Πρόσκληση σε έναν επαγγελματία δολοφόνο.

Πού γυρνάς και απόψε μικρέ ανόητε; Γύρνα πίσω. Σε περιμένω. Έλα. Πήρα το στόχο και στήθηκα μπροστά του μπας και με δεις. Γυάλισα τα όπλα και στα έχω αφημένα στην είσοδο, στο τραπεζάκι που αφήνεις τα κλειδιά.
Πες μου, πού χαζεύεις; Είμαι εδώ για να παίξουμε. Σημάδι ξέρεις. Τέντωσε το χέρι και σημάδεψε. Μα πρόσεξε καλά το πού θα χτυπήσεις. Όχι στα μάτια. Θέλω να σε βλέπω όπως θα πέφτω. Όχι στο στόμα. Να μπορώ να σου κλέψω ένα φιλί, τελευταίο, πριν το τέλος. Όχι στην καρδιά. Έχω ακόμα φυλαγμένη τη δική σου. Δεν θέλω να πονέσεις εκείνη τη στιγμή.
Οι ίδιοι δρόμοι, που σε παίρνουν μακριά, θα γίνουν χέρια να σε φέρουν πίσω. Άναψα φωτιές να ζεσταθείς. Διάλεξα ρούχα να σε γδύσω. Χάδια να σε ταξιδέψω. Ανάσες να ριγείς. Ψιθύρους να τρέμεις.
Πάλι δικαιολογίες σκορπάς για να κερδίσεις ακόμα λίγο χρόνο μακριά μου; Αφού το ξέρουμε και οι δυο πως στο τέλος θα έρθεις. Μη φέρεις χαρτιά για υπογραφές. Σάρκα και αίμα θέλω. Πεινώ. Διψώ. Για σένα. Έλα να ξεγελάσεις την αγάπη μου. Σκάψε με βαθιά. Διαμέλισέ με. Μην μείνει τίποτα γιατί το πρωί θα σε ζητώ ξανά.
Πόσα κοστούμια θα φορέσεις ακόμα νομίζοντας ότι θα σε μπερδέψω με άλλον και απλά θα προσπεράσω; Τον νοιώθεις τον άνεμο να σε δροσίζει, να σε καίει, να σε βγάζει στο ταξίδι; Εγώ είμαι. Φέρνει τις μυρωδιές μου. Τις ακουμπά στο κορμί σου. Και φεύγει.
Τι κοιτάς το ρολόι; Όλες σου οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα, δικά μου είναι. Δεν είναι ρολόι. Πυξίδα είναι και σου λέει να ‘ρθεις σε μένα. Ακόμα δεν έμαθες να διαβάζεις την ώρα;
Μικρέ μου σου το ‘πα; Αργείς! Βασανιστικά. Ποτίζεις, λιπαίνεις, κλαδεύεις προσεκτικά τον πόθο μου μα ξεχνάς πως είναι σαρκοβόρος. Να τρως το φαί σου να μεγαλώσεις γιατί είναι καιρό τώρα νηστικός.
Φρόντισα το όπλο σου, ακόνισα το μαχαίρι σου, τέντωσα το τόξο σου, στοίβαξα τα βέλη σου. Γυρίζω πλάτη. Με χέρια γυμνά να με σκοτώσεις. Πίσω μου να έρθεις. Να ακουμπήσεις τα χέρια σου στο λαιμό μου.
Κρακ!
Να σε βλέπω τη στιγμή που τα πόδια μου θα λυγίζουν. Να σε νοιώθω την ώρα που θα πέφτω.
Έλα.
Είμαι έτοιμη.
Για σένα