Σάββατο, Σεπτεμβρίου 13, 2008

50euro από το μεσημέρι μέχρι το ξημέρωμα και είμαι ήδη πληρωμένη. Είσαι;


Είμαι με τη στολή μου και σε περιμένω. Το ξέρω πως θα έρθεις να με βρεις. Ταιριάζω τα χρώματα να με γνωρίσεις. Έχω πάντα πρόχειρα τα στυλό και τη σφραγίδα μου. Ξέρω αυτό που χρειάζεσαι και αν δεν μπορώ να στο δώσω, ξέρω τα τηλέφωνα εκείνων που μπορούν. Δε σε νοιάζει ποτέ το όνομα μου.

Ρωτάω ασταμάτητα, ξεσκεπάζω τα ψέματα σου, σε εξετάζω, σου λέω αυτά που θες αλλά και τα άλλα που πρέπει να ακούσεις. Σου κρατάω το χέρι και σου λέω πως όλα θα πάνε καλά. Κάποιες φορές δεν πηγαίνουν, αλλά τότε νομίζω δεν έχει πια και τόση σημασία για σένα.

Είσαι δικός μου για το χρόνο που θα συμφωνήσουμε. Από τη στιγμή που θα σου πω να φύγεις δεν σε ξαναβλέπω ποτέ. Ξεχνάω το όνομά σου, το πρόσωπό σου και απλά περιμένω τον επόμενο. Κρύβομαι να μην με βλέπεις, που καπνίζω και περιμένω ένα τηλέφωνο να χτυπήσει. Μπορεί να κοιμάμαι, μπορεί να είμαι στο μπάνιο, μπορεί να έχω τα νεύρα μου αλλά δεν σε νοιάζει ποτέ. Τη δουλειά σου θέλεις να κάνεις και να φύγεις.

Σου χαμογελώ πάντα. Είμαι διαθέσιμη. Πρέπει να σε πείσω ότι έχω τις λύσεις. Εγώ βάζω τους κανόνες εδώ και εσύ πρέπει να υπακούσεις. Θα σε ακολουθήσω στις εξετάσεις, στο χειρουργείο, στις διακομιδές και θα μιλώ μόνο όταν πρέπει. Κάποιες φορές θα μου χαμογελάς και εσύ, άλλες θα με βρίζεις, κάποιες φορές θα σηκώσεις χέρι.

Με έναν καφέ και ένα τσιγάρο στο χέρι σε κάποια βεράντα μέσα στη νύχτα μετράω τη ζωή και το θάνατο. Δεν είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν. Και δεν το κάνει κανένας εύκολο για κανένα. Για να ψηθεί. Για να μάθει πως είναι μόνος του. Να μάθει να δουλεύει, να ζει, να αναπνέει έτσι. Μόνος του. Ανάμεσα σε δεκάδες κόσμο. Αυτάρκης. Όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο πιο εύκολα να κατεβαίνεις και τόσο περισσότερους ρόλους να μπορείς να παίξεις.

Για σένα. Που θα έρθεις για λίγο, σιωπηλός μέσα σε μια οχλαγωγία. Αν είσαι σοβαρός και με τρέξεις, μου αρέσει περισσότερο. Νοιώθω την καρδιά μου που χτυπά, η αδρεναλίνη τρέχει σαν ναρκωτικό στις φλέβες μου και όταν τελειώσουμε θα ανάψω το καλύτερό μου τσιγάρο για σένα.

Μια ξεπέτα ακόμα. Καπνίζω το τσιγάρο καθώς σε βλέπω να φεύγεις χαρούμενος, που δεν θα με ξαναδείς και πάντα αναρωτιέμαι για ποιόν από τους δυο μας ήταν καλύτερη. Πριν προλάβω να δώσω απάντηση, έρχεται ο επόμενος.

Μη βάζεις το χέρι στη τσέπη αν δεν έχεις φωτιά να μου δώσεις… οι καλύτερες πουτάνες το δίνουν τζάμπα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: