Πλάσε με. Φτιάξε με. Βγάλε με στο ταξίδι...

Τα φώτα σβήνουν. Πέφτω στη σκηνή. Η μουσική δυναμώνει. Ρυθμός. Νοιώθω τη σκηνή να πάλλεται. «Je suis un home». Χτυπάω τη σκηνή στο ρυθμό με τα χέρια μου. Φως. Δώσε μου πίσω το φως. Σηκώνομαι και πάω στην άκρη της σκηνής. Ένας αόρατος τοίχος. Κολλάω το κορμί μου πάνω του.
Φως. «Rue de la paix». Ακολουθώ τον τοίχο με τις παλάμες μου. Σε βλέπω στο ημίφως, στο βάθος με την κονσόλα να με κοιτάς. Επιστρέφω πίσω στη σκηνή. Ανάβεις όλα της τα φώτα. Με την πλάτη γυρισμένη πετάω την μπλούζα μου και μένω με το φανελάκι. Ακολουθώ τον ρυθμό σου. Γεμίζω τη σκηνή. Αυτή είναι η ψυχή μου, αυτό είναι το σώμα μου. Σου μεταφράζω τους στίχους με το κορμί μου.
Βροχή. «Rodeo». Σβήνεις τα φώτα εκτός από ένα. Πέφτω στα γόνατα με τα χέρια μου ανάμεσα στα μαλλιά μου. Χαμηλώνεις το φως. Αφήνεις ελάχιστο καθώς τα δάχτυλα μου ακολουθούν τις γραμμές του κορμιού μου και γέρνω πίσω. Ξαπλώνω στη σκηνή. Η λεκάνη μου κινείται στη μουσική ενώ τα νύχια μου κρατάνε το ρυθμό στο ξύλο. Γυρίζω στο πλάι. Δεν σε βλέπω μα το ξέρω πως είσαι εκεί. Σβήνεις το φως.
«Comme j’ ai mal». Βγάζω το παντελόνι. Μεταμορφώνομαι, βγαίνω από το κουκούλι και γίνομαι μια πεταλούδα παράξενη για να παίξεις.


Ανάβεις τα φώτα. «Deshabillez-moi». Σηκώνομαι. Ακολουθώ το ρυθμό. Ακολουθείς τα πόδια μου. Σηκώνω τα χέρια μου. Το ένα γλιστράει στο άλλο. Αγκαλιάζονται. Κυματίζουν στο ρυθμό της μουσικής. Πλάτη. Γυρίζω το κεφάλι στο πλάι. Παίζω καλά το παιχνίδι σου; Ε; Τι λες; Σκύβω και σηκώνομαι αργά. Γυρνώ. Πλησιάζω την άκρη της σκηνής. Πλάσε με. Φτιάξε με. Βγάλε με στο ταξίδι.




Σβήνεις τα φώτα. «Avant que l'Ombre». Νοιώθω την ανάσα σου να πλησιάζει. Τα χέρια σου ψάχνουν το κορμί μου. Το στόμα σου το δικό μου. Εδώ σταματάει το θεατρικό παιχνίδι και ξεκινάμε εμείς…