπάθεια βρίσκομαι κιόλας στο ταβάνι. Με πιάνει ένα νευρικό γέλιο. Από παιδί είχα όνειρο να πετάξω. Από κάτω οι άλλοι στην κοσμάρα τους. Κανείς δεν μού δίνει τήν παραμικρή σημασία. Δοκιμάζω ν' αγγίξω το ταβάνι και με έκπληξη διαπιστώνω ότι μπορώ να περάσω από μέσα του. Ανεβαίνω. Αλλάζω όροφο. Αλλάζω ουρανό. Αλλάζω εμφάνιση. Αλλάζω δέρμα. Τώρα είμαι μπλε. Βαθύ και σκοτεινό σαν τής νύχτας. Ανεβαίνω ακόμα. Διασχίζω ένα σκοτεινό σαν πίσσα ουρανό και κατευθύνομαι σε ένα γαλάζιο περιστρεφόμενο άνοιγμα. Περνάω σε μια άλλη διάσταση φέρνοντας βόλτες γύρω από τόν εαυτό μου και πέφτω σε ένα ομιχλώδες τοπίο. Στέκομαι όρθιος και βηματίζω. Τα βήματά μου είναι σίγουρα και σταθερά. Σα να ξέρω πού πηγαίνω.

-Αιμίλιε…

-Άννα…

-Γιατί βιάστηκες τρελέ. Γιατί έφυγες από τόν διάδρομο;

-Δεν μπορούσα να περιμένω Άννα. Είχα αρχίσει σιγά-σιγά να γίνομαι μπλε.

-Θα ξαναρχόμουν όμως…

-Θα ξαναρχόσουν;

-Ναι, δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι μακριά σου.

-Μα, τώρα είμαστε εδώ μαζί. Για πάντα…

-Όχι Αιμίλιε. Εγώ σε λίγο πρέπει να φύγω…

… Τα φώτα σβήνουν ένα-ένα στα χειρουργεία. Οι γιατροί έχουν πλυθεί κι έχουν αλλάξει ρούχα. Ο Γιώργος κατευθύνεται προς τήν έξοδο μαζί με μια συνάδερφό του αναισθησιολόγο.

-Κατερίνα, όλα αυτά τα χρόνια δεν τα κατάφερα να συνηθίσω αυτό το συνεχές ανακάτεμα τών συναισθημάτων. Αυτή τη χαρμολύπη ποτέ δεν μπόρεσα να τήν αποδεχτώ.

-Κάναμε όλοι ότι μπορούσαμε Γιώργο. Πρέπει να το παραδεχτείς.

-Χάρηκα αφάνταστα που σώσαμε τήν κοπέλα. Αλλά ο Αιμίλιος ήταν φίλος μου από παιδί. Μαζί μεγαλώσαμε. Τήν αγαπούσε κι ας ήταν τρελοχαρακτήρας. Τού είχε πάρει βλέπεις τα μυαλά και η αναγνωρισημότητα. Πόσες και πόσες φορές δεν μάς έστρωσαν τα κοριτσάκια στο κυνήγι για να τού πάρουν κάποιο αυτόγραφο. Είχε για όλους ένα χαμόγελο αλλά κανένα για τόν εαυτό του. Ναι, στάθηκε τρομερά άδικος με τόν εαυτό του. Και στο τροχαίο, όταν είδε ότι δεν μπορεί να αποφύγει το αυτοκίνητο έπεσε με το σώμα του και σκέπασε τήν Άννα. Γι' αυτό τη γλίτωσε η μικρή στο παραπέντε. Αλλά ο ίδιος είχε γίνει ήδη σουρωτήρι. Πάω να τρελαθώ που δε μπόρεσα να κάνω τίποτα περισσότερο για να ζήσει…

… Έχει βάλει ένα διαβολόκρυο καθώς κατεβαίνει η Άννα τήν Πανεπιστημίου. Στη γωνία δεσπόζει το πολυκατάστημα ηλεκτρικών ειδών με τις δεκάδες τηλεοράσεις στη βιτρίνα να παίζουν όλες μαζί. Η Άννα κοντοστέκεται σα να τη χτύπησε κεραυνός. Δεκάδες Αιμίλιοι σε όλες τις οθόνες να τής χαμογελάνε. Παίζεται κάποιο σίριαλ από τα πολλά που είχε πρωταγωνιστήσει ο Αιμίλιος. Τόν έβλεπε ολοζώντανο μπροστά της. Ξαφνικά τής φάνηκε ότι τής έκλεισε το μάτι, όπως συνήθιζε να κάνει πετώντας της εκείνο το τρυφερό "γεια σου μικρούλι". Μια σκοτοδίνη τήν κυρίευσε και μόλις που πρόλαβε να αρπαχτεί από τα ρολά τού καταστήματος για να μην καταρρεύσει. Όταν άνοιξε τα μάτια της όλες οι οθόνες έπαιζαν μια διαφήμιση με έναν γκρινιάρη παππού που έγλειφε ένα παγωτό. Σηκώθηκε και με τρεμάμενα πόδια πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Κάλεσε ένα ταξί και χύθηκε σαν άδειο τσουβάλι στο πίσω κάθισμα χωρίς ευτυχώς να σηκώσει το κεφάλι της ψηλά. Στο ακριβώς απέναντι κτίριο στεκόταν επιβλητικά μια γιγαντοαφίσα γεμάτη απ' άκρη σ' άκρη με το λαμπερό πρόσωπο και το αστραφτερό χαμόγελο του Αιμίλιου να διαφημίζει κάποια γνωστή οδοντόκρεμα…
* Στην Άννα

http://blogoulis.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Ώπα... άντε να ανεβαίνουμε... γεια μας μωρέ :-)

http://www.youtube.com/watch?v=GgHnnH7yiVw&feature=related

Ανώνυμος είπε...

πάρτυ στη θάλασσα...

http://www.youtube.com/watch?v=9K6oHJRrhBQ&feature=related

Ανώνυμος είπε...

ρε αυτοί περνάνε καλά σού λέω...

http://www.youtube.com/watch?v=arXADudL-Lc&feature=related

Ανώνυμος είπε...

πεθαμένες καλησπέρες...

http://www.youtube.com/watch?v=DDwXBr2Y1pY&feature=related

Ανώνυμος είπε...

ο προσωπικός σας spamer ξαναχτυπά...

http://www.youtube.com/watch?v=5ZYvIA5fl2Y&feature=related

Ανώνυμος είπε...

ο spamer φάντασμα χτύπησε και αποχωρεί πριν τον πάρουν χαμπάρι...

http://www.youtube.com/watch?v=u5dSibakuhs&feature=related

Spark D' Ark είπε...

αγαπημένε μου spammer μετά λύπης μου σου ανακοινώνω ότι όταν βάζω Μουζουράκη λυσσάει το σύμπαν και πλακώνει δουλειά. το καθήκον με καλεί!

ria είπε...

αφού σπαρκ, όταν ακούς μουζουράκη, πλακώνει δουλειά, ήτοι έρχονται ασθενείς στο νοσοκομείο, που σημαίνει ότι αρρωσταίνει κόσμος, ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗ!!!!!

