Rodeo, C' est la vie, pas le paradise

Τα χέρια είναι έτοιμα. Μία παυσίπονη ένεση, τους επιδέσμους και επιστρέφω στη μηχανή. Δοκιμάζω τα χέρια μου αλλά δεν μπορούν να την κρατήσουν. Την αφήνω και γυρίζω στο ταξί. Ακούω την βραχνή σου φωνή, νοιώθω την ανάσα σου. Πάω στο νοσοκομείο να βρω την μικρή. Φωνές, πανικός, λέω να φύγω αλλά την τελευταία στιγμή τη βλέπω. Μου κάνει νόημα να την περιμένω. Δεν τα γουστάρω τα νοσοκομεία. Σταμάτησα να σπάω πόρτες για να βρω ανθρώπους. Πάω να φύγω και τότε με προλαβαίνει. Με φιλά χαμογελώντας και φεύγουμε.
Κατεβαίνουμε, φοράω τα γυαλιά και παίρνουμε ταξί.
- Πού θα πάμε; Με ρωτά
- Σπίτι σου, της απαντώ.
Γελώντας δίνει την διεύθυνση στον ταξιτζή. Φτάνουμε στο σπίτι
της, κατεβαίνει και κλείνω την πόρτα πίσω της. Απορημένη με κοιτά. Ανοίγω το παράθυρο.
- Σου υποσχέθηκα ότι θα έρθω να σε βρω. Τίποτε άλλο.
Είπα στον ταξιτζή να φύγει, επέστρεψα στο γραφείο και πήρα τη
μηχανή. Τα χέρια μου με πονάνε αλλά όχι αρκετά για να σταματήσω να σε σκέφτομαι. Ξεχύνομαι στους δρόμους. Βγαίνω στην παραλιακή μηχανικά. Σταματάω δίπλα στη θάλασσα. Κάνω ένα τσιγάρο και επιστρέφω πίσω στο σπίτι. Ανοίγω τον υπολογιστή και βγάζω τους επιδέσμους μέχρι να συνδεθεί. Βάζω ένα ποτό και κάθομαι να σε ψάξω. Δεν έχω όρεξη για πλάκα απόψε. Βάζω μουσική και βγαίνω στο παράθυρο να κάνω τσιγάρο.