Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 11, 2008

Πες μου πώς νοιώθεις με ένα πιστόλι στο μέτωπο γλυκέ μου.

Γιατί δεν μου χαμογελάς; Γιατί δε λες κάτι; Πάντα είχες να πεις κάτι να ξεφτιλίσεις τον άλλον. Μου έμαθες πως είμαστε όλοι δολοφόνοι. Θυμάσαι;
Κοίτα με. Τόσα χρόνια μετά δεν ξέχασα. Τίποτα. Εγώ δεν κλείδωσα την πόρτα αλλά δεν νομίζω πως περιμένεις κανέναν. Άλλαξαν οι κανόνες του παιχνιδιού. Σταμάτησα να τρέχω και γύρισα. Αυτό το μέρος το ξέρω καλά. Εσύ μου το ‘ μαθες.
Είναι γεμάτο. Πόσες νομίζεις χρειάζονται; Εδώ ανάμεσα στα μάτια. Κανένας οίκτος. Καμία ενοχή. Μια στιγμή και όλα τελειώνουν.
Τι ψάχνεις; Δεν υπάρχει τίποτα εκτός από αυτό.
Κοίτα. Η καλύτερη δουλειά γίνεται πάντα μέσα στο στόμα και να κοιτά προς τα πάνω.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μιλάμε εσύ έχεις χοντρό πρόβλημα. Άντε σε κανά γιατρό να σε κοιτάξει.

Ανώνυμος είπε...

Ανωνυμε αντε και γαμησου.Εμεις έτσι τα λυνουμε τραβας κανα ζορι?