Ο καθηγητής Randy Pausch (13.10.1960-25.7.2008) έδωσε την τελευταία του διάλεξη (last lecture) στο πανεπιστήμιο 18.9.2007 στο κατάμεστο αμφιθέατρο McConomy. Στην συγκλονιστική του διάλεξη «Πραγματοποιώντας στα αλήθεια τα παιδικά σου όνειρα» ο Pausch μίλησε σχετικά με το μάθημα που πήρε αλλά και δίδαξε στους φοιτητές σχετικά με το πώς να επιτύχουν την δική τους καριέρα και τους προσωπικούς στόχους.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μία μετάφραση της ομιλίας που θα βρείτε εδώ. Όσοι γνωρίζετε αγγλικά θα σας είναι εύκολο να την παρακολουθήσετε. Για όσους δεν γνωρίζετε ανοίξτε το video και παρακολουθείστε από το κείμενο αυτά που λέει.
http://www.youtube.com/watch?v=ji5_MqicxSo
http://www.thelastlecture.com/
(Η μετάφραση περιέχει κάποια λάθη καθώς τα αγγλικά μου δεν είναι τέλεια αλλά θα προσπαθήσω να καταγράψω την ομιλία όσο πιο πιστά γίνεται. Όσα είναι στις παρενθέσεις είναι προσθήκες δικές μου για να συγχρονίζεται καλύτερα το κείμενο με το video).
Πραγματοποιήστε στα αλήθεια τα παιδικά σας όνειρα.
*χειροκρότημα*
Νομίζω ότι το κέρδισα Είναι υπέροχο να είμαι εδώ. Αυτό που δεν σας είπαν είναι ότι η σειρά αυτή των ομιλιών λεγόταν η τελευταία διάλεξη (last lecture). Αν είχατε να δώσετε μία τελευταία διάλεξη πριν πεθάνετε, ποια θα ήταν αυτή; Κατάρα, κατάφερα να πιάσω το στόχο και της άλλαξαν το όνομα!
Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιος και αναρωτιόταν γιατί δεν ξέρει την προϊστορία ο πατέρας μου μου έλεγε «όταν υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, σύστησέ τον»
Αν κοιτάξετε τις αξονικές μου θα δείτε περίπου 10 όγκους στο συκώτι μου και οι γιατροί μου είπαν ότι μου έχουν απομείνει 3-6 μήνες καλής υγείας. Αυτό ήταν 1 μήνα πριν. Κάντε τα μαθηματικά. Έχω μερικούς από τους καλύτερους γιατρούς του κόσμου. Αυτό είναι αυτό που είναι. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας έχουν μοιραστεί και πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα ανταποκριθούμε σε αυτό. Αν δεν δείχνω όσο καταθλιπτικός και αξιολύπητος όσο θα μπορούσα να είμαι, λυπάμαι που σας απογοητεύω. Και σας διαβεβαιώνω ότι δεν είμαι σε άρνηση. Δεν είναι σαν να μην είμαι ενήμερος του τι συμβαίνει. Η οικογένειά μου, τα 3 μου παιδιά, η γυναίκα μου μόλις μετακομίσαμε, αγοράσαμε ένα καινούριο σπίτι στη Virgininia. Το κάνουμε αυτό γιατί είναι ένα καλύτερο μέρος για να βρίσκεται η οικογένεια, στα προάστια. Αυτός είναι ο ένας λόγος.
Ο άλλος λόγος είναι ότι είμαι σε μια απίστευτη άριστη κατάσταση υγείας. Το πιο παράδοξο που θα δείτε είναι ότι είμαι σε άριστη φόρμα, είμαι σε καλύτερη κατάσταση από τους περισσότερους από εσάς (κάνει push ups μπροστά στο ακροατήριο). Έτσι λοιπόν, όποιος θέλει να κλάψει ή να με λυπηθεί ,να έρθει εδώ μπροστά να κάνει μερικά από αυτά και μετά μπορεί να με λυπηθεί.