ντιπ ανθρωπιά καλή μου?
άσε και κανένα να ζήσει!!!

Spark D' Ark είπε...

είναι αρρώστια ο άτιμος! χαλάλι του!!! *δεν τολμώ όμως να ξαναβάλω... γονατισα*

Ανώνυμος είπε...

spam, spam, spam... stapri, stapronia, stapri, stapronia...

Είναι χαιρετισμός στα Σκαντζοχοιριανά...

Ανώνυμος είπε...

ο spamer σας αναλαμβάνει δράση στα σκοτεινά...

"...-Ένα σημείο Ένα σημείο
και σ' αυτό πάνω ισορροπείς και υπάρχεις
κι απ' αυτό πιο πέρα ταραχή και σκότος
κι απ' αυτό πιο πίσω βρυγμός των αγγέλων
-Ένα σημείο Ένα σημείο
και σ' αυτό μπορείς απέραντα να προχωρήσεις
ή αλλιώς τίποτε άλλο δεν υπάρχει πια..."

Ανώνυμος είπε...

διότι και η σκληρότερα εργαζόμενη νεολαία πρέπει να βρίσκει τήν ανάπαυσή της...

"...Το σκληρό μου σώμα ήταν η άγκυρα κατεβασμένη μέσα στους ανθρώπους
όπου ήχος άλλος κανείς
μόνο γδούποι γόοι και κοπετοί
και ρωγμές επάνω στην ανάστροφη όψη..."

Ανώνυμος είπε...

και είπεν ο άρχων τού σύμπαντος...

"Κάτι λίγο ψυχής μέσα στην άργιλο"

Ανώνυμος είπε...

η ανάπαυση τού πολεμιστή...

"...Στα χαρτιά σκυφτός και στα βιβλία τ' απύθμενα
με σκοινί λιανό κατεβαίνοντας
νύχτες και νύχτες..."

Ανώνυμος είπε...

διότι καμιά φορά είναι πάρα πολύ απλά τα πράγματα...

"...Τόσο εύλογο το ακατανόητο..."

Ανώνυμος είπε...

Τι ψάχνει ο άνθρωπΑς στις αναζητήσεις του...

"...το λευκό αναζήτησα ως τήν ύστατη ένταση τού μαύρου..."

Ανώνυμος είπε...

και ποιος τήν έχασε για να τήν βρω εγώ...χα χα χα...

"Αρετή με τις τέσσερις ορθές γωνίες"

Ανώνυμος είπε...

"Πλατύς επάνου ο ουρανός για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη"

Καλό νάνι...

αύριο πάλι spamάκια...

Ανώνυμος είπε...

πρωινό spamaki με τον καφέ και με διάθεση για αμμουδιά και παιχνίδι με τα κουβαδάκια...

Ζορρό

Στίχοι: Μπέτυ Κομνηνού
Μουσική-Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου

"-Σύννεφο κακό μέσ' στον ουρανό
θα 'μαι η μαμά, θα 'σαι το μωρό.

-Καίει το μπαλκόνι μας σαν φωτιά
θα 'μαι ο θεός, θα 'σαι πυρκαγιά.

-Άγριος δράκοντας ρίχνει κεραυνούς
και στον καύσωνα χάθηκε ο παππούς.

-Πόσο νευρικοί είναι οι γονείς
θα 'μαι ο Κινγκ Κονγκ, θα 'σαι ο Ηρακλής.

-Δεν θα δούμε φέτος ακρογιαλιές
έλα να τις βάψουμε με μπογιές.

-Όλα είν' ακριβά λέει ο μπαμπάς
είμαι ο Ζορρό, μην το μαρτυράς.

-Έφτασε στρατός στο διάστημα
άγριοι στρατηγοί με παράσημα.

-Κάποιος έρχεται, κρύψου μη μας δει
πάρε τα φλουριά, δώσ' μου το σπαθί.

-Θα το θάψω μέσα στην έρημο
στα υπόγεια με το θησαυρό.

-Βάλε με στην άμμο να κοιμηθώ
και την τρίτη μέρα θ' αναστηθώ.

-Θα εμφανιστώ με μιαν άμαξα
και θα καθαρίσω τη θάλασσα.

-Βάλε τους μεγάλους στον πύραυλο
για να τους αδειάσουμε στον ουρανό.

-Μη κλαις κουτή κι άσ' τους να λέν'
θα 'μαι βασιλιάς, θα 'σαι ο Ρομπέν"

Ανώνυμος είπε...

κι όπως φτιάχνω ένα πυργάκι στην άμμο (κι ας είναι κακό), ξαφνικά, με πιάνει μια διάθεση να ξεκαρδιστώ στα γέλια...

Εξ' αγχιστείας

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Έτσι Ντε

“Πατέρας, γιος γυρεύανε ν' αποκατασταθούνε
στο ίντερνετ εψάχνανε γυναίκα για να βρούνε
η μοίρα όμως θέλησε ο ντάντυ και τ' αγόρι
να σμίξουν και να παντρευτούν με μανά και με κόρη.

Εδώ είναι το παράξενο της όλης ιστορίας
το μπέρδεμα που έγινε για λόγους συγγενείας
γιατί ο μπαμπάς παντρεύτηκε τη νέα θυγατέρα
κι ο γιόκας επροτίμησε την ώριμη μητέρα.

Τώρα ο γιος είναι μπαμπάς του ίδιου του μπαμπά του
αφού η γυναίκα του μπαμπά κόρη είναι δικιά του
γιατί όπως προείπαμε ο γιος για σύζυγό του
εδιάλεξε της κοπελιάς τη μάνα στο πλευρό του.

Έτσι ο μπαμπάς είναι εγγονός του ίδιου του εαυτού του
γιατί κατάντησε παιδί του ίδιου του παιδιού του
κι αυτό συμβαίνει επειδή η νέα σύζυγός του
κόρη είναι που απέκτησε εσχάτως ο υιός του.

Τώρα η μάνα έγινε κόρη της θυγατρός της
αφού ο μπαμπάς του άντρα της έγινε και γαμπρός της
έτσι η κόρη είναι αδερφή του άντρα του δικού της
καθώς αυτός κατάντησε παιδί του πατριού της.

Κι αφού ο γιος παντρεύτηκε της κοπελιάς τη μάνα
αυτή είναι νύφη του μπαμπά και πεθερά συνάμα
γιατί όταν ντύνει στα λευκά η μαμά τη θυγατέρα
εξ' αγχιστείας γίνεται και του γαμπρού μητέρα.

Το μπέρδεμα νομίζετε πως έγινε μεγάλο
σταθείτε λίγο μια στιγμή ν' ακούσετε και τ' άλλο
το μπλέξιμο λοιπόν αυτό κρατάει κι άλλα χρόνια
οι φαμελιές εγέννησαν παιδάκια και εγγόνια”

Ανώνυμος είπε...

