Εκείνη που θα μπορούσε να αγαπηθεί

"Πειράζει που εγώ δεν ξέρω να γράφω; Ζηλεύω τους άλλους που σου γράφουν όμορφα και απαντάς και εσύ. Εγώ δεν μπορώ. Αλλά πού ξέρεις; Ίσως όταν τα χρόνια περάσουν, να γράψεις μια ιστορία για μας. Για το παιχνίδι σου μικρέ μου βρικόλακα. Είσαι άδεια μέσα σου. Δεν μπορείς να νοιώσεις την αγάπη. Τρέφεσαι από τους ανθρώπους για νοιώθεις ζωντανή. Τους κομματιάζεις, τους διαλύεις και μετά τους σκορπάς γελώντας και τρέχεις να γράψεις την επόμενη ιστορία σου.
Οι άνθρωποι όμως δεν είναι ιστορίες, δεν είναι λέξεις να τις ταιριάζεις κατά πώς σε βολεύει. Να τους τεντώνεις, να τους πετσοκόβεις μικρέ μου Προκρούστη για να χωρέσουν στις ιστορίες σου για ένα ακόμα χειροκρότημα, για μία ακόμα παράσταση κάτω από το φως.
Συλλέγεις ανθρώπους και τους ταξινομείς σαν να ήταν πεταλούδες. Τους καρφιτσώνεις, τους βάζεις στη γυάλινη προθήκη σου και περιμένεις να έρθει ο επόμενος για να τους επιδείξεις, περήφανη για το κατόρθωμά σου. Εκείνος στέκει μαγεμένος και εσύ τον πλησιάζεις με την καρφίτσα σου. Σε λίγο στέκει και αυτός ακίνητος στη γυάλινη προθήκη σου.
Δε θα χορτάσεις ποτέ σου. Δε θα σταματήσεις να τρέφεσαι από τον πόνο και τη δυστυχία των άλλων για αυτό καμία αγκαλιά δε θα σε χωρέσει ποτέ. Σου άπλωσα το χέρι και εσύ χαμογέλασες. Σου έδωσα ένα κορμί για να παίξεις και μου έμαθες να το χαρακώνω για να έχεις το αίμα που ζητάς μικρό μου αρπακτικό. Σαν το φίδι τυλίγεσαι γύρω μου και με σφίγγεις, ασφυκτικά. Με πονάς για να σε πονέσω και εγώ. Με σπρώχνεις στην τρέλα για να γελάσεις και με ένα στυλό και ένα χαρτί στο χέρι να αρχίσεις να γράφεις.
Σε φοβάμαι ξέρεις, όταν το βλέμμα σου γυαλίζει και ξέρω ότι στο μυαλό σου σχεδιάζεις την επόμενη ιστορία. Είσαι επικίνδυνη την ώρα της γέννας. Πρέπει να ταΐσεις το μικρό σου. Δεν τρέφεται με γάλα. Πόσα να σου δώσω ακόμα για να χορτάσεις μικρό μου ζόμπι;
Σταμάτα να με ξεκλειδώνεις, να με ανοίγεις, να με σκάβεις τόσο βαθιά. Δεν θέλω. Όχι, αφού είναι για να παίξεις. Μα δεν μπορώ να σου αντισταθώ. Ποτέ μου δεν μπόρεσα. Σε μισώ που το κάνεις να φαίνεται τόσο εύκολο, που καμία άλλη δεν μπόρεσε, που είσαι εσύ που το κάνεις αυτό. Δεν θέλω να παλέψουμε. Ποτέ δεν ήθελα. Δεν θέλω να μάθω τα όρια μου. Χρόνια μόνος στο άγριο με έχω δοκιμάσει. Μα εσύ γελάς, γελάς τόσο δυνατά και με αρπάζεις και με πετάς στο γκρεμό για να μου αποδείξεις πώς είναι να πέφτεις χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Με αγάπησες άραγε ποτέ σου; Με ότι σημαίνει η αγάπη μέσα στο κεφάλι σου ανόητη. Για πόσες λέξεις θα με ξεπουλήσεις για να σφίξεις ένα δικό σου εξώφυλλο στην αγκαλιά σου; Γιατί θα το καταφέρεις. Το ξέρω. Όταν εγώ δεν θα είμαι εκεί για να παίζεις. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα είναι κάποιος άλλος, που θα σου χαμογελά και θα σου σφίγγει το χέρι. Μέσα στο βιβλίο σου θα έχεις κρυμμένη την δική του καρφίτσα. Το βλέμμα σου θα γυαλίζει. Η επόμενη σου επιτυχία. Ένα ακόμα βιβλίο. Μία ακόμα ιστορία.
Δεν θέλω να σου μιλάω. Δεν είμαι καλός στις λέξεις. Κλείσε τα μάτια και έλα να κάνουμε έρωτα. Το μόνο άβατο που γνωρίζουν οι λέξεις σου. Απόψε. Τώρα.
Πριν γίνουμε ακόμα μία ιστορία."