Ωραία. Για ποια πράγματα δεν μιλάμε σήμερα. Δεν μιλάμε για τον καρκίνο γιατί δαπάνησα πολύ χρόνο μιλώντας για αυτό. Και στα αλήθεια δεν ενδιαφέρομαι. Αν έχετε μερικές συμβουλές ή γιατροσόφια, σας παρακαλώ, μείνετε μακριά μου. Και δεν μιλάμε για πράγματα που είναι ακόμα πιο σημαντικά από την πραγματοποίηση των παιδικών ονείρων. Δεν μιλάμε για την γυναίκα μου, δεν μιλάμε για τα παιδιά μου γιατί είμαι καλός, αλλά δεν είμαι καλός να μιλάω για αυτά χωρίς να κλάψω. Για αυτό θα τα πάρω από το τραπέζι παρόλο που είναι πολύ πολύ πιο σημαντικά. Και δεν θα μιλήσουμε για πνευματισμό και θρησκεία παρόλο που θα σας εξομολογηθώ ότι έζησα μία επιθανάτια εμπειρία. Μόλις αγόρασα Macidosh! (υπολογιστής με δικό του λειτουργικό σύστημα).
Τώρα ξέρω ότι κέρδισα 9% του ακροατηρίου με αυτό.
Εντάξει. Τώρα για ποιο είναι το θέμα της σημερινής ομιλίας. Τα παιδικά μου όνειρα και πώς τα πραγματοποίησα. Υπήρξα τυχερός πιστεύω σε αυτό. Πώς κατάφερα να βοηθήσω στην πραγματοποίηση των ονείρων των άλλων ανθρώπων. Και σε κάποιο βαθμό, μαθήματα που δίνονται – είμαι καθηγητής πρέπει να πάρετε ένα μάθημα- πώς να χρησιμοποιήσετε όλα αυτά που ακούτε σήμερα για να πραγματοποιήσετε τα δικά σας όνειρα και να ενεργοποιήσετε τα όνειρα άλλων και όσο θα μεγαλώνετε θα διαπιστώσετε ότι να πραγματώνετε τα όνειρα άλλων είναι ακόμα πιο διασκεδαστικό.
Λοιπόν ποια είναι τα παιδικά μου όνειρα. Είχα μια εκπληκτική παιδική ηλικία. Δεν αστειεύομαι σχετικά με αυτό. Γύρισα πίσω στα οικογενειακά αρχεία και το εκπληκτικό ήταν ότι δεν βρήκα ούτε μία φωτογραφία σαν παιδί, που να μην χαμογελούσα. Και αυτό κάτι ικανοποιητικό. Αυτός είναι ο σκύλος μας (δείχνει φωτογραφίες της παιδικής του ηλικίας) Και έχω στα αλήθεια μία φωτογραφία μου, που ονειρεύομαι. Και το έκανα πολύ αυτό. Και τις αφυπνίσεις ξέρετε. Ήταν μία εύκολη εποχή για να ονειρεύεσαι. Ήμουν στο 1960. Όταν είσαι 9 χρονών και βλέπεις τηλεόραση και βλέπεις τον άνθρωπο να προσγειώνεται στο φεγγάρι, τα πάντα είναι δυνατά. Και είναι κάτι που δεν πρέπει να το χάσουμε από το βλέμμα μας. Η έμπνευση και η άδεια να ονειρεύεσαι είναι τεράστιες.
Λοιπόν ποια ήταν τα παιδικά μου όνειρα; Μπορεί να μην συμφωνείτε με αυτή τη λίστα, αλλά εγώ ήμουν εκεί.