Και κλείνω το πρωινό μου spamerοπρόγραμμα με ένα... ανεκδοτάκι... διότι έχομεν και δουλειές... τι νομίζατε;

Ανεκδοτάκι

Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης
"Κάτω από ένα κουνουπίδι"

"Τα τρία μερμηγκάκια
μπαμπάς, μαμά, παιδί
περνάνε ποταμάκι
χαρούμενοι κι οι τρεις.

Τι ωραία, τι καλά
περάσαμε κι οι εφτά
λέει το μερμηγκάκι
τρελό από χαρά.

Γιατί λέτε παιδάκια
το μερμηγκάκι λέει
εφτά αντί για τρεις;
γιατί το μερμηγκάκι
δεν ξέρει να μετράει
όπως μετράμε εμείς"

Ανώνυμος είπε...

Ακούστε τώρα τι είπε ο άνθρωπΑς...

"Το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι βλάκες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες"

Russell Bertrand

Καλημέρα μας και καλές δουλειές μας...

Spark D' Ark είπε...

δεν άντεξα τόσο Μητσοτάκη και εκεί που έφευγα από τη δουλειά για διακοπές έφαγα τα μούτρα μου και είμαι με γυψονάρθηκα :( με έφαγες ria κακουργαααααα

Spark D' Ark είπε...

υς μες στο μυαλο σου είσαι... με την δουλειά που πλάκωσε τελευταια είχαμε συζήτηση για τις αμφιβολιες και την σιγουρια... σαν να σε ρωτησα και να μου απαντησες :)

ΑΕΚΟΡΑΜΑ είπε...

και πού ξέρεις αν δεν άκουσα τήν ερώτηση; χε χε χε... αμφιβολίες... χε χε χε... φύτεψε κι εσύ ένα μικρόβιο, μπορείς!

ΑΕΚΟΡΑΜΑ είπε...

κάτσε ν' αλλάξω για να μη μπερδευτείς... κι άλλες αμφιβολίες...χε χε χε...

Ανώνυμος είπε...

Έεεεεετσι...
Καλά βρε...πώς τα κατάφερες και τσακίστηκες;

Ανώνυμος είπε...

πάντως ή ύπαρξη αμφιβολιών μάς απαλλάσσει από τήν πιθανότητα ένταξης στην... πρώτη κατηγορία :-)

Ανώνυμος είπε...

πολύ θα το χαρώ να είσαι κανένα γαυράκι ή κανένα βαζελάκι και να σού κάνω ενέσεις βυζαντινοκιτρινομαυροδικεφαλίσιες...χε χε χε...

Ανώνυμος είπε...

διότι μπορεί να αλλάζω αμφίεση αλλά το κίτρινο παραμένει...

Ανώνυμος είπε...

ακόμα στο 38 είμαστε; καλά, καλά... μασάω εγώ;

Ανώνυμος είπε...

Αμάν... Αφινίδια διακοπή λόγω τεχνικού πρβλήματος... Τουλάχιστον το... σαραντάρισα...

Ανώνυμος είπε...

Αααχχχ... ή ώρα τού απογευματινού καφέ και τού... λαθροspamer...

"Αστρόβλητος πια στην υπεροψία-θηκάρι
τεράστιο γαλάζιο (;) κύμα φωνητικό στα δρώμενα
μα εγώ δεν τόχω στόχαση να σκυταλοδρομήσω
σ' αυτά τα χώματα ένσαρκος ύμνος
απεχθάνομαι κάθε είδους τελετή και ρέπω
στα απλά εικοσιτετράωρα
θέλω να είμ' εγώ ο ένοχος που φεύγει έτσι άσπλαχνα ο χρόνος"

Ανώνυμος είπε...

κι αυτός με τήν τρελάρα του...

"Καθώς απόσωνε η σελήνη ξημερώνοντας
τα πάντα κρέμονταν από μείζονα ελεατική σιγή
και μοιραία γαλήνη
που παρατείνει μιαν αόρατη πράξη:
της φύσεως αυτοζωία.
Τότενες έβλεπα σε φανταστικά νερά μου
να ξαναλάμπει μόνη της
η εικαστική προσδοκία του σώματος.
Οίμοι λοιδόρησα την ηρεμία
και μ' αρέσει ο φόβος.
Είμαι μόνον αυτός που έχει την τρελάρα του.
Τίποτα πιότερο.
Αναβοσβήνει το χέρι μου όταν γράφω"

Ανώνυμος είπε...

ιδού, ιδού και... γιαουρτώστε τον...

"Ιδού λοιπόν ο κοσμήσας
με ένα υπόλογο μηδενικό
τη ζωούλα του"

Ανώνυμος είπε...

ρε πώς καταντήσαμε... τώρα έχω τύψεις για τον φόνο και αναστάσεις αδυνατώ να πραγματοποιήσω...

"Η αλήθεια ως ενικός είναι άλεχτη.
Η αλήθεια λέγεται πληθυντικός:
Υπάρχουν αλήθειες"

Ανώνυμος είπε...

ε, όχι και να σε εξοντώνει κύριε Καρούζο μας... εγώ μια χαρά τη βρίσκω στην ίδια φάση...

"Είμαι μονάχος-καφεδάκι τσιγάρο χαρτί και μολύβι-
σε βραχώδη κατάσταση που με εξοντώνει"

Ανώνυμος είπε...

τρισχειρότερος θα έλεγα...

"Φεύγω από τίποτα; Μένω σε τίποτα;
Η πέννα μου βαθιά το νιώθω: ξεψυχά σε δουλικά χαράματα
οπού κρατιέμαι χωρίς ανερμάτιστα φαινόμενα
/χειρόφρενο θεότητας/
εικονίζοντας εικασίες βραχνιασμένες
τοπωνύμια ερεβώδη:
η επιθετική μου μεταφυσική
για να υπάρχω χειρότερος"

Ανώνυμος είπε...

κρύωσε κι ο καφές γαμώτο...

"Ευτυχώς χαμένος.
Αλίμονο αν είχα διανύσει κέρδος"

Ανώνυμος είπε...

Αμάν αυτές οι... κρίσιμες διακοπές... δουλειά είναι αυτή ή μονόπρακτο του Πιραντέλο;

"Α, όχι, δε σε περιμένω
νάρθεις απ' τις λέξεις, όχι πια...
Δεν ωφελούν αυτά τα ορμητήρια.
Δαμάζοντας την πλάνη θα τη νιώσεις
ως πανάκριβη φενάκη τη γλώσσα
εξαντλεί η άτιμη σύντομα το μικρό μας μεροκάματο.
Και μας λείπει ο πόρος,
πένητες υπάρχουμε.
Σημαδεύουμε όμως με λάμψεις τα ειωθότα.
Συχνά τα κατακαίουμε, συχνά τα δίνουμε βορά στη φλόγα.
Στο σημείο αυτό προτείνω μονάχος μου οικονομία"

Ανώνυμος είπε...

Σκάρτο πράγμα, τι τα θες... Άντε πάλι με τις αμφιβολίες...

