Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 25, 2008

Αύριο


Άσε με εμένα να πέφτω

Βάλε τα χέρια στις τσέπες

Αφέσου στη βροχή να σε πάρει μαζί της

Να σε βγάλει στη θάλασσα

Άσε με εμένα να πέφτω

Δε φρενάρει το αυτοκίνητο

Σε χαλίκι

Σε δρόμο βρεγμένο

Σε λιβάδια με φλεγόμενους τριαντάφυλλους ήλιους

Άσε με εμένα να πέφτω

Μη γυρίσεις να κοιτάξεις

Μη πεις λέξη

Μην χαϊδέψεις το μάρμαρο

Άσε με εμένα να πέφτω

Δεν μουτζουρώνονται οι γραφές

Με δάκρυα, αίμα, σπέρμα και ευχές

Μη σκεφτείς, μόνο

Άσε με εμένα να πέφτω

Σ’ ένα κομματιασμένο παρμπρίζ

Σ’ ένα βρώμικο μπάνιο

Σ’ ένα γκρεμό πάνω απ’ τη θάλασσα

Ακούς;

Με περιμένει

Με χέρια ανοιχτά

Μια χούφτα χώμα δικό μου

Σε έναν ουρανό γεμάτο μαύρα άγρια τριαντάφυλλα

Για αυτό σου λέω

Άσε με εμένα να πέφτω

Ολοένα πιο γρήγορα

Σαν οργασμός που εκρήγνυται

Θα ζωγραφίσω

Ένα ατέρμονο αύριο

5 σχόλια:

anepidoti είπε...

Η βροχή, το ατέρμονο αύριο σαν οργασμική έκρηξη και το τελειωτικό χτύπημα...ΤΟ βίντεο.Ήχοι, μυρωδιές, όλα τα είχες σήμερα.Καλό απόγευμα!!!

Ανώνυμος είπε...

Μαύρη ποιήτρια, ξέχασες να αφήσεις σε μιαν άκρη κι ένα κομμάτι από χαμόγελο κι ας είναι σπασμένο...
Όχι ότι του αφαιρεί ομορφιά...

Spark D' Ark είπε...

@anepidoti
καλό απόγευμα και σε σένα. χάρηκα που σου άρεσε. :)

@blogoulis
απελθέτω απ' εμού οι δάφνες του ποιητή. τα πρωτοτόκια μου θα τα φάω σκέτα. δεν ξεχνάς κάτι που δεν υπάρχει σε μια νόθα ανάμνηση.

ria είπε...

είδες τι κάνουν οι απανωτές ζιντερόν?

Spark D' Ark είπε...

@ria
εκπλήξεις!