Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

Πώς κάνουνε έρωτα οι άγγελοι μαμά;


Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο. Δεν πλάστηκαν να κάνουν έρωτα. Είναι ένα φως που αγαπά. Ένα φως που ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο και που δεν στέκεται ποτέ.
Υπάρχει όμως ένα παραμύθι για δύο αγγέλους, που για μια στιγμή σταμάτησαν να πετάνε. Μια στιγμή πιο μικρή απ’ όσο χρειάζεται για να πιαστεί η αγάπη. Κοιταχτήκανε και το φως τους άρχισε να τρέμει και να αλλάζει χρώμα. Είχαν πολύ δουλειά να κάνουν. Δεν είχαν χρόνο. Αιώνες τώρα δεν σταμάτησαν στιγμή. Πλάι – πλάι. Μέχρι που σταμάτησαν και κοιταχτήκανε.
Πλησίασαν. Άπλωσε ο κάθε ένας τα φτερά του και έκρυψε τον άλλον. Αλλά το φως άλλαζε χρώματα και μελωδίες χωρίς να μπορούν να φτιάξουν την αγάπη. Κοιτάχτηκαν και δίχως να πουν λέξη μάζεψαν όλο το φως στα χέρια τους. Τέσσερις ήλιοι φώτισαν τη νύχτα. Οι άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους και χάζευαν τον ουρανό.
Ώσπου ξαφνικά άρχισε ο ένας να βγάζει τα φτερά του άλλου και να τα πετάει στη γη. Οι ήλιοι χάθηκαν και η νύχτα γέμισε αστέρια, που έπεφταν στην γη. Ο κόσμος έτρεχε να τα πιάσει με τα χέρια σηκωμένα στον ουρανό. Μόλις όμως κατόρθωνε κάποιος να αρπάξει κάποιο, έβλεπε ότι ήταν ένα παράξενο φωτεινό φτερό, που μεταμορφωνόταν στις παλάμες του σε ανάσα και εξαφανίζονταν στα σκοτεινά.
Οι άγγελοι αγκαλιασμένοι άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό μαδώντας ο ένας τον άλλο και γεμίζοντας τη νύχτα με χιλιάδες αστέρια, που έπεφταν σαν καταρράκτης από τον ουρανό. Όσο λιγότερα φτερά τους έμεναν τόσο πιο γρήγορα έπεφταν στη γη καθώς ξεθώριαζαν. Μα δεν τους ένοιαζε. Συνέχιζαν να βγάζουν και να πετάνε τα φτερά τους μέχρι τη στιγμή, που δεν έμεινε κανένα.
Πεσμένοι στη γη, ένοιωσαν ο ένας το χέρι του άλλου. Το έσφιξαν δυνατά καθώς οι άνθρωποι τους πλησίαζαν και με την τελευταία ανάσα σκόρπισαν στα σκοτεινά.
Η νύχτα ξανάγινε σκοτεινή. Οι άνθρωποι επέστρεψαν στα σπίτια τους. Οι υπόλοιποι άγγελοι συνέχισαν την αποστολή τους όπως και πριν. Όμως εκείνη τη νύχτα οι δύο αυτοί άγγελοι έπλασαν μία ακόμα αγάπη ανάμεσα στους κόσμους μας.
Έτσι, αν κάποια νύχτα δεις ένα αστέρι να πέφτει, σήκωσε το χέρι σου ψηλά στον ουρανό. Ίσως στην παλάμη σου να νοιώσεις μια ανάσα να πάλλεται καυτή και μετά να χάνεται ξαφνικά. Είναι η ανάσα του αγγέλου τη στιγμή που δίνεται.
Νοιώσε την και τότε θα καταλάβεις πως μας έχει δοθεί η μεγαλύτερη ελευθερία. Η ελευθερία να αγαπάμε… με τον τρόπο που εμείς επιλέγουμε.
Καληνύχτα...

7 σχόλια:

ria είπε...

αν δεν το παραδεχτεί και τώρα, θέλει φάπες!

Lykos είπε...

Όμορφο...

Spark D' Ark είπε...

ria
εγώ καλού κακού θα ετοιμάσω και άλλη εργασία

lykos
ευχαριστώ πολύ :)

Lykos είπε...

Μην ευχαριστείς. Διάβασα αρκετά απο τα ποστ σου (πρώτη φορά στο blog σου) και μπορώ να πώ οτι κέρδισες επάξια μια θέση ανάμεσα στα feeds μου!
Καλή συνέχεια!

Lykos είπε...

Ψάχνω να διαβάσω μια ιστορία που έχεις γράψει σε συνέχειες αλλά χάθηκα... μπορείς να με βοηθήσεις;;

Ανώνυμος είπε...

εντάξει... το έχεις...
(είναι που δεν αντέχω τις... φάπες) χα χα χα...

Spark D' Ark είπε...

lykos
πήγαινε στις ετικέτες "...γυναικός εκδιδομένης" τα έχω συγκεντρωμένα με τους τίτλους επαναλήψεις... ξεκίνα από το Ι μέχρι το V και θα διαβάσεις την ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος (?)


blogoulis
ζω για τη μέρα που θα το παραδεχτείς... χωρίς τις φάπες