"Εγώ είμαι από τάρανδο.
Δεν ανακατεύομαι πια στα όνειρα.
Νιώθω ψύχος.
Βόρειος όσο κι ο καυστικός πάγος.
Τ' αυτιά μου επωτίδες λέμβοι
για να αισθάνομαι
ναυαγός και ν' ακούω κυκλώνες
Εκατοντάδες Αγάπης
με χορωδιακή μεγάλη ελεημοσύνη
κατακαίω κατακαίομαι κι αντίστροφα
-παντρεύτηκα λέξεις.
Ας ενωτίζομαι φλύαρο σπαραχτικό κλαρίνο...
Κατακαίομαι κατακαίω/ξανακοιμήθηκα/.
Ξυραφιές.
Ο έρωτας κρέμεται από μια κλωστή στο γαλάζιο,
τι θεσπέσια όμως που έχασα!
Δε βγάζω γλώσσα, βγαίνω απ' τη γλώσσα.
Κι αν σας έκοψα το βήχα του τυχαίου σακάτηδες
μνημονεύω πάντοτε την αμφιβολία,
υπάρχει άλκιμο αναγκαστικό μέλλον εκείθε;
Φαίνεται πως μου μένει μονάχα ο Θεός αλλ' όμως
αντικρίζοντας άνθη
λέω και ξαναλέω: χρώματα είμαστε, τίποτα πιότερο.
Βραδυφλεγής χορτώδης επανερχόμενος νύκτωρ
από αρχαία σε έξαρση πυρκαγιά
λιγοστεύω τ' αστέρια μειώνω τους γαλαξίες.
Τι λανθασμένο πλάσμα που είμαι!"

Ανώνυμος είπε...

Το διάλειμμα τέλος... κι όσο σκέφτομαι τι έκανα στον Αιμίλιο με πιάνει ρίγος...
πού να φτάσαμε όμως;
πρέπει να πενηνταρίσαμε...

"Ό,τι και να πεις μένει στο στόμα σου.
Δεν προέρχεται ούτε πάει. Αστειεύομαι πάλι"

Spark D' Ark είπε...

καλησπέρα! άργησα ε? ειναι που έρχομαι κουτσαινονοντας! :) τουλάχιστον έχω να τα ξαναδιαβασω με την ησυχια μου τα μηνυματα και να προσπαθησω να μαντεψω απο που ειναι.. καποια κατι μου θυμιζουν.. γιατγι δεν εχεις τις βιβλιογραφικες αναφορες καλε? *έχασα και τους τόνους* άλλος πάει με 300 και άλλος τσακίζεται

Spark D' Ark είπε...

κάποια από αυτά είναι δικά σου, και κάποια όχι! (καλά τρομερό αυτό που είπα!)... ο αιμίλιος θα 'χει λόξυγγα δεν το συζητώ!

Ανώνυμος είπε...

Χτύπα τον στην πλάτη...
Όσα είναι μέσα σε εισαγωγικά ΔΕΝ είναι δικά μου. Άσε μη σηκωθεί ο Ελύτης (στα πρώτα από το Άξιον Εστί) και ο Νίκος Καρούζος (στα τελευταία-και τον είπα και κύριο τον μακαρίτη)από τον τάφο τους και με κυνηγάνε.
Ανθολόγιο δεν είπαμε ότι είναι εδώ μέσα;
Τελικά πώς χτύπησες; Μπορείς να μού το αφήσεις γραμμένο και εγώ θα το δω... :-ppp

Spark D' Ark είπε...

καλά το κατάλαβα για τον Ελύτη αλλά δεν το είπα μήπως είναι λάθος και με κράξετε! *οεοοο* για τον Καρούζο δηλώνω δυστυχώς άγνοια αλλά θα διορθωθώ για το γύψο έστειλα email :P

Spark D' Ark είπε...

βασικά ξεκίναγα άδεια και επειδή μου το είπαν όλοι από την ψυχή τους το "ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ" δεν άντεξα τόση ευτυχία και έπεσα και τσακίστηκα!!!
μπορώ να αφιερωθώ στο spaming τώρα απερίσπαστη!

Ανώνυμος είπε...

Άντε βρε... καλές διακοπές από τήν καρδιά μας!

Υπογραφή, Κώστας Μητσοτάκης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Μαργαρίτα Μητσοτάκη, Ντόρα Μπακογιάννη... και τού χρόνου!

Spark D' Ark είπε...

έπρεπε να το είχα καταλάβει! ώστε είσαι επίτιμο μέλος της οικογένειας?

Ανώνυμος είπε...

Και βέβαια θα διορθωθείς για τον Καρούζο. Σε πρώτη φάση θα πας να πάρεις τα: "Φαρέτριον", "Ερυθρογράφος" και θα ακολουθήσουν οι δύο τόμοι με συλλογές του "Τα Ποιήματα" Α' και Β'.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο ίδιος!

Spark D' Ark είπε...

μόλις επιστρέψω στον πολιτισμό θα επιλυφθώ του θέματος. θα τα γράψω σε χαρτάκι και θα τους στείλω να μου τα πάρουνε. (εδώ και να τους στείλω άντε να μου φέρουν καμία εφημερίδα και καμιά κάρτα για το νετ στο τσακιρ κεφι). Ώστε ο ίδιος ο επίτιμος ε? να σπάσω και το άλλο πόδι ή να αφήσω την γοητεία σας να το κάνει να συμβεί? τι άλλο προτείνεις εκτός από καρούζο? διάβασες κάτι σε πεζό? όλο βλακείες βιβλία αγοραζω τελευταία ¨( (παρόλο που προτιμώ την ποιήση δεν τολμώ να βγω έξω από το σπίτι με βιβλιο ποίησης)

Ανώνυμος είπε...

χα χα... καλύτερα να μη σού δώσω λίστα γιατί δεν μάς φτάνουν τα 1000 ποστ... αστειεύομαι...θα σού υποβάλλω τις προτάσεις μου σύντομα... κάνε τσιγάρο... χρόνο έχεις τώρα...πάω να δω το μέιλ μου...

Spark D' Ark είπε...

μην παίζεις με τον πόνο μου! έχω 2 πακέτα τσιγάρα στο αυτοκίνητο που είναι πολύ μακρυά μου και ως κουτσάβλι δεν μπορώ να πάω να τα πάρω. περιμένω να πέσει η νύχτα εξετάσω άλλες εναλλακτικές (πχ τράκα από τον ξάδελφο που επίσημα δεν καπνίζει)

Ανώνυμος είπε...

:-))))) (τεράστιο χαμόγελο)...
τα απόλαυσα... θα σού γράψω το βράδυ...
Και, όχι ρε, δεν είμαι ο Μητσοτάκης... είμαι πολύ... χειρότερος...

Ανώνυμος είπε...

Να μια καλή ευκαιρία να το κόψεις...
Αν πεις τής γιαγιάς ότι περισσότερο από τον καλό σου σε ενδιαφέρει να σού βρει κανένα πακέτο τσιγάρα;

Spark D' Ark είπε...

αν και το ξέρουν ότι καπνίζουν παθαίνουν μια υστερία όταν με βλέπουν με τσιγάρο λες και χτυπάω ηρωίνη στην πλατεία του χωριού (γιατί φαντάζομαι στην πλατεία στην αθήνα δεν κάνει πια καμία αίσθηση) δώσε εσύ 1 για αρχή )ο ξάδερφος ούτε την κλεμμένη dsl δεν δίνει αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή... και ξανθιά και πετυχήμένη και με τσιγάρα και με dsl!

