Si j' etais moi

Αιμίλιος

Γυρίζω στο πλάι να σε δω. Αλλά δεν είσαι εκεί. Έφυγες. Ένας ξένος λερώνει το κρεβάτι σου. Νοιώθω τα νύχια σου να σέρνονται στο κορμί μου. Ανατριχιάζω. Κλείνω τα μάτια μου. Χαϊδεύεις τα μαλλιά σου. Φυσάω απαλά να σε πειράξω. Μα δεν βλέπεις. Δεν ακούς.
Κλείνω τα χέρια. Ακούω το παραμιλητό σου. Ανοίγω τις παλάμες και μια μαύρη πεταλούδα ανοίγει τα φτερά της. Νοιώθω την ανάσα σου καυτή στο στήθος μου. Κοιτάζω την πεταλούδα. Πετάει πάνω από τις παλάμες μου δίχως να φεύγει. Μισοκλείνω τα μάτια. Νομίζω ότι σε κοιτάμε μαζί.
Ο ιδρώτας σου στάζει στα χείλη μου. Δεν με βλέπεις. Δεν με νοιώθεις. Μπαίνεις μέσα μου και με σκίζεις σαν ένα κομμάτι ύφασμα. Η σκηνή σου. Οι νότες σου να παίξεις. Η ψυχή μου να ξεχαστείς. Η πεταλούδα σ’ ακολουθεί. Γονατίζω καθώς ανοίγεις το στόμα σου σε μια τεράστια κραυγή. Όσο εγώ γέρνω ολοένα και πιο πολύ, τόσο εσύ σηκώνεσαι και πιο ψηλά. Η μουσική χώνεται μέσα στην κραυγή σου. Ανοίγεις τα χέρια και η πεταλούδα μπαίνει μέσα σου. Λίγο φως να σ’ αρπάξω καθώς χάνεσαι.
Σε νοιώθω που πετάς ψηλά και μετά πέφτεις και με κλείνεις μέσα σου.
Σπάω σε κομμάτια να χωθώ μέσα σου. Σκορπίζομαι με ταχύτητα φωτός. Όσο πιο βαθιά μπορώ. Να μείνω εκεί. Να γραπωθώ πάνω σου. Χιλιάδες άγκυρες επάνω στο κορμί σου. Δεν πάω πουθενά. Πάρε με! Δεν μ’ ακούς ανόητη; Δικός σου είμαι.