Ξεχασμένος παράδεισος...

Τακ, τακ
Η θλίψη γδέρνει το τζάμι
Γυναίκα μόνη
Ακονίζει τα νύχια της

Τακ, τακ
Νερό ξεπλένει το χρόνο
Αγάπη ξένη
Διακορεύει τη νύχτα μου

Τακ, τακ
Κλειστός ο χρόνος σου
Κύκλος μονάχος
Τετράγωνα κουτιά
Νεκροφόρες
Ταξιδεύουν στον ποταμό
Με ένα κέρμα στο στόμα

Τακ, τακ
Γυρίζω σε σένα
Λουλούδια τα χέρια μου
Καίγονται
Σα θυμούνται το χάδι σου
Κοίτα
Δεν έχω χέρια
Φωτιές έχω να σ΄ αγκαλιάσω
Στον άνεμο που δυναμώνει

Τακ, τακ
Άνοιξέ μου απόψε
Μην ακούς τίποτα
Τη βουή που σηκώνεται
Την καρδιά που μαστιγώνει το χρόνο
Το σ’ αγαπώ στο μυαλό σου
Μόνο κοίτα με
Πριν με ξοδέψει η μέρα
Σε ένα φλεγόμενο κουτί
Να ταξιδεύω στον ποταμό
Με ένα κέρμα στο στόμα



Τακ, τακ
Μην κοιτάς στο παράθυρο
Καρφώνω σταυρούς
Σε ένα ξεχασμένο παράδεισο
Ν’ ανθίζει ο έρωτας καθώς καίγεται

Τακ, τακ
Μην ακούς σου είπα
Ψέματα ζωγραφίζω
Μ’ ένα φεγγάρι καρφωμένο κατάστηθα
Και ένα μαύρο σημάδι απ’ το στόμα σου

Τακ, τακ
Κοίτα, τελειώνω τον τελευταίο
Κάρφωσα τα πόδια
Το χέρι της καρδιάς
Πάρε το καρφί που λάμπει στο χέρι σου
Και χτύπα με δύναμη
Να ανθίσει το αίμα, το ξύλο και η φωτιά
Και ύστερα ύψωσέ με πριν φύγεις


Τακ, τακ
Θα πάρει το ποτάμι φωτιά
Τακ
Θα ανθίσει ο παράδεισος
Τακ
Όλα θα σωπαίνουν καθώς φεύγεις
Κοιμήσου
Σε μια θάλασσα χαμένα όνειρα