Spark D' Ark είπε...

ή κολάει το σύστημα, ή εγώ έχω διαφορά φάσης! μέχρι να κλατάρω εντελώς! αααααααααχ

Ανώνυμος είπε...

άντε πάρε ένα... γουστάρω μετριοφροσύνη που αποκρύπτεις όλα τα υπόλοιπα προσόντα σου... μόνο το ξανθιά πετυχημένη έγραψες...

Ανώνυμος είπε...

επειδή είσαι πονεμένο πλάσμα, μόλις νιώσεις ότι κουράστηκες να πας να ξαπλώσεις...

Ανώνυμος είπε...

κι εγώ πάντως σε φάση συμπαράστασης βρίσκομαι... εκείνο το χέρι μου δεν λέει να συνέλθει... κοντεύω να το ποτίσω βολταρέν μέχρι το κόκαλο... παίρνω και κάτι χάπια και μ' αυτά με αφήνει λίγο...

Spark D' Ark είπε...

θα μιλούσα και για τις σωματικές αναλογίες τώρα αλλά τι να μιλήσει κανείς όταν έχει βαρεθεί τα εξώφυλλα στα περιοδικα? η μετριοφροσυνη ειναι για τους μέτριους! εγώ είμαι για τον βαρύ γλυκό!

Ανώνυμος είπε...

Σκέφτεσαι κανένα καλό σοκ για να κοπεί ο λόξιγκας τού Αιμίλιου;

Ανώνυμος είπε...

σωστόοοο... το περί μετριοφροσύνης λέω... για τα εξώφυλλα, τα είδα κι εγώ...

Ανώνυμος είπε...

μόνο βαρύ γλυκό; με τον σκέτο δεν τα πας καλά;

Ανώνυμος είπε...

βρήκα ευκαιρία και σε... τσακίζω... χε χε χε...

Spark D' Ark είπε...

σαν τα παππουδια στο ΚΑΠΗ θα τα πούμε τώρα. και εγώ είμαι ραμολί και στα χέρια αλλα προνόησα και έχω ενέσιμα. να κεράσω κανένα? αν αρχίζουν και δεν σε πιάνει το αγαπημένο σου φαρμακάκι ήρθε η ώρα να πας παρακάτω

Ανώνυμος είπε...

fortarthril το λένε ή κάπως έτσι... τα έχω μέσα...
Αν είναι να με αφήσει κοπάνα και μια ένεση... από μικρός τα πήγαινα καλά μαζί τους, σε αντίθεση με άλλα παιδάκια τής ηλικίας μου... από μικρός φαινόμουν ότι θα... μεγαλώσω...

Spark D' Ark είπε...

η δουλειά δυστυχώς σε αναγκάζει να πέσεις χαμηλά. αν δεν χτυπήσεις ελληνικό με το μιχεράκι σκέτο με καφέ από βραστήρα γιατί δεν προλαβαίνεις η δεν έχεις το κουράγιο για κάτι καλύτερο δεν έχεις ζήσει τη ζωή.... με προλαβαίνεις και με ξεπερνας! θα του τον κόψεις τον βήχα? η τον λόξυγγα? *μαλλον θα μου κοπεί η κάρτα πρώτα* τι λέγαμε? αααχ δεν πάω καλά α για τον Αιμίλιο! αααχ ο Αιμίλιος τι μου θυμισες, τι μου θύμισες!!! φτου σας κάφροι! ούτε ένας άντρας δεν προσφέρθηκε να στηριχτώ πάνω του όσο σερνόμουν από εδώ και από εκεί (να μην μιλήσω να με πάρει στην αγκαλιά του... και .όχι δεν θα δεχτώ ανόητες ερωτήσεις του τύπου πόσα κιλά είσαι!?! όσα φαίνομαι! φυσικα...)

Ανώνυμος είπε...

χα χα χα...είδες; γι' αυτό κι εγώ τόν έφαγα λάχανο!

Spark D' Ark είπε...

ο λημνιός τηλεφώνησε, του το έκλεισα! :P

Ανώνυμος είπε...

έχεις κι εσύ λόξιγκα; και βήχα; να το κοιτάξεις... Εγώ δεν είμαι γιατρός για να σού τα κόψω... χι χι...

Ανώνυμος είπε...

Α, ωραία... θα τόν φάω κι αυτόν αύριο, μεθαύριο...

Spark D' Ark είπε...

μια και λες για τον πιραντέλλο. πιραντελλο ήταν το 1 έργο που κατέβασα με επιτυχία! ήταν το απόψε αυτοσχεδιάζουμε! ακολουθησαν και άλλα

Ανώνυμος είπε...

Κανέναν άλλο έχεις να φάμε; Εκείνο τον πούστη που σε χτύπησε; Τον Στέφανο; Θέλεις να τον τελειώσω με Μογγολικά βασανιστήρια;

Spark D' Ark είπε...

και εγώ που έλεγα ότι σου κόπηκε η όρεξη για να φας... υς για τον καφέ. ποσώς με ενδιαφέρει ο καφές, περισσότερο με νοιάζει το ποιος μου τον φτιάχνει ;)

Ανώνυμος είπε...

Εκπληκτκό! Το έχω σε μια σπάνια έκδοση... Το έχω δει και στο θέατρο αλλά δεν θυμάμαι με ποιους... παλιά ήταν... θα ζητήσω φρεσκάρισμα από όποιον με συνόδευε (αν το θυμηθώ κι αυτό) και θα σού πω...

Ανώνυμος είπε...

Έχει και το κατέβασμα την δική του επιτυχία πάντως...

Ανώνυμος είπε...

Α, όλα κι όλα... εμένα πάνω πιο πολύ με νοιάζει ο καφές... να είναι πετυχημένος κι ας μού τον έχει φτιάξει η Σαπφώ Νοταρά (θεός σχωρέστην)...

Spark D' Ark είπε...

για να φανταστείς τι γυναικάρα είμαι, γλυκια μπλα μπλα μπλα είχα τον ρόλο του σκηνοθέτη που είναι αντρικός και ο σπασίκλας την υπόθεσης!

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μην είχε και μουστάκι ο σκηνοθέτης...

Spark D' Ark είπε...

το σχόλιο για την Σαπφώ Νοταρά ισχύει για τον καφέ μόνο ή έχει επεκτάσεις και σε άλλες δραστηριότητες?

Ανώνυμος είπε...

Παρεμπιπτόντως αγγίζουμε τήν κατοστάρα σε λίγο :-) Ούτε μπάσκετ να παίζαμε...

Ανώνυμος είπε...

Για τόν καφέ, άντε και για κανένα καλό φαγάκι :-)

Ανώνυμος είπε...

Άντε, να το διευρύνω... πρόσθεσε στη σούμα κανένα πλυντηριάκι, κανένα σιδέρωμα... βάλε και ό,τι άλλο προαιρείσαι...

Ανώνυμος είπε...

Πονάς;

Spark D' Ark είπε...