Τα παιδικά μου όνειρα
- Να είμαι σε μηδενική βαρύτητα
- Να παίξω με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου (εννοεί το ράγκμπι)
- Να γράψω ένα άρθρο για την παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια
*υποθέτω ότι οι σπασίκλες διακρίνονται νωρίς*
- Να γίνω ο κάπτεν Κιρκ
*κάποιος από εδώ που είχε αυτό το παιδικό όνειρο; Όχι από ότι φαίνεται*
- Να κερδίζω λούτρινα ζωάκια
*ήθελα να είμαι ένας από αυτούς που κερδίζουν αυτά τα τεράστια λούτρινα ζωάκια στο λούνα παρκ*
- Να είμαι ένας οραματιστής της Disney
Αυτά δεν είναι κατανεμημένα σε κάποια συγκεκριμένη σειρά αλλά πιστεύω ότι γίνονται δυσκολότερα εκτός από το πρώτο.
Λοιπόν το να είσαι σε μηδενική βαρύτητα.
Είναι σημαντικό να έχει κάποιος συγκεκριμένα όνειρα. Δεν ονειρευόμουν να γίνω αστροναύτης γιατί όταν ήμουν μικρός φορούσα γυαλιά και μου είπαν ότι οι αστροναύτες δεν γίνεται να φορούν γυαλιά και τότε σκέφτηκα, δεν θέλω όλο το πακέτο του αστροναύτη, θέλω μόνο να επιπλέω. Και να ένα παιδί που μιμείται την μηδενική βαρύτητα (φωτογραφία με τον ίδιο παιδί πάνω στο τραπέζι του σαλονιού). Αλλά αυτό δεν δούλεψε και τόσο καλά και όπως φάνηκε τελικά η NASA είχε κάτι που λεγόταν Vomit comet, με το οποίο εκπαίδευε τους αστροναύτες. Αυτό το πράγμα κάνει παραβολικά τόξα και στην κορυφή του τόξου έχει περίπου 25 δευτερόλεπτα και παίρνεις μια σκληρή αίσθηση του τι θα πει μηδενική βαρύτητα για 25sec. Και υπάρχει ένα πρόγραμμα στα κολλέγια όπου οι φοιτητές μπορούν να κάνουν αίτηση και να υποβάλλουν προτάσεις και αν κερδίσουν τον διαγωνισμό, καταφέρνουν να πετάξουν. Και σκέφτηκα ότι αυτό ήταν θαυμάσιο, και φτιάξαμε μία ομάδα και εργαστήκαμε μαζί και κερδίσαμε και θα καταφέρνανε να πετάξουν. Και εγώ ήμουν ενθουσιασμένος γιατί θα πήγαινα και εγώ μαζί τους. Και τότε αντιμετώπισα τον πρώτο τούβλινο τοίχο γιατί το έκαναν ξεκάθαρο ότι υπό καμία συνθήκη τα υπόλοιπα μέλη του προσωπικού δύνανται να πετάνε με τις ομάδες. Ξέρω, μου ράγισε η καρδιά.
Δούλεψα τόσο σκληρά.
Διάβασα λοιπόν τη βιβλιογραφία πολύ προσεκτικά και ανακάλυψα ότι η NASA μέσα από το πρόγραμμα δημοσιότητας και επαφής με τον κόσμο, επέτρεπε στην ομάδα να πάρει μαζί της έναν δημοσιογράφο τοπικής εφημερίδας! Και έτσι ο Randy Pausch έγινε δημοσιογράφος. Είναι πολύ εύκολο να πάρεις ένα διαπιστευτήριο δημοσιογράφου. Έτσι τηλεφώνησα στα παιδιά στη NASA και τους είπα χρειάζομαι να τους στείλω με fax κάποια στοιχεία και έγγραφα. «Τι χρειάζεσαι;» Με ρώτησαν. «Να στείλω την παραίτησή μου από συμβούλου και να πάρετε την αίτησή μου ως δημοσιογράφου». Και μου είπαν «Αυτό είναι λίγο διαφανές/πρόδηλο δεν το νομίζεις;» Απάντησα «ναι, το πρόγραμμά μας είναι η εικονική πραγματικότητα και θα φέρουμε εκεί όλο μας τον τεχνικό εξοπλισμό, και όλα αυτά θα τα καταγράψουμε με τον εξοπλισμό της τεχνικής πραγματικότητας με όλους τους φοιτητές από όλες τις ομάδες και θα έχουν αυτήν την εμπειρία ενώ όλοι οι άλλοι πραγματικοί δημοσιογράφοι θα έχουν την ευκαιρία να το κινηματογραφήσουν.
