Το παιχνίδι των αντιθέσεων

Σηκώνεσαι. Πας και συνδέεις το στικάκι στο σύστημα.

«Εσύ εκεί».

Ανεβαίνεις στη σκηνή ξανά. «Μαύρο» μου λες. «Άσπρο» εγώ. Προσπαθείς να με τυλίξεις. «Μαύρο» Σ’ αγκαλιάζω. «Άσπρο» Φεύγεις. Κρύβεσαι στο σκοτάδι. «Μαύρο!» Φωνάζεις. «Άσπρο» Κάθομαι στη σκηνή. «Μαύρο» λες καθώς πηδάς και πιάνεσαι από τα κάγκελα που είναι στο ταβάνι για να βάζουμε τους προβολείς. «Άσπρο» Καθώς ξαπλώνω στη σκηνή και σε βλέπω να κρέμεσαι από πάνω μου. Ανοίγω τα χέρια. «Μαύρο» και έρχεσαι πάνω μου. «Άσπρο» ανασαίνω στο λαιμό σου. «Μαύρο» πέφτεις στο πλάι.

«Πούλα με».

«Άσπρο» κυλάω δίπλα σου και σου χαϊδεύω το πρόσωπο. «Μαύρο» μου πιάνεις το χέρι και το κατεβάζεις. Πονάω όπως με σφίγγεις. «Άσπρο» το τραβάω και σε φέρνω κοντά μου. «Μαύρο» Με πετάς στο πάτωμα. «Άσπρο» λέω κοιτώντας το πάτωμα. «Μαύρο». Με τραβάς και με σηκώνεις να σε κοιτώ κατάματα.

«Όλο μ’ αφήνεις να σ’ αφήσω»

«Άσπρο» το νοιώθεις. «Μαύρο» Μ’ αγκαλιάζεις, με σηκώνεις και αρχίζεις να τρέχεις πάνω στη σκηνή. «Άσπρο» γελώντας καθώς αρπάζομαι πάνω σου τη στιγμή που κατεβαίνεις πηδώντας από τη σκηνή και αρχίζεις να ανεβοκατεβαίνεις στις κερκίδες με μένα στην αγκαλιά σου. Με ξαπλώνεις στις ψηλότερες κερκίδες στο βάθος, σκύβεις με φιλάς. «Μαύρο».

«Ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια»

«Άσπρο» τυλίγω τα πόδια μου γύρω από το σώμα σου. «Μαύρο» με μια κίνηση με σηκώνεις. «Άσπρο» γέρνω το κορμί μου πίσω και με τα χέρια πιάνω την κερκίδα. «Μαύρο» καθώς με κρατάς με το ένα χέρι και με το άλλο ακολουθείς τις γραμμές του κορμιού μου. «Άσπρο» για τις στιγμές που με θες όπως τώρα. «Μαύρο» μ’ ακουμπάς στις κερκίδες και επιστρέφεις στη σκηνή.

«Στην πόλη των τρελλών»

«Άσπρο» ψιθυρίζω στο σκοτάδι. «Μαύρο» φωνάζεις λουσμένος στο φως. «Άσπρο» ξαπλώνω μπρούμυτα στις κερκίδες. «Μαύρο» ξαπλώνεις μπρούμυτα στη σκηνή. «Άσπρο» σου απλώνω το χέρι. «Μαύρο» απλώνεις το δικό σου. Το τεντώνεις να με φτάσεις. «Άσπρο» σου γυρίζω πλάτη. «Μαύρο» σηκώνεσαι και έρχεσαι και με βουτάς και με γυρίζεις στη σκηνή.