πονάω! (και στέλνω mail)

Ανώνυμος είπε...

άντρες... φτηνές κατασκευές και σκάρτες... χε χε χε... τα λέω εγώ γιατί δεν μπορείς να γράφεις γρήγορα...

Ανώνυμος είπε...

ωραία... πάω για τσιγάρο-α.... χα χα χα...αν γράφεις με τήν ταχύτητα τών σχολίων τα μέιλ σου, προλαβαίνω και πακέτο :-ppp

Spark D' Ark είπε...

100? λες να ξαναπέσει το σύστημα? και αν είναι καλή σε όλα τα παραπάνω εσύ τι έχεις να προσφέρεις δηλαδη?

Ανώνυμος είπε...

Ένα σκέτο ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!!! Ένα ρεμάλι!

Spark D' Ark είπε...

καλό πακέτο θα σε πετύχω μετά!

Ανώνυμος είπε...

Τι να προσφέρω στη Νοταρά καλέ; Ένα καλό μεροκάματο... Δεν φτάνει;

Spark D' Ark είπε...

μόνο ένα ρεμάλι? βάλε κάτι παραπάνω!

Spark D' Ark είπε...

η Νοταρά είναι πάντα πλούσια,ν αυτάρκης και τα χώνει! εντουτοις η γεωργία βασιλειάδου θέλει ένα ομορφόπαιδο να την αποκαταστήσει!

Spark D' Ark είπε...

αν έχεις καλό μεροκάματο πάρε οικιακή βοηθό και ξέχνα τα υπόλοιπα!

Ανώνυμος είπε...

Άκου τι λέει! Για ένα πλύσιμο και σιδέρωμα και για ένα φαγάκι και ένα καφέ τής προκοπής τι να βάλω δηλαδή; Τήν κορμάρα μου από ευγενές τιτάνιο υψηλής πχιότητας; Πάει; Δεν πάει! Αυτή θα τήν κερδίσει μόνο Σκαντζοχοιριανή και μάλιστα γνήσια και μάλιστα από τον Μικρό Σκαντζόχοιρο. Όχι, παίζουμε...

Ανώνυμος είπε...

Μα, για οικιακή βοηθό δεν μιλούσαμε;

Spark D' Ark είπε...

δεν είμαι ο εαυτός μου τελευταία! ακόμα να απαντήσω

Ανώνυμος είπε...

άσε να απαντάω εγώ και για τούς δυο μας... πρωτότυπο δεν θα είναι;

Spark D' Ark είπε...

http://rs253.rapidshare.com/files/65590940/dario.fo.spiti.krebati.ekklhsia.zip

εγώ θα προτείνω ντάριο φο για το σαββατοκύριακο

Ανώνυμος είπε...

ό,τι να 'ναι εκτός από το σαβούριασμα τού περασμένου Σ/Κ...
που δεν με βλέπω να το γλιτώνω πάλι δηλαδή...

Spark D' Ark είπε...

χμμ.. θα πας δηλαδή θα τα πιεις και την επομένη θα ανεβασεις σεντονι? με την ευχή μου!
αυτη τη φορά κοίτα να ναι ματωμένο όμως για να ρίξουμε μπαταριές!

Spark D' Ark είπε...

quiz. από τη συλλογή αυτή είναι ο πρώτος μου αυτοσχεδιασμός που μου βάλαν γιατί νομίζαν ότι θα με κάνουν να το βάλω στα πόδια... ποιος είναι?

Ανώνυμος είπε...

δεν το βλέπω να ξαναπερνάω τέτοια φάση (όλο το ίδιο λέω) χε χε χε...
όσο για σεντόνι και δη ματωμένο, ούτε να το συζητάς. δεν ανεβάζω λέξη!

Ανώνυμος είπε...

Τόση ώρα προσπαθώ να το δω και το ραπιντοτέτοιο μού βγάζει συνεχώς έρορ...

Ανώνυμος είπε...

μόλις ανοίξει και το δω θα σού πω σίγουρα :->>>>

Ανώνυμος είπε...

Δεν ανοίγει το ρημάδι. Μού ζητάει να τσεκάρω το λινκ...

Spark D' Ark είπε...

Μπορείς πάντα να κατεβάσεις λέξεις!

Ανώνυμος είπε...

Μού αρέσει που μού εξηγείς τι να κάνω πιστεύοντας ότι έχεις απέναντί σου τον Μπιλ Γκέιτς! Τι λέξεις να κατεβάσω;

Spark D' Ark είπε...

προσπαθώ να στο στείλω αλλά το Modemaki αντιστέκεται!

Spark D' Ark είπε...

μπερδεψες το download me to upload. προσπαθείς να download το θεατρικό του νταριο φο και εγώ ελεγα να κατεβάσεις λέξεςι για το σεντόνι σου.. όπως το σαλαμανίσω κτλ

Ανώνυμος είπε...

Γενικά οι αντιστάσεις σήμερα είναι πέρα από κάθε περιγραφή... Δίκτυο είναι αυτό ή δίχτυ; Ό,τι πάει να περάσει δεν το αφήνει. Κι εγώ που νόμιζα ότι αλλάξαμε αιώνα και η τεχνολογία πήγε μπροστά... Ακόμα και τα σχόλια δεν φεύγουν εύκολα...

Spark D' Ark είπε...

το γνωστό πρόβλημα με τα spam αλλα λόγια να αγαπιόμαστε! μαλλον θα πρέπει να βρω dsl για να στο στείλω. (δίπλα μου έχω dsl αλλα δεν με αφηνουν να μπω μην τους ριξω το download)!!!!!!!!#$%T^!#^

Ανώνυμος είπε...

κάτσε γιατί πρέπει κάτι να πιω για να καταλάβω... ααααααχχχχ... έτσι... δηλαδή για να φτάσω να έχω τήν επιλογή για ντάουνλοαντ ή άπλοαντ δεν πρέπει να επικολλήσω πρώτα τη διεύθυνση και να πατήσω έντερ για να με πάει στο ραπιντσαρ; Μόλις το κάνω αυτό μού πετάει ένα πανέμορφο έρορ στα μούτρα και γυρίζει το κεφάλι από τήν άλλη σα να με περιφρονεί. Έλα, να λείπουν τα γέλια... πες πού τήν κάνω τη μαλακία...

Ανώνυμος είπε...

#@#$^)*($@)(&(&*%#$#@$@^$4 να κι από μένα... χώσε τους κι άλλα...

Ανώνυμος είπε...

Τσαντίστηκα... τσιγάρο... πάρε...

Spark D' Ark είπε...

θα παω να παρω τα δικα μου! τι ακουω βραδυατικα! τι ακουω!!!

Ανώνυμος είπε...

Άντε να ρίξουμε δυο απίθανα τραγουδάκια, έτσι, για το καλό μας νάνι...

το πρώτο:

Άστεγη μπαλάντα

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: X-ray & Prohja

"Θυμήθηκα ξανά
κάποιον που μου’ χε πει
αν συνηθίσεις τη σιωπή
σειρά μετά έχει η ντροπή
κι αναρωτιέμαι ξανά
πέρα πώς θα τα βγάλω
νοιώθω μικρή φωνή
σε ταξίδι μεγάλο.