Και ο τύπος είπε. «Ορίστε ο αριθμός του fax.» Πράγματι τηρήσαμε το δικό μας κομμάτι της συμφωνίας και αυτό είναι ένα από τα θέματα που θα συζητήσουμε και μετά να έχεις πάντα κάτι να βγάλεις στο τραπέζι. Γιατί αυτό θα σε κάνει πιο ευπρόσδεκτο. Αν είστε περίεργοι πώς μοιάζει η μηδενική βαρύτητα –Ελπίζω να δουλεύει ο ήχος εδώ- (video)
Εδώ είμαι (τον βλέπουμε στο video ενώ ακούγονται οι φοιτητές που λένε ότι είναι θαυμάσιο και δεν μοιάζει με τίποτε άλλο). Πληρώνεις το τίμημα στο τέλος. (πέφτει στο πάτωμα στο video).Έτσι λοιπόν παιδικό όνειρο νούμερο ένα. Τσεκαρισμένο.
Ας μιλήσουμε για ποδόσφαιρο (ράγκμπι)
Το όνειρό μου ήταν να παίξω με την εθνική ομάδα. Και θα ήθελα να σας πω ότι στα αλήθεια…..
Όχι! Δεν έφτασα μέχρι την εθνική ομάδα. Αλλά πιθανόν πήρα περισσότερα από αυτό το όνειρο και από την μη πραγματοποίησή του, από όλα όσα πήρα από όλα εκείνα που πραγματοποίησα. Είχα έναν προπονητή, ξεκίνησα όταν ήμουν 9 ετών, ήμουν ο πιο μικρόσωμος στην ομάδα… μακράν και είχα για προπονητή τον Jim Grahm. Ήταν 6 πόδια ψηλός, έπαιζε σε θέση (…) ήταν γιγαντόσωμος και ήταν του παλιού τύπου. Πράγματι του παλιού σχολείου. Νόμιζε ότι η τετραπλή πάσα ήταν προσποίηση. Εμφανίστηκα για προπόνηση την πρώτη ημέρα, εκείνος ήταν γιγαντόσωμος, τον φοβόμασταν όλοι μέχρι θανάτου και δεν είχε φέρει μπάλες. Πώς θα κάναμε προπόνηση αφού δεν είχε μπάλες; Ένα από τα άλλα παιδιά ρώτησε «Συγγνώμη προπονητά αλλά πώς θα κάνουμε προπόνηση αφού δεν έχουμε μπάλες;» και ο προπονητής απάντησε «Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στο γήπεδο που παίζουν όλη την ώρα;» «11 σε κάθε ομάδα, 22» ο προπονητής είπε «Ωραία, πόσοι άνθρωποι αγγίζουν την μπάλα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή;», «ένας» «Ωραία θα δουλέψουμε με τους υπόλοιπους 21 να δούμε τι κάνουν».
