Αγαπημένο μου περιοδικό «Όλα του γάμου δύσκολα»,

Πήρα όλα σας τεύχη και σχεδίασα ξανά και ξανά τον παραμυθένιο γάμο μου. Στο τεύχος 13 είχατε ένα αφιέρωμα με τις προλήψεις και θα ήθελα να μου πείτε τι προβλέπετε για το γάμο μου.
Διάλεξα το τέλειο νυφικό με την υπέροχή μακριά ουρά, που συναγωνίζονταν επάξια του μούτρα του συζύγου μου μόλις την έβλεπε. Κατεβαίνοντας από την λιμουζίνα κάποιος την πάτησε (την ουρά) και την έσκισε. Κολοβή και ταπεινωμένη πλησίασα τον ευτυχή σύζυγο, που κατάφερε να μου δείξει ποιος κάνει κουμάντο πριν καν προλάβω να του πατήσω το πόδι.
Περπάτησα αγέρωχη ανάμεσα στη λουλουδάτη εκκλησία ενθυμούμενη τους πολυαγαπημένους μας κουμπάρους, που μας ανακοίνωσαν την προπαραμονή ότι στην περιοχή τους τα λουλούδια δεν είναι υποχρέωσή τους και έτσι με μεγάλη τους χαρά ξαλάφρωσε αρκετά το δικό μου πορτοφόλι καθώς ανοίξαμε νυχτιάτικα ανθοπωλείο των Αθηνών όπου έφτιαξαν τα λουλούδια τα οποία μεταφέρθηκαν αμέσως με Ι.Χ. στην γραφική επαρχία που βρισκόμουν.
Δεν θυμάμαι πολλά από την τελετή εκτός από το μου έκαναν νοήματα να σκύβω για να μην φαίνεται και στις φωτογραφίες η διαφορά του ύψους. Το είχαν εμπεδώσει ότι του ρίχνω ένα κεφάλι δεν ήταν ανάγκη να υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα επί τούτου. Τη στιγμή που σκεφτόμουν ότι όλοι χρειαζόμασταν ένα ποτό να χαλαρώσουμε έρχεται στην μούρη μου το ποτήρι με το κρασί. Excellent timing σκέφτηκα και εξαιρετική επιλογή καθώς εγώ είχα διαλέξει και πληρώσει το ποτήρι, το κρασί και τα συμπαρομαρτούντα αλλά έκανα το λάθος να το δώσω στους κουμπάρους. (Το τοπικό έθιμο απαιτεί να το πληρώνει η νύφη και να το παρουσιάζει η κουμπάρα για δικό της). Φευ! Ήταν ραγισμένο. Τους είχε πέσει!
Απτόητη προσπέρασα τα υπόλοιπα και σκεφτόμουν τον χαβαλέ με το πέταγμα της ανθοδέσμης. Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Δεν το συνήθιζαν στην περιοχή αλλά τι στο καλό, τηλεόραση θα έχουν σκέφτηκα. Ζήτησα την δεύτερη ανθοδέσμη, την πέταξα ανάμεσα στα φλας και κάθισα ανακουφισμένη να τσακίσω κανένα γλυκάκι που είχαμε Bonus με τις μπουμπουνιέρες που πλήρωσα διπλές με το πουρμπουάρ που αποφάσισε να δώσει ο καλός μου (με το μισθό μου που είχε σηκώσει πριν λίγο). Πριν προλάβω να κατεβάσω τη δεύτερη μπουκιά το κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο σόι του γαμπρού είχε έρθει σύσσωμο για τσαμπουκά καθώς η δεύτερη ανθοδέσμη ήταν μικρότερη από την κανονική και είχαν έρθει αποφασισμένοι να πάρουν και την άλλη. Αναποφάσιστη μεταξύ γέλιου και υφέρποντος νευρικού κλονισμού έδωσα μάχη και κατάφερα να κρατήσω την ανθοδέσμη.
Επειδή όμως μου πέφτει ο ζάχαρος συνεχώς (έγκυος γαρ, -από τη δοκιμή του νυφικού μέχρι το γάμο, δεν χώραγα στο νυφικό-) ανυπομονούσα να τσακίσω την τρίπατη τούρτα γάμου, την οποία δεν είχα δει αλλά μόνο πληρώσει. Αφού πήγαμε σε ένα γραφικό καταγώγι και χορέψαμε playback (πόσα λεφτά νομίζατε ότι έχω εξάλλου;) σε χώρο που κάποτε θα ονόμαζα κατ’ ευφημισμόν χωλ, έφτασε η στιγμή της τούρτας. Ακόμα μια φορά η μοίρα σάρκαζε τη γυναικεία μου υπόσταση για τις μεγάλες προσδοκίες. Σερβιρίστηκαν παστάκια-δείγματα και στην αγωνιώδη αναζήτησή μου, μου ανακοίνωσαν ότι ο λατρεμένος μου σύζυγος –πλέον- είχε την φαεινή ιδέα να την τοποθετήσει πίσω από το προσκέφαλο των επιβατών, μέχρι τη στιγμή που η τούρτα αποφάσισε να ακολουθήσει τους νόμους της μηχανικής και σε μια απότομή στροφή η τούρτα βρέθηκε κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού. Κάτι σκίρτησε μέσα μου και αγάπησα τον επαγγελματία οδηγό που παντρεύτηκα για ένα ακόμα λόγο.
Δεν θα μακρηγορήσω άλλο (ευτυχώς δεν έφεραν δώρα)
Τι λένε οι συνεργάτες σας βασισμένοι σε όλα αυτά θα κρατήσει ο γάμος;
Υς ευτυχώς θα αργήσουν οι φωτογραφίες του γάμου γιατί η κουμπάρα ήταν λες και ήταν σε κηδεία γιατί είχε πέσει σε τροχαίο με νεκρούς ερχόμενη για το γάμο (ο φωτογράφος σκοτώθηκε σε τροχαίο με τη μηχανή του λίγο μετά το ευτυχές γεγονός οπότε η καθυστέρηση είναι απόλυτα σεβαστή.)

Αναμένοντας με ανυπομονησία την πρόγνωσή σας,
Η αξιότιμη σύζυγος