Που με φλερτάρει η κιθάρα
και τα 'χω κάνει μαντάρα
κι όσο μοιάζει απλό
τόσο μου μοιάζει κατάρα
αν είναι όσα πω
να ταξιδεύουν για πάντα
πρέπει να μοιάζουν τραγούδι
μια άστεγη μπαλάντα.

Στο δικό μας σπιτικό
ίδια η χάση με τη φέξη
γυμνή η ψυχή μου έτσι
γουστάρω κι όσο αντέξει
φρεσκοξεπλυμένη αγάπη
μου ’χει στήσει καρτέρι
δεν φοβάμαι
μα λυπάμαι
δεν της δίνω το χέρι.

Προτιμώ να γυρίζω στο φεγγάρι
και να λέω ευχαριστώ
σ' ένα μπουκάλι
με αλκοόλ σαράντα τοις εκατό
στην μοναξιά μου να φτιάχνω
παραμύθια με κόσμο
να ρίχνω ψίχουλα
μη χάσω το δρόμο.

Στην άστεγη μπαλάντα μας
κανέναν δεν τρομάζει η φυγή
στα πέτρινά τους χρόνια
εμείς μαζεύαμε βροχή
κανέναν πούστη ακόμα
δεν κάναμε δώρο στο χώμα
γι’ αυτό με κυνηγάει
ένα βρόμικο στόμα.

Σ’ αυτήν εδώ την μπαλάντα
οι ανάσες γίνονται ευχές
και μαχαιριές οι ματιές
κι αν δε σου μοιάζει χιπ χοπ
σαν τα συνηθισμένα
δεν με νοιάζει εδώ
η κιθάρα ρε βαράει για μένα.

Βαράει κι ο χρόνος παρέα
αλλά ποιος τον παίρνει σοβαρά
στο φευγιό μας
δεν τον βάζουμε ποτέ σε σειρά
ένα μικρόφωνο φτάνει
και μια κιθάρα περισσεύει
απόψε τα άλλα η ψυχή μας
μάλλον τα αποφεύγει.

Κι εσύ μαλάκα
που βιάστηκες να χαρείς
μου έδωσες τόσο κουράγιο
απ’ το Low Bap να το βρεις
να’ σαι καλά
κι έτσι να βιάζεσαι πάντα
κι εγώ θα σου στέλνω πάντα
τα άσχημα μαντάτα.

Την προηγούμενη φορά
είπαμε να μη νοιαστεί κανείς
αλλά νοιαστήκαν' αρκετοί
κόντρα της παρακμής
γι’ αυτό για πάρτη τους
τα λέμε όλα απόψε
κι αν θες να αφήσεις
κακό λιγάκι κόψε.

Η άστεγη μπαλάντα μας
φοβάται πια τους τοίχους
ξέφυγε απ’ τους ήχους
φίλιωσε με τους στίχους
συνήθισε στο κρύο
βαρέθηκε το αντίο
έκρυψε το ρεφρέν της
και μοιράστηκε στα δύο.

Μας άφησε πολλά
ενώ είχε τάξει λίγα
μας έδειξε πατρίδα
μα έκανα πως δεν είδα
έφυγε σαν γουλιά
μα μου 'χει αφήσει τ’ άρωμά της
χάθηκε μακριά
μα ακούω ακόμα την καρδιά της.

Εγώ της είχα πει αν θέλει
να μείνει στην ψυχή μου
για πάντα μα εκείνη
γέλασε μαζί μου
μου ’πε ευχαριστώ
κι ένα όχι ευγενικά
και πως ποτέ από φτωχούς
δεν παίρνει δανεικά"

Ανώνυμος είπε...

και τής τελικής πτώσης...

καληνύχτα...

Ένα freestyle για το καλό ταξίδι

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Active Member

"Καλό ταξίδι, γουλιά-γουλιά
και στους κακούς πολλά φιλιά
είναι πανέμορφα τα αστέρια από εδώ κάτω
μα η νύχτα χάθηκε στον πάτο.

Καλό ταξίδι, bon voyage
όλο το βιός μου στο πορτ μπαγκάζ
λέω να πάρω τα βουνά για ν’ ανταμώσω
το γαλάζιο του ουρανού πριν ξενερώσω.

Καλό ταξίδι στην μοναξιά μου
που τώρα πια τη βλέπω στα όνειρά μου
μα εσύ φωτιά μου μείνε κοντά μου
καλό ταξίδι, μαλάκες, στην υγειά μου.

Καλό ταξίδι λέω εγώ στην κούρασή μου
και στη θολή από ταξίδια όρασή μου
πάνω που ονειρευόμουν ένα μεγάλο μαξιλάρι
ήρθε η μάγισσα η φωτιά για να με πάρει.

Καλό ταξίδι, στοιχειωμένο όνειρό μου
το ίδιο και στον ξενιτεμένο αδερφό μου
καλό ταξίδι κι ας μου βγει και από τη μύτη
που αλλάζει ο μήνας και φεύγει η Τρίτη.

Καλό ταξίδι αφού διαλέξανε μονάχοι
καλό ταξίδι σ’ όσους αρχίζουνε μια μάχη
κι αφού έτσι ρε μας έκατσε το θέμα
καλό ταξίδι θα ακούς μέχρι το γέρμα.

Καλό ταξίδι στο σημάδι της φωτιάς κερασμένο
σε κάθε ώμο που απάνω του είναι χαραγμένο
καλό ταξίδι και με τόνο λατινόφωνο
από ένα έθιμο αφημένο στο μικρόφωνο.

Καλό ταξίδι σε κάθε κάλπικο δάκρυ
σ’ αυτούς που πάντα παλεύουν αλλά δεν βρίσκουν την άκρη
σε κάθε αγκάθι και ανθισμένο μπουμπούκι
σ’ ένα πολύφωνο και ατάλαντο μπουλούκι.

Καλό ταξίδι σε κάθε καμένο χαρτί
στη χαραμάδα του μυαλού που μένει πάντα ανοιχτή
έχω κι άλλα να πω αλλά κουράστηκα ήδη
μα δεν γαμιέται, καλό ταξίδι.

Με καλό λόγο στο στόμα και μικρόφωνο στο χέρι
σκάω να ευχηθώ σε όποιον έβαλε ένα αστέρι
σημάδι στον ουρανό, καλό ταξίδι
το ξέρω, δεν παίρνεις χαμπάρι, σκληρό καρύδι.

Σε γούσταρε κι η θάλασσα η ξελογιάστρα
αφού έχεις τη φωτιά δεν σου κάνει χαλάστρα
στα μεγάλα σκοτάδια μοιάζει πύρινος φάρος
που φοβάται να ζυγώσει μόνος του κι ο χάρος.

Και όσοι φύγαν' για σκοπό πιο ιερό
και φορέσανε στολή χωρίς βύσμα γερό
και σ’ αυτούς καλό ταξίδι κι όπου τους βγάλει
στη σκοπιά κερνάν' το κρύο ότι έχει μείνει στο μπουκάλι.