Είναι μια πραγματικά καλή ιστορία γιατί όλα είναι για τα βασικά, τα βασικά. Πρέπει να βάλεις τα βασικά κάτω γιατί αλλιώς όλα τα φανταχτερά δεν πρόκειται να δουλέψουν. Και η άλλη ιστορία που έχω για τον προπονητή είναι που με κυνηγούσε σε όλη την προπόνηση «Το κάνεις λάθος, το κάνεις λάθος, το κάνεις λάθος, γύρνα πίσω και κάντο από την αρχή, μου το χρωστάς, κάνε πους απς, μετά την προπόνηση » και όταν η προπόνηση τελείωσε ένας από τους βοηθούς του προπονητή μου είπε «ο προπονητής σε πίεσε πολύ, έτσι δεν είναι;» «ναι» «αυτό είναι καλό πράγμα, όταν τα κάνεις μαντάρα και κανένας δεν στο λέει αυτό πια, σημαίνει ότι τα παράτησαν μαζί σου». Αυτό είναι ένα μάθημα που μου έμεινε για όλη μου τη ζωή. Όταν βλέπεις ότι κάνεις κάτι άσχημο και κανείς δεν νοιάζεται να σου το πει πια, αυτό είναι ένα πολύ άσχημο μέρος για να βρίσκεσαι. Οι κριτικοί είναι εκείνοι που σου λένε ότι ακόμα νοιάζονται και σ’ αγαπούν.
Είχα ακόμα έναν προπονητή που μου δίδαξε για την δύναμη του ενθουσιασμού. Έκανε αυτό το πράγμα. Αν ήταν να παίξουμε μόνο για μία φορά, μας έβαζε σε θέσεις που ήταν οι πλέον τρομακτικά ακατάλληλες για τον καθένα. Έτσι όλοι οι κοντοί γινόταν αυτοί που λάμβαναν την μπάλα, ήταν για γέλια αλλά ήμασταν όλοι μέσα για 1 παιχνίδι. Και η άλλη ομάδα ποτέ δεν καταλάβαινε από πού της ήρθε. Όταν είσαι φτιαγμένος για ένα μόνο παιχνίδι και δεν είσαι στο μέρος που θα έπρεπε να είσαι και «ελευθερία» σημαίνει ότι δεν έχεις τίποτα να χάσεις, τότε θα τα δώσεις όλα σε αυτό το παιχνίδι. Και αυτό το είδος του ενθουσιασμού είναι θαυμάσιο.
Ακόμα και σήμερα νοιώθω πιο άνετα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Αν αντιμετωπίζω ένα δύσκολο πρόβλημα οι άνθρωποι θα με δουν να περιφέρομαι με ένα από αυτά τα πράγματα (κρατάει 1 μπάλα του ράγκμπι) και αυτό γιατί όταν κάνεις κάτι από μικρός και είσαι προπονημένος να το κάνεις, γίνεται κομμάτι σου. Είμαι πολύ χαρούμενος που το ποδόσφαιρο/ράγκμπι ήταν κομμάτι της ζωής μου και ακόμα και αν δεν πραγματοποίησα το όνειρό μου να παίξω στο γήπεδο, είμαι εντάξει με αυτό. Πιθανότατα έχω πράγματα πιο πολύτιμα από αυτό. Τι γίνεται μέσα στο γήπεδο; Δεν ξέρω αν αυτοί οι τύπο είναι τόσο καλά τώρα.
Μία από τις εκφράσεις που έμαθα στις ηλεκτρονικές τέχνες, που αγαπώ, είναι ότι «εμπειρία είναι αυτό που αποκτάς όταν δεν απέκτησες αυτό που ήθελες». Πιστεύω ότι αυτό είναι αξιαγάπητο. Και το άλλο πράγμα με το ποδόσφαιρο/ράγκμπι είναι ότι στέλνουμε τα παιδιά μας έξω να παίξουνε ράγκμπι, ποδόσφαιρο, να κολυμπήσουν, ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και το πρώτο πράγμα που κάνουμε από εκείνα που αποκαλώ εγκεφαλικό ψέμα ή εκμάθηση δια της πλαγίας οδού. Ναι, στέλνουμε τα παιδιά μας να μάθουν ποδόσφαιρο, να είναι καλά στην τεχνική αλλά στέλνουμε κυρίως τα παιδιά μας για να μάθουν πιο σημαντικά πράγματα, ομαδική εργασία, αθλητικό πνεύμα, αυτοσυντήρηση κ.τ.λ. Αυτά τα μαθήματα είναι απόλυτα σημαντικά και δεν μπορείς να τα παραβλέψεις γιατί είναι παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου