Άσε με εμένα να πέφτω
Βάλε τα χέρια στις τσέπες
Αφέσου στη βροχή να σε πάρει μαζί της
Να σε βγάλει στη θάλασσα
Άσε με εμένα να πέφτω
Δε φρενάρει το αυτοκίνητο
Σε χαλίκι
Σε δρόμο βρεγμένο
Σε λιβάδια με φλεγόμενους τριαντάφυλλους ήλιους
Άσε με εμένα να πέφτω
Μη γυρίσεις να κοιτάξεις
Μη πεις λέξη
Μην χαϊδέψεις το μάρμαρο
Άσε με εμένα να πέφτω
Δεν μουτζουρώνονται οι γραφές
Με δάκρυα, αίμα, σπέρμα και ευχές
Μη σκεφτείς, μόνο
Άσε με εμένα να πέφτω
Σ’ ένα κομματιασμένο παρμπρίζ
Σ’ ένα βρώμικο μπάνιο
Σ’ ένα γκρεμό πάνω απ’ τη θάλασσα
Ακούς;
Με περιμένει
Με χέρια ανοιχτά
Μια χούφτα χώμα δικό μου
Σε έναν ουρανό γεμάτο μαύρα άγρια τριαντάφυλλα
Για αυτό σου λέω
Άσε με εμένα να πέφτω
Ολοένα πιο γρήγορα
Σαν οργασμός που εκρήγνυται
Θα ζωγραφίσω
Ένα ατέρμονο αύριο
5 σχόλια:
Η βροχή, το ατέρμονο αύριο σαν οργασμική έκρηξη και το τελειωτικό χτύπημα...ΤΟ βίντεο.Ήχοι, μυρωδιές, όλα τα είχες σήμερα.Καλό απόγευμα!!!
Μαύρη ποιήτρια, ξέχασες να αφήσεις σε μιαν άκρη κι ένα κομμάτι από χαμόγελο κι ας είναι σπασμένο...
Όχι ότι του αφαιρεί ομορφιά...
@anepidoti
καλό απόγευμα και σε σένα. χάρηκα που σου άρεσε. :)
@blogoulis
απελθέτω απ' εμού οι δάφνες του ποιητή. τα πρωτοτόκια μου θα τα φάω σκέτα. δεν ξεχνάς κάτι που δεν υπάρχει σε μια νόθα ανάμνηση.
είδες τι κάνουν οι απανωτές ζιντερόν?
@ria
εκπλήξεις!
Δημοσίευση σχολίου