Και πάλι χαλάλι σε όσους φύγαν' μακριά
μ’ ένα πόδι και ουρά ψάχνοντας άλλα ερπετά
στα κρυφά ή στα φανερά μια φορά θέλει η πουστιά
καλό ταξίδι, λοιπόν, στα καημένα τα παιδιά.

Καλό ταξίδι πριν το χρώμα της αυγής
είναι μακριά από τον τόπο της φυγής
καλό ταξίδι να έχει τούτη η κατάρα
που βγαίνει απ’ την μαγκιώρα μου κιθάρα.

Και το παίζω με μασημένη πένα
καλό ταξίδι ριζικό μου και σε εσένα
βάζω φωτιά στην καρδιά μου και ζητάω να χαθώ
βίρα τις άγκυρες κι ας πάμε στο βυθό.

Καλό ταξίδι σ’ όποια λέξη δραπετεύει στον αέρα
μα δεν έχει ζωή να φυλά τσίλιες πιο πέρα
καλό ταξίδι σε όσους έχουν φυλαχτό
χαραγμένο στο δέρμα, μονοπάτι μυστικό.

Καλό ταξίδι στον Τζου, ένα χαμένο αδερφό
που η φωτιά δεν είχε αφήσει το φευγιό του κρυφό
καλό ταξίδι και στον Γου που έκανε μεγάλο ντόρο
και στο tribal που στοιχειώνει κάθε φλώρο.

Καλό ταξίδι στον Περαματιώτικο ουρανό
αφού πέφτει άλλο ένα διώροφο παλιό
σπιτικό χάρη σε λαμαρίνα και μπετό
το ριζικό ξεπουλιέται με αντιπαροχή κι αυτό.

Καλό ταξίδι στο παλιό καλό boom bap
που δεν έχασε τον μπούσουλά του χάρη στο low bap
μεγάλο και καλό ταξίδι θα ’χει ακόμα
μέχρι να βρεθούμε πρώτα εγώ κι η αλεπού κάτω απ’ το χώμα.

Καλό ταξίδι μας ρε, ανάσα πάρε και ξεκίνα
να σου μπήκε κι ο Νοέμβρης, καλό μήνα
αντίθετα με τις προβλέψεις δεν θα βρίσω
χρόνο σε τρύπιους το freestyle μου δεν θα χαρίσω.

Και δεν θα αφήσω στη χολή μου να κυλήσει άλλο ξύδι
σ’ αυτούς που με μισούν θα ευχηθώ καλό ταξίδι
τύχη καλή και καλό βόλι
έτσι κι αλλιώς ό,τι αξίζουμε θα συναντήσουμε όλοι.

Καλό ταξίδι στον ουράνιο αδερφό μας
που πετάει πάντα από πάνω απ’ το πλευρό μας
καλό ταξίδι στο ατσαλένιο φυλαχτό μου
μέσα στο οχτάγωνο που ζει το μυστικό μου.

Καλό ταξίδι και στο πύρινο το βιός μου
καλό ταξίδι να ’χει ρε και κάθε εχθρός μου
την είδα σήμερα καλός και βάζω σφήνα
λόγια καλά για να σας σπάσω τη ρουτίνα.

Καλό ταξίδι στο μονάκριβο λουλούδι
καλό ταξίδι σε όποιο ξέχασα τραγούδι
καλό ταξίδι να ’χει πάντα η σπορά μου
κι ας πάει στο διάολο για πάντα η χαρά μου.

Καλό ταξίδι"

ria είπε...

ρε σακάτη, αν έσπαγες το χέρι πόσα σχόλια θα είχες?

κόντεψα να χασω τη φλόγα στο πεκίνο με το να διαβάζω τα σχόλιά σας!


περαστικά, δε θα έπρεπε να σου ευχηθώ που με κατηγόρησες ότι σε μάτιασα και έγινες από σεξυ ντόκτορ, σακάτης!!

έλα όμως που είμαι και άνθρωπος καλος και πονετικός.

σακάτη, περαστικά!

εσύ να είσαι καλά. άσε και τους ορθοπεδικούς να βγάλουν κανα φράγκο!

ria είπε...

σακάτη, από το εργοστάσιο του παπαστράτου στην αθήνα πήγες να πάρεις τα τσιγάρα?

ria είπε...

στράααατα,
στρατούουουλα

στράαατα
στρατουουουλα...



που σαι καλέ?

ακόμα να φτάσεις?

ria είπε...

άρε σακάτη,

ευτυχώς που δεν είπες να πάς για καμιά βόλτα!!!!!!!!!!!

Spark D' Ark είπε...

edw eimai! kati gatia 3eskizontai sto dromo kai afairethika!

Spark D' Ark είπε...

hmarton! ria come back!

Spark D' Ark είπε...

eyxaristw toys filoys mas toys orthopedikoys. den eida thn floga! den blepw fws genikotera! mono fwnes zwwdoys sex! na sas krathsw kana gataki>?

ria είπε...

κατ' αρχάς, βάλε ελληνικά

και για να δεις πόσο καλή είμαι δες όλη την έναρξη στο


http://www.justin.tv/koncerto/188711/Olympics1

ria είπε...

σακάτη γύρισα

έβλεπα την έναρξη των ολυμπιακών ξανά

ria είπε...

εμένα μη μου κρατήσεις γατί

παρήγγειλα τεριέ γουέστι σε μια φίλη λευκό και θυληκό!

ria είπε...

κοιμήθηκες από τα λοναλγκαλ σπαρκ????




Ξ Υ Π Ν Α Α Α Α

Spark D' Ark είπε...

2 fores thn enarxh twn olympiakwn agwnwn! allos einai sakaths allos exei to problhma! sygkentrwsoy! kanw koneee leme! hmoyn alloy kai ekana psistiri! ti kaneis tetoia wra xypnia? *na anapsw kai 1tsigaro afoy xanabrethike parea*

Spark D' Ark είπε...

για να δεις πόσο άχρηστη είμαι μπαίνω με 801.. ενώ δίπλα το σόι έχει κλεμμένη dsl και δεν με αφηνουν να μπω να κλεψω και εγω! οποτε με το 801 δεν παιζει τελετη! τον παιζει γενικως! τι δουλειά εχεις μέσα τετοια ωρα? μηπως να στειλω κανα msn κανα yahoo messenger na ξεμπλογκαρει το θέμα?

ria είπε...

δούλευα και δεν είδα πως άναψε η φλόγα

και ο ιάσιος είναι εφημερία και τον έχω στο τηλέφωνο και μιλάμε

και βλέπω και την τελετή μαζί με το μανώλη και μιλάω και με σένα

είμαι μια μικρή ναπολεοντίτσα!!!!!!!!!!!

ria είπε...

αμάν καλέ με το ψηστήρι

είναι τουλάχιστον κανένας καλός ή τζάμπα καίει η λάμπα?

Spark D' Ark είπε...

to 801 ta paixe. bgainw twra.
rwta ton blogouli gia leftomereies.
kolaei to blog :( tha soy lysw tis apories ayrio. kalhnyxta

ria είπε...

καληνύχτα